23.6.08

poreirijkes...

Soms verlies ik één van de bestaansredenen van mijn blog uit het oog : registreren van aantallen en variëteiten zodat ik over de jaren heen kan vergelijken. Elk jaar sta ik immers bij het begin van het tuinseizoen weer te twijfelen : had ik nu 1 kg van die aardappelen of een halve of twee ? en was dat teveel of net te weinig, deed die soort het eigenlijk wel goed ? Aan de andere kant, elk jaar sta ik weer voor de trommels met pootaardappelen en krijg ik te horen : "ze zijn wat groter (of kleiner) dan anders" waardoor mijn hoeveelheden weer niet kunnen kloppen (je kan het de brave man echter niet aandoen om 66 aardappelen van die soort, 33, 18, 50 en 22 van die andere in zakjes te leggen).
Hoe dan ook : zaterdag 100 stuks winterprei op rijtjes gezet, weer zo'n gemakkelijke groente waar je eigenlijk geen omkijken naar hebt.
Ik heb me ook voorgenomen om volgend jaar enkel nog hoge erwten en bonenrassen te zetten. Die struikrassen moeten toch nog altijd op één of andere manier gesteund worden, dan kan je even goed voor de 'Full Monty' gaan. Speaking of Monty. Afgelopen vrijdag werd terloops even vermeld dat Monty Don, één van mijn tuingurus, niet meer te zien zal zijn in Gardeners World en ik was een beetje in shock. De 'in memoriam' bijdrages hadden wat weg van een overlijden en toonden vooral hoe gedreven hij kon zijn (en helaas in schril contrast wat voor een lamzak die Swift eigenlijk wel is - meteen mijn excuses maar mensen hebben nu éénmaal hun favorieten). Blijkbaar heeft Monty een klein hersenbloedinkje gehad en wil hij eerst nog wat herstellen (begrijpelijk ook al is het een boom van een vent). Voor wie hem kent en een boodschapje wil achterlaten : montygw@bbc.com.

In enkele oude tuinmagazines zag ik reclame voor een tuincentrum op een steenworp van mijn heimat, nochtans had ik er nog nooit van gehoord. In plaats van een bezoekje aan de Olmense zoo kreeg ik het thuis verkocht om 'eerst nog even' naar dit goed verstopte plantencentrum in Ham te gaan ("want ze hebben er ook herten en een springkasteel"), als het tegenviel moesten we gewoon even doorrijden. Maar het was dus een meevaller. Niets van de drukte die je hebt in de plantenwarenhuizen, groot aanbod en mooie planten opgesteld in een a-typisch kader van showtuinen met beelden, prieeltjes en vijvertjes. Op het zonovergoten terras kon je zelfs West-Vleteren krijgen aan een nog redelijke 5,90 euro en aan kassa was je bijna verplicht om nog 20 minuten bij te praten met de gastvrouw (bijpraten wat op zich geen probleem was want je had haar nog nooit gezien). Onthaasten in plantencentrum wie had dat gedacht. 's Avonds de serveuze nog tegengekomen op restaurant (blijkbaar een koppeltje met een hulpje dat daar nog tussen de planten rondhing) - it's a small world after all...

Dat ontstressen was weer snel gedaan toen we 's avonds nog eens tegen een arm der wet aanliepen (voor de verandering). Op 20m van het ouderlijke huis werden we staande gehouden door een plaatselijk ettertje dat zag dat we net uit de poort kwamen gereden, en die op de belerende maar niet echt beleefde politietoon kwam vertellen "mevrouw, het is ondertussen tijd geworden om je licht aan te steken". Akkoord, normaal gezien zouden we om 22u15 al onze lichten aangestoken hebben, zelfs op de dag na de langste dag waar het eigenlijk nog vrij klaar was. Normaal gezien zou onze Scenic zelf het licht hebben aangestoken maar die lichtsensor staat ervoor gekend om al eens zijn kuren te hebben. Maar dan nog kan en mag het anders. Als hij even van onder zijn kepie, die hij zo fier droeg, door de ramen van de wagen had gekeken dan had hij zelfs zonder opleiding kunnen inschatten dat een familie met kinderen, waarvan de wagen vol geladen was met bloemen en de vrouw des huizes het stuur nam, er niet op kickt om zonder lichten de baan op te gaan. Een mens kan al eens iets vergeten zonder meteen een misdaad te begaan. Ik heb het altijd al een vervelend jongetje gevonden en twintig jaar later is het blijkbaar nog altijd een vervelend jongetje. Ik zou iedereen met kinderen willen vragen om er in de opvoeding op te drukken lief te zijn voor alle kinderen uit de school, ook die kinderen waarvoor zelfs meneer pastoor zijn hosties wikt en weegt. Want blijkbaar slaagt dat slag WEL in de politieschool en grijpen ze 40 jaar lang de kans om iedereen het leven zuur te maken.

