25.7.10

zo plat als ...

... [vul in] ... en meestal is het geen plezier om daar op de eerste rij te staan. Behalve natuurlijk voor focaccia, want dat blinkt bescheiden maar zeker uit in plat zijn.

Vrijdag tapas à la hollandaise (iedereen brengt wat tapas mee), om het kokeneten voor veel volk op het einde van een werkweek en net voor een een gratis dorpsfestivalletje toch nog een beetje hanteerbaar te houden; maar zelfs dan moet de gastheer ook iets hebben om aan te bieden dus snel nog een paar oefenritten.

Als focaccia spaans was geweest dan was het waarschijnlijk de perfecte tapa maar het komt uit de laars waar toch nog-al wat lekker eten vandaan komt (als 'ze' het recept niet verloren zijn onderweg).

focaccia

Ook weer niet zo heel moeilijk om te maken, afhankelijk van de tijd die je hebt ongeveer 3 uur tot 3 dagen waarvan het grootste deel om te wachten. En voor de topping zo flexibel als maar kan zijn; voor elk bekje of (overschotje) seizoensgroente is er wel een focaccia. Aan de slag dus :


  • 1 kop (250 ml) lauwwarm water

  • 20g verse of 1 theelepel droge gist

  • 1 theelepel zout

  • 2 koppen (~275g) bloem

  • extra virgine olie



1 kop bloem met gist en zout in het lauwwarme water en een paar minuten roeren (optioneel een tikkeltje suiker of honing). Tweede kop erbij en weer een paar minuten roeren (het is net als het brood zonder kneden deeg een nogal slap deeg). Klaar (eigenlijk wel). Als je geen tijd hebt dan laat je het even rijzen (afgedekt een uurke of twee in de gezellige warmte), "giet" je het in de (rijkelijk) met olie ingevette vorm (bakplaat met een randje), sla je het met de vingertoppen "voorzichtig" kapot, dressing erop (even pauze, trek alvast een fleske af) en afbakken in de oven op 230° (10-40 minuten, ieder naar eigen meug en hoogte, dus even trial and error - ah voor ik het vergeet, zoals bij alle brood : kijken mag maar aan de oven komen niet : je wil stoom vormen voor een lekkere korst en dat ga je niet verprutsen door elke tien minuten die klep open te doen ... neen gij zult niet!).

Heb je wel wat tijd dan stop je het weer even in de koelkast (trage rijs, 12 uur is al aardig). Neem het wel minstens twee uur op voorhand uit de koelkast zodat het weer even kan bijkomen. Heb je nog altijd wat tijd over dan kan je nog een rondje of twee deeg-in-drie spelen : duw de lucht eruit, vouw in drie en laat weer even liggen. Let wel, het deeg is nog altijd heel slap maar dat vocht heb je nodig dus maar net genoeg bloem aan handen en aanrecht om het niet te fel te laten plakken. Het laatste van de rit ken je al : giet het in de plaat, sla het nog even met de vingertoppen kapot,... die kuiltjes geven het brood zijn typische uitzicht en laten zich prima weer vullen met olijven, kerstomaten, ...

Vrije keuze voor legumen en kruiden uit de moestuin maar ajuin en rozemarijn behoren tot de klassiekers (blauwe ajuin is wel minder geschikt want dat ziet er nogal snel verbrand uit zonder verbrand te zijn, heb ik gemerkt). Slechts één echte must voor de topping : grof zeezout, focaccia niet echt geschikt dus voor mensen met een zoutarm dieet. En olijfolie is eigenlijk ook wel een belangrijk (zo-veel-als-je-durft-)ingrediënt. Zien doen is doen dus kijk bijvoorbeeld eens even naar dit hier (recept lichtjes anders, om te beginnen de taal).

