28.9.07

something smells fishy, again

Bij Walgreen worden drie 'stinkers uit de pries' aka elektrische luchtverfrissers, uit de rekken gehaald. Een onderzoek van de Natural Resources Defense Council op 14 van deze verfrissers heeft een aantal stinkende feiten naar boven gehaald die toch wat gezondheidsrisicos met zich mee kunnen brengen. Die verfrissers bevatten in die kleine potjes obscure cocktails voor die geautomatiseerd welriekende pufjes. Eén van de magische ingrediënten zijn de pftalaten, niet geheel onbesproken want laat dat nou net die stoffen zijn die met de vinger worden gewezen voor de vervrouwelijking van onze samenleving. Het is misschien op zich geen probleem dat er wat minder manvrouwen worden geboren, al een iets groter probleem dat er steeds meer vrouwen worden geboren, maar het aandeel vrouwmannen neemt ook steeds toe en daar zit niemand op te wachten, toch ?
De pftalaten bootsen oestrogenen na en kunnen dus de hormonale huishouding overhoop zetten, concentraties van sommige pftalaten vertonen correlatie met de buikomtrek, en andere met insulineresistentie.

Waarvoor hadden we die pftalaten weer nodig, ahja om plastiek flexibeler te maken. In sommige sexspeeltjes zitten ze ook wel eens en de sporadische gebruiker wordt al wel eens aangeraden om steeds een condoom te gebruiken - wat een gedoe, lang leve de komkommer.

Bij wie het toch niet zo aangenaam vertoeven is zonder die verfrissers is misschien een cursus (persoonlijke) hygiëne op zijn plaats, af en toe de kamers verluchten is sowieso gezond, en wat een boeketje snijbloemen al niet kan doen..., voor de onfortuinelijke bezoekers is er nog de edele kunst van de zelfhypnose.

De modellen die teruggetrokken werden zijn van het huismerk 'Walgreens' wegens hoge aanwezigheid van pftalaten, Air Wick en Febreze hadden gemiddelde aanwezigheid van pftaladinges, en Febreze Air Effects Air Refresher had er geen dus dat kan ook.

27.9.07

verse vis bestaat niet

Panga(sius), een opkomende superhit in het vissegment uit Vietnam - lekker en goedkoop. Ik heb em zelf nog niet gezien in de winkel maar ik ben dan ook niet echt een fan van vis (en mijn vrouwtje doet vooral de aankopen). Zonet een reportage gezien waarbij men zonder schroom uit de doeken doet dat er in onze contreien geen verse Panga te verkrijgen is, terwijl het bij de visboer wel al eens als 'verse' vis in de rekken ligt. Alle Pangas komen echter van dezelfde vriesbanden en worden allemaal zonder verschil in kwaliteit, diepgevroren naar Europa gebracht; wat er ook van zij : geen enkele verse vis volgt de diepgevroren filets. Waar de visboer dus tot 3 keer zoveel vraagt voor de 'verse' Panga, betaal je die ontdooiing die je (veel gezonder) beter thuis kan doen dus vrij duur.

Waarom zou dit fenomeen zich enkel voordoen bij de Panga en niet ook bij onze zalm, kabeljauw en polakken ?

tikkeneikes

Achter in de tuin aan het kippenhok liggen nu kievitseitjes. Niet die eitjes die je soms vroeg op het jaar in de tuin ziet liggen, vaak als het nog vriest (vroeger werd het eerste van die eitjes wel eens aan koningen en koninginnen geschonken). Nee het zijn die kievitsbloemen, gisteren voor de stortbui nog wat bollen aan de grond toevertrouwd. Ze komen nog voor in de vrije natuur, en daar houden ze van wat nattere gronden - dat maakt dat ze in de meeste tuinen wel een plekje vinden nu het bij iedereen toch altijd onderloopt als het een half uurtje regent.
Gisteren was trouwens weer zo'n superbui (met hagel) - de kruiwagen stond halfvol en hij was leeg want ik had nog maar net mijn snoeihout van de frambozen (alle bruine verhoute takken mogen ertussenuit, zo kort mogelijk bij de grond) naar de hakselaar gebracht.

Vooraan in de tuin ook nog wat tulpen gelegd, en straks (als de grond het toelaat tenminst) nog wat sierlook - de ster van Perzië (allium christophii). Mooie bol maar weer niet goed opgelet bij het aankopen, wat kleiner uitgevallen dan ik had gehoopt. Dus misschien toch nog eens op zoek naar een hogere variant om te combineren.

Als het nog voldoende licht is, en daar vrees ik voor, dan kan ik misschien nog een paar rijtjes van de zaden zaaien die ik de laatste weken heb verzameld - op rijtjes is handiger want ik ken het verschil niet tussen de zaailingen van kruid en 'onkruid', waar een doorwinterde tuinier dat uiteraard al van bij het eerste paar blaadjes in de mot heeft; ik weet ook niet wanneer de zaden zullen kiemen en of de zaailingen misschien al de winter moeten overleven (het is in elk geval ongeveer hoe de natuur het meestal zelf doet). Het andere deel zal ik in het voorjaar zaaien in bakjes in de serre, dan heb ik nog wat meer controle over wat er uitkomt.

De tomatenzaden werden gisteren gespoeld en liggen nu te drogen. Ik houd voor mezelf net genoeg om toch zeker 1 plant te hebben volgend jaar, de rest mag de deur uit. Voor een aantal rassen is het zelfs volledige uitverkoop. De ananas bv. die me tomaten van meer dan een kilo per stuk heeft gegeven maar die er zoals de meeste grote vleesrassen meestal niet echt mooi uitzag; van de andere kant had je natuurlijk wel gauw een ketel soep gereed.

