27.2.08

tomorrow tomorrow ... is only a day away



Morgen is het zover, ons tweede kindje zal ons vervoegen en de kriebels beginnen zich te verzamelen zo ergens midden in de buik. Het heeft ook wel iets, zo'n geplande bevalling, je leeft er alleszins wat concreter en bewuster naar toe. De kans is bijzonder groot dat het de volgende dagen wat rustiger zal worden op de blog (hoewel mama en de kindjes moeten ook nog veel rusten natuurlijk)

En de zon schijnt, dan kriebelt het sowieso al wat meer. En dan is het uiteraard weer de moment om eens langs de kruidtuin te passeren, dat is ondertussen ook weer even geleden. Geel overheerst, van het frisgele van de bloempjes van de schijnhazelaar (Corylopsis), en de gelijkaardige trosjes van de Stachyrus praecox, en de Mahonia (M. x media die nogal werd bezocht door hommels en bijen, en M. wagnerii 'Pinnacle' met een hulstachtig blad), en de vele soorten narcissen uiteraard.
Het gras werd er kort afgereden (frequent zelfs gescalpeerd, onbedoeld mag ik hopen) en uitgekamd. Ik heb iets met grasmaaien dus die geur van vers gemaaid gras haalde me volledig uit de winter; en uit de twijfel of 'men' me niet gek zou verklaren als ik al geheel 'zen' achter dat maaiertje zou lopen - maaien het kan... Vermijdt uiteraard de plaatsen waar je bollen hebt staan, zelfs al waren het de krokussen waarvan enkel nog de dunne sprietjes zouden getuigen van hun aanwezigheid... Dus één van de volgende dagen zal je ook in de Bergstraat de mulcher weer horen, en wordt er weer gekamd, gekalkt en hier en daar al wat bijgezaaid (waar de mol zijn hoopjes heeft gelegd onder andere, maar daar zitten toch al geen engerlingen in de grond). Als je kalkt altijd een paar weken wachten om de bemesting uit te voeren, in elk geval nooit samen omdat je door de snelle
vorming van koolzuur een belangrijk deel van de stikstof dan verliest.
In de kruidtuin blijft het grote grasplein indrukwekkend vol met krokussen staan, die geven voorlopig nog geen teken van opgeven. Maar het verliest wel een beetje zijn magie door de vele narcissen die er nu tussenstaan, trop is teveel.
De Chaenomeles staat ook mooi rank te pronken met zijn mooie dopvormige bloemen. Pulmonaria bloeit in maart en zit dus op schema. De Edgeworthia chrysantha aan de vijver is nog steeds een mooie solitair, misschien moet ik me maar eens wat verdiepen in zijn wensen. Pieris japonica 'white pearl' heeft al witte bloempjes op zijn toppen, terwijl de meesten uit zijn familie nog niet meespelen.
De Cammelias laten zich misschien niet van hun beste kant zien; de bloemen drogen mooi op de struik (ze worden niet zo'n triestig papje zoals bij de Hibiscus) maar ze worden wel vuilbruin - ik zou ze precies verwijderen na de bloei maar misschien is er wel een goede reden om het niet te doen.
Weer twee aardige plantjes waar je zo voorbijloopt als je niet goed oplet : de Corydalis solida subsp. solida 'transsylvania' en de sterhyacint (Scilla bifolia). En bolplanten naast de houten serre waarvan ik zeker ben dat het label 'Skimmia japonica' niet correct is, ze hebben wat weg van anorectische amaryllisen. En de prunussen staan in bloei. Vrienden, het is lente.

Gisteren met enige verbazing gekeken naar burkinis, de burka-bikini, of hoe men gekleed te water gaat. Het gaat om een badpak in badstof, het is dus niet de bedoeling dat men met gewone kleren het water in gaat. Ik moet er niet aan denken dat een bruine pater, inclusief sandalen gedrenkt in jaren gebedszweet waarvan de zolen aan de voeten zijn gelast met tenenkaas een 'frisse duik' zou komen nemen, we weten allemaal hoe zij de binnenkant van hun pij al wiebelend stijven (kom konijntje kom maar wiebelen wiebelen)...
Aan de andere kant van het spectrum heb je dan weer de C string bikini, de strandversie van de 'de diadeem'. Lijken allebei nogal extreem maar zolang het juiste dekseltje maar op het juiste potje zit zullen we er mee moeten leren leven zeker, kan het in sommige gevallen misschien zelfs een verantwoorde keuze zijn... go google images go ;-)

26.2.08

nimby...