En dan ga ik nu even het recept voor panna cotta overschrijven dan kan ik het bij 'de nieuwe' italiaan onder de deur gaan schuiven. Niks te flauw zo stiekem, hij gooide me bijna zijn messen achterna dus echt anoniem zal dat briefje niet zijn ;-) Maar ik ben liefhebber van panna cotta EN poddingk en het was een belediging voor allebei, zijn nonna moest het weten...tssss

19.7.10

kleur bekennen ... blauw

blueberry tomato, de ondergang

Zo ziet de Blueberry-ish er dus uit, het blauwe kraagje krijgt met de rode onderkleur een wat aparte donkerblauwpaarsbruine kleur. De ene vrucht heeft enkel een blauw kraagje, de volgende is bijna volledig rondomrond gekleurd. Maar de vraag is natuurlijk : hoe zit dat nu binnenin (want het zit vanbinne). Ik had al een donkerblauwpaarsbruin vermoeden dat het niks zou zijn, en met het mes op de keel bleek het ook niet anders te zijn. Blueberry is geen blueberry maar een nazaat van de OSU reeks, te zien aan het ondiep gepenetreerde blauwe randje. En met de smaak ? Qua smaak viel het eigenlijk nogal mee, wild was ik er niet van (wrang nasmaakje) maar het was ook niet zo erg als sommigen beschreven (maar dit was niet noodzakelijk eenzelfde generatie en tegenover die 41 andere in de serre zal hij zich wel mogen weren)(doe eens iets met de gediaboliseerde harde schaduwen zei een foto-opdrachtje).

blueberry tomato, de binnenkant

Dat het een rijke drager is, dat staat alleszins vast; ondanks de over het algemeen mindere bezetting dit seizoen, vooral van de vorige reeks bloemen. Misschien niet het ideale ras voor de caprese maar als de blauwe stofjes de kanker echt te snel af zijn dan mogen ze met plezier in sauzen en soepen.

blueberry tomato, de bezetting

En dat andere blauwe, wat is dat? TC @ Rock Herk. Ik ging eigenlijk vooral voor jeugdsentiment Mr. Oizo, u weet wel, flat beat Eric, met dat oranje poppetje uit de jeansreclames, dat toen bijna zo aanstekelijk was als getupah. Maar ik ben er nooit geraakt, 't is te zeggen ik was er wel in de buurt. Allemaal TC zijn schuld. Man, man man, wat een optreden (ze moeten nu echt eens mee gaan stoppen met die overlap altijd). Drum and bass van de bovenste plank (voor wie het genre niet kent : lounge on steroids ... of zoiets). Opgepast, niet om thuis te proberen want dat haal je toch nooit (daardoor dus ook geen linkje), erger zelfs, verwacht dat je de dagen na het optreden alle muziek uit de radio maar aan de flauwe kant vindt. En dat lag niet aan tot pulp geblazen oren want die worden tegenwoordig beschermd door 'musicians earplugs', ook een aanrader trouwens als je al eens een festival bezoekt. Voor wie het eens wil meemaken, 9 oktober in de Cactusclub in Brugge (dansschoentjes meedoen).

TC drum and bass

15.7.10

Kijk papa ik kan vliegen ...

... landen toch al en dat is zeker niet onbelangrijk. Alsof het weer dit seizoen nog niet extreem genoeg was, kregen we er terloops nog een stormpje bovenop. Planten die nu nog altijd niet dood waren kregen flinke klappen, en alles wat niet vast stond ging weer vliegen. De druivelaar inbegrepen. Liep van beneden naar de bovenverdieping en zowat half rond het d(r)uivenkot maar helaas ook nog maar half vast. Op het eerste zicht valt de schade nogal mee, als ik nog eens 5 minuten tijd heb zwier ik hem weer naar boven. Eerst nog even een flinke snoeibeurt geven nu ik er toch zo gemakkelijk bij kan.

druivelaar wandelt naar Scherpenheuvel

Zo rond 22u fluisterde ik mezelf de goede raad in het oor om toch maar van serre richting sofa te verhuizen. Alleen nog dat ene dode blad daar, je ziet ook wel welk ik bedoel, en dan binnen. Ik gedoog immers alleen frisse bladeren aan mijn tomatenplanten, ze moeten daarom niet stijfgestreken zijn, maar in elk geval nog mooi groen en daarmee basta, op een blad minder komt het toch niet aan. En ik ben nog maar juist aan het bedenken welk blad precies van waar komt en waarom dat ene stukje van dat blad er zo slecht uitziet dat ik merk dat het helemaal geen blad is. Iet anders, een beetje lelijk zelfs en bovenal iet groot (u ziet hier één helft van Het).

