De Vespa staat niet langer in de keuken te pronken, gisteren werd hij stevig verankert aan de vloer in het duivenkot - wie hem wil komen halen zal er dus het duivenkot moeten bijnemen.
Gisteren de eerste 'nief patattekes' uitgedaan - ik zal daarmee zeker niet de eerste zijn maar het is toch altijd weer een bijzonder moment om deze aardappelen te kunnen oogsten en te mogen serveren want geef toe : gebakken in de pan bestaat er eigenlijk niets beter dan de eerstelingen. De twee eerste struiken kwamen uit de eerste rij rode eerstelingen en de opbrengst was in aantal meer dan behoorlijk,in formaat eigenlijk zelfs al te groot.
Op het bonenvak stonden enkele verdwaalde aardappelplanten en twee daarvan hadden bezoek van de larven van de aardappelkever aka coloradokever. Twee wijze lessen worden hier nog eens duidleijk in de verf gezet : laat geen enkele aardappel achter bij het rooien (het is niet voor die ene aardappel meer in de pan maar voor die ene verdwaalde plant minder) en lang leve het rotatieschema. Op de andere drie perken vol met aardappelen zitten nog geen kevers en het zou te toevallig zijn dat ze net die velden hebben gemist en op dat oude veld met slechts enkele planten verstopt tussen de bonen beginnen met fourageren. Het komt er nu op aan om de larven zoveel mogelijk te 'controleren' want als ze echte kevers worden dan kunnen ze wel 'de grote oversteek' maken naar de andere patattenvelden en dan kan de cyclus weer beginnen. Als ik alle aardappelen op dezelfde plaats had staan was de schade veel groter geweest.
Voorlopig is er van aardappelziekte nog geen sprake al zijn er toch een aantal tomaten waar ik niet helemaal gerust ben. In de vochtige periode die we achter de rug hebben zijn er af en toe wat druppels blijven staan op de planten en met name de druppels die op de bladstelen in 'de oksels' zijn blijven staan hebben sporen nagelaten.
Het is feest bij de afdeling klein fruit en Rosemarie plukt, proeft en geniet van de snoepjes uit haar eigen tuin (wij ook).
No comments:
Post a Comment