not in my backyard (nimby), is zowat de houding die iedereen heeft als er ingrijpende veranderingen worden voorgesteld in zijn landschap. Voor de nutteloze gsm-masten, voor mijn part de grootste technologisch flater die we de laatste jaren gekend hebben, kan ik dat zeer goed begrijpen - zeker in het licht (of moeten we zeggen schaduw) van de minstens dubieuze gezondheidsvragen die nog steeds rond de masten blijken te hangen. Maar zelfs voor de windmolens staat niemand te springen, ook al is het kilometers 'uit het zicht', uit het zicht zijn ze bijna nooit en zoals je in het onderstaande filmpje kan zien wil je ze toch niet in je achtertuin hebben :



Nee, geef mij dan maar de romantiek van de oude wind- of watermolens. Zo eentje mogen ze er wel in mijn achtertuin komen zetten, er staat er trouwens al eentje bijna in mijn achtertuin : de Moedermeule in Gelrode, een staakmolen die onlangs volledig werd gerestaureerd. Het moet toch mogelijk zijn om dergelijke molens om te scholen tot windturbines. Of om minstens mooiere, omgevingsvriendelijkere versies te ontwikkelen dan die gedrochten die ze nu demonstratief her en der neerpoten.  Ik heb zo onlangs eens mogen meedoen aan een enquête van een uitgeregend studentinnetje dat ik eerst voor een deur-aan-deurverkoopster aanzag, waarbij een hele reeks foto's werd getoond met van die kunstmatige uitzichtverpesters. Doorgaans zeggen bezoekers ons : "amai, wel een mooi uitzicht heb je hier". Je moet maar één van die dingen in het blikveld hebben staan en die "oh, wow" wordt al heel wat minder. Zoals die triestige bouwkranen die ze naast de kerk hebben staan voor de bouw van het eerste appartementencomplex in ons boerendorp. Meer dan zonde...

Gisteren de laatste hand gelegd aan de geboortekaartjes :  de snijplank voorzien van merkstreepjes (oude sticker van VT4, zodat het papier vanzelf stopt op de juiste lengte) zodat alles vlot kan verlopen, de laatste proefdrukken uitgevoerd, alle komma's op de juiste plaats en alles op de millimeter gepositioneerd waar ik het hebben wil; nu maar hopen dat ik in de euforie van het moment de geslachtsafhankelijke parameters allemaal correct aanpas. Gisteren ook pas de letters van Rosemarie van de ooievaar verwijderd; dubbelzijdige tape om spiegels mee op te hangen was misschien wat veel van het goede voor deze toepassing, ik heb aardig gezweet om ze eraf te krijgen.

Het is even 'rustig' tussen de plantjes, al vinden mijn komkommerzaailingen het ook niet zo prettig in mijn gekuntselde grond, misschien moet ik die vanavond nog maar eens verpotten als het al niet te laat is.
En het is weer te nat om naar de kruidtuin te gaan, dus daar even geen nieuws onder de regen.

Dit is het honderste bericht trouwens, hip hip voor mezelf.

25.2.08

you cheap-ass son of a father, father of a ???

De dag van de verlossing, donderdag, komt steeds dichter bij. Mama het is een ...

goedkoop/duurkoop, meer conformen dan uitzonderingen op deze regel. De goedkope potgrond van makro gedraagt zich helaas perfect voorspelbaar als goedkope potgrond : blijft zeer lang nat en dat hebben jonge plantjes niet zo graag. Daar krijgen ze koude voeten van en soms valt er al eens eentje om omdat hij zich letterlijk en figuurlijk rot voelt. Voordeel zou kunnen zijn dat je minder moet gieten maar de nadelen nemen hier wel de overhand denk ik. Dus ben ik maar een vracht 'goede' potgrond gaan halen om de boel wat te compenseren. Het zou kunnen dat ik al mijn zaailingen voor de zekerheid maar eens even nieuwe grond geef ... nog een paar extra slachtoffers voor ik aan dit karwei begin.

In de tuincentra is het de beurt aan de dahliaknollen en pioenen. Je kan uiteraard meerdere knollen per soort kopen en dan word je zelfs beloond met een kleine korting maar blijkbaar kan je dahlias ook eenvoudig stekken. Twee manieren : je snijdt een knolstek af (met de kraag waarmee het aan de überknol vasthangt) of je legt de knol te rusten in een bedje goede potgrond. Ik heb voor de tweede variant gekozen. Nu is het wachten op scheuten rond het midden, afsnijden (ook weer met een stukje van de kraag), wat stekpoeder en klaar. To be continued...