geen dood blad maar iets anders

Asap naar binnen, kodak halen, lens wisselen en statiefke meebrengen want het begon ondertussen kwart na 22u te worden en te donkeren (donkerder dan de foto's doen vermoeden), dus moesten alle truuken van de foor uit de doos. Het sujet zat natuurlijk ook op de slechtst mogelijke plaats ahja, in de hoek van de serre met z'n rug naar diezelfde hoek, bijna niet aan te komen dus want de 'minimale scherpstelafstanden' voor mijn 'mini beercan' zijn toch al gauw een dikke 20cm; zelfs amper met de zwenkarm van mijn Giotto MTL9351B (een bewust maar relatief offer op stabiliteit omdat ik in de keuken al eens ergens net niet bijkon en toch zelden met stormweer de deur uittrek voor plaatjes), en al zeker geen plaats voor mezelf nog eens achter de camera. Scherpstellen sowieso al geen lachertje als het donker is.
ISO800, een beetje gokken qua kader (Het erop is meegenomen) en een 10 seconden ontspanner later stond 'het' erop (fingers crossed). Zelfs met de vleugels toe liet het zich snel identificeren : de pauwoogpijlstaart, aka Smerinthus ocellatus, met zijnhaar Brazillian Wax op zijne hare kop (of het nu Mohawk, Postage Stamp of Landing Strip is, zo ne kenner ben ik dan ook weer niet, u zegt het maar). Verschietachtig in elk geval.
Familie dus van die andere pijlstaarten die mijn tuin komen bezoeken, (kolibrievlinder en groot avondrood), het wordt stilaan de gewoonste zaak (net als vreemde insecten ontdekken, in de week weer eentje op mijn voorruit - op exact dezelfde plaats als die schorpioenvlieg - stoer de kop in de wind aan 60km/u maar tegen dat ik de auto aan de kant had, want ik had voor de verandering het toestel wel eens bij, en klaar was om te mikken was em ... vliegen, de lelijkaard; en twee dagen later een James Bond vlieg met intrekbare vleugels, ge moogt zeggen wa ge wilt maar ik vind dat allemaal niet normaal).

pauwoogpijlstaart, Smerinthus ocellatus

Toen ik met mijn handel weer naar binnen schoot om te zien of er iets scherp en op de foto stond (en daarmee de zoektocht aan te vangen), ging er vooral door mijn hoofd : "het zal die fameuze tomato hornworm toch niet zijn, ook een pijlstaart, waarover mijn Amerikaanse tomatenvrienden altijd zo klagen" en die vooral als rups een plaag kan zijn op de tomaten. Zou de import van die exotische problemen al begonnen zijn ?? Niet dus.
Morgenvroeg toch nog eens even kijken of hij zijn vleugels niet wat wil spreiden. Zolang ze de tomaten maar gerust laat, maar daar ben ik gerust in want ze houdt liever van wilgen blijkbaar (eerste deur rechts en aan de prei nog eens vragen zou ik zo zeggen)

13.7.10

le nouveau stock est arrivé ...

Er is geen betere manier om de ellende van het kwakkelende moestuin- en tuinseizoen te vergeten dan de oogst uit eigen serre en in het bijzonder de eigen tomaten.



Bloody Butcher was de eerste om te rijpen en geproefd te worden. Is het nu allemaal wel de moeite dat thuismoestuinieren ? Reken maar van yes !! Bloody Butcher is zeker een blijvertje ;-) Maar ook de komkommers zijn zeer lekker, blind geproefd zou je bijna twijfelen dat je een meloen in de mond hebt (makkelijk aan te nemen aangezien ze toch uit dezelfde familie komen).

De serre begint dus stilaan kleur en geur te krijgen, en de eerste vlagjes kunnen bij de kleine meloenvruchtjes worden gezet. Hoog tijd dat ik daar aan de klimraamwerkjes begin.

