25.4.11

niet vergeten papa ...

... in de tuin werken heeft nu veel weg van 'plantjes en zaden een gewisse dood tegemoet sturen' dus we houden ons in stilte met andere dingen bezig : klimwerkjes knutselen, zandbakjes uitscheppen met zwarte en weer vullen met witte, serredansen en familiaal trappen knutselen, zwembadjes opblazen, bbq-kes kopen, borrelen, watergeven, watergeven, watergeven, zaai- en verspeenachterstanden opstapelen, ...

... als papa dan toch regelmatig weg is naar de tuinklas kan hij z'n tuinwerkjes beter naar de regels van de kunst uitvoeren : de verzinkput onder de zandbak niet vergeten, want niets zo vervelend als stagnerend water in de zandbak, toch ?



... overmorgen gaat het regenen, zeggen ze. Hopen dat we onder de juiste drup wonen want het begint onderhand weer echt triestig te worden ...

17.4.11

en wat hebben wij geleerd vandaag ...

... dat ge eigenlijk nooit kunt overdrijven met tulpen. memo-to-myself voor volgend jaar : (nog) meer tulpen. Lijkt soms een dure investering, bollen in het algemeen, maar ge hebt er toch een paar jaar geniet van dus : gewoon volladen die kar.
... dat die dikke tulp in de rabarber geen tulp is maar die van de rabarber zelf (knots linksonder) en ('t is dus weer de moment) daar moet ge niet op wachten : zo snel mogelijk verwijderen (zet ze desnoods in een vazeke binnen).
... dat de narcissen die een paar weken geleden pas en dus ne winter te laat de grond in gingen (zo als links voor de rababer) alsnog vertrokken zijn en voor een tweede golf trompettekes zorgen.
... dat de hoge vaste Helianthus(?)soort geprofiteerd heeft van de "opkuis" van de tulpenstrook en weer alomtegenwoordig gaat zijn (goed : late bloeier, doorgang beschaduwd hoogzomer, en veeeel goed materiaal voor de composthoop).
... dat er hier nog altijd veel rommel ligt en die rommel soms bij op de foto sukkelt (maar het is effe redelijk fulltime travakken in de tuin en minder fulltime fotoproberen)



... dat er (te) weinig reclame werd gemaakt voor de foire du vin, en het dus aangenaam boemelen was tussen de aanwezige standhouders. Veel pareltjes gevonden maar ook een deel slechte, en hoe legt ge dat uit, in 't frans, als de boer lui-même u vlakaf uw gedacht vraagt ? Soms is wijn proeven niet gemakkelijk.
... dat planten-kopen-met budget-zoveel-als-ge-kunt-dragen rap gedaan is als ge met heesters begint. Gelukkig stond de auto niet te ver weg van de plantenmarkt van Grasheide, en konden we met datzelfde budget nog een paar keer over en weer.
... dat het kruidenprojectje nu eindelijk af is en het groendak een accentje kreeg (maar zo klein plantjes dat zegt nog niet veel, dus ik ga daar nog niet teveel over zeggen)
... dat ge daar alle jaren dezelfde mensen tegen het lijf loopt ... maar da's geen erg : goe volk aan die kanten ;-)
... dat de gesterilliseerde katten de buitenwereld van in 't echt nog indrukwekkender vinden dan van den televies en dat alle poezenbandjes tegenwoordig een belleke hebben, maar da ga nie (duiven) pakken zo (knip)
... dat Monty Don een schoon samenvatting heeft gemaakt van onze tuinreis (bij de niet-publieke Aldobrandini werd er hier op de bank nogal gegniffeld) en dat hij dat dus nog mag doen (volgende week gok ik het noorden, dat zal dan ongeveer onze zomervakantie zijn, en over twee weken onder andere Ninfa!). Schoon filmkes (nog een stuk of drie te gaan), nu koop ik het boek nog zekerder.
... dat het onderhand wel eens mag beginnen regenen, eigenlijk, of moeten we dat dit jaar weer allemaal zelf doen ?? maar dat alles ondanks die droogte toch redelijk schoon staat (pisbloemen al geteld ??)

en nog vanalles en vanalles

13.4.11

koud seg ...