De strida maakte een verrassende indruk : stevig en fietste vrij behoorlijk en comfortabel. Fietsen met kleine wieltjes vraagt wel wat aanpassing en het zal ook wennen zijn aan de aandacht die je met dit buitenaardse vervoersmiddel blijkt te trekken. In elk geval blijft de strida 'in the running' in de zoektocht. Er zijn uiteraard nog meer modelletjes die ik zou willen uitproberen, maar met de goedkopere vouwfietsen werd al gauw duidelijk waarom het medium niet echt doorbreekt, op sommige fietsen zat je even comfortabel en gerust als op een pas gekastreerde stier met ZIJN kloten om je nek. Goedkoop plooifietsen zit er dus waarschijnlijk niet in.

Bella, de kip, is broeds en is in deze toestand zoals de meeste schijndrachtigen niet te genieten. Ze ligt plat als een vijg op het nest de eieren warm te houden en verdedigt die eieren met haar leven. Blijkbaar is een oud en probaat middel om ze op andere gedachten te brengen haar met het kont in koud water te dompelen maar dan moet ik haar eerst nog gevangen krijgen - zelfs met een onnozele kip die het liefst van al op haar gat blijft zitten is dat niet evident.

22.2.08

to fiets or not to fiets...

Vandaag getankt voor 70 euro en hiermee heb ik blijkbaar toch een psychologische drempel geroerd. Er is 'budgettaire ruimte' om te blijven tanken en ik ga niet huilen bij de pomp maar ik vind dat toch aardig duur worden voor wat het is. Dat biedt perspectieven voor de alternatieven uiteraard. Ik ga morgen eens een plooifiets uitproberen, de strida, ziet er even comfortabel uit als de andere plooifietsen (ahum) maar heeft wel iets. En het heeft een kevlar ketting, geen olie dus geen vuile vingers. Met een vouwfiets is dat gratis treinabonnement wellicht wel een te overwegen optie, alleszins goedkoper. Ik was eigenlijk in blijde verwachting van de vouwfiets van de KULeuven, die ze in het 2WD project in de aanbieding hadden. Ze hebben er de nationale pers mee gehaald maar die combo (trein+vouwfiets) hebben ze ondertussen om God weet welke reden weer uit het project geschrapt - waarschijnlijk om dezelfde reden waarom ze geen fietsvergoeding aanbieden : te duur (ondanks ruime sponsoring van één van de zes regeringen die we rijk zijn).

Bandieten zijn het trouwens die regeringen. Blijkbaar is het aanvragen (en bekomen) van renovatiepremies voor het huis een nogal makkelijke trigger om het kadastraal inkomen nog eens te schatten - je krijgt dan misschien wel een leuke premie om de gevel op te kalefateren, je dak te vernieuwen, te isoleren, ... maar op termijn ben je die eigenlijk weer netjes aan het terugbetalen via een cocktail van belastingen die ons land rijk is (belasting op witwerk, kadastraal inkomen, ...). Dit vertellen ze natuurlijk nooit in hun communicatie, zelfs niet in de kleine lettertjes; en ik blijf toch een beetje achter met het gevoel 'bij het pietje gepakt te zijn'. En dan maar schrikken dat 'de burger' geen vertrouwen meer heeft...

Gisteren nog wat lange krantenrolletjes gedraaid, zoals meestal bij de tv, zowat het 'breien voor vreemde mannetjes' : rechts rechts rechts (niks te averechts) en klaar. Een goede 10cm hoog, goed voor erwten, bonen en maïs (je kan ook 'root trainers' kopen maar waarom zou je als je ze zelf kan rollen). Ik ben er niet helemaal uit of ik naast de zoete maïs weer popcornmais ga zetten dit jaar - een soort met zeer mooie ronde korrels maar mijn eerste poging om er popcorn van te maken deed de pan bijna onherstelbaar zwart uitslaan en wel zo indrukwekkend dat er nooit een tweede poging is geweest. Waarschijnlijk waren de korrels nog niet voldoende gedroogd maar die hypthose wil ik graag in iemand anders casserole aan de tand voelen.

21.2.08

de kas zit weer vol...