Memo voor later : teveel hooi op de vork nemen twee dagen voor het squashen is geen goed idee, dat geldt blijkbaar ook voor hooi op de zeis.

17.6.08

uit het zicht, uit het hart...

keverDe Vespa staat niet langer in de keuken te pronken, gisteren werd hij stevig verankert aan de vloer in het duivenkot - wie hem wil komen halen zal er dus het duivenkot moeten bijnemen.

Gisteren de eerste 'nief patattekes' uitgedaan - ik zal daarmee zeker niet de eerste zijn maar het is toch altijd weer een bijzonder moment om deze aardappelen te kunnen oogsten en te mogen serveren want geef toe : gebakken in de pan bestaat er eigenlijk niets beter dan de eerstelingen. De twee eerste struiken kwamen uit de eerste rij rode eerstelingen en de opbrengst was in aantal meer dan behoorlijk,in formaat eigenlijk zelfs al te groot.

Op het bonenvak stonden enkele verdwaalde aardappelplanten en twee daarvan hadden bezoek van de larven van de aardappelkever aka coloradokever. Twee wijze lessen worden hier nog eens duidleijk in de verf gezet : laat geen enkele aardappel achter bij het rooien (het is niet voor die ene aardappel meer in de pan maar voor die ene verdwaalde plant minder) en lang leve het rotatieschema. Op de andere drie perken vol met aardappelen zitten nog geen kevers en het zou te toevallig zijn dat ze net die velden hebben gemist en op dat oude veld met slechts enkele planten verstopt tussen de bonen beginnen met fourageren. Het komt er nu op aan om de larven zoveel mogelijk te 'controleren' want als ze echte kevers worden dan kunnen ze wel 'de grote oversteek' maken naar de andere patattenvelden en dan kan de cyclus weer beginnen. Als ik alle aardappelen op dezelfde plaats had staan was de schade veel groter geweest.

Voorlopig is er van aardappelziekte nog geen sprake al zijn er toch een aantal tomaten waar ik niet helemaal gerust ben. In de vochtige periode die we achter de rug hebben zijn er af en toe wat druppels blijven staan op de planten en met name de druppels die op de bladstelen in 'de oksels' zijn blijven staan hebben sporen nagelaten.

Het is feest bij de afdeling klein fruit en Rosemarie plukt, proeft en geniet van de snoepjes uit haar eigen tuin (wij ook).

12.6.08

permanent marker

Zoals elk jaar laat ik me weer vangen met de alcoholstiften die "permanent schrift" beloven. Mis poes, enkele tomaten staan buiten met een mooi wit label en wat vage inktsporen. Dat wordt weer 'namennoemen', hopelijk zijn de kenmerken voldoende duidelijk (en staan er in de serre nog verwante met naam).

Onlangs heb ik ergens gelezen dat het Aarschotse hoen samengesteld werd uit de Mechelse koekoek en de Belgische vechter. Dat zou meteen kunnen verklaren waarom sommige (vooral Tik en Bella) wel eens 'vies' uit de hoek durven komen. Misschien dat de volgende lichting toch gewoon tamme Mechelse worden...

