23.1.10

de kodaktus ...

Vrije interpretaties van een bijbels relaas, dat doet men niet zomaar. De vorige blog was nog maar net koud of er kwam al