... gelukkig niet koud genoeg om de plantjes te nekken die met de serre deur open (vergeten, net zoals het licht in de berging, zie later) in de leunkast op het druivenkot stonden. Maar koud genoeg om te weten dat we weer thuis zijn.

Terug van een korte stressvakantie. We zouden vliegen, tenminste als de luchthaven tegen de avond de crash van de Nederlandse F16 die ochtend had verteerd. Naar de luchthaven Brussel-Zuid rijden zonder GPS zag ik ook niet zitten, ook al was het niet de eerste keer dat we die rit maakten (er moest maar eens iets gebeuren). Helaas had onze blauwe wagen (die ik waar dan ook zorgeloos achterlaat, zelfs in Charlerloi) geen GPS. Maar gelukkig kon ik de pda wel via via van stroom voorzien met de bureau-houder. Maar nog voor ik de contactsleutel kon beroeren brak Caro per ongeluk de stekker en zaten we weer zonder. Zonder is hier niet gezonder dus dan toch maar met de rode. En nadat ik die van de oprit had gehaald, en Caro met wat moeite overtuigd kreeg om toch maar eerst de bagage over te laden alvorens onze rit haastig verder te zetten, opende zij het achterzijportier en viel het raam eruit. Het vierde van de vier van de Rot-Scenic in evenveel maanden, dus we wisten waar we het hadden.
Even pauze ... ademen ... tellen schijnt te helpen.
Nope, hielp niet en alle opties waren op want ondertussen ongeveer anderhalf uur later zouden we al verzamelen met de groep. Snel maar wat doorzichtige ductape uit de berging en plakken dat raam.
Op de autosnel(?)weg bleek al gauw dat de hele eurozone aan de paasvakantie begon, veel sneller dan stapvoets was er de eerste 40km niet bij. Gelukkig kende ik wel het tijdstip waarop we zouden verzamelen en niet meer het exacte tijdstip van vertrek en zo konden we met een draaglijke overdosis stress onze bagage (inclusief zenuwen) 5 minuten voor sluiting en 35 minuten voor take-off op de band leggen. We hadden het net gehaald maar wel zonder het vermeende uurtje overschot dat ons onderweg heeft behoed voor een middelgroot familiedrama.


Weer een bijzonder leuke tuinreis, met als absolute hoogtepunt de Ninfa tuin(en). Hiervan wordt al eens gezegd dat ze de mooiste van Europa is, voor sommigen zelfs (the best kept secret) van de hele wereld. Ik kan me daar wel iets bij voorstellen ook al waren we nog 'maar' de eerste week van april (de natuur rond Rome zat met 27° toch wel een paar weken voor op die van ons; moestuinen stonden aardig vol, bonen en tomaten stonden in volle grond dus vrieskou verwachten ze daar alvast niet meer) dus het beste moet daar nog komen. We moeten daar dus ooit nog eens zien te geraken in mei (rozen), juni, juli, augustus, september, ... Helaas kom je er niet altijd even makkelijk binnen, is elk bezoek verplicht te volgen met een (uitstekende) gids en werd ons bezoek nog wat verder ingekort door een eigenwijze buschauffeur voor wie zijn Italië één grote zone 30 scheen te zijn.
Een groot contrast met de klassieke renaissance-tuinen van de Villas (Lante, d'Este,...) wiens formele structuren en fonteinen, hoe mooi en compleet ook, het niet kunnen halen van de schitterende romantische Engelse tuin tegen de achtergrond van de ruïnes van een oude stad. Zou kunnen vallen onder Plant-driven design (dat boek moet ik nu maar eens definitief op m'n lijstje zetten as seen on ...), een bijna botanische verzameling zonder overduidelijk architect-driven (vormpjes-)design, my kind of heaven.
Matuur, ook al was er geen enkele plant ouder dan 100 jaar. Doorregen met glasheldere natuurlijke stromen (slechts een beetje geholpen door de polar filter), omkaderd door bergen tot een perfect micro-klimaat en dus geschikt voor bijna alle planten uit de wereld. Gewoon alles wat je mooi vindt op een harmonisch hoopje... Echt de waarheid : #trybeforeyoudie.


