31.3.08

maartse buien...

De statistieken bevestigen wat de sandalendragende medemens allang in de mot had : maart was uitzonderlijk nat. De natste sinds 1833,  natter dan de vorige natste in 1988. Het was ook behoorlijk somber, amper 60 uren zonneschijn in plaats van 120 (als het een troost mag zijn in 1980 slechts 47  uur). De gemiddelde temperatuur van 6 graden was dan weer wel 'normaal'. De komende tien dagen voorspelt men niet al te veel regen, en  het zonnetje schijnt warempel al een tijdje dus wie gras wil zaaien houdt het grasmengsel en de aantrappelplankjes paraat.
Ik houd vooral de grond in de gaten, want die was in het weekend eignelijk nog te nat om er zelfs maar met het strooiwagentje over te rijden. De eerstelingen zouden graag de grond in gaan, en ook de labbonen en andere peulvruchten die voorgezaaid staan groeien (weer) uit de kluiten.

Zaterdag ben ik gaan helpen om het tuinhuis (speelkot voor de kleinkinderen) in elkaar te timmeren (en en passant nog twee  verwaarloosde boompjes gesnoeid, mirabel?) en daardoor moesten alle tomaten zondag nog verspeend worden (moest ende zou, want zaterdag en zondag waren vruchtdagen in de maankalender). Ongeveer een 160 exemplaren zijn geselecteerd voor de volgende ronde (3 van elke  variëteit) en klokslag 0u00 stond de laatste in zijn of haar potje. Al voor de eerste keer 'half begraven'.
Zoals altijd kon ik het moeilijk over mijn hart krijgen om de 'rest' zomaar weg te smijten en ik heb het weer redelijk lang volgehouden om die overschotten wat te verdelen over 'proefbakjes' voor de liefhebbers. Wie er een bakje wil adopteren geeft maar een seintje (als compensatie volstaat een welgemeende dankuwelmeneer, ruilen mag natuurlijk ook altijd). De bakjes zijn 'anoniem', maar er staan gegarandeerd 9 verschillende zaailingen in een bakje. Voor wie de naam niet meteen van belang is een buitenkans  ;-) (ik zal voor het nageslacht en de geschiedenis één van de volgende dagen mijn lijstje hier nog wel ergens vermelden) - en aan de hand van de  produktie en het voorkomen van de vruchten kunnen we de namen later nog wel (proberen te) achterhalen. In retrospectie zijn acht van de 120 rolletjes zijn niet gekiemd (6,7 %), vers zaad kiemde beter (een derde binnen de drie dagen) maar zelfs het alleroudste zaad (8 jaar, zelfs niet onder de beste  omstandigheden bewaard) speelde mee. Het eigen zaad, geselecteerd van de grootste eerste vruchten en zo goed en zo kwaad mogelijk afgeschermd voor kruisbestuiving, leverde subjectief zaailingen op met grotere kiembladen.

Vanavond nog wat pepers en paprika's verspenen en nog eens een poging dahlia-stekken wagen (van de twee soorten die nog maar net scheuten zijn beginnen vormen).
De nasturtiums (Oostindische kers) die ik in reserve heb gezaaid staan ook boven (het zaad dat ik gevonden heb bij één van mijn  tuinbezoeken aan een tuin ergens, was sneller dan zaad dat ik nog had), in reserve want ik weet niet hoe goed Oostindische kers  opnieuw zal uitlopen. Ze hebben in elk geval een massa zaden laten vallen (en ik heb die netjes laten liggen).
In de kweekkast kon je op den tast voelen dat er weer een deno zakje klaar was voor inspectie (en dus ... 'verplanten').

Tussendoor ook nog wat quality-time spenderen aan het gezinnetje natuurlijk. Time-management, tijd is het kostbaarste goed. Ik kreeg dit weekdend een mooie groene schort omgebonden, en daarmee leek ik wel op één van de VELT medewerkers op een tuinbeurs. Hij deed zijn werk goed, geen spoortje aarde op mijn kleren te bespeuren. Zo'n schort zet helaas ook het winterbuikje meer in de verf dan je zou willen. Het wordt tijd om de loopsloffen nog eens aan te binden. Weer tijd, waar ga ik die nog halen.

