29.11.08

Opgeruimd staat netjes ...

Vandaag een paar honderd kilootjes rommel naar het containerpark gedaan. Daar waren wel wat aftandse dakpannen en onbruikbare Boomse steentjes bij maar 'het erf' ligt er toch weer wat netter bij nu. De buren hebben ook eindelijk de grond verwijderd die ze al een aantal weken in onze tuin hadden gestort (waarvoor dank). Beter laat dan nooit maar ondertussen zijn de mooiste weken van het najaar wel al gepasseerd. Maar hopen op een zachte decembermaand want die pereboompjes mogen nu echt wel eens de volle grond in (dan heb ik een beter zicht op de plaats waar de brood (lees pizza) oven kan komen, want daar staan ze leiboompjes nu ongeveer al een jaar ingekuild met pot en al). Maar het rituele planten van het smalle perebos op Sint Catherine is dus door omstandigheden niet gelukt.
Onder het puin lag een appelsienenkist, en in het midden van het rottende hout stond een mooie kelkachtige paddestoel zijn ding te doen (hout helpen rotten). De kelk was halfgevuld met een helder vocht. Misschien was het wel de heilige graal en had ik onsterfelijk kunnen zijn maar voor het zelfde geld veranderde ik ineens in een vrouw met albinobaard. Laat deze beker dan maar aan mij voorbijgaan.
De familienaam van deze zwammen, Pezizales, bekt al even lekker als hexakosioihexekontahexaphobia waarvan ik niet wist dat het bestond (maar waarvan ik al wel een keertje het slachtoffer ben geworden, daarom dat ik soms ook als the999bbq door het leven ga).

pezizales, bekerzwam

Tijd om de tomatenrassen een keer op te lijsten voor wie van de ietwat luie boer alleen de nummers bij de tomaten kreeg. Dus hou je lottonummers bij de hand hier komen de 42 winnende getallen :
1/ white queen 2/ black trifele 3/ merveille de marchee 4/ stump of the world 5/ noire de crimee 6/lucky cross 7/ granny cantrell's 8/ purple cherokee 9/ arkansas pink traveler 10/ reise tomate 11/ aunt ginny's purple 12/ howard german 13/ russian rose 14/ prudence purple 15/ kentucky beefteak 16/ san marzano II 17/ tonnelet 18/ siberian early 19/ rose quartz 20/ kellog's breakfast 21/ pêche blanche 22/ northern lights 23/ caro riche 24/ schimmeig hollow 25/ earl faux 26/ dr. wynches yellow 27/ big rainbow 28/ burgese stuffing 29/ great white 30/ marianne's peace 31/ giant belgium 32/ neves azorean red 33/ blaby 34/ tlagolula ribbed 35/ polish ellis 36/ black sea man 37/ roma 38/ black plum/prune noire 39/ citron russe 40/ brandywine 41/ anna russian 42/ white beauty (??, was niet echt wit te noemen, kruising ?, verdwaald zaadje bij het verpakken ? verdwaald zaadje bij het zaaien ? al is dat laatste quasi uitgesloten). Ik weet nog niet zeker of ik van alle rassen zaad heb gehouden, maar vragen staat vrij...

Samen met Rosemarie hebben we de zaadjes uit de gerehydrateerde-gedroogde gojibessen gehaald en gezaaid. Waarschijnlijk is het makkelijker om ze te zaaien in de verwarmde kweekkast maar die kast verwarmen voor een paar zaadjes is ook niet echt efficiënt. Ik kan een nieuwe lichting zaadjes in gang zetten als ik op druiven/vijgen workshop ben geweest in januari want de organisator kon wel wat stekmateriaal missen van zijn 20 druiven- en evenveel vijgensoorten. Want die stekken wortelen ook wat vlotter in dat kastje. Misschien ook nog aantal zaadjes te kiemen leggen op de deno-manier. En de rest dan de koelkast in voor het voorjaar want de moeilijk kiemende gojibessen zouden wel wat stratificatie kunnen gebruiken. Wordt vervolgd...

25.11.08

rust roest, prei soms ...