Om dan toch weer te eindigen in de stressvakantie-stijl toen bleek dat de Orto Botanico di Roma uitzonderlijk beslistte te sluiten 'op onze vrije dag' (van achter de verkeerde kant van de tralies zag die er ook te mooi uit), en we op een haar na nog van de 737 werden gegooid voor de terugreis toen Caro na alle eerdere check-ins niet meer (meteen) de juiste boarding-pass kon voorleggen aan de hoofd-poppemie. "Dear passengers, sorry for the delay, we seem to have one passenger too many on this plane, for your safety we will hunt this passenger down ... and kill her" . Gelukkig heeft een andere passagier het grootste deel van het half uur carrotentrekken op de startbaan voor zich genomen en nog nipter zijn zetel mogen houden.
City-trippen, het is een vermoeiende hobby.

Maar we zijn terug zen(ne), en met de kachel is het warm genoeg in de kweekkamer. Warm genoeg om de draad weer op te nemen : alle plantjes hebben te drinken gehad, souveniertjes hebben grond gekregen, morgen gaan we zaaien, verspenen, moestuinieren, ... gewoon, verderbouwen aan een vormloos "ontworpen" droomtuin ...




Update :
Vanaf vanavond (vrijdag 15 april) na Gardeners World op BBC2 : Great Gardens of Italy met Monty Don. Aflevering 1 : Rome ! Monty heeft me verklapt dat Ninfa - (quote) 'one of the loveliest gardens on the planet' (unquote) - pas in aflevering 3 zit (het Zuiden).

7.4.11

chef zkt bbq ...

...ik deed (vorig jaar) zijn versleten gasbarbecue weg, op voorwaarde dat er een andere kwam. Ondertussen zijn we bijna een jaar verder, grillloos. Teveel keus. Gas, kolen, infrarood, hout, ..., vierkant, ei of rond,... wie weet het nog tegenwoordig? Maar the666bbq zonder bbq, dat is zoals een cafe zonder bier of een steirt zonder hond. En kijk, naast de vele fora met heel veel experten-advies, werd er lokaal een workshop barbecuen georganiseerd, een joint venture tussen een barbecue speciaalzaak en een bezige (barbecue) chef-traiteur. Er werd gekookt op verschillende toestellen (oklahoma chuckwagon 16 inch, Broil King 90 XL, Outdoorchef Leon 570, Outdoorchef Roma 570) en op mijn verzoek werd er zelfs nog een infrarood toestel naast gezet om de reeks compleet te maken. Supermooi om naar te kijken maar we hebben hem toch maar niet 'vuil' gemaakt. Alles op gas (zelfs de oklahoma), dat zegt genoeg.
Al gauw bleek ik daar een (ter)echt amateurke te zijn, toen er door de andere gasten (in schorten) werd gediscussieerd over de correcte kerntemperaturen van het vlees (62 dan wel 68,5 °C), maar dit amateurke heeft wel veel bijgeleerd en een nog beter inzicht gekregen in de materie en (rand)apparatuur. En lekker gegeten van de eigen bereide bereidingen amai (pizza, canapé met zalm gegaard op ceder, oklohoma kip, manzo fringuello met witte en groene asperge, toscaanse steak, key west lime chicken, gemarineerde gamba's, american beefburger, bijgerechtjes en het dessert : marshmellows met bosvruchten).
Er werd misschien wel het meest uitgekeken naar die oklakoma kip die al vier uur in de oklahoma trein verstopt zat, en de marshmellows op een bedje van bosvruchten en whisky (korstjes vanboven laten bij het scheppen!! zeer lekker). Ook weer terecht dus. En de aangepaste wijnen, ahja.
Jaargang één, aflevering één : geslaagd.