27.3.08

rosemarie's eerste wedstrijd

Tot nu is het vooral de hobby van papa om zaai- en plantpotjes te draaien van krantenpapier (breien voor mannen), maar dankzij de wedstrijd van Wiltfang (het postorderbedrijf van de tuin waar functioneel ook mooi mag zijn - maar helaas vaak ook prijzig), zal ook ons Rosemarieke niet kunnen wachten tot er weer een potje klaar is.

Twee van de drie eerste Dahlia stekken hingen er aanvankelijk nogal slapjes bij maar ééntje daarvan is toch weer aan het bekomen, er is dus nog hoop...

Vanmiddag eens even gaan spieken op de labels van enkele 'vloeibare tomatenmeststoffen' :

  • dcm (pakweg 7 euro/L) : NPK 5-6-7
  • asef (pakweg 6 euro/L) : NPK 4-4,5-8
  • aveve (pakweg 5 euro/L) : NPK 7-6-5

De tegenstelling tussen dcm en aveve is vrij uitgesproken, iemand heeft dus niet zo goed opgelet tijdens de lessen bemestingsleer. Tomaten worden vooral voor de vruchten geteeld en niet om de mooie groene kleur, en daarom zal het nuttig zijn om naar vruchtontwikkeling toe het accent op kalium te leggen. Het kan dus lonen om die ene of twee euro extra te investeren als je kiest voor de vloeibare "kant-en-klaar-totaaloplossing". Voor bloem, bloei en vruchtzetting (voorafgaand aan de vruchtontwikkeling) is ook fosfor van belang. Aan het begin van het seizoen kan het goed zijn om de plant te ondersteunen in het krachtig opgroeien (dus wat meer stikstof) maar er zijn goedkopere manieren om stikstof te geven dan het flesje van aveve. Brandnetelgier of gier van smeerwortel bijvoorbeeld, al komt dat niet uit een flesje met een handige doseerdop, en komt dat wel met een aardig geurtje dat de gieter (voorwerp) en de gieter (persoon) wel even met zich meedraagt.
Maar zonder bodemleven geen goede omstandigheden dus eerst de bodem voeden.

26.3.08

Vandaag ben ik zo vrolijk...

Ondanks het feit dat het buiten veel te nat is (de 'onderste' helft van mijn gazon staat naar adem te happen, te knetteren als een pasgeopend blikje frisdrank, de prei in mijn moestuin heeft al een idee van hoe ze in het de soep zal stellen) en het er dus naar uitziet dat de start van het seizoen nog voor onbepaalde duur wordt uitgesteld, ben ik in mijn nopjes. De serre is verplaatst van vak 7 naar vak 4.

Het zag er naar uit dat ik dit jaar geen Chinese vrijwilligers meer zou vinden om mijn serre te verplaatsen maar dat was buiten mijn lieve moeder en haar spreekwoordelijke schop onder wat konten gerekend. Met vier (de papa's en ik, en ad interim Hans) hadden we weer niet langer dan 5 minuten nodig om de serre op haar nieuwe plaats te krijgen, amper 6 meter en de breedte van een pad verder gelegen. Mijn helpers zien er meestal wat tegenaan (semi-professionele serre dus wel wat zwaarder dan wat je in vierletterwinkels kan krijgen) maar eens je de serre uit de greep van het omliggende gras hebt is het 'maar wat stappen'. Het verzetten van de ankers was weer veel lastiger dan het verzetten van de serre. Het was alsof je een schroef in platte kaas probeerde te vast te zetten. Maar ze staat er en ik ben dus blij.
Mijn rotatieschema is een belangrijk onderdeel in het moestuinieren 'zonder chemie', en hoewel het voor de andere acht uit de negen vakken misschien nog belangrijker is, ben ik blij dat de serre mag meespelen. De vroege aardappelen die al een tijdje liggen te spruiten, mogen zo snel het kan (lees droog genoeg is) waar de serre stond. Aardappelen worden gevolgd door de 'legumen' (erwten en bonen) die gekend zijn om hun stikstoffixerende eigenschappen, waarvan de gulzige kolen het volgende jaar dan weer gebruik kunnen maken. Als laatste komen de uien/wortelen/look... die hebben het niet zo op een rijke bemesting en dat komt dus goed uit, zonder bijkomende bemesting moeten ze het maar zien te rooien met de laatste restjes.
Er worden ook andere afwisselingsschema's gebruikt, soms in andere volgordes of met andere aantallen maar het basisprincipe (nooit hetzelfde telen op dezelfde grond) is wellicht belangrijker dan de volgorde. Een aantal ziekten of plagen zullen zich mettertijd makkelijker opbouwen of in stand houden als je aan 'monocultuur op minischaal' doet. Het bekendste voorbeeld is bv. knolvoet bij kolen of ritnaalden en de coloradokever bij aardappelen.
Het is aannemelijk dat wanneer die kevers de winter overleven (en dat wordt hen elk jaar makkelijker gemaakt) en al gauw weer aardappelen vinden (hun lievelingseten) zonder dat ze daar verre verplaatsingen moeten voor doen (kort bij hun huidige slaapplaats en wat achtergebleven patatten van het jaar tevoren) dat die kevers het makkelijker zullen hebben om een hele nieuwe generatie in gang te zetten die op korte tijd uw aardappelen snoeien. Tenzij je er weer een insecticide tegen aangooit, preventief een paar keren want als je curatief moet gaan toepassen dan is het soms al te laat. Vergeet maar dat ze onmiddelijk het loodje leggen als je met je lans gepasseerd bent. Een deel zit goed verstopt, een ander deel heeft zich op de grond laten vallen en nog voor je je sproeitoestel aan het kuisen bent vreten zijn weer verder voor het nageslacht.
Ritnaalden maken gangetjes, maar helaas niet alleen in de bodem. Gelukkig geven ze vooral problemen in het eerste seizoen nadat je bv een weide tot moestuin hebt omgetoverd en verdwijnen naarmate je de tuin langer in gebruikt hebt, tenzij je hen ter plaatste houdt met hun lievelingskost, jawel de aardappel.
Elke groente heeft ook zijn eigen voedingspatroon, en als zij altijd dezelfde voedingsstoffen uit hetzelfe lapje grond trekken, zal je na verloop van tijd niet anders kunnen dan (veel) bijmesten. Het voeden van de bodem (compost) is in mijn tuin belangrijker dan het voeden van de plant, en roteren is daarin een bondgenoot.

