30.1.11

Waar ?

Hier!
Ghent. Het land van de rechte frou, waar bovendien de verhouding "staat-met-ne-frou" aangenaam hoog is. Gent organiseerde een lichtfestival (Hier Licht Gent). Vlaanderen Vakantieland deed de promotie. En, 1+1= wel 2, de opkomst was navenant. Alles boemedevol.
Eerlijk is eerlijk, Eindhoven scoort qua festival beter. Door het festival over meer dagen uit te spreiden. Door geen exclusieve installatie te voorzien op één dag (onderstaande verzameling lampederekes, vanop het balkon van de derde verdieping van het NTgent duidelijk een letterlijke interpretatie van het festival). Maar vooral door de rode leidraad door de stad in de vorm van rode lantaarns, wat een gedoe om in Gent de weg te vinden en te blijven vinden aan de hand van de kartonnen gloeilamplogos en een donker stadsplannetje. Je zou denken dat het in zo'n mierennest maar van te volgen was, maar ook mieren zwermen al eens uit ... Misschien de volgende keer ook bewegwijzen met licht... maar voor de rest : leuk.

hier licht gent

De volgende ochtend nog even door de stad (Elke reden om niet thuis te moeten slapen is goed), waar we de Chiromeisjes van de Damiaanactie geleerd hebben dat een beker chocomelk wel een bodempje whiskey kan verdragen (eigenlijk zelfs lekkerder dan verhoopt), onze excuses aan de Stichting indien men dat groepje 's avonds zattekes is gaan oppikken. Eindelijk hebben we dus ook de pennetjes, en ze doodlen absoluut zo plezant als op teevee. Pakken als je de kans krijgt!
En het prentenboek 'Marjolein - een boek voor wie niet tuinieren kan maar het snel leren wil' verdiende haar plaats in de boekenkast van het kleinste kamerke meer dan op een klammige kade. Conscience leerde zijn volk (de vlaamsche boodschap) lezen, Marjolein leerde de mensen voor mijn tijd tuinieren aan de hand van een stripreeks in de kwaliteitskranten, toen bleek dat iedereen in '72 wel tot plicht had gekregen een boom te planten maar niet wist hoe. "The best of" gebundeld in een boek. Kon ik niet laten liggen.
Heeft wel weinig impact gehad denk ik want de mensen moeten nog altijd bomen planten/tuinieren en weten nog altijd niet hoe ze dat moeten doen ;-) Misschien lag dat niet aan de strip maar lezen de mensen geen kranten. Zoals ik, want dan had ik geweten dat dat groepje wegenwerkers les kreeg in puttekesvullen. Alsof het niet had gekund, ze hadden toch weer een paar krantenartikels nodig om de publieke opinie de "juiste" kant op te sturen ...

Ziezo, weer een weekend korter bij de lente ...

28.1.11

Aarschot geklopt ...



... 15 keer door Leuven. Vuurke stook door ne Wael ... terecht ...
Als ik (ook) eens 5 minuten tijd had ...
ik haat dit woord : Apenland.

23.1.11

ecologisch printen ... "on a budget"

Iemand kreeg het idee om het zwaartepunt van het eindwerk tuinontwerpen dit jaar maar eens zo ergens rond deze tijd te leggen. Murphy schikte in en sloopte zoals het hoort mijn nieuwe printer. U leest het goed, nieuwe printer (Epson PX800FW) ongeveer een jaartje oud, en nochtans vrij zorgvuldig gekozen na het lezen van zowat elke review die er toen te vinden was jegens enkele vooraf gedefinieerde "specs". Als fotoliefhebber moest hij aardig foto's drukken, met een redelijke scanner aan boord maar ook een document feeder voor het digitaliseren van stapeltjes rondslingerende documenten die men vergat digitaal uit te delen, optioneel recto-verso printen, stil en mooi om naar te kijken (want in de living), wireless, ... maar bovenal een ecologische printer dus : zuinig, veel afzonderlijke patronen en ... makkelijk te hacken.
Niet te duur, ook dat nog.

Ecologisch printen, het lijkt bijna een contradictio in terminis, hoe doe je dat dan als het al kan ? Proberen niet te moeten printen spreekt uiteraard voor zich, maar ik ben een schermlezer van het eerste uur dus daar valt nog weinig winst te rapen.
Maar soms 'moet het' en papier sparen is dan zowat de eerste ecoreflex. Terecht (cfr. de anti-reclamesticker), er worden teveel bomen kladpapiertjes en folders die niemand leest (geef dat onderschatte geheugen af en toe iets te doen).
Spelen met kantlijnen, lettergrootte, meerdere pagina's op een blad, browserplugins (Aardvark,..) die webpagina's strippen tot het blote minimum, of ctrl-C-ctrl-V ze zelf in stukjes... less is more, zonder comfortverlies.