Vanavond eens een kolfje popcornmaïs poffen - de korrels mogen ook niet 'te' droog zijn want het is het vocht uit de maïskorrel die moet beginnen stomen en de korrel moet laten ontploffen.

25.9.07

holgersson, lagersson

Ik voelde me precies Niels Holgersson gisteren toen ik onder de roestbruine wolken mijn popcornmaïs stond te verzamelen. De ganzen zijn blijkbaar al aan hun najaarstrek begonnen, enkele meters boven mijn hoofd trokken ze in de klassieke V naar het Zuiden. Hoewel, ze trokken eigenlijk naar het westen maar daar zullen ze wel een reden voor gehad hebben; misschien was het maar een testrondje om de formatie te oefenen. Die formatie is belangrijk om die tocht van soms wel duizenden kilometers te kunnen afleggen. De achterliggende gans profiteert namelijk van de opwaartse druk die door zijn voorligger wordt gecreëerd, zo zouden ze tot 71% aan vermogen winnen. De dappere gans in de spits houdt het zo lang mogelijk vol, opgezweept door het gehonk van de achterliggers, maar laat zich bijtijds afzakken en vervangen. Ik kon ze bijna aanraken, zo laag scheerden ze over het landgoed, en ze hadden nog plaats in die asymmetrische V, misschien was het een uitnodiging - maar ik kan helaas niet vliegen...

atalantaDe ganzen zijn trouwens niet de enige die de winter liever wat zuidelijker doorbrengen. Naast de bussen bejaarden zijn er ook specimen waarvan je het niet meteen zou verwachten. De atalanta bijvoorbeeld, die zwarte vlinder met oranje randen en witte vlekjes die nog het laatste van de buddlejas probeert te snoepen en ook de herfstasters wel ziet zitten. Hij geraakt tot aan noord-afrika als zijn vleugels hem zolang kunnen dragen. De asters behoren trouwens ook tot mijn favorieten. Een 'makkelijke' plant met mooie struik en bloemvorm, en met al zijn variëteiten voor elk wat wils. Het kan wel een krachtige woekeraar zijn dus plaats hem best bij andere krachtige planten of hij duwt zijn omstaanders weer de grond in.

Vanmorgen de politie op de koffie gehad. Kwam melden dat de auto los was en dat de autoradio blijkbaar weg was. Inderdaad die is 6 jaar geleden gestolen aan het station van Aarschot. Wel leuk dat de politie patrouilleert in onze straat, wel pijnlijk dat onze wagen bleek los te staan. Ik, die sinds de verijdelde diefstal op onze andere wagen waarbij ik als een echte stripheld met onze hond achter de dieven ben gegaan, die zelf gezorgd heeft voor patrouilles in onze straat. Of was hij toch gesloten gisteren - dieven zijn ook maar mensen en de mensen worden alsmaar dommer dus het zou kunnen ?

24.9.07

the autumn leafs

drift by my window... de zomer pakt zo stilaan zijn biezen, en maakt plaats voor herfst met al zijn kleuren en een krakende winter die alles zuivert. Althans dat is de theorie, waarschijnlijk wordt het weer gewoon een halfjaar seizoensloos grijs strontweer.

Het inschatten wanneer iets oogstrijp is, is misschien wel het moeilijkste van het moestuinieren, dit weekend weer twee pompoenen en een meloen 'verloren' aan de natuur. De kippen doen er hun voordeel mee, dus het is geen echt verlies, maar het blijft jammer. De kolen mogen ook wat extra aandacht krijgen nu, want rode en witte kool kunnen best voor de vries geplukt worden. Er kan nog veel geoogst worden dus het wordt waarschijnlijk tijd om nog eens een nieuwe 'echte' vriezer aan te schaffen.

Het wordt ook stilaan tijd om de bedden leeg te maken en voor te bereiden op het nieuwe seizoen. Ik heb op kapaza nog een paardeboer in de buurt gevonden waar je gratis mest kan halen dus het wordt tijd dat de trekhaak op de wagen komt. Ik ben eigenlijk weer te laat voor groenbemesting maar wel nog goed op tijd om de onkruiden onder te graven en de grond al wat in winterbedden te leggen - weldra wordt de zware grond te nat om te bewerken zonder risico op schade (aan rug en grondstructuur). De winterbedden maken echt een verschil op onze zware grond.
De twee laatste perkjes die in circulatie worden genomen worden kortgemaaid en afgedekt met karton en mest of compost zodat ze zonder veel moeite in het voorjaar kunnen worden omgespit. Het verwijderen van de graszoden wanneer je een stukje grasland voor het eerst in gebruik neemt is een veel te zwaar werk dat met wat planning kan vermeden worden.

Zondag nog eens het pad gekruist met een hoornaar, een indrukwekkend stukje natuur. De eerste keer ik met zo'n steroïden wesp in contact kwam zat ik met de broek op de enkels op mijn porseleinen troon, niet echt de meest comfortabele manier om kennis te maken met de soort. Ondertussen weet ik dat het vrij rustige beestjes zijn, die niet zo geïnteresseerd zijn in zoetigheden en doorgaans ook niet zo agressief uit de hoek kunnen komen zoals de gewone wesp tenzij je te kort bij de nest komt. Ik heb een vermoeden dat we misschien zo'n nest gaan vinden als we een groendak gaan leggen op de bovenste verdieping van het d(r)uivenkot.

En geen vespa gevonden die me kon bekoren, die zoektocht gaat gewoon verder.