Het kweekbakje werd gisteren weer aangevuld met een tiental paprika soorten (ook wel zoete pepers genoemd). Nu heeft het zaaierke dus weer een paar dagen de tijd om de niet warmteminnende zaden onder handen te nemen. Erwten, mais, bonen worden bij mij al eens voorgezaaid. Mijn zwaardere grond wil nogal lang onbewerkbaar blijven (te nat), en dan is het goed om een aantal van die zaken toch al wat op voorhand groot te trekken zodat je geen tijd verliest. Voorgezaaide planten blijven vaak ook wat meer uit de greep van vraatzuchtige slakken en andere banditos, die nog meer de malse sappige pas uitgekomen zaailingetjes lusten. Een wat achterop geraakte groente, de tuinboon ook wel labboon genoemd, is er eentje die zeker weer mag meespelen dit jaar - dubbel gepeuld is dat onwaarschijnlijk lekker. En het is een zeer gemakkelijk te telen groente. Er wil wel wat zwarte luis op zitten maar ik zou eens een vergelijkende studie moeten doen om te weten of de plant daar wel van heeft afgezien. Nieuw dit jaar zijn de capucijners, met de karakteristieke zwarte peulen.

labbonen en capucijners


Gisteren was de planning weer wat druk, en ben ik dan ook vergeten om het aardappelplantgoed te gaan kopen. Witte en rode eerstelingen ("nief patattekes") staan steevast op het menu, en kunnnen ook een week of drie worden voorgekiemd (13 en 14 maart zijn goede dagen om uw aardappelen in de grond te leggen - tegen dan zou de serre dus op de nieuwe plaats in het rotatieschema moeten staan). Voor de latere soorten zou dat voorkiemen de moeite niet waard zijn.


Voorzichtigheid geboden met spinazie en vis. Het Voedingscentrum vindt het blijkbaar jammer dat Iglo een nieuw product heeft geïntroduceerd met vis en spinazie all-in-one. Het nitraat in spinazie kan in combinatie met vis ongezonde stoffen vrijmaken. Deze stoffen kunnen bij grote hoeveelheden op den duur kankerverwekkend zijn. De schadelijkheid van de combinatie is bij dieren aangetoond; bij mensen is nog niet zeker wat het gevaar is. Uit voorzorg adviseert het Voedingscentrum om geen nitraatrijke voeding te eten bij vis of schelpdieren. Nitraat zit vooral in sla en spinazie. Nitraat is op zichzelf niet schadelijk. Tijdens de spijsvertering kan het echter worden omgezet in nitriet. Dit kan veranderen in nitrosamines als het in aanraking komt met eiwitten uit bijvoorbeeld vis. Nitrosamines zijn kankerverwekkend.

Er komt een obscure waas over de probiotica. In een Utrechtse studie naar het effect van de zogeheten 'goede bacteriën' bij alvleesklierontsteking zijn een aantal patiënten gestorven tijdens het experiment (wegens het afsterven van de darm). Dit nieuws werd vandaag openbaar gemaakt in het medische tijdschrift 'The Lancet'. Het is wereldwijd de eerste keer dat een schadelijk effect van een probiotisch preparaat is aangetoond. De medische wetenschappelijke wereld is nu nog wat aan het touwtrekken, over 'of er niet misschien wat toeval bijzat' (toevallig zouden de meest zieken in het probiotica-cohort zitten waardoor sterven het gevolg was van 'het ziek zijn', niet door het preparaat). Voorlopig is de veiligheidsconclusie dat probiotica niet geschikt zijn voor levensgevaarlijk zieken op de intensive care. Nieuwe studies zullen moeten uitwijzen of dit gedrag reproduceerbaar is, maar dat wil met levensbedreigende proefstellingen wel eens wat moeilijker zijn, zeker wanneer het op gevoelige deelgroepen aankomt (zieken, bejaarden, baby's,...). U moet uw volgende yakult niet schudden, uw bevende handen zullen voldoende zijn ... maar misschien zitten er helemaal geen probiotische bacteriën in uw yakult, of niet genoeg, of bent u te gezond, ... of is er helemaal geen probleem

18.2.08

spelingen der natuur...

Ik ben nog altijd aan het bekomen van de mentale schok van de dikke truiendag. Allemaal goed en wel die initiatieven maar bij gebrek aan communicatie geeft dat pijnlijke arbeidsomstandigheden. Het is sowieso al de zon die mijn bureau moet verwarmen maar die was vrijdag ook al niet van de partij. Nee, dikke truiendag was er eentje om te vergeten.

Ondertussen is de eerste bijzonderheid van dit tuinseizoen een feit. De bedektzadigen worden opgedeeld op basis van hun kiembladen ofte zaadlobben. Eénzaadlobbigen krijgen bij aanvang één kiemblad (ui, prei, iris,...) en krijgen meestal lijnvormige, parallelnervige bladeren. Tweezaadlobbigen krijgen twee kiembladen en bredere bladeren (bv tomaten, peper, eik, beuk,...). Soms gebeurt het dat zaailingen opkomen met minder of meer kiembladen dan verwacht voor de groep. Minder dan verwacht komt vaker voor. Ik heb nu een aantal peperzaailingen (normaal 2 zaadlobben) met drie kiembladen.