Maar de inkt, en ook de hulzen, de hoesjes daarrond en niet te vergeten het doosje dat je er gratis bij krijgt, die lijken me eigenlijk nog erger dan het (gerecycleerde) papier ? Vooral omdat ze altijd maar een paar ml in zo'n cartouche duwen. Het Gilette-de-la-Tourette syndroom : geef de houder bijna gratis en laat ze maar flink dokken voor de scheermesjes. Bij de Epson tussen de 8 en de 12 euro voor een originele patroon met 7.4 ml inkt; hoofdrekenen kan te ingewikkeld worden met die nieuwe telsleutels van tegenwoordig dus we ronden voor het gemak af op 1500 euro/liter. Ik blijf schrikken van dat bedrag, vloeibaar goud.
Dus, minder inkt.

Zuunneg-en-rap is meestal de standaard, maar er is ook dat (gratis) font met gaatjes, een beetje Verdana - achtig, prima font en minstens 25% minder inkt (betalende versies perforeren de rest van uw lettertypes). De meeste bovenstaande papersavers sparen ook nog eens inkt. Maar dan blijft het dure inkt in vuile doosjes.
Daarom printen we nu toch al een paar printers zonder problemen met nep-inkt. En daar was deze Epson bijzonder geschikt voor : de koploze patronen zitten stil in een hoekje van de printer en de losse printkop loopt zijn kilometers op z'n eentje. Dus, een CISS (Continuous Ink Supply System) erop met 6 bussen van 100ml en juu. Afdrukken amper te onderscheiden van 'de echte', zelfs de foto's niet, en na profilering nog veel minder. Beter dan de gemiddelde Blokjes of Hé-maar fotocentrale. Hoe ze er over 200 jaar uitzien zal me worst wezen (maar kom het me gerust aan de zerk vertellen - breng een USB kabeltje mee, dan upload ik mijn negatiefjes naar je visuele cortex); die garantie is me dus geen 1500 euro/liter waard.

Maar kijk : al snel mochten de bussen worden nagevuld (slik!)! Niet zo zuinig blijkbaar want zoveel had ik nu toch nog niet geprint. Spoedig kwam de aap uit de mouw ... en het was weer ne lelijke.
De meeste printers spuiten 'een beetje inkt' om de printkop spic-en-span te houden (bij aan- en/of uitschakelen). Dat 'beetje inkt' verdwijnt in een speciaal bakje (zappen naar de 44ste seconde voor het hoogtepunt) waar je nooit iets over leest in de handleiding (ahneenatuurlijknie) : de waste ink container. Meestal is de printer versleten voordat het bakje vol is en merk je er dus niks van, in de andere gevallen roept de hersteldienst wel dat het goedkoper is om een nieuwe printer te kopen en waarschijnlijk hebben ze nog gelijk ook.
In mijn geval riep de printer het zelf : 'inktkussentjes bijna vol' en even later 'inktkussentjes vol - 'ink pads end of service life', ga naar de Epson gevangenis maar ga niet via start, u ontvangt geen 4000 Bef". Station terminus voor de printer, want de software liet geen enkele print meer doorgaan. Eén jaar, out.

Tijd voor een nieuwe hack : de inktbak eruit (één schroefje!) en de aanvoerslang voor vuile inkt verlengen tot in een tupperbakje buiten de printer. Reset van de software via andere software (die Epson liever voor zichzelf had gehouden) et voila, onze 'eco printer' bolt weer. In principe kan dat 'afval' opnieuw worden gebruikt als zwarte inkt, maar de navulinkt is gelukkig zo goedkoop dat het niet loont om onzekere resultaten te krijgen met dit "bijna zwart".


printer


Wat hebben wij geleerd vandaag Pete :
- soms zit bedrog (that's what I call it) veel beter verborgen dan in belspelletjes.
- online reviews mogen met een korrel zout genomen worden, zeker voor de langetermijnevaluaties. De meeste expertreviewers kennen overduidelijk hun vak maar beschikken vaak maar enkele weken over de testprodukten.
- koop CISS of navulinkt, je portemonnee en het milieu worden er beter van (13 patronen en de rest van de verpakkingen tegenover één bus van 100ml; 130 vs. 5 euro!!)
- heb je ook een Epson Artisan/PX700FW/PX800FW/... zet dan je automatische printkopreiniging uit, en doe eventueel sporadisch zelf een koptest. Dan kom je veel langer toe met gelijk welke inkt.