Dus afwisselen ! Ook de serre als je kan. Ik moet bekennen dat ik daar ooit ook mee zal stoppen maar dat zal hopelijk pas zijn wanneer ik een vaste serre in Victoriaanse stijl op een gemetste sokkel in de moestuin integreer.

Ondertussen zijn zowat alle tomaten uitgekomen. Die mogen in het weekend al worden verspeend. Morgen en overmorgen (27 en 28 maart) zijn goed om kolen te zaaien. Nu gaan we nog wat brochures vergelijken, ons nieuwe 'kookcentrum' kiezen : smeg, boretti of fratelli, wie goede raad heeft mag het zeggen...

21.3.08

Deno heb je, de yes kan je krijgen ...


Woensdag zijn de tomatenzaden in de kweekkast gegaan. 120 rolletjes met gemiddeld 4 zaden, van een zestigtal rassen. Met wat warmte onder de voeten en steriele zaaigrond onder de kont zullen ze over een paar dagen al wel eens boven de grond komen piepen. Gisteren zag ik mijn deno zakjes gezwollen liggen, een duidelijke herinnering dat ik dringend nog wat werk voor de boeg had. Zaden waarvan de opkomst niet zo denderend was krijgen nog een tweede zittijd in de plastic zakjes, en meestal zijn de resultaten daar veel beter, de ijdele hoop van elke tweedezitter. Soms vraag ik me af waarom ik nog de moeite doe om de zaadjes met mijn precisietechniek (een vochtig eetstokje van bij de meeneemchinees is als trekstaal voor zaadjes) op 'echte' grond voor te zaaien. Het voorkiemen van de zaden op vochtig keukenpapier in een plastic zak kost niets, zelfs geen tijd : vochtig papier, nonchalant wat zaadjes strooien, dichtvouwen, in plastic zak op een wat warmere plek (achter de frigo is zeer populair) en klaar. Het ontbreken van de flexibiliteit van de tijd is dan weer het belangrijkste nadeel. Idealiter pluk je de zaadjes weg van zodra ze een mooi kiempje hebben en vertrouw je ze toe aan de grond. In de praktijk komt het er meestal op neer dat je ze terugvindt met de eerste kiemblaadjes die niet weten naar waar eerst groeien, en de fijne wortel diep en  ver in de gangen van het keukenpapier geworteld. Wanneer je dadelijk in de grond zaait kan je de natuur wat langer haar gang laten gaan en het lijkt toch iets natuurlijker.