21.9.07

een dag in het park

En weeral een andere feestdag heeft het levenslicht gezien : PARK(ing) dag (21 september).
Het is eigenlijk geweldadig om te zien hoe vrij uitgebreide lappen grond worden gebetonneerd, asfalteerd of een andere manier verhard om onze heilige koeien te stallen. Afgezien van het feit dat ze bijna altijd lelijk zijn, zijn ze ook nog eens slecht voor de waterhuishouding en het milieu want ze nodigen uit om met de auto te gaan zodat de fiets als optie zelfs geen kans krijgt.

Nee, dan valt het in Italië toch op dat ze het daar anders proberen te doen - de meest gebruikte soort verharding is daar de grasdal en dat ideetje heb ik dan maar geleend en voldoende aangepast om de Leuvense plagiaatman bij zijn veel te klein geschapen pietje te hebben. De klassieke betonnen grasdal maar dan met dolomiet in plaats van grond en gras - zo blijft in elk geval het waterdoorlatend karakter behouden. Ze lagen nog maar een halve dag en de eerste wandelaars belden al aan om te vragen waar ze moesten zijn om dit bij hen thuis ook te hebben; het is op zich een mooi compliment.
De italianen blinken trouwens uit in innovatie en creativiteit (ze maken de mooiste auto's en vrouwen maar ze kunnen er helaas niet mee rijden), zo is er nog een ander type grasdal dat zeker nog een plaats krijgt in mijn eigen tuin. Er moet nog een pad naar de achtertuin komen, en de plaats aan het achterpoortje en de kippenlegbak moeten wegens intensief gedremmel ook wat worden verhard; die dal lijken grote keien waartussen het gras kan blijven groeien - de zoektocht kan beginnen.

20.9.07

krentemik vs gps

De tijd van het goedkope voedsel nadert zijn voorspelde einde. Na de uitzinnige prijzen die sommige van onze luxemaaltijden beginnen aan te nemen (cfr. de frieten), zijn onlangs ook melk, maïs en pasta op de prijzenwip geraakt. Steeds meer voedsel moet wijken voor de productie van brandstof voor koning auto en aangezien de constructeurs goed brood zien in hun eco lifestyle (eindelijk een nieuwe wind door autoland om weer auto's te kunnen verkopen) lijkt die trend onomkeerbaar. De italianen vragen een boycot van pastaprodukten nu hun heilige pasta zo duur dreigt te worden, en om aan die boycot tegemoet te komen ga ik vanavond nog eens wat verse pasta draaien. Niet te evenaren en weer poepsimpel : wat eieren (2), bloem (220g) en tijd - allemaal ingrediënten waar we steeds minder en minder van lijken te hebben (of 250g bloem en 125ml water en een snuifje zout voor de 'ordinaire' pasta).
Zwengelen met de pastamachine is geweldig, bijna zo leuk en rustgevend als grasmaaien, en als de pasta eenmaal hangt te drogen ruikt heel de keuken naar Italië.

Melk en bloem, dan moet ook onze krentemik er aan geloven - of misschien wordt het dan in ere herstelt en enkel nog op speciale zondagen geserveerd. Tenzij je een broodbakmachine hebt (misschien moet ik maar eens een krentenversie van het brood-zonder-kneden-brood proberen).

Europa vond dat ze de subsidies van de boeren moet afromen nu er toch zoveel verdient wordt op graan en maïs, en wat ze afromen kan dan naar Galileo, de europese satelliet-dienst ten voordelen van de gps. Momenteel berusten wij europeanen op de gegevens uit navstar van het amerikaanse leger, waar het in militair beheer kan worden beïnvloed of afgezet. Voor bepaalde applicaties (landen vliegtuig, besturen van treinen, bombarderen van militaire doelwitten, navigeren van vrachtwagens door brugge...) is het onbetrouwbaar (5 meter nauwkeurig) en daarom wil europa een onafhankelijk systeem (1 meter nauwkeurig).
Het afromen van de boeren krijgt voorlopig in elk geval geen groen licht.

Er komt weer zo'n 'elke dag een feestdag' aan : zaterdag (22 sept) is het wereld-autoloze-dag. Dus : pomp je banden (van je fiets) nog eens op (die van je wagen trouwens ook maar you should get the picture already), of verdeel je veters van je beste wandelsloffen nog eens symmetrisch over de haken, en laat koning auto even staan. Euhm, probleempje, laat het nu net zaterdag zijn dat ik eens in de Vespa-snoepwinkel ga rondneuzen. Een oude tweetakt Vespa is ook niet echt een toonbeeld van groene perfectie, maar het is toch het tijdperk van de compensatie van de zonden dus daar ga ik me misschien toch even achter verstoppen in dit zeer specifieke maar verder niemendallig dossier. Ofwel moet ik mijn niet zo groene folieke een week uitstellen... dilemma.

17.9.07

De kolen waren de soep niet waard.

Driekolen op melksaus met een varkenshaasje daarentegen - de voltreffer van het afgelopen weekend.
De eerste witte kool van het seizoen werd samen met wat handgeplukte delen van twee andere niet zo bekende variëteiten ('thousand head' en de andere ben ik even kwijt) zachtgekookt en opgewerkt met melksaus - misschien wel mijn favoriete sauske bij de groenten. Thousand head is eigenlijk veevoer, maar ik zou niet weten op waar het zijn gratie heeft verloren.

Wanneer je de kolen oogst kan je die best wat hoger afsnijden dan je gewend bent. Wanneer je de vlakke stomp dan kruislings insnijdt, dan is de theorie dat er hier nieuwe kooltjes ontstaan. We zullen zien wat de praktijk geeft.
Straks nog wat kool oogsten en eens proberen om zelf zuurkool te maken - een proces dat blijkbaar drie weken moet duren, van slowfood gesproken.

De veelkleurige warmoes heeft de geest gegeven; misschien heb ik te lang willen genieten van het decoratieve kleurenpallet en was de plant gewoon aan het einde van zijn latijn - ofwel is hem iets overkomen maar dan heb ik geen idee wat dat geweest kan zijn. Hier moet ik toch het fijne van weten.