[Don't print this tutorial, thanks]

16.1.11

ecologisch verpakt ...

Het kan aan mij en de perceptie liggen maar het is precies kalm geworden in de eco-hoek van onze samenleving. Als de brievenbus niet zou uitpuilen met autoreklammekes met hier en daar een groene lokker dan zouden we nog beginnen geloven dat "de-problemen-waarover-niet-iedereen-het-eens-is-dat-het-problemen-zijn" samen met de sneeuw voor de zon gesmolten zijn. Vanzelf en als homeopatisch kwakzalfje voor Moeder A. sterk verdund met het overstromingswater dat geen gevolg is van die problemen die geen problemen zijn (zelfs niet door die betonmaatschappij maar eigenlijk gewoon door die miljoenen tonnen water die we jaarlijks importeren met die goedkope groenten uit die landen die al amper water hebben, hah, hoe vergezocht zou dat zijn als hypothese ? water heeft wel een geheugen, maar geraakt het daarmee ook terug thuis ??).
Ik moet toch eens dringend een sticker bestellen of maken om die rommel uit de brievenbus te houden (het online aanbod is toch meestal groter en altijd goedkoper).

Aluminium folie voor de bokes en het fruit vind ik raar. Na de giftige aluminiummodderstromen van vorig jaar nog raarder - zelfs als ik weer een stukje bovenop de taart in de oven leg zodat die niet verbrand flitsen die beelden voorbij. Maar ik begrijp niet goed wat er zo gemakkelijk(er) is aan aluminiumfolie voor de boterhammen; tenzij nutella-croques je ding is. Terwijl er zoveel leuke en duurzame (en zelfs goedkope) dozekes bestaan. Multifunctionele tupperdingen waarvan we de grenzen van de ecologische veelzijdigheid nog niet hebben bereikt.
Neem nu "de appel". Toegegeven, niet zo handig voor de bo of de banaan (daarvoor is er 'de banaan') maar ze brengen de appel in de boekentas, die al eens onzacht met de speelplaats in contact komt, ongeschonden (al dan niet geschild en/of/al in partjes) tot aan de middagpauze. And beyond.

appeltoe

- "Rosemarie, waarom is uwen appel nog zo zwaar ?"
~ "Daar zitten twee wormen in"
- "Hoe, daar zaten twee wormen in ?"
~ "Nee, daar ZITTEN twee wormen in"

appelopen

Ongeveer gelijktijdig hebben waarschijnlijk nog een paar ouders met zo mogelijk nog meer verbazing ook hun dozekes geopend want de dames speelden van komplot ;-) Ik vrees daarbij dat Rosemarie weinig aanmoediging nodig had, als ze er al niet mee begonnen was - de blogmeet'ers zien haar daar misschien nog staan met handen vol worm (lang wachten daar bij de ezelrit en ze lagen er maar voor het rapen, letterlijk). Ook toen zag ik de ontspannen wenkbrauwen voornamelijk bij de aanwezige bloggers (en inwonende gezinsleden) ;-)
Ach, het zijn maar wormen ... geef ze een leuk plaatsje ergens in de tuin.

Wie ondertussen een kook-diarree voelt opkomen met al die kook-"specials" in kranten en op teevee (check!) kan ik toch "de wilde keuken" aanbevelen op Ned1. Een nieuwe reeks van Klootwijk, beetje ala keuringsdienst van waarde, niet echt koken maar gezonde curiositeit waar ons eten vandaan komt. Waarom de Ieren die waanzinnig lekkere Angus wel kweken maar niet eten (spoiler : zij eten alleen de koebeesten, wij krijgen de ossen), waar onze uitgemolken koeien naartoe gaan (en waarom we ze daar wel lusten), hoe onze schelpdiertjes worden "geteeld" en van dat soort dingen. Echt eens kijken.

En sinds vrijdag maken we hier zelf groene stroom, al fietsend. Met de PowerBack van de fietstrainer. De teller zal er niet van terugdraaien maar uitvluchten als te laat thuis, te donker, te nat, teveel dit, te weinig dat, ... tellen niet meer mee.