U zal wel begrijpen dat dit soort activiteiten niet bevordelijk zijn voor doordeweekse tuinplanningen. Maar dit was slechts een aanloopje naar die andere werkelijk onwrikbare (verschrikkelijke) deadline. Subiet vertrekken we namelijk (eindelijk) om geheel vrijwillig en belangeloos de paasklokken te helpen vullen. Geen dank want omdat we daar dan toch zijn pikken we nog wat tuintjes mee : Villa d'Este, Villa Adriana, Villa Lante, Sacro Bosco, San Liberato, Ninfa gardens, Villa Aldobrandini, Orto botanico di Roma, ... en nog wat leuke dingen uit de streek (vino, gelato, vespa, pasta, ...), als waren we echte Trasteverini. Vitamientjes D vangen, quasi gegarandeerd.

Alle tomaten (200+) zijn verspeend geraakt, een groot deel van de bloemen zijn gezaaid (tp en kg, binnen en buiten dus), en als ik morgen op tijd uit mijn bed geraak dan zullen er nog wel wat erwten en ajuintjes op hun plaats geraken (misschien zelfs de rest van de aardappelen) voor ik op de vlieger stap. Dan is het weer een weekje geduldig wachten en dat kan moeiteloos vanop een veilige afstand lijkt me ...

3.4.11

daar doen we het voor ...

... het is "een beetje" doorwerken in deze periode, maar als de bloemetjes niet alleen buiten maar ook binnen weer schoon beginnen te staan dan is dat harde werk snel vergeten. Hier één van de narcissen in een low key opname geïnspireerd door het fantastische boek van Edvard Koinberg : Herbaris Amoris, een documentatie van en wellicht ook wel een ode aan de kalender van Linnaeus (Glacialis, Regelations, Germinations, Frondescentiae, Florescentiae, Grossificationis, Maturationis, Messis, Exsolationis, Defoliationis, Congelationis, Brumalis). Mooi mooi man (maar stinken!! - die bloem).



Het is (ook hier) een race tegen de tijd tegenwoordig :
blommekes voorzaaien (onder andere het zaad dat vorig jaar in binnen- en buitenland gefourageerd werd) - check,
kruidenprojectje voorbereiden - check,
nieuwe borders zuiver maken voor de (tussentijdse) bloemenwei (700g zaden -overschotje van de bloemenwei achter) was vooral tussen het kleinfruit een kleine strijd, maar - check,
in Hoegaarden gekochte planten (clematissen bv. aan de pergola-formerly-known-with-dog-as-pispalen; misschien lukken ze nu zonder hond wel eens) en nog een paar andere die hier rondhingen uitplanten - check (maar ik mis hem weer erg en aan de lijve bij de tuinwerken verdorie),
nog een paar honderd zomerbollen um gegen bis für durch wider irgendwo gegenüber daartussendoornogergens - check,
gras maaien, kammen en waar nodig (vooral moestuin) bijzaaien - check,
moestuin inspecteren (het lookveld yumyum, tuinbonen EN schorseneren - danke schön herr Franz du war recht und nicht krum - piepen centimeters boven de grond), check
zonnebrand check,
...

staan nog op de todo-lijst wegens ondertussen toch zeer dringend :
piepers, ui, sjalot, die 700g zaden, iets van een 202 tomaten moeten nog verspeend worden (202 ?? 200=4*50 + 2 voor AnneTanne ;-),...

Zeer dringend want ... dat verklap ik later deze week wel (plak 'em bij de cliffhangers want 't is eigenlijk wel moeite moet ik eerlijk toegeven).
Als het maar niet zeer zeer dringend wordt, moet morgen even onder de echodinges voor een vermoedelijk klonterken in het been, of iet anders maar zeer slecht voor planningen allemaal.
Binst veel rode wijn drinken zegt de internetdokter (resveratrol en van die nuttige stofjes) - check.