Echinacea purpurea - zonnehoed

zachtjes tikt de hagel tegen het vensterraam - maartse buien hebben we zeker meer da genoeg gehad, misschien is ons klimaat dan toch niet zo anders...
Nog zachter tikt de sneeuw tegen het vensterraam, wat gaan we nog allemaal krijgen.

Met de hulp van Iris wordt de plantenwijzer verder aangevuld, dus dat zie ik goedkomen. Eén dahlia heeft scheuten die elke stekwijzer overstijgen dus dat stekken moet ik zeker op mijn todo-lijstje plaatsen, gelukkig staat er een mooi verlengd weekend voor de deur...

19.3.08

let's nuke the moles...

Op aanvraag nog eens een overzichtje van enkele minder conventionele manieren om mollen te bestrijden in je tuin. Succes gegarandeerd maar misschien liefst niet op je nieuwe graszodentapijt. Not my way of doing it, laat dat duidelijk zijn...



of




Deze systemen kosten ongeveer 1400 dollar, een duizend euro laten we zeggen, dus het is niet zo gek dat sommige handige harry's dit in doe-het-zelf versies proberen te gieten, zelfs de niet zo handige harry's proberen het...




De uitlaatgassen methode wordt ook al wel eens toegepast, en zo zie je hier een wat mobielere versie




of zou je het zo kunnen proberen ??


18.3.08

daar is de zon, maar waar is de lente...

Op donderdag 20 maart 6.48 uur begint de astronomische lente: de zon staat dan precies boven de evenaar. Maar de weersvoorspellingen stellen het lentegevoel nog even uit, al doet het zonnetje vanmorgen alleszins haar best.

Het is weer even luw geweest op het blogveld. Elk droog moment wordt gebruikt om de 'ellende' die de gevelwerker heeft achtergelaten zo goed mogelijk te 'herstellen in oorspronkelijke staat', elk wakker moment dat niet aan het gezinnetje wordt besteed probeer ik wat te investeren in mijn plantenwijzer, een galerij met de planten die we dit jaar horen te kennen. De eerste aanzet vind je hier, maar daar moeten nog heel wat planten en beschrijvingen bijkomen uiteraard en daarvoor moet ik misschien maar eens op zoek gaan naar de beste lesnotities want daar ben ik niet altijd even goed in (ik vertrouw nogal op 'de literatuur' maar die wil wel eens afwijken van hoe de planten lokaal presteren, en zo moeten we ze kennen). Voorlopig staan de planten nog alfabetisch om het leerproces te vergemakkelijken, in een latere fase kan je kiezen om ze willekeurig te tonen zodat je niet weet dat er na die Acer negundo meestal wel een Acer palmatum volgt. De naam (en later de beschrijving) wachten een vijftal seconden, zo heb je even bedenktijd.
De meeste afbeeldingen zijn niet van mezelf, ik ben er een voorstander van dat wat op het net te vinden is ook als studiemateriaal mag worden gebruikt. Ik ben niet van plan deze informatie te commercialiseren en ik ga er vanuit dat niemand dat in mijn plaats gaat doen. Aan alle bronnen (dankzij google en live images, het zijn er teveel om ze allemaal te refereren) : bedankt.

Dit weekend het gras in de boomgaard al wat kort gemaaid. Aanvankelijk met de bosmaaier en de dikste draad die door de gaatjes ging. Maar omdat die draad het na ongeveer twee meter meestal voor bekeken houdt en ik het gauw beu werd om die stijve (stuurse maar niet stuurbare) draad telkens opnieuw aan te leggen (wie het al heeft gedaan weet wel wat ik bedoel) ben ik maar eens gaan zien voor zo'n snijblad. 5 euro voor een nylon exemplaar, goedkoop genoeg ten bate van het experiment en psychologisch zacht genoeg moest het mislopen want ik wist helemaal niet of mijn van het containerpark gerecupereerde bosmaaier wel geschikt was voor zo'n mes. Hij heeft het goed gehouden en het was een plezier om er mee door het gras te gaan. Af en toe lag er wel weer een molshoop goed verstopt (hoe kon ik ze vergeten) zodat ondertussen de schijf ook tot de helft gereduceerd is. Op naar de metalen versie.
Het lange gras heeft op sommige plaatsen zichzelf wel wat uitgedund door de dichte bedekking maar dat is goed want nu kan ik gewoon wat drastischer uitkammen en nog eens een bloemenwei proberen zonder dat ik moet gaan fresen.

