14.11.11

gouden appeltjes voor de dorst ...

... crisis of gene crisis, dendeze heeft zijn zaadjes al op het droge en hoeft dus niet op droog zaad te zitten. Want de sterren-etenuitschepper waagt volgens dendelicious weleens lucullisch tomatenkaviaar te serveren in zijn veel te dure taverne, van tomatenzaden wordt effectief al eens beweerd dat ze per kilo (terecht) vaak duurder zijn dan goud.

Ze stonden allemaal op het d(r)uivenkot dit jaar, en dat gaf zeker minder vliegjes en andere ongemakken in de keuken maar bracht ook mee dat ik ze met de aanhoudende drukte weer grondig uit het oog verloren was. En als je de zaden oogst volgens de meest klassieke methode (vergisting vs zilverzand vs oxyclean-ish vs ...) dan kan "ietske te lang" betekenen dat de zaden gekiemd ende verzopen verloren liggen te liggen in hun eigen nat.

tomaten zaden hoog en droog
"hoe lang dan ongeveer precies, dat gisten en dat schimmelen ?", vroeg de eigenwijze op die bbq waar niet over tuinen werd gesproken. Bovenstaande is in elk geval veel te lang; maar deze keer heb ik dus weer geluk gehad, wat zeg ik : deze keer smaakt naar meer want dat flinterdunne pelleke liet zich eigenlijk verbluffend verpulverend gemakkelijker verwijderen dan de prut met het zeefke-en-het-lopende-water.

"Laat maar komen die crisis" (en die horrorwinter des doods), we zijn er klaar voor (u toch ook ?)