Ik heb het nooit goed gesnapt waarom men ontbijt, middagmaal, avondeten en een desertje per se naadloos aan mekaar wil breien, à volonté dan nog, aanschuifelend aan troggen en doorgespoeld met witte of rode wijn (incluis inbegrepen in de prijs). Als je wordt uitgenodigd om te gaan brunchen in de orangerie van het park Bokrijk, dan stel je die vragen even niet meer, maar nu het allemaal weer wat is bezonken snap ik het nog steeds niet.
Eén van de andere gasten (geen connecties whats-o-ever) was Dzjef Hoeyberghs, de exuberant-extroverte welBekende Plastisch Chirurg - in gezinsverband is hij vrij ingetogen, een gewone mens onder de gewone mensen. Toch leek het even op een reunie van ex-patiënten, hoewel de meeste eerder kandidaat patiënten - en daar hebben lichte maaltijden zoals dedeze uiteraard een hand in.
Over het muurtje van de plaatselijke urinoir vroeg ik Dzjef wat hij aan me zou veranderen : "Voorlopig toch maar even niets", antwoorde hij me beleefd terug. Dat deed hij uiteraard niet; ik probeer de sociale contacten met vreemden op toiletten te beperken.
Zaterdag (en ook zondag maar ik was verlet met de brunch) waren het de moestuindagen aan het kasteel van Hex. Indrukwekkende (moes)tuin, maar mijn legumen en heel wat planten moesten zeker niet onderdoen - het is voor iedereen een moeilijk seizoen geweest.
Uiteraard was het 'festival' aangedikt met kraampjes met mooie (dure) planten, gereedschappen en snoeperijen waaronder een ambachtelijke wafelen- en kokosrotsenbak. "Tot subiet", zei de vlotte verkoper bij het afrekenen. Hij wist toen blijkbaar al dat zijn produkten niet deugden en dat ik ze zou terugbrengen. Ik heb ze maar gehouden voor de kippen. Het heeft me wel weer zin gegeven om deze week nog wat wafelen te bakken, maar mijn Tefal wafelijzer is beter in croque meneren dan in wafels die altijd een blinkende plastiek-achtige schijn krijgen. Ik doe nochtans niets anders dan op het oeroude wafelijzer 'bij moeder thuis' dus weer een uitvlucht om een nieuw ijzer aan te schaffen.
Waar ik wel mee ga ophouden is het aankopen van die multi-purpose toestellen. Een staafmixer die ook kan kneden of een wafelijzer dat kan croquen, een kantensnijder die de haag kan snoeien ... noem maar op. Meestal houden ze het eerst op te werken voor de functie waarvoor je ze eigenlijk had gekocht, en meestal is de prestatie van de afzonderlijke functionaliteiten sowieso al niet zo best.
Vanmorgen voor de brunch nog maar eens het gras gekamd (de maan staat goed voor graswerken), morgen het dode gras bij elkaar harken, schoonmaaien en een ondersteunende winterbemesting geven. Hoewel het tegen mijn principes is misschien nog nog maar een lichte onkruidbestrijding er bovenop - ik heb een vermoeden dat die van mij een booster-mest bevat, zo kan de mat nog wat sneller herstellen; de kruipende boterbloem (verspreid zich bovengrond zoals de uitlopers van aardbei) kan ik niet toch niet bestrijden met mijn weedpull en ik had eigenlijk gehoopt dat die zich met het kammen zou hebben gegeven. Dus nu al een Mea culpa.
No comments:
Post a Comment