11.3.08

wat een hondeweer...

Alleszins geen storm in een glas water maar weer zo'n nacht om 's morgens eens rond je huis te lopen en de pannen te tellen. Voorlopig geen schade maar dat zou je gisteren niet gezegd hebben toen ik moest ontwijken voor een loslopende tuintafel in de stad, een  omgevallen stelling, en al die binnenstebuitenondersteboven klappende parapluutjes. Dergelijke fenomenen schijnen bij de verandering van het klimaat te horen dus misschien tijd om te investeren in een paratempêteke...
Wel goed dat het gieten druppelsgewijs is begonnen, zo kreeg de kalk die ik na de tweede kambeurt op het gazon heb gestrooid de kans  om wat op te lossen en niet meteen weg te spoelen op onze lichte helling. Ondanks de nieuwe inzichten van Ivo Pauwels in zijn nieuwste  uitgave van 'Bloemen en Planten' (not impressed) blijf ik toch vasthouden aan het gescheiden toedienen van kalk en (enkele weken later) de bemesting. De  kalk heeft toch wat tijd nodig om in de bodem te dringen en de bemesting heeft meer kansen op een bekalkte bodem.

In de postnatale dagen zijn er een aantal jonge plantjes gesneuveld, gelukkig zijn er nog genoeg over (altijd een paar extra voorzien voor gebeurlijke ongevallen) in elk geval meer dan ik zelf zal kunnen gebruiken dus geïnteresseerden hou u klaar en maak u bekend ;-)

zaterdag was het de tweede les hoogstamfruitbomensnoei, de wintersnoei, en die viel eerlijk gezegd wat tegen in vergelijking met de  zomersnoei van vorig jaar. De boomgaard van een mooie gerestaureerde hoeve in Lubbeek bleek niet de ideale lokatie om de wintersnoei te demonstreren (te weinig jonge bomen of te weinig ladders om met z'n allen in de volwassen bomen te klauteren), we hebben dan maar  wat zieke bomen die het niet zo goed deden de palliatieve zorgen toegediend. (achter onze rug hebben ze die waarschijnlijk met de kettingzaag net boven de grond afgedaan). De tweede les was eigenlijk ook de eerste, dus eerst hebben we nog een boompje aangeplant. Het wil blijkbaar niet altijd even goed lukken met de didactische invulling, alleen gek dat men  altijd met de ogen open in de zelf gegraven put met stront wil stappen (ik kan me niet inbeelden dat al die inrichtende instanties de problemen nooit zelf hebben kunnen voorzien). Ze doen maar, we komen er wel uit. Vanavond is het crisisvergadering in "'t scholeke", ik hoop dat ze zich goed voorbereid hebben.

Ondertussen zijn er ook al wat peulen gezaaid (labbonen, erwten, 'sluimerwten') - binnen voorzaaien geeft je niet alleen wat voorsprong of verplicht je niet om je nog natte moestuin vast te lopen, maar het zorgt er ook voor dat de nieuwe generatie slakken niet meteen aan het buffet met jonge zaailingen kan aanschuiven en het geeft je meteen een idee van de levensvatbaarheid van je zaad  zodat je indien nodig nog bijtijds nieuw zaad kan gaan halen; ronde zaden kunnen wel wat ouderdom verdragen maar niets zo frusterend  als het zorgvuldig klaarmaken van de grond, zaaien en amper iets zien uitkomen. Maar hou er dus altijd rekening mee dat het niet alleen aan de voorbereiding of het zaad hoeft te liggen als je niets ziet uitkomen.

De hevige regenbui heeft ook al de ergste sporen gewist die de gevelreiniger had achtergelaten. De gevel mag dan misschien wel rein  zijn maar de rest was dat allesbehalve. Ik heb uit vier m² kiezel twee volle kruiwagens puin gehaald, nog 50 m² te gaan...