Vanavond gaan ook alle pompoenen van het veld - de planten zijn zo toch onderhand gestopt met de vruchten te voeden en met de aankomende nattigheid is de kans op rotten te groot.

13.9.07

google does it again


De niet zo aandachtige student is het misschien niet opgevallen maar de zeer aandachtige student in mij had maar een halve hint en google nodig om een handig speeltje te leren kennen : google sketchup. Het is gratis en zit ondertussen al aan versie 6, dus op zich vind ik het wel vreemd dat dit nu pas in mijn leefwereld komt bovendrijven ...
Met sketchup is het vrij 'eenvoudig' om een 3D model van je huis (of dat van iemand anders) of je gesadoliniseerde tuinhuis of kippehok te modeleren en aan te kleden. Heel handig is dat je dit kan doen vanuit een aantal foto's (vanuit verschillende hoeken) waarbij je het model nog kan 'inkleuren' met patronen vanuit die foto; zo heb je in geen tijd (ahum) een 3D model van het onderwerp in kwestie.
"Leuk" hoor ik je denken ", en dan ?" Wel in eerste instantie kan je het object dan koppelen aan google earth - zo kan iedereen het zien, maar je kan de verschillende perspectieven ook gebruiken om je tuinontwerpen uit te proberen.

Na Drachten (NL) geeft ook Bohmte (DUI) de voorkeur aan de totale verkeersanarchie : alle borden en verkeerslichten weg. Het experiment in Drachten leerde dat het aantal ongevallen verminderde omdat de mensen minder bezig waren met 'de regels' en meer met de weg; de weggebruikers moeten immers communiceren/negociëren soit overeenkomen wie wat wanneer.
Toen deze week een aantal van de verkeerslichten op mijn woonwerktraject stuk waren viel het me in elk geval op dat daar opvallend minder wachtrijen waren. Het is dus niet alleen een ecologische vooruitgang (want elke wagen die moet stoppen moet ook weer accelereren en zolang er geen systeem is dat de potentiële energie van de afremmende auto opslaat om die acceleratie te ondersteunen kost dit kostbare brandstof) - het zorgt er ook voor dat je minder kostbare tijd verknoeit. "Wat zijn nu een paar minuten" ? Elke dag sta ik (de files niet meegerekend) tussen de 5 en 10 minuten te wachten op 'mijn beurt'. Met de natte vinger betekent dit voor ongeveer 200 werkdagen op een kalenderjaar 1000 tot 2000 minuten ofte 16 tot 33 uur ofte 1 à 2 'wakkere' dagen... op een werkjaar.En maar al te vaak sta je daar op dat complexe kruispunt, in je eentje te wachten, en ken je ondertussen de volledige routine uit je hoofd "nu die van ginder komen, dan de fietsers van die kant, dan gene kant nog en dan is het aan mij..."
Laat ze in Leuven fietsstad maar beginnen met alle borden, lichten en flitspalen weg te halen - om te beginnen die 'fiets aan de hand' borden in de winkel'wandel'straten - de anarchie onder de bevolking is al zo ingeburgerd dat zelfs de niet-anonieme alcoholiekers van de stadswacht er niemand nog over aanspreken.

Het is de vraag of dit geen Europees experiment zal blijven "Anarchy seems to breed  courtesy, and at the very
least, it increases awareness. But in Holland and Germany, citizens
don't have guns".

12.9.07

Frietkoten onder vuur

Deze week komen de 'barakken' onder vuur te liggen en terecht. Niet om de redenen die worden aangehaald (met name onhygiënisch en een doorn in het straat-oog), maar omdat die parels van de vlaamse kultuur, ons erfgoed, hoe langer hoe meer pure goudmijnen geworden zijn. Dat lijkt me ook de enige reden waarom die barakken hoe langer hoe minder open te vinden zijn : de geldwolven schuiven de centjes zo vlot binnen dat ze nog amper moeten werken om meer dan dik te verdienen. Dan doet de gemiddelde kebabzaak met zijn verdorven vlees het beter, alleszins wat de beschikbaarheid betreft.

Een noorderbuur heeft de prijsevolutie in Nederland wat in kaart gezet, en die zal bij ons wel niet zoveel verschillen : "in 1960 kostte een pak friet met mayo 12 eurocent, nu al gauw 2,5 euro - 2100% duurder; het bruto minimumloon toen  0,97 euro per uur, nu 5,7 euro ongeveer 600%; huisjes konden gekocht aan 13.000 euro, nu al gauw over de 300.000 euro ongeveer 2600%".
Waar je het vroeger met één loon kon trekken en het tweeverdienen puurr voor de luxe was, is het vandaag de dag bijna een must om met twee in de rat-race te hangen om het noodzakelijke bol te werken (al zijn we heel wat luxe ook wel wat 'gewoon' geworden). Zijn de aardappelen en het vet dan niet duurder geworden ? Ja, toch wel : 11 eurocent per kilo in '60 en ongeveer 75 eurocent nu - 7 keer duurder, geen 21 keer. Nu zijn die aardappelen (en brood van het zelfde laken een broek) wel extremen; een ei is maar twee keer zo duur geworden, melk drie keer, bier 4 keer... maar toch het zijn niet de enige dingen die tegenwoordige een aardige hap uit het budget beginnen te vragen?

Het gaat er dus niet op vooruit voor de arme werkmensjes - stressen stressen stressen om af en toe eens te onthaasten ... Als het je kan helpen : kook eens wat pepertjes mee met de chocolade pudding, pikant (koud uit de frigo) dessertje om te helpen onthaasten.