Ingefluisterd door de op kousenvoeten naderende winter heb ik zaterdag de prei gerooid, in de eerste echte vlaamse sneeuwbui van deze winter. Wat er zich boven de grond bevindt staat niet altijd in verhouding met wat er zich onder grond bevindt, al zie je aan de maat van de kroon al wel hoe dik de stokken ongeveer zijn. Lange mooie stokken met veel wit zo bleek, geen roest, geen beestjes. Na het kuisen konden er een twintigtal pakjes de nieuwe vriezer in, in verschillende kwaliteiten : wok (het dunnere goed in reepjes), wit (ringen) en groen. Perfect.

In de serre heb ik de laatste pepers geoogst, en in tot frietzak gerolde vellen papier gestoken. Sommige soorten zijn op het blote oog te herkennen, maar tussen de verschillende jalapenos en habaneros is het al minder evident namen noemen. Net zoals bij de tomaten zijn er blijvers en wijkers maar van allemaal worden de zaden bewaard, want binnekort kan er weer geruild worden en die stabiele doch bikkelharde beursvloer wordt bovenal door één wet gereguleerd : "hoe groter het aanbod, hoe groter het aanbod". De macrostudio die ik had gebouwd naar het voorbeeld van strobist staat nog niet helemaal op punt, dus de plaatjes moeten nog even wachten. Een dozijn planten waren nog niet aan de vrieskou ten onder gegaan en een aantal daarvan staan nu in het d(r)uivenkot in een poging om ze te overwinteren. Pepers zijn meerjarige planten en als je ze kan overwinteren kan de beloning groot zijn maar de slaagkansen van de overwintering zijn helaas niet overdreven groot. We zien wel.

Het enige bezwaarschrift tegen de genocide was ruimschoots op tijd binnen maar helaas onvoldoende overtuigend; kort na het rooien van de prei was het dus tijd voor het bloedbad. Helaas pindakaas waren het merendeel van de beestjes al gaan vliegen, de achterblijvers hadden pech maar imiteerden bubble-plastiek tot in de perfectie moet ik zeggen. Ik hoop dat de rest (een mens zou nog denken dat 'iemand' ze is gaan waarschuwen) ten prooi gevallen is aan de roodborstjes.

Eén van de leuke neveneffecten van een sneeuwtapijt is dat ze anders onopgemerkte gebeurtenissen in kaart brengen. Zo staat vast dat Lorre vanuit de keuken in een rechte lijn naar de moerbei loopt (om hem te mesten, iedereen draagt hier zijn steentje bij in de tuin), zie je hoe de poezen uit de buurt (ondertussen ?) de veiligste route naar zijn eetkommen 'uitstippelen', en waar de automobilisten weer buiten de lijntjes gekleurd hebben. En met het smelten van de sneeuw lijkt het wel een beetje op de zichzelf uitwissende inkt van Xerox waardoor we (men) wat vaker op eenzelfde blad papier gaat kunnen printen.

19.11.08

officially grumpy old man...

grote wilgenbladluisHet is zover, sinds afgelopen weekend ben ik echt, officieel en onomkeerbaar een grumpy old man. Misschien wel de jongste, alleszins één van de jongere.
Nooit had ik gedacht dat ik hindernissen in mijn voortuintje zou beginnen leggen, je kent ze wel de betere kasseien op een rijtje, integendeel vond het zelfs altijd een beetje 'zielig' als ik van die dingen bij anderen zag liggen.
Maar met al die littekens die soms belachelijk ver in de voortuin liepen... Plantjes herstellen zich doorgaans nog redelijk goed, maar een oprit is niet echt voorzien op 'zijdelings' gebruik. Om de minder rijvaardige bestuurder te assisteren in het keren in onze straat ligt er nu dus een subtiele paal die verder onheil zou moeten voorkomen. De eerste dag na 'installatie' had ik al een autootje gevangen, en ondertussen heb ik de steen al meer dan me lief is mogen terugleggen. Na de tv-distributie kast moet dus de voortuin eraan geloven. Een ietwat paranoïde mens zou denken dat er moed(kwaad?)willigheid in het spel is ... Misschien moet ik mijn 'rem voor dummies' dan toch nog maar betonneren in de grond - ze mogen al blij zijn dat ik geen destructieve oplossingen voorzie (gecamoufleerde kuilen, hanepoten,...).

