and the winner is...

Voor 2008 heb ik me voorgenomen om in het kader van de lessen plantenkennis zeer goed rond te kijken naar alles wat bloeit en meer bepaald wanneer. Vandaag de eerste sneeuwklokjes gezien (Galanthus nivalis) en de witte helleborus thuis zit nog/al wat in twijfel. De sneeuwklokjes (niet te verwarren met meiklokjes, Convallaria majalis) hebben alleszins niet op de sneeuw gewacht om hun tere witte bloempjes te tonen - ze zijn trouwens niet echt wit maar kleurloos, goed te zien als je de blaadjes platduwt; geloof deze waarneming en laat ze gewoon zijn.

Ondertussen is al het zaad gesorteerd per maand en wacht ik nog steeds op het zaad van de Kelsae ajuinen die de aftrap mogen geven in de kweekkast. De pepers zullen dus moeten wachten tot er weer plaats is, maar er is uiteraard nog meer dan genoeg tijd. Ik had nochtans graag wat vroeger begonnen met mijn pepers dit jaar. Ze hebben een zo lang mogelijk seizoen nodig en blijven aanvankelijk relatief klein; ze nemen in half volwassen toestand dus niet de halve wasplaats in beslag. Als ze maar op tijd weer de kweekkast uit zijn voor het de beurt is aan de tomaten want die staan met z'n vijftigen te wachten op een leuk plaatsje.

Eén van de volgende vrije avonden (eerst de geboortekaartjes en toestanden afwerken) dus maar eens beginnen met het rollen van mijn plantpotjes uit krantenpapier - eens je die potjes hebt gebruikt doe je het niet meer anders. Voor de kleine maat heb ik een inox buisje van ongeveer 3 cm diameter (voet van een terraslicht op zonneënergie dat Lorre, de hond, stuk gelopen had), voor de grotere maten heb ik een houten stamper gemaakt (laten maken). Ze zijn op een wip in mekaar gedraaid, kosten geen cent, zijn perfect op maat, recycleerbaar/composteerbaar/plantbaar, je kan een potje makkelijk tussen de rest uitvissen, de wortels moeten niet stoppen aan de grenzen van de pot, ze nemen water op van onderuit,... het enige nadeel misschien is dat het papier minder geschikt is om namen op te noteren want die willen met het wateren wel eens vervagen en dan kan je een spelletje namen-noemen spelen (met baby zaailingen niet altijd even makkelijk, 50 tomaten willen er dan wel eens ongeveer hetzelfde uitzien).i