10.9.07

troebel sap heeft heldere voordelen

Troebel sap overtreft zijn gezuiverde broers en zussen in elk geval wat betreft de hoeveelheid nuttige stoffen. Zo werd in troebel appelsap tot vier keer meer polyfenolen teruggevonden, anti-oxidanten die zo worden bejubeld in het bestrijden van kankers en andere ziekten.
Helaas vind je in de winkelrekken vooral 'gezuiverde' sappen terug - bij de lokale appelboer vind je ze al wat gemakkelijker - meestal verkiezen de consumenten de gezuiverde sappen omdat ze mooier presenteren, vaak wat goedkoper zijn, en ze kunnen wat langer op de rekken kunnen bewaard blijven dan de troebele sappen wat voor de winkels dan weer een voordeel kan zijn. De consument heeft het in zijn onwetendheid dus weer eens mis want ook de smaak vind ik persoonlijk interessanter?

Ik heb gisteren nog maar eens zelf sap gemaakt met de sapcentrifuge. Het is de bedoeling dat de boomgaard ooit teveel fruit levert, of dat de gevallen vruchten hiervoor (onder andere) worden gebruikt. Voorlopig werden die paar vruchten van het seizoen uit de hand geconsumeerd.
Het is momenteel zeker nog de moment om eens door een plaatselijke boomgaard te lopen en het beste van het gevallen fruit te sprokkelen - als de boer je tegenhoudt met een zakje geblutste vruchten dan zal hij daar zeker geen drama van maken. Vers fruit kopen om te persen is niet echt een economische manier om aan je sap te geraken - dat fruit betaal je veel te duur want die vruchten werden op hun perfectie geselecteerd; als je je niet wilt bukken dan moet je maar eens langs de plaatselijke fruitboer passeren om een paar kilo's 'fruit voor de vogelkes' (30ct per kilo) of moesappelen (nog goedkoper) dan ben je zeker goedkoper gesteld.
Sapcentrifugeren is ook ideaal om nog wat restfruit te verwerken, dat anders in het beste geval voor de composthoop was bestemd (het afval van de sapverwerking is trouwens eerste klas materiaal voor de composthoop - ongekookt voedsel composteert veel makkelijker)

Het is wel wat werk om twee liter sap te maken (mengen zodat je niet één fles limoensap en één fles appelsap hebt, wat zeven om het meeste prut eruit te halen, ...) maar het resultaat is ongeëvenaard. puur natuur.

9.9.07

Time to brunch

Ik heb het nooit goed gesnapt waarom men ontbijt, middagmaal, avondeten en een desertje per se naadloos aan mekaar wil breien, à volonté dan nog, aanschuifelend aan troggen en doorgespoeld met witte of rode wijn (incluis inbegrepen in de prijs). Als je wordt uitgenodigd om te gaan brunchen in de orangerie van het park Bokrijk, dan stel je die vragen even niet meer, maar nu het allemaal weer wat is bezonken snap ik het nog steeds niet.
Eén van de andere gasten (geen connecties whats-o-ever) was Dzjef Hoeyberghs, de exuberant-extroverte welBekende Plastisch Chirurg -  in gezinsverband is hij vrij ingetogen, een gewone mens onder de gewone mensen. Toch leek het even op een reunie van ex-patiënten, hoewel de meeste eerder kandidaat patiënten - en daar hebben lichte maaltijden zoals dedeze uiteraard een hand in.
Over het muurtje van de plaatselijke urinoir vroeg ik Dzjef wat hij aan me zou veranderen : "Voorlopig toch maar even niets", antwoorde hij me beleefd terug. Dat deed hij uiteraard niet; ik probeer de sociale contacten met vreemden op toiletten te beperken.

Zaterdag (en ook zondag maar ik was verlet met de brunch) waren het de moestuindagen aan het kasteel van Hex. Indrukwekkende (moes)tuin, maar mijn legumen en heel wat planten moesten zeker niet onderdoen - het is voor iedereen een moeilijk seizoen geweest.

Uiteraard was het 'festival' aangedikt met kraampjes met mooie (dure) planten, gereedschappen en snoeperijen waaronder een ambachtelijke wafelen- en kokosrotsenbak. "Tot subiet", zei de vlotte verkoper bij het afrekenen. Hij wist toen blijkbaar al dat zijn produkten niet deugden en dat ik ze zou terugbrengen. Ik heb ze maar gehouden voor de kippen. Het heeft me wel weer zin gegeven om deze week nog wat wafelen te bakken, maar mijn Tefal wafelijzer is beter in croque meneren dan in wafels die altijd een blinkende plastiek-achtige schijn krijgen. Ik doe nochtans niets anders dan op het oeroude wafelijzer 'bij moeder thuis' dus weer een uitvlucht om een nieuw ijzer aan te schaffen.
Waar ik wel mee ga ophouden is het aankopen van die multi-purpose toestellen. Een staafmixer die ook kan kneden of een wafelijzer dat kan croquen, een kantensnijder die de haag kan snoeien ... noem maar op. Meestal houden ze het eerst op te werken voor de functie waarvoor je ze eigenlijk had gekocht, en meestal is de prestatie van de afzonderlijke functionaliteiten sowieso al niet zo best.

Vanmorgen voor de brunch nog maar eens het gras gekamd (de maan staat goed voor graswerken), morgen het dode gras bij elkaar harken, schoonmaaien en een ondersteunende winterbemesting geven. Hoewel het tegen mijn principes is misschien nog nog maar een lichte onkruidbestrijding er bovenop - ik heb een vermoeden dat die van mij een booster-mest bevat, zo kan de mat nog wat sneller herstellen; de kruipende boterbloem (verspreid zich bovengrond zoals de uitlopers van aardbei) kan ik niet toch niet bestrijden met mijn weedpull en ik had eigenlijk gehoopt dat die zich met het kammen zou hebben gegeven. Dus nu al een Mea culpa.