"Tweetakt is vies" zegt men wel eens, al dan niet terecht. Tegenwoordig neem ik, gekleurd door het trotse eigenaarschap van een olditmer Vepsa, een wat meer genuanceerde houding in - waarom zouden kilometervreters met minder-schadelijke-maar-nog-schadelijke voertuigen (bedrijfswagens op kop, en ik spreek uit ervaring) minder vies zijn dan de paar honderd kilometers die er op de oldtimers worden gereden. Mensen glimlachen ook spontaan als ze een oldtimer zien passeren en dat doen ze doorgaans niet wanneer er een audi (van recente makelij) passeert, integendeel.
Maar in een poging om de tweetakt wat minder vies te maken ben ik op zoek naar alternatieven. Er bestaan een aantal biologische afbreekbare oliën die geschikt zijn voor tweetakt motoren, en er is zelfs een olie die naar aardbeien ruikt in plaats van de typische tweetaktgeur. Ik ben bijna verplicht die laatste eens uit te proberen (hoewel artificiële geurtjes ook niet altijd even koosjer zijn).

Ondertussen heb ik na veel vergeefs bellen eindelijk iemand aan de telefoon gekregen in Brussel en blijkbaar is mijn gelijkvormigheidsattest van de Vespa onderweg (in Nederland kennen ze dat niet en in België heb je het minstens nodig om je voertuig in te schrijven). Als het toegekomen is mag het ongeveer retour (zelfde gebouw, andere ambtenaar) voor de laatste stap : de plaat.
Vandaag mijn eerste Ferrari gekocht. Een koopje, tweeënhalve euro, in redelijke staat. Zijn lot zal erin bestaan om mijn spot-repair kunsten te oefenen, van schuren tot plamuren en verven, ten dienste van 'de wesp'.

Voor het geval de commotie je ontgaan zou zijn :

hmm, werkten gsm's op dezelfde frequentie als microgolven ... maar :

..oppassen dus met die bananen in huis.

En in de tuin ? In de tuin is het rustig onderhouden en is het vooral Caro die met mondjesmaat nog wat nieuwe plantjes plant, door omstandigheden is dit seizoen zeker niet alles volgens plan verlopen (geboorte, renovatie, studies, ...). Maar de harde realiteit maakte eerder deze week ook nog eens duidelijk dat het wel eens niet volgens plan verloopt (nonkel heeft besloten eerder uit het leven te moeten stappen dus we zijn wat uit het lood geslagen en trachten ons nog meer dan anders met triviale dingetjes 'bezig' te houden).

3.6.08

druk druk en weinig tijd

Als er geen onweer boven het hoofd hangt beginnen de dagen al vrij mooi te worden. Dan merk je ook dat er weer wat minder tijd overblijft om te bloggen. Ik dacht dat ik door het grootste werk door was maar daar beslist het gele speeltje anders over.
twee wespen

Heel die invoerprocedure vraagt wel wat tijd, het druivenkot is gechaped en de oude steentjes die vroeger in de keuken lagen zijn gerecupereerd en worden eerdaags gelegd. Vooral de papa's hebben hier weer hun portie stof gevreten maar ze kregen Belgoo om het stof door te spoelen en da's toch ook al iets. ik krijg nog geen voordelen door het 'nieuwe' bier te promoten maar ik kan het alleen maar aanraden - Belgoo Magus, een troebel biertje (zoals Hoegaarden Grand cru). Belgoo heeft nog twee andere 'smaken' : een blonde (Duvel-achtig) en een amberkleurige maar die heb ik nog niet geproefd. Eerst nog wat nagenieten van de Magus.

De paprika's zijn eindelijk in de serre geraakt, 14 stuks maar ik heb gemerkt dat Marconi golden wat overgerepresenteerd is (toch nog een aantal andere : big red, white bell, purple beauty, ...) en de eerste tien pepers zijn al in een emmer geraakt - daar moet ik deze week nog wat werk van maken want die hebben een zo lang mogelijk seizoen nodig.
Als er iets is wat ik dit jaar heb geleerd is dat ik die potgrond-bucht van Makro niet meer mag meebrengen, al geven ze hem gratis weg, 't is rommel.

Je hebt het aan de kant van de weg misschien ook al opgemerkt : het is weer aardbeitijd en als je geen netten spant over je aardbeien betekent dat dat je meestal alleen maar halve aardbeien kan plukken of aardbeien die de vogels niet hebben gevonden. De verbazing is soms groot als je eenmaal je net gespannen hebt hoeveel aardbeien je plots lijkt te kunnen plukken (kun je weten met hoeveel vruchten de vogels al lopen zijn).