10.1.11

hoeveel chance kan je hebben ...

Omdat de winteravonden van Bokrijk vorig jaar zo goed waren meegevallen (zelfs uit de losse pols), moesten we die dit jaar weer maar eens proberen mee te pikken; bijvoorbeeld met de fotokameraad(en), inclusief onze driebenen.
Ik was wel vergeten te zeggen dat dat daar niet zo heel klein is dus we gunden onszelf uiteindelijk 2 uurtjes op de allerlaatste dag. Dat was schaatsend op de spekgladde rustieke paadjes uiteraard veel te kort maar voor de mensen zonder handschoenen misschien al meer dan lang genoeg. Volgende keer van bij zonsondergang zodat er ook nog tijd blijft voor de hapjes en de tapjes (en het warmen van de vingertoppen boven de vuurkorven).

Onder de (speed)vangst de klassiekers :

Sprookjesachtige oude huizekes ...

sprookjes bokrijk winteravonden 2010

en spookjesachtige vuurballen boven de bevroren poel in het bos ...

spooky bokrijk winteravonden 2010

Oude molens en nog meer oude huizekes ...

bokrijk winteravonden 2010

En tot slot net voor sluitingstijd een vuurwerkje'tje'pjempje. Gelukkig wisten we dat al uit de brochure of het was voorbij voor we er erg in hadden. Omdat ik niet (alleen) de klassieke vuurbollen in een gitzwarte lucht wilde trekken zoals deze

vuurwerk 'gewoontjes' bokrijk winteravonden 2010

(dus ook) maar die kan je net zo goed, wat zeg ik, beter in augustus in Aarschot gaan trekken vanop een terras met bediening; maar de pijlen liever wat meer in de context van het domein wou krijgen zoals deze ...

vuurwerk 'anders' bokrijk winteravonden 2010

stond ik me nog wat op te stellen achter de molen terwijl de rest al door was richting het oude dorp. De molen zonder wieken was niet echt bijzonder, de eerste foto ervan nog minder maar dat zou bij thuiskomst enigszins veranderen. Want toen viel me ineens dat streepje licht op in de linkerbovenhoek. Een heel helder streepje, heel hoog in de lucht. "Dat zal toch geen..., nee dat zou wel heel toevallig zijn ... een vallende ster ?" Alhoewel, het vuurwerk was nog niet begonnen en zelfs al zou ik de eerste pijl gemist hebben dan zit het oude dorp een stuk de andere kant op.

vallende ster ??

Een week later boeide dat streepje me natuurlijk nog steeds mateloos en ging ik op zoek naar informatie. Ver moest ik niet zoeken - bedankt Frank - want op de site van onze weerman kon ik zien dat er van 2-5 januari sterren uit het sterrenbeeld Boötes zouden vallen, de Bootiden. 2 januari! Met een belichting van 5 seconden te kort voor een "fotografisch geschilderde sterrebaan" en dan hadden toch nog een paar sterren in de buurt baantjes moeten trekken.

Heb ik nu echt per ongeluk een vallende ster getrokken (om het op z'n limburgs te zeggen : sjiek'ahhhh) ?? Mag ik dan een wens doen (en nu mijn meteorietje maar blijft vallen, daarmee blijven doorgaan voor eeuwig en drie dagen ?) ? Wat zou ik dan wensen, alleszins niet iets wat je kan kopen want ... dat koop ik te langen duur toch (dat heet budgetplanning of zoiets; nu ons land subiet failliet gaat moet er toch niet teveel op de rekening blijven staan). Wat zou jij wensen (profiteer ervan, er is over ;-) ?

4.1.11

heb je het gezien ?

ik wel ...

zonsverduistering 2011
9u06

zonsverduistering
9u09

zonsverduistering hoogtepunt, hoogtepunt ?
9u14, cloudy with a chance of meatballs

zonsverduistering-diamant
9u16, toch een klein diamantje ?

Maar vooral, heb je het gehoord ?? Vogels en honden die steeds zenuwachtiger worden en dan plots die stilte. Niet zo indrukwekkend als die keer in 1999 toen half Vlaanderen aan de Franse grens bleef hangen en wij voor de zekerheid toch maar een paar kilometer verder bolden (zellie wolken, wellie een open hemel en onze eerste volledige zonsverduistering). Dat was echt een kiekevleesmoment, zo alles in 't zilver, koud en muisstil (de stille ohs en ahs tijdens en het luide applaus voor de ongekende regisseur nadien niet meegerekend).
Wat worden die beesten gewaar wat wij niet opmerken - aan hoeveel mensen is dit vandaag gewoon voorbijgegaan - is het iets wat we hadden kunnen ruiken misschien?