(mijn trouwe lezers vroegen om meer foto's,ik ga mijn best doen ;-) )

Zaailingen met minder kiembladen dan verwacht blijken vaak zwakker te zijn; wat deze speling van de natuur veroorzaakt is niet precies geweten (genetisch variatie, omstandigheden, selectie, ...) Ik vind het wel jammer dat ik de namen niet ken van deze zaailingen. Eéntje zag ik plots staan tussen mijn 'afval' (ik houd zelf maximum drie zaailingen per soort, maar kan het niet om de rest zomaar weg te gooien), het andere komt uit een schaaltje dat iemand per ongeluk omstootte waardoor alle zaailingen uit dat bakje anoniempjes werden. Deze plantjes krijgen in elk geval extra aandacht, en de vruchten van de pepers zijn kenmerkend genoeg om er later weer een naampje op te plakken. Eigenlijk kan je het vergelijken met het eentje meer van het klavertje vier dus I'm feeling lucky...

Let op mijn ecologische krantenrolletjes, een absolute aanrader voor het opkweken van plantjes uit zaad.

14.2.08

groene golf...

Aarschot en het Regionaal Landschap Noord Hageland organiseren best wel leuke (gratis) activiteiten. Vorig jaar heb ik de cursus zomersnoeien gevolgd en op 8 maart is het de beurt aan het wintersnoeien (tenzij onze kleinste daar anders over beslist) - gelukkig komt dat wat overeen met 'de school' zodat ik weer niet evenzovele versies moet uit elkaar houden - voor punten kan je best de juiste versie uitleggen.
Ondanks goede activiteiten trekt mijn gemeente duidelijk de groene kaart vaak niet. Een hele discussie achter de rug met de milieudienst over de subsidies van groendaken (Aarschot zegt provincie, provincie zegt gemeente met recuperatie van Gewest, gemeente zegt nougabollen want niet de juiste reglementen en budgetten en steekt de schuld toch nog op de provincie; Leuven zegt bijvoorbeeld 25euro/m², zelfde provincie...). De subsidies zijn er ook nog niet op middellange termijn dus ik zal er maar niet op wachten voor de renovatie van mijn d(r)uivenkot. Mulchmaaiers subsidiëren ze ook al niet, en de opleiding compostmeester (als vervolmaking op de cursus thuiscomposteren) hebben ze ook afgeschaft maar "ik mag natuurlijk nog altijd als vrijwilliger op het containerpark gaan staan..." tararaboemsakee.

Op de Koning Boudewijnlaan hebben ze nieuwe verkeerslichten gezet zodat je nu elke 500m weer vanuit stilstand mag vertrekken. Er mag dan wel een groene golf door de media aan het waaien zijn (al lijkt die ondertussen ook al weer te zijn gaan liggen); de groene golf van de verkeerslichten is toch nooit van de grond gekomen - ik heb in elk geval niet de indruk dat ik vlot kan verkeren als ik me netjes aan de snelheid houd - integendeel.

Gisteren zijn mijn paprikazaden en nog wat tomatenzaden van Amerikaanse tomatengekken toegekomen. Goed op tijd, vanaf zaterdag staat de maan weer goed om te zaaien (dinsdag voor sla en vanaf woensdag ideaal voor vruchtplanten dus voor de paprika's).

12.2.08

Aquarellen voor beginners

Het eerste aquarel voor punten (Rococogeïnspireerde parterre met schelpfontein voor de lessen tuinkunst) is een feit maar mijn aquarel-skills zijn nog niet 'het je dat' - ze staan nog niet op punt. Waarschijnlijk heb ik ook niet de beste materialen gebruikt. Het papier was alleszins geen speciaal aquarelpapier (dat had ik wel liggen maar ik was te lui om het op maat van de printer te snijden), en de aquarelpotloden deden het ook altijd niet even consequent. Wat ik zeker moet onthouden is dat een verdwaalde korrel van een andere kleur (in een lichter vlak) WEL kwaad kan als je er met je penseel met water voorbijkomt.

De voegen zijn bijna uit de gevel, de helleborus is in elk geval begraven in de voortuin - was het niet onder het stof dan was het nu wel onder het materiaal. Maar er komt toch schot in de zaak, deze week kunnen ze al gaan zandstralen en misschien zelfs al beginnen voegen. Morgen nog snel een deur (twee deuren) maken in het bovenste verdiep van de d(r)ruivenkot zodat we weer wat stenen over hebben om hier een daar een slechte steen te vervangen; misschien kan ik dan ook al de erkers uittekenen. Morgen ook maar eens naar de ijzerhandel gaan voor de buizen van de balustrade want het zal weer subiet zomer zijn (of zomers genoeg om het dakterras in gebruik te nemen).