Zaterdag de serre leeg gemaakt en dat geeft een beetje het gevoel alsof je aan het verhuizen bent : het is niet heel prettig om af te breken maar je kijkt ook al een beetje uit naar wat gaat komen. Van de laatste onrijpe, halfrijpe en rijpe tomaten hebben we dan nog maar een aantal potten confituur gemaakt, met wat gember, appel en wat mandarijntjes. Koken is soms maar wat lekkers bij elkaar gooien en hopen dat het lekker blijft - en het is lekker gebleven. Misschien niet zo geschikt voor zwangere vrouwen en veiligheidshalve ook niet voor de allerjongsten en alleroudsten uit de familie. Groene tomaten bevatten de giftige stof tomatine (cfr solanine in aardappelen uit de zelfde familie). Met mate van snoepen en dan is het wel ok.

De wilgen die ik vorige winter had gestekt zijn allemaal goed op gang gekomen maar de meeste hebben op schouderhoogte een zwarte vlek. Bij nadere inspectie bleek het om groepjes insecten te gaan. Zomaar insecten doden doet men niet, zeker buiten niet dus eerst maar eens op zoek naar de ware identiteit van de beestjes. De larve van onze nuttige lieveheersbeestjes zien er ook alles behalve lief uit en zullen om die reden al wel eens vroegtijdig uit het leven zijn geholpen. Het blijkt om een soort bladluis te gaan, de grote wilgenbladluis (hoewel ze zich voeden met het sap vanop de takken en niet vanop het blad), en met deze wetenschap is de toekomst van deze ongewenste sapzuigers gekend. De wilgen lijken er nog geen last van te hebben. Voor ik ze platknijp wil ik de beestjes nog wel bedanken voor het feit dat ze zich zo netjes hebben verzameld, op eenvoudig bereikbare plaatsen, voor vernietiging. Er kan nog tot zaterdag bezwaar aangetekend worden tegen deze geplande genocide.

11.11.08

hoera, er is er eentje jarig ...

en op zijn verjaardag kwam papa zijn zoneke helpen. Meteen het dak op om de berkenzaailing achter de schouw weg te halen (Gelrodens' slechtste gevelwerker had nogal wat puin achtergelaten op het dak waar het pioniersgewas bij uitstek bodem vond om te groeien - de pas gerenoveerde dakgoot lag trouwens ook vol met zijn troep dus die hebben we ook maar schoongemaakt). Maar wat er eigenlijk echt op de agenda stond was het waterdicht maken van het groendak op het d(r)uivenkot. EPDM is op deze bescheiden oppervlakte (3x4m) toch al redelijk lomp en onhandig dus met twee zijn leek me een minimum. Ik dacht er goed aan te doen naden en dergelijke nog wat af te kitten met silicone voor de middagpauze. Na het middageten was die helaas nog niet droog en niet veel later leek het hellende dak wel ingesmeerd met vet en verdacht veel op Garmisch-Partenkirchen (de bekende schansspringarena op nieuwjaarsdag, en naast forel in botersaus en de Volks-wagen Kever een onschuldig wistjedatje van Dolfke). Een paar uur later lag er een perfect afwaterend en nu dus ook waterdicht dak; de moeilijkste fase van het groendak is daarmee achter de rug - met een bovengemiddeld resultaat trouwens, niet slecht dus voor een eerste keer. Half april het vervolg want het is te laat om nog stekken te zetten.

Zaterdag ging ik 'efkens' met Rosemarie nog wat plantjes uitzetten (een Sedum spectabile die wel lijkt op te lichten in het donker, nog wat witte viooltjes en een Helleborus waarvan pot en label elkaars kleur weer tegenspreken - hebben we er een rode bij of nog maar eens een witte ?). 'Efkens' kwam ongeveer overeen met de tijdsduur tussen het opnemen van de spade en het botte contact op alweer een goed verstopte zandsteenklomp. Na een uurtje graven had ik er weer een stuk of tien extra. Streekeigen (en gratis) basismateriaal voor een 'alpine garden' tussen de twee tijdelijke keermuurtjes in de bocht. En terwijl het onderste niveau zich nu spontaan voltrokken had, moest ik 'snel' een oplossing hebben voor het volgende niveau, en van die wilgenhekjes leken me wel geschikt. Helaas (of misschien gelukkig) waren die kleine vlechtwerkjes duur en slecht afgewerkt. Dan maar de 'cheap charlie' manier, en na een half uurtje knutselen had ik 8 meter degelijk vlechtwerk voor 40 euro. Het voordeel van de doe-het-dan-maar-zelf techniek was dat ik de tenen zeer dicht op elkaar kon drukken en de hekjes zo compact werden dat je ze bijna zonder worteldoek kon gebruiken. Ik ging tevreden slapen.