"Ik wil een moestuin beginnen, wat moet ik zetten?", vraagt men al eens. De zorgenvrije aardappel is dan één van mijn eerste antwoorden. Zo zorgenvrij is hij echter niet dit jaar, want de knollen kunnen toch ook wel wat water gebruiken. De meeste mensen willen er hun soms beperkte moestuinoppervlakte niet aan verspillen. Nochtans zijn ze zeer smaakvol uit eigen hof.
Voor anderen is prijs al eens een discriminator om de spelers in de moestuin te kiezen. Ik veronderstel dat de meeste (Belgische) groenten en fruit dit jaar wel wat duurder zullen uitvallen dus dat is dit jaar nog een slechter criterium dan anders. Voedselkilomters kunnen ook al eens de doorslag geven, maar weten we altijd wel dat en of onze aardappelen als poters vanuit Engeland ergens naar een woestijn gevlogen worden, om daar met heel veel irrigatie geteeld en geoogst te worden, om ze netjes verpakt in aangevlogen Iers turf weer naar hier te brengen ?
De groenten waarvoor de meeste pesticiden worden gebruikt kan misschien ook een "leuke" invalshoek zijn : paprika's op nummer één, gevolgd door selder, kolen, sla, wortelen, spinazie, aardappelen(!), boontjes, courgette, pepers en komkommers. Toch ook al een aardig lijstje om organisch te telen (of biologisch te kopen). Uien in dat opzicht absoluut niet dus, maar daarvan zijn er weer zoveel soorten om mee te experimenteren (uien kan je eigenlijk nooit teveel hebben).

Soms kan ik die pesticiden-top ook moeilijk begrijpen als ik kijk naar mijn eigen tuin (zonder). Bij de paprika's heb ik zelf nog nooit problemen gehad. Tot ik deze week in de serre kwam en een blad van de paprika ferm dubbelgeplooid zag liggen. Maar het bleek een onschuldig spinnetje te zijn (een buisspin met reuma aan de poot ofzo), die er zijn nieuwe huisje van had gemaakt. Verhuisfirma the666bbq heeft deze bewoner inclusief blad en nieuwe generatie (zie eikes onder haar gat) een nieuwe locatie gegeven en de paprika is weer de probleemloze plant als voorheen. Ook weer niet helemaal waar, want ik heb alweer een eerste vrucht moeten opofferen met neusrotachtige verschijnselen. Maar dat heb je sporadisch ook al eens bij de tomaten en pesticiden helpen daar ook niet echt, dus het blijft naar mijn gevoel een probleemloze plant. Maar misschien importeren we met dat nieuwe klimaat ooit wel nieuwe problemen ... we zien wel ... Begin ondertussen gewoon met wat je echt lekker vindt, en begin klein want dat maakt de slaagkansen wat groter. De zuurste (en duurste) legume die je in de tuin kan hebben is toch de Teleurstellingus depressivorum x maximus.



Allemaal de schuld van Eyjafjallajökull zeggen ze ... ach.

8.7.10

't is weer voorbij die mooie zomer ...

... vruchten.

Eerst kijk je er naar uit, dan heb je er genoeg(1) van, dan heb je er genoeg(2) van of ben je ze misschien zelfs echt een beetje beu, om ze niet zo heel veel later alweer te beginnen missen. De aardbei is zo'n zomervruchtje waarvan ik te weinig doordragers heb om het seizoen te verlengen. Andere manieren om het seizoen te verlengen zijn natuurlijk het inmaken/confituren (check) maar ook ijsjes en daar valt dit dessertje van Martha Stewart (frozen strawberry souffles) enigszins onder. Waarom er gelatine in moet is me een raadsel (zodat de "soufflé" langer rechtop blijft, of luchtiger ??). Lekker in elk geval en met een ijsmachine echt kinderspel (anders weer dat gedoe met au-bain-Frie(gi)da). Neem geen al te grote potjes want het vult ... nogal.

strawberry-souffle, ja de slagroom da moest zo

De aardbei chips waren een gemengd succes, maar ik was weer lui en gebruikte voor de chips niet haar maar dit recept dat er minder ingewikkeld uitzag (geen siroop koken en laten afkoelen maar gewoon poedersuiker strooien). En om mee op de foto te kunnen staan moet je natuurlijk over verse aardbeien beschikken (doordragers dus stante pede op de buy-a-licious lijst).
De frambozen hebben dit jaar geen zin om groter te worden dan het sop van een klein pinkje, hoe zou dat nu toch komen (de volgende regenbui is weer met een week uitgesteld wegens eerst nog wat leuke dagen aan 35°)

... festivalsstart.