Lang getwijfeld of ik nu het gras maar eens niet moet beginnen afrijden, vanaf 6 graden heeft het zin om te groeien, en die 6 graden halen we ruimschoots. Ik ben er nog steeds niet uit.

In de kruidtuin staat de Acer rubrum als een kerstboom te blinken met al die rode bloempjes op elk uiteinde van een takje. De narcissen toeteren met hun gele hoorns de zon tegemoet. De knoppen van de Magnolia soulangiana wollen op. Bijen vliegen af en aan in de bijenkasten, ze hebben blijkbaar geen last van de varroamijt (Varroa destructor). Ze proberen blijkbaar een virus te vinden om de mijt te doden (en de bijen uiteraard niet) want blijkbaar is het beestje nogal resistent geworden aan de chemische bestrijdingsmiddelen. Hopelijk hebben ze gelijk en is het echt die Varroamijt (je kent maar beter je tegenstander) want in Amerika ziet men al jaren een mysterieuze bijensterfte (Colony Collapse Disorder); en zoals Einstein al zei : "als de bijen uitsterven heeft de mens nog drie jaar te leven" want we gaan niet met zijn allen gewapend met een pluim of een elektrische tandenborstel al ons fruit en groenten zelf bestuiven (niet lachen, maar in de serre doe ik het wel).
Vinca minor heeft al een paar aarzelende paarse bloempjes op haar ranke takken.

Morgen dringend nog wat peperzaailingen verplanten want ik sta weer een paar dagen achter, en volgende week moeten de tomatenzaadjes de kast in kunnen.

8.2.08

What's in a name...

Er is weer een pakketje zaden onderweg van een Amerikaanse tomaten-vriend. Giant Belgium (soms Giant Belgian). Een grote vleestomaat met een gewicht tot 2,5kg. Ik had deze tomaat graag in mijn verzameling vanwege twee redenen. Ik dacht eerst, what's in a name, dat dit een Belgische tomaat was maar niets is minder waar, de tomaat komt oorspronkelijk uit Ohio. Het is te zeggen, een duitse immigrant (Albert Behnke) had deze tomaat 'uitgevonden' en al gauw was de tomaat razendpopulair - klanten van Behnke reden uren om een plant aan te schaffen. In de jaren '50 is de tomaat in de zaadcatalogus van Gleckler's seed Co. (Ohio) terecht gekomen en men is er nog niet altijd over eens wie deze variëteit nu als eerste had. Vanwaar 'Belgium' komt is me voorlopig nog niet helemaal duidelijk...
Een tweede reden is dat deze populaire tomatensoort niet alleen zeer lekker is, maar ook zeer zoet en vandaar wel eens gebruikt wordt om tomatenwijn te maken, en dat wil ik ook wel eens proberen. Het is altijd leuker om zaden te krijgen/ruilen dan ze te kopen (want zelfs de gekste rassen vind je wel in één of andere gespecialiseerde catalogus terug).

Maar ja, elke gelegenheid te baat genomen om de amerikanen nog eens uit te leggen dat french fries eigenlijk gewoon een Belgische uitvinding is (waalse waarschijnlijk). De walen gingen wel eens vissen op de Maas (in plaats van te werken, tsssss, toen al), en de kleine visjes werden in olie gebakken. Maar als het vroor of de stroming was wat moeilijk voor onze onderburen dan sneden ze aardappelen in de vorm van visjes en bakten ze die. De Engelsen zeggen dat French van het ierse 'to french' komt (snijden) en Amerikaanse geallieerden op het Ardennenoffensief noemden ze French fries omdat er frans gesproken werd..., de Fransen eisen natuurlijk ook nog altijd hun patates frites op en verwijzen naar de allereerste frituur op de Pont Neuf. Zoveel verschillende kijken op de geschiedenis, en wie heeft er dan gelijk ? Als er moet geproefd worden dan is onze 'frut' sowieso de beste - om van de gepantenteerde Steppegras (Leopoldsburg, daar zijn we wel zeker van) nog maar te zwijgen. De Engelsen mogen hun aardappel-in-vier-gesneden-chips houden in elk geval.

7.2.08

Yasmientje, doe je kleren maar aan...