Maar kom, deze was toch ook mooi (het piekmoment uiteraard weer met wolken) en we moeten maar tot 2015 wachten op de volgende ("da zal't rap zijn, 't is al 4 januari" - niet doen, ik Haat dat soort mensen).
Maar hoe kon het ook anders als janneke maan met de zon mag komen spelen ...

3.1.11

zonnehoed ? zonnehoed !

Echinacea, meestal purpurea maar toch al te krijgen in heel wat hoogtes en kleuren, een topper voor de prairie-beplanting rage maar altijd al een leuk ding om naar te kijken (dus waarom ook niet in die prairieborder).
Nooit echt begrepen waarom men ze per se zonnehoed wil noemen. Ok, dat bolle bloemhoofd met afhangende bloemblaadjes, er zal wel eens iemand met een gelijkaardig modelleke op Waregem koerse zijn geweest. Maar toch, de meeste Echinaceae vond ik niet echt protoypes voor de ideale zonnehoed; ofwel liggen de bloemblaadjes zo slap dat je amper nog je eigen tenen zou kunnen zien, ofwel staan ze zo ijl dat de zonnestralen pijnlijk de thans wijd open (licht beschaduwde) pupillen zouden penetreren.
Nee, wellicht heeft Echinacea die term zonnehoed gewoon geërfd van die andere familietak, de Rudbeckia's die vaker met wat minder verbeelding op zo'n slap zonnehoedje lijken.

zonnehoed

Maar kijk, nu de sneeuw is verdwenen en de meeste zaden op de grond liggen : een sombrero, DAT noem ik een zonnehoed ! (moeilijke keuze wel voor de illusionaire lapino op de achtergrond, al die hoeden)

Zonnekloppers zijn het allemaal, zoals de meeste fijnstralige asterachtige composieten (wellicht het makkelijkste mnemotechnische ezelsbruggetje van het de-juiste-plant-op-de-juiste-plaats spel - maar sta open voor gebeurlijke uitzonderingen).

Een beetje verder stond een eerste dapper (dom?) Chaenomelesbloempje zichzelf te ontvouwen in de zon. Een vroege voorjaarsvogel die dwergkwee, maar dit lijkt me toch wel heel vroeg.

1.1.11

snoeihard het jaar in ...

Er is zo'n kliek tuinders die traditioneel de druivelaar snoeit op 1 januari (toch als de omstandigheden het toelaten : nooit bevroren takken snoeien!). En normaal gezien hoor ik daarbij, want tradities zijn leuk, iets om naar uit te kijken.
Maar de omstandigheden waren niet goed. Die eerste janauari blijft een drukke dag, zeker als ge wat lang in uwen tram blijft liggen. En eigenlijk (het favoriete stopwoord van onzen Bram) wilde ik eerst de Felco nog eens onder handen nemen.
Snoeischaren gaan na een tijdje onder de plantensmurrie zitten en dan worden de snedes steeds lastiger en vooral lelijker, hoe vaak je ook er met de wetsteen tegenaan gaat.

felco scnoeischaar cleaned

Het voordeel van een goede snoeischaar is dat ze helemaal uit elkaar kan en dat maakt het onderhoud een stuk gemakkelijker. Nu ja makkelijk, waarom maken ze die schreuvendreuersleuven toch zo smal, eigenlijk (iets wat ik vroeger typisch met het scherp van het patattenmes zou hebben losgepeuterd).
Makkelijk en duurzaam, er ligt hier nog ergens een oude (gevonden) waarvan ik enkel nog het veertje moet vervangen.
Wat 'poets', mijn favoriete MMM schuursponslapje en een paar strijkjes van de wetsteen en ze was alweer in nieuwstaat. En een likje Felco verzorgende siliconenspray erover om het een tijdje zo te houden. Wel oppassen met de kindertjes want Bram kwam even aan het busje (en daarna aan z'n ogen) en riep : hej, da blinkt a'maal. Gelukkig zachtaardig spul (ahja plantaardig) en het psychedelische effect bleek van korte duur.

Een ideale klus voor het "tussenseizoen", en als ik morgen nog een half uurtje vrije tijd vind dan krijgen de druivelaars toch nog een beurt. Met haarzuivere snedes.