7.9.07

Spice up your life..

Vandaag de dag is 'gewoon' synoniem voor saai, je draait niet mee in deze wereld als je het niet anders doet dan de andere het doen. Zo is ook tussen de lakens het arsenaal aan technieken en hulpmiddelen in volle expansie en wordt de missionarishouding (hoewel in alle statistieken nog steeds in de top 3) als not-done beschouwd. Als antwoord op de kamasutra en andere martelingen is er nu de anti-kamasutra waarvan de voornaamste methodes ten tonele worden gebracht door de vrijwilligers in het filmpje (en in 't frans : foxy!).

Laat de selder voor de mosselen, en de chocolade voor bij de koffie.

Alles voor de procreatie, eh meneer pastoor ?


diacetyl, the sequal


ConAgra, de grootste producent van ongeveer 3 milliard microgolf-popworn zakjes per jaar zegt dat het het controversiële boterzoetmiddel diacetyl uit de produktie gaat halen. Ze zijn er dan precies toch niet echt gerust in. Recent werd ook een geval aangetoond waarbij een eindgebruiker dezelfde aandoening (bronchiolitis obliterans) leek te hebben opgelopen door het eten van de popcorn (en inademen van de dampen bij openen van het zakje); dus niet alleen als beroepsziekte.
Weer louche praktijken rond dingen die eigenlijk weer zo simpel zijn dat men zich afvraagt waarom men alternatieven zoekt. Bodempje olie in de casserole, enkele maispitten om de warmte uit te testen, handvol zaden in de aanslag voor wanneer de testgroep begint te poppen - pan van het vuur wanneer de poppers beginnen te aarzelen en afwerken met zout en bloemsuiker (of andere smaakjes) en klaar is kees.

Zo begint een mens paranoïde trekjes te krijgen over wat hij allemaal in zijn mond steekt, of beter gestoken heeft - alles wat uit de rekken verdwijnt wordt verdacht. En ik heb zo wel een aantal favorieten die nergens meer te vinden zijn, en die best lekker waren : de corinnekes (cakejes met rozijnen), meergranen pannekoekenmix, kaaspopcorn, schweppes black cola,... vooral de corinnekes mis ik erg; alle nog beschikbare rozijnencakejes kunnen niet tippen aan de 'echte' rozijnencakejes...
We mogen dus niet alleen weten wat ze momenteel met ons eten uitspoken, we mogen ook niet weten wat ze met ons eten hebben uitgespookt en waarom het 'weg' is. Ik kan niet geloven dat de corinnekes niet goed verkochten (alleen al de hoeveelheden die ik zelf kocht daar kan een doorsnee middenstander van blijven leven), en zelfs die schweppes cola die ik heel wat jaren geleden in Spanje heb gedronken lokt op sommige frisdrankforums (ook die bestaan) vragen op want ook dat leek een voltreffer te zijn (misschien zat daar terug echte 'coke' in)
.

6.9.07

Bakpoeier, goe poeier

Bakpoeder, sodiumbicarbonaat, maagzout, een heleboel namen voor een miskend wondermiddel. Wat kan je er zoal mee doen, buiten bakken :

1. huidpeeling : Was je aangezicht, en wrijf het in met een papje van 3 delen soda op 1 deel water. (Laat het) inmasseren (vermijd de ogen), afwassen en het langvervlogen babyvelleke van weleer is terug.
2. verwijder strepen van de muur (potlood, inkt, meubelen,...). Soda op een vochtige spons, wrijven, spoelen, weg.
3. Ontstopper : halve kop soda, halve kop azijn, 5 minuten afgedekt laten borrelen, een emmerke zeer heet water om te spoelen en : weg.
4. pannenpoets : wat soda in de aangebakken pan, wat wachten, spoelen en : weg.
5. tandpasta : maak pasta, (tanden?) weg
6. blus (kleine) vlammetjes
7. deodorant : het neutraliseert de geur van vet en andere zuren.
8. olievlekken oprit/garage : wat poeder en schrobben maar. Het verandert vetten in zeep, er zijn 100 ton van gebruikt om de koperen wanden van het Vrijheidsbeeld mee te reinigen bij de renovatie in 1986.
9. maag kalmeren : halve teelepel op een halve kop water voor een veilig en effectief anti-'t-zuur middel.

bike@work

De KULeuven heeft een project op wielen gezet om tegemoet te komen aan de jarenlange smeekbedes (en terecht) om de fietsende werknemers te vergoeden, met de projectnaam 2WD. Ze hebben gekozen voor de goedkoopste oplossing : geef iedereen een fiets. De Belgische Staat vond dit dom idee een leuk idee en sponsort zoals zij dat graag doet bij domme onnozele ideëen. Het zullen voornamelijk de opportunisten zijn die voorheen nog niet met de fiets kwamen die gretig op deze fiets gaan springen; het zijn waarschijnlijk diezelfde opportunisten die er ook het eerst mee zullen ophouden - iemand die op minder dan 7 (velen zelfs 4) km van de werkplaats woont zal ook na het kado voldoende (dezelfde) uitvluchten vinden om toch maar niet met de bedrijfsfiets te gaan. De regelmatige fietsers hebben al geïnvesteerd in een goede, sportieve, comfortabele, veilige fiets en zullen deze 'extra' fiets met gemengde gevoelens ontvangen. Ik doe zelf 20 km enkele rit als ik met de fiets kom, en doe dit op een mtb die uitgerust is om het goed op de weg te doen (slicks, mini-geïntegreerde-achteruitkijkspiegel,...); er staan thuis al drie fietsen en daar komen er nog minstens twee bij 'voor de kinders' - geen plaats dus om nog een extra fiets te stallen. Ik zie die afstand ook niet goed zitten op een stadsfiets, recht tegen de wind - dan duurt het me te lang.
Het onderhoudscontract is in mijn ogen ook een dode mus; ik onderhoud mijn fiets al jaren zelf en buiten een occasionele druppel olie, om de zoveel jaar eens nieuwe remblokken (6 euro), een nieuwe binnenband (3 euro) of zelfs een buitenband (14 euro), het is nu niet iets waarvoor je de eerste-keus biefstuk moet laten.
Voor de lange afstandfietsers (> 7km?) is er een alternatief pakket : een plooifiets in combinatie met een treinabonnement. Det lijkt me ook nogal een gedoe, hoewel ik het overweeg : kwartiertje fietsen, 10 minuten overvolle bakvistrein met fiets tussen de benen, kwartiertje fietsen... misschien als ze de cannondale ON (of hier de volledige projectpagina van deze concept-bike) in dat pakket gooien.