Bij de bollen beginnen nu ook de narcissen kleur te bekennen, zij het wel nog wat met het hoofd gebogen. Narcissus kennen we uit de Griekse mythologie. Het was een jongeman die vele harten sneller deed slaan, man en vrouw. Maar dat boeide hem niet, hij leefde enkel voor de jacht. Zijn moeder had in een visioen gezien hoe hij zou blijven leven als hij 'zichzelf' maar niet kende. Op een dag kwam hij aan een verlaten vijver en zag in de weerspiegeling van het water een man, zichzelf. Hij werd verliefd op zichzelf en ging uiteindelijk ten onder aan die liefde die onbeantwoord bleef. Vandaar dat narcist, iemand die zichzelf te graag zien, toch een wat negatieve bijklank heeft.

De Jasminum nudiflorum houdt vast aan de laatste bloempjes, voor ze volledig in haar blootje komt te staan, de Forsythia neemt de gele fakkel stilaan over; liefhebbers van het hevige geel kunnen misschien beide planten in elkaar laten groeien ???
De viburnum bodnantense ruilt ook zijn bloem voor blad.

De Stachyurus praecox opent zijn gele druifjes en in de rotstuin staat de Daphne mezereum in zijn volle witte glorie te pronken. Naast het pad dat van de rotstuin wegloopt staan een groep bloemen waar geen naam bij staat - cyclamen vermoed ik - en die staan daar beter dan waar we ze gewend zijn als (rode) potplantjes.

Ik heb weer een bordje niet gevonden bij een plant (naast de Rhodedendron 'Elisabeth Red Foliage') - misschien moet ik volgende keer maar eens advies vragen, als ik nog eens een kruidtuiner op zijn schup zie hangen rusten. De anonieme plant bij de vijver had dan toch een label, al stond het bezwaarlijk 'op zijn plaats'; de Edgeworthia Chrysantha, die ook verantwoordelijk is voor de sterke geur die daar nu hangt denk ik (al heb ik dat niet kunnen 'testen' want de plant staat nogal buiten bereik).

"Ik kom morgen!", belde de gevelman. Of we de muren konden vrijmaken zodat hij vlot kon beginnen. Goed op voorhand verwittigd, zo kon ik in het donker nog snel een 50-tal gerecupereerde hekjes, een stapel bakstenen en een half pallet dakpannen verhuizen. En nog wat planten verhuizen, want als er iets is wat aannemers met verve kunnen, dan is het planten decimeren. De laatste fase van de renovatie is ingezet, zo moet er al niet geslepen worden als de pasgeborene (binnenheelkort) aan zijn/haar groeislaapjes bezig is.

Straks nog wat pepers zaaien, en pepertjes verpotten. Elk potje met naam vanaf nu, want 'door omstandigheden' zijn een aantal in groep gelabelde zaailingen naamloze wezen geworden, en dat is lastig als je niet met tien dezelfde planten wil opgezadeld zitten.

5.2.08

Zo gaat ie goed, zo gaat ie beter...

De vier eerste peper variëteiten hebben teken van leven gegeven en de meeste ui-zaailingen staan in individuele potten. Ook hier volgt de natuur goed haar eigen spelregels : ondergronds zat al net zoveel plant als bovengronds. Knap hoe een plantje in zo'n korte tijd zo kan groeien; zelfs in de arme zaaigrond, zonder bemesting. In die eerste fase is geef ik geen bijbemesting, het zaadje heeft alle voeding bij zich in dat rugzakje, daar heeft de moederplant goed in geïnvesteerd en daar moet ie het dan maar mee doen. Al valt slappe thee (gewone +kamille) voor sommigen ook al onder bemesting; ik gebruik het omdat het het zaad wat makkelijker zou doen kiemen (thee) en schimmelwerend (kamille) zou werken.
Helemaal geen bemesting is ook niet helemaal waar natuurlijk want de zaailingen krijgen een lichtkuur, en dat is met CO2 misschien wel de meest effectieve bemesting.
Vanavond nog wat pepers zaaien, en eventueel al wat verspenen - vanaf nu komt er wel wat time-management bij kijken om het circus gaande te houden.
Voor prei ga ik volgende keer voor het luiere concept denk ik : onmiddellijk zaaien in een diepere container (emmer).

Met een koffer vol potgrond en nog wat kalk thuisgekomen gisteren. Een goed voorbereid man is er twee waard. Ergens eind deze maand een onderhoudslaagje kalk voor het gazon, en ook de buxus wordt één van dezer dagen eens goed verwend met kalk.
De potgrond was nogal aan de goedkope kant dus er gaat waarschijnlijk wel weer wat rommel tussenzitten (in het beste geval grotere takjes en dergelijke) maar als de volumes wat groter beginnen te worden dan kan het snel een dure hobby worden als het allemaal geraniumpotgrond van een merk met naam moet zijn.