doe-het-zelf, zoek de tien verschillen

(Hopelijk heb je niet teveel op de rommel gelet). Af en toe krijg ik het in mijn hoofd om de kiezel te wassen. Na een tijdje lopen ze namelijk goed vol met aarde en andere rotzooi (haal maar eens de verkeerde gevelwerker in huis). De standaaard oplossing voor dit probleem is om er dan maar een nieuw laagje kiezel over te gooien maar ik ben om een heleboel redenen niet zo te vinden voor die oplossing (niet in het minst omdat het niets oplost). Gelukkig ligt er antiworteldoek onder de kiezel en is het relatief gemakkelijk (maar niet heel gemakkelijk) om hem af te graven. Dan komt mijn all-round bedressort weer tussen met aan de ene kant de kiezel en aan de andere kant het puin. Ik zeg niet dat iedereen het zo moet doen, en ik kom het voor geen enkele prijs bij iemand anders doen maar voor mij werkt het. Eén regenbeurt later heb je een als-nieuw kiezelpad. Ik was bijna klaar maar toen kreeg ik het weer in mijn hoofd om nog eens een boompje te planten en zo staat er ondertussen een Morus nigra bij de boompaal die al een paar jaar in het gazon staat te wachten op gezelschap. Lekker gezelschap...

2.11.08

kopen kopen kopen ...

kopen kopen kopen ...

Er worden meer diepvriezers verkocht tegenwoordig en wie ben ik om trends tegen te spreken. Dus zijn we vandaag een nieuwe diepvriezer gaan kopen. Niet alleen om voordeliger "in 't groot" te kunnen kopen maar vooral om het laatste uit de moestuin in te vriezen (paprika's, prei, selder, ...).
Dat het leven WEL duurder wordt, werd gisteren 'plots' duidelijk toen ik Lorre een nieuwe zak brokken ging halen - wat al jaren om en bij de 48 euro kost was plots 62 euro 'waard', toch geen klein verschil. Het was gelukkig weer een zak "+3 kg gratis" (gratis heb ik dus eigenlijk netjes betaald). Misschien moet ik de brokken ook maar eens op het internet gaan bestellen (zelfde merk 56 euro en gratis thuisbezorgd).

Vrijdag half België afgereden voor de rubberfolie voor het groendak, vooral omdat ik het voor allerheiligen moest hebben, maar het is uiteindelijk geen weer geworden om het dak verder af te werken. Maar dat had volgende week dus gewoon bij de handelaar om de hoek gekunnen...

Vandaag ook nog een oranje Chaenomeles japonica gaan halen, om tegen de muur onder het keukenraam te leiden. En aan de voeten van die dwergkwee nog wat oranje 'papegaaientulpen' gezet. Dat zou dus een leuke oranje hoek moeten worden in het voorjaar met frivole vruchtjes in het najaar.

dwergkwee

Rosemarie heeft geholpen om de winterui en look nog te planten. Wel niet op ruggen zoals het eigenlijk hoort in de winter; als het resultaat tegenvalt dan zal ik het volgend jaar misschien niet meer vergeten. Maar als het wel meevalt is het in elk geval gemakkelijker (voor de luie boer).
Alle vakken in de moestuin zijn onkruidvrij, gekalkt en hebben een flinke mulchlaag gekregen (gras en compost), dat zou dus een vlotte start van het seizoen moeten geven.

Ook nog wat planten verpot. Een bezoeker had een stuk van de oleander gelopen en dat stuk was ondertussen goed beworteld, de 5 éénoogstekken van het snoeiafval bij meester Wim in grotere potten gezet, het kindje-op-moeders-schoot-stekje (Tolmiea menziesii) dat ik geleend heb tijdens het plantjes-sitten voor een collega ook overgepot (schijnt een leuke bodembedekker in een schaduwhoek te kunnen zijn, met wit/bruine bloemen) en de irissen uit Italië staan nu ook elk in hun eigen potje.

In de tuinprogramma's op BBC dekken ze de grond altijd af met kiezel. Dit weekend ook maar eens op zoek gegaan naar een geschikte 'bodembedekker' maar blijkbaar kennen ze hier vooral argexkorrels. In de vijverafdeling lissenkleikorrels gevonden, drie keer zo duur maar wel tien keer zo 'vet'.