4.9.07

digitaal is groen


De nieuwe vista komt in twee dvd's, één voor de 32bit architectuur, één voor de 64bit. Dat betekent dus dat je altijd met één dvd zit waarmee je niets kan aanvangen. In augustus '82 rolde de eerste cd van de band (Abba, the visitors), miljoenen volgden daarna. Om van de illegale kopiëen en persoonlijke backups nog maar te zwijgen; de spindels vlogen (vliegen) de deur uit. In Amerika worden naar schatting elke maand 50.000 ton cd's ongewenst (gedateerd, beschadigd,...) elk jaar gaan meer dan 5,5 miljoen softwarepakketen het graf in : cradle to grave !
Er zijn ook weinig recyclagemogelijkheden (vogelverschrikking in de tuin, onderzetters op een barbecue voor nerds ?,...), er is geen gescheiden afhaling voor cd's dus het hangt net als bij batterijen af van de goodwill van de gebruikers om ze 'ergens' in te leveren.
Bill Gates kon dus maar beter nadenken voor hij beide dvd's in een pakket stopte (en om zijn groene geweten wat te sussen waarschijnlijk wel al eens een chequeske in een groen  collectebusje heeft gestopt). Blijkbaar is het ondertussen goedkoper geworden om beide versies te leveren dan twee aparte productielijnen te onderhouden. Ik vind dit een oproep om alles dan maar digitaal te verspreiden.
Probeer dan maar zelf het gebruik van cd's te beperken - weinig data leent zich om vereeuwigd te worden; het meeste mag na een paar jaar wel van de memorysticks of harde schijven.

Na de doop van Rosemarie (op haar verjaardag) zagen we de moe ineens wegsluipen in een tuintje langs de weg. "Kom eens Peter, dit zaad moet ge in uw bloemenwei leggen - de keizersbloem". Van die alternatieve benaming die ze gebruikte ben ik niet zeker meer, ik was met mijn gedachten die dag eens niet bij mijn bloemenwei. Ik had dus geen zaad van de Cosmos bipinnatus. Ik vond de bloemen ook niet zo bijzonder op het eerste zicht maar sindsdien zijn ze 'gegroeid'. Nu moet ik kost wat kost nog eens een tuintje zien te vinden waar deze asterachtige hoge bloemen, in alle tinten van roos, wit en paars tot zelfs bordeau, nog in zaad staan. De cosmos wordt een nieuwe missie.

Net 'podding' gemaakt, met ananas op de tupperware manier. 8 minuten melk verwarmen in een speciale TW-pot, mengen met de opgeloste puddingpoeder en klaar; niks geen overkokende of aanzettende melk in steelpannekes. Niet dik genoeg, nog wat bijwarmen en roeren, niet dik genoeg : herhalen tot dik genoeg. En dan heb ik het uiteraard over de pudding zelf.

3.9.07

Leuven kermis

Geen kermis zonder smoutebollen. Maar daarstraks zijn mijn dames alleen naar de kermis getrokken. Dan maar zelf smoutebollen (vetbollen ofte oliebollen) in het vet gegooid. Daarvoor het recept van de boerinnenbond toch maar een beetje aangepast, want het magische ingrediënt hebben ze eruit gelaten : echte smoutebollen bevatten een vleugje van de gist uit een smaakvol biertje, daarom de helft van de melk vervangen door bier (uiteraard eentje dat je zelf lekker vindt en in mijn geval was dit een witbiertje - bij mij thuis niet van het Inbev-spook) :

300g huishoudbloem, 25g gist, 125 ml melk, 125 bier, 2 eieren (gescheiden), eetlepel suiker, snuifje zout, 1 zakje vanillesuiker : melk een beetje lauw maken, gist en suiker erbij. Bloem, zout, vanillesuiker en vocht mengen. Eigeel toevoegen en eiwit (stijfgeklopt) als laatste. Met deze hoeveelheid deeg kan je zeker een man of vier bedienen.

Belangrijk is dat het deeg pas een half uurtje op voorhand wordt klaargemaakt : de eigenlijke rijs gebeurt in het (frietvet). Het moeilijkste van de smoutebollen is het 'leggen' van de bollen in het frietvet. De boek van de boerinnenbond zegt "neem heet water voor de eetlepels zodat die niet plakken". Doe de moeite niet ;-). Het beste resultaat heb ik gehaald met een grote soeplepel (aka pollepel) die je 'bolletjesmaat' leeglepelt met een eetlepel (aka soeplepel) maar ik heb de kookmama's van de chiro het ook al zien doen met eetlepels dus het zal een handigheid zijn... De vlamingen zal ik niet moeten uitleggen dat dit best geserveerd wordt met bloemsuiker.