Gisteren werd op canvas de perfecte 'twee minuten pizza' gebakken. Onze doorsnee keukenoven kan eigenlijk niet heet genoeg gestookt worden (meestal ongeveer 250 °C) om die Italiaanse oven na te bootsen (500°C). Na heel wat trial and error was de beste combinatie gebleken : heetste stand oven+grill, dikke keramische pan 'voorverwarmd' op een gasvuur, pizza op onderkant van de pan net onder de grill : twee minuten en klaar.
Mijn eigen experiment met de home-made pizzasteen (Chamotte steen 4cm dik) is om diezelfde reden mislukt : ons oventje kreeg de steen niet warm genoeg voor de pizza. Hij zou misschien nog wel gebruikt kunnen worden om brood op steen te bakken maar krijgt waarschijnlijk een tweede leven als warmtecollector in de houtkachel van de schoonouders.
Een andere interessante tip was dat de tomatenvoor de basissaus werden gekookt in de snelkookpan en dat het steeltje (tros) van de tomaten bij de afkoelende/afgekoelde tomatenpuree werd gelegd om nog wat typische tomatensmaak af te geven... eentje om eens uit te proberen.

1.2.08

happy flowers

Sommige planten veranderen wel eens van naam, een bende taxonomen oordeelt dan dat deze planten meer aanleunt bij die groep dan wel gene. Meestal krijgt de plant dan een nieuwe naam maar soms blijven beide synoniemen gelden. In de kruidtuin vond ik Eleutherocccus simonii verdacht veel lijken op Acanthopanax sieboldiana; meer dan wat doornige 'gebroebelde' takken zijn er momenteel niet te zijn en er wil al wel eens een bordje ontbreken daar dus waarom zou er al eens niet eentje verkeerd staan. Er staan zo nog wel een paar bordjes waarvan de naam nog te exotisch is om te weten welke plant komt als je hem bij die naam roept, en bij de vijver staat een mooie plant waar ik geen bordje bij zie staan - misschien toch maar eens een 'local' vragen welke plant het zou kunnen zijn.

Maar niet vandaag, vandaag hadden zij hun handen vol met een tamelijk verontwaardigde bezoeker die zich afvroeg of het wel nodig was dat de kruidtuin er zo gestofzuigd uitzag. Men is daar inderdaad precies wel met de grote schoonmaak bezig, goed gesnoeid en opgeruimd, en het ziet er inderdaad wel 'leeg' uit op sommige plaatsen. Weinig natuurlijke kringloop in elk geval. Ik ben niet blijven luistervinken naar alle pro's en contra's want dat werd niet echt op prijs gesteld (normaal zou ik me daar weinig van aantrekken maar ik moest toch mijn ronde verderzetten).

Bij Lonicera denk ik direkt aan de haagjes met de lange takjes en de kleine blaadjes (L. nitida), maar de Lonicera fragantissima ziet er heel anders uit. Fragantissima dat vraagt om een snuifbeurt, en met de geur van manderijntjes zijn er inderdaad minder leuke dingen om te ruiken.

Een bloempje dat ik ook nog niet had opgemerkt was de Scillia mischtschenkoana, het lag er al wat 'besmodderd' bij, de fijne blauw lijn op de witte bloem alsof de inkt was uitgelopen, dus het had zijn beste tijd misschien al gehad.
De winterakoniet (Eranthis hyemalis) maakt een mooi groen tapijtje dat vol lijkt te liggen met gele eitjes, een kleurig zicht.

Maar het kan blijkbaar kleuriger, misschien wel te kleurig. Waar Indiërs al eens ge-outsourced worden voor informatica projecten worden ze ook al eens ge-buiten-sourced als ze weer met de blauwe rozen naast je tafeltje staan. Een bijdehandse nederlander is er nu in geslaagd om bloemen vol te pompen met verschillende kleuren.
Op deze video zie je de bloemen kleur bekennen. De gebruikte stoffen zouden vrij onschuldig zijn dus de uitgebloemde bloemen mogen gewoon de composthoop op; al is dat met de meeste cultuurbloemen met al dat gespuit sowieso al niet echt een goed idee.

Gisteren nog een tiental pepersoorten besteld, waarvan de meeste zoet (paprika) want die ontbraken nog in mijn verzameling, maar nu dus niet meer : van wit over paars tot bruin, klein en groot, en natuurlijk ook een paar 'gewone'.