In de Kruidtuin is het voorjaarsgeel niet langer de overheersende kleur. De rozige bloempjes van de sierkersen en pruimen uit de  prunusfamilie zal je in de volkstuintjes zeker al zijn opgevallen, maar in de kruidtuin is het vooral de witte bom (en ik mis bewust  een letter) van de Prunus x yedoensis (P speciosa x P. subhurtilla) die opvalt. Een massa witte bloemen. De Metasequoia begint zijn  blaadjes te duwen, door omhoog te kijken vielen met nog net de projes op die ook in deze boom hangen. Malus floribunda laat zijn rode  bloempjes al zien. Myrica gale, gagel in de volksmond, is ook getooid met witte bloempjes. Die bloempjes en het geurende blad werden vroeger gebruikt in het gruut/gruit (denk aan de dorpjes gruitrode,...) bij de bereiding van bieren (toen gebruikt als smaak- en bewaarstof);  de liefhebbers kan ik de Gageleer aanbevelen, een Kempens volmoutbier dat in Lochristi ten voordele van natuurpunt wordt gebrouwen. Skimmia, Vinca minor, Chaenomelessen, Brunnera macrophylla, Rhododendrons, Scilla bifolia, Magnolia stellata en M. kobus,... laten zien wat ze waard zijn. Photinia zet zichzelf ook vlammend rood in de kijker, al is dat niet met bloemen.
In de koude kassen was ook te zien waar Abraham zijn mosterd haalt : de kwekerij 'plantentuin Hulsdonk'.

5.3.08

gekamd staat netjes

Mijn eigen haardos heeft al jaren geen kam meer gezien (als zoon van een kapster is dat niet evident), maar mijn grasmat wordt minstens één keer per jaar gekamd en vandaag was het zover. Gisteren het gras voor de eerste keer gemaaid, vandaag nog een standje korter en een eerste keer uitgekamd met mijn elektrische verticuteermachinetje van een vierletter-keten. Voor die ene beurt per jaar doet dit goedkope toestelletje meer dan zijn best ook al kan je het 'onder je arm dragen'.
Morgen nog eens een tweede keer dwars erover gaan en de grasmat is in de zomer weer in nieuwstaat. Een relatief kleine inspanning met een indrukwekkend resultaat, het gazon ziet er nu al beter uit zonder het dorre gras en dat verbaast me elke keer weer. "Mandhandling the lawn" noemt men deze activiteit wel eens over het kanaal en het is echt straf hoe 'bruut' je te werk mag gaan... Morgen ook de onderhoudskalkbeurt en later deze maand nog een zuinige bemesting en de blote voetjes worden weer verwend tijdens de zomerse barbecues.

gras kammen


Het 'afval' wordt bewaard om later in het seizoen als mulchlaag toe te passen (voornamelijk in de serre).
Het kammen is niet alleen handig om het gazon te verjongen en te verluchten maar het helpt me eveneens de littekens van onze mollenfamilie uit te vlakken. Alleen aan de randen, waar de grond bij de buren werd afgeleverd, zal ik nog wat extra stunten moeten uithalen om de grond weer 'ankle-proof' te krijgen.
De stukken waarin de bollen staan (rechts onderaan nog een stukje te zien) worden later op het jaar nog eens dunnetjes overgedaan - het gras kan nog niet worden gemaaid want de bollen moeten aansterken.

De twee cornussen (alba) in de voortuin zijn ook wat gehalveerd in omvang, zowel in aantal takken als in lengte (mezelf een snoeizaagje kado gedaan, bedankt).

De zaailingen hebben in de hetze ook wat minder aandacht gekregen dan ze verdienden dus daar moet ik morgen ook wat reddingsoperaties opzetten. Voor de plantjes die onder de lampen stonden zijn er niet echt rampen gebeurd, maar de andere (zoals de reuzeui) zien er niet allemaal even fris uit... het zou me verbazen moest daar dit jaar al een kampioen uitkomen.

Als het nog enigszins lukt zou ik morgen ook wat schorzeneren willen zaaien, die kunnen best voor half maart de grond in. En ik zou nog eens door de aardbei stekken moet gaan om nieuwe bedjes aan te leggen (aardbeien zitten mee in het rotatieschema op het bed waar vorig jaar de aardappelen stonden, en mogen twee seizoenen 'blijven hangen')
So much to do, so little time...

eigen kweek

Eindelijk iedereen weer thuis, moet papa niet meer alleen slapen en hoort hij weer bijtijds 'papa' wat een bijzondere streling is voor het ego (wacht maar tot je zelf vader wordt als je het nog niet bent)...

Bram, 3200 grammen zwaar en 51cm lang bij de geboorte is tot nu toe een engel, een verschil van dag en nacht met zijn zusje tijdens haar eerste periode thuis (ze had aardig wat eigenschappen weg van een huilbaby maar heeft ondertussen ook haar engelenstatus verdiend).

Broer en zus :
broer en zus