Het resultaat waren lichte smoutebollekes waarvan mijn meiske haar oogjes nog wat harder gingen fonkelen, en dan weet ik dat het goed was. Het is weer zoiets wat zo verbazingwekkend simpel is om te maken dat je je afvraagt waarom je het nooit eerder hebt gedaan. Hetzelfde deeg kan uiteraard gebruikt worden om beignets te maken.
Laat die flouche aan de draperie van de bomma maar hangen maar voor de rest : smakelijk.

Zo heb ik de zeis nog niet gebruikt, maar het is weer eens iets anders dan saaie vaandelzwaaiers...

2.9.07

Opt in, opt out

Waar kan ik me uitschrijven op die misschien wel grootste nutteloze nieuwsbrief die er elk jaar in een plastiek zak voor de deur ligt of hangt ? Telefoonboeken, waar hebben we die tegenwoordig nog voor nodig. Bijna iedereen belt 'mobiel' met zijn mobieltje en is dus sowieso al niet te vinden in die kloefers, en bijna iedereen zit momenteel op breedband en daar is het met de witte en goudengidsen.be veel handiger om iets terug te vinden dan in die lastig bladerende bijbels. Ik heb eens horen vliegen dat de recyclageindustrie niet zo happig is op die telefoonboeken omdat het papier al te dun is om nog te recycleren maar dat heb ik maar van horen zeggen.

Nee, ik vind dat je je zou moeten kunnen uitschrijven op die dingen, behalve natuurlijk de jaren dat de kinderen naar school moeten want de bladeren voor het herbarium drogen tussen de virtuele bladzijden van het internet is ook nogal lastig.

Buiten het feit nog eens een graanmolen in volle glorie te zien draaien waren de Heimolenfeesten niet 'het je dat'. Het 'neerhof' had een viertal kippen (waaronder de kippen die hier thuis ook rondschieten, de Aarschotse 'koekoek'), twee duiven, twee eenden en twee konijnen bij, niet echt iets om je pudding te laten staan. Het ambachtelijk gebakken brood in de hoofdoven was lekker, maar bijlange niet zo lekker als mijn brood-zonder-kneden-brood (zelfs niet als de meeste van mijn broodbakmachine broden). Als je zo'n graanmolen ziet razen in de wind dan is het wel moeilijk te vatten waar deze alternatieve energie zijn krediet verloren is.
Lekker met de haren in de wind op de fiets alle zondagbezoekjes afgewerkt, Quinny buggy met de handige adapter aan de fiets gemaakt dus dat excuus ('dan zitten we daar zonder buggy') gaat ook niet meer op.

Morgen nog wat zaden winnen uit een aantal tomatenrassen, dan kunnen we weer wat liefhebbers gelukkig maken.

safety first ...

Blijkbaar ben ik toch niet altijd even handig; maar ik ben ook nog altijd niet geleerd om me te voorzien tegen de gevolgen van dit onhandig zijn - klunzen is wat sterk uitgedrukt.
De elektrische starter van het grasmachien was stuk - en ik wil het uiteraard mijn zwangere vrouwtje niet onmogelijk maken om ons gazon af te rijden dus het moest zo snel mogelijk worden gemaakt. De maaier moest daarvoor half uitgekleed worden en na een uurtje zuchten en dremelen (sommige 6 benige stervormige vijzen weigerden dienst en moesten dan maar in het 'ordinaire' platte-turnavies-achtige type worden omgezet) stond daar een naakte machine. Op de één of andere manier was binnenin een kabel doorgesneden. Lusterklem ertussen, merkwaardig genoeg geen verschil. De batterij had ik nochtans opgeladen - dacht ik, maar hoe kan ik dat zeker weten. Lusterklem nog maar eens losgedaan en toen : gekester en de geur van verbrand vlees. Het sop van mijn pink zag er ineens anders uit; alsof een dronken chirurg er een paar keer met zijn elektrische bistouri was op uitgegleden. Er stond dus zeker stroom op de batterij.
Eerst water, de rest komt later. Met wat flammazine onder een doekje de lusterklem opnieuw aangesloten et voila : het werkte, dus zo onhandig ben ik niet; blijkbaar heeft mijn vlees de geoxideerde kabel proper gemaakt en had ik zo een beter contact.

Tijd om nog maar eens wat planten te scheuren (iris, hosta, aronskelk,...) of stekken te nemen (klimop); het geeft je altijd meer planten dan je zelf kan (her)gebruiken maar misschien moet ik maar eens wat guerilla tuinieren : beter dan ze weg te smijten (of uiteraard te composteren) plant je ze gewoon uit op een braak stukje terrein langs één van je routes - zo wordt die route weer wat aangenamer.
Er zijn er die het was grootser aanpakken en hele terreinen omtoveren in lusttuinen, nachtelijke expedities zoals het maken van graancirkels maar dan zonder de vernielingen.

Ondertussen ook de naam te weten gekomen van die bijzonder mooie blauwe bloemer waarvan ik een aantal zaadjes heb 'opgevangen terwijl ze vielen' : salvia patiens. Hopelijk krijg ik die volgend seizoen aan de praat want het is echt een leuke.

Net heerlijke 'etten en pekes' uit de tuin achter de kiezen, en als nagerechtje ga ik een durondeau uitproberen om te zien of die al rijp zijn. Wij belgen zijn perenmensen.
En dan zo dadelijk maar eens een fietstochtje naar de heimolenfeesten in Langdorp. Wat ambachtelijke standjes rond een graanmolen die in ere wordt gehouden. In mijn heimat (Meerhout aka Meret) staat er ook nog zo eentje, en achter in mijn tuin mogen ze er één komen zetten.