een beetje een valse start maar aan Peut-être demain zal het niet gelegen hebben. Raymond VHGW zou zeker zeggen, niet morgen, niet seffes, niet direkt, niet sebiet, Niet weldra, Maar nu, Maintenant, tout de suite, Heute, gvd... en ik vrees dat hij weer eens gelijk heeft. Misschien toch morgen, over 50 dagen, of nog wat sneller op de Gentse feesten of zo.
Dan was Pearl Jam helaas heel wat minder. Arcade Fire en Vampire weekend hebben die festivaldag nog redelijk kunnen redden. Absynth minded was goed bezig maar kreeg de kans niet door het parallele pippepodium (afschaffen die overlap). En het publiek was tam (bier en vier dagen bakken in de oven is daarbij geen excuus).
(Spijtige) Trends in festivalland (over bikinitopjes en teveel vlees gaan we het even niet hebben) : Consumptiebonnen in schijven van tien euro (domdomdom) en de immer slappe friet. Duur bier daar kan ik met die dagen nog mee leven maar slappe friet daar snap ik niks van; moeten we daar nu echt een tutorial voor schrijven ??

peut-être demain

Wat staat er nog op de planning tussen het waterkruien door : Brosella (gratis), de Feeërieën (voor de naam alleen al, een hele week gratis), Gentse feesten, m'eire morough (redelijk gratis), folk dranouter,... vergeet ik nog iets ? (Elvis Costello op Cactusfestival vergeet ik bewust)
Als je me tegenkomt trakteer ik wel een pintje, maar dan zul je misschien wel even de eerste stap moeten nemen want op dat vlak, dat is al meermaals gebleken, ben ik soms een beetje sociaal andersvalide schuchter (ik zal bij dat pintje wel uitleggen hoe dat zo gekomen is) waarvoor alvast mijn oprechte excuses... echt de waarheid.

1.7.10

gelei'k Pearl Jam ...

... Grote Vakantie, (oef) geen lessen of opdrachten meer naast de gewone ADL, dus weer iets meer vrije tijd voor andere dingen. Niet dat ik het erg vond die lessen, integendeel, die waren wel plezierig (het kan dus, en daarom volgend jaar meer van dat) : 5 tuinontwerpen gemaakt, voor echte klanten, en nog een paar hele leuke extramurale activiteiten...meer moet dat niet zijn. En één klant vond haar (mijn, haar, ons, mijn voor haar) plan zelfs goed genoeg om het ook voor echt in 't echt te gaan aanleggen ... eentje voor de categorie "mijn eerste keer" dus (subcategorie 'ik wil nog eens'). Vetkoel ! (kom maar op, 36°). De rest moet nog kiezen, of durft niet te komen zeggen dat ze de plannen (alle 16??) toch maar niks vonden... (smaken verschillen of zou het aan die glimmende spitvorken gelegen hebben die bovenop onze pennendozen lagen ??)

Maar 't zal nog niet voor direkt zijn, die vrije tijd, want ik voel een beetje Gooikoorts opkomen (eigen schuld dikke bult, eerst het gras maaien in de bloemenwei en dan nog naar Graspop) en daar helpt alleen Sweet Coffee en Pearl Jam tegen, maar waar vind je die dingen nog ... ahja, daar dus !.



Ondertussen dan maar automediceren met huisgemaakte parelconfituur [gelaai], van rode en witte bezekes (hmm, we zijn de roze rats vergeten bedenk ik dan ineens). Het recept voor confituur moet ik niet meer geven zeker (volg gewoon de verhoudingen van je confituursuiker, 1/1 vind ik wel handig) ? Maar vergeet als je weer eens een papje van je favoriete inmaakfruit maakt toch niet te freewheelen ; kijk eens of er geen fruit in de mand ligt (kiwi bv), die morgen toch niemand nog wil opensnijden, of verlos de munt buiten uit z'n lijden - alle onkruiden laten zich gewillig euthanaseren de laatste tijd, toch goed voor iets die droogte).

Oh ja, nog "een eerste keer" (dit seizoen) : de eerste komkommer, die geoogst, gekeurd en aangesneden werd door de komkommerconnoiseur van het gezin.



Next ! Alhoewel, ondertussen sterft de tuin wel een beetje, 34° zijn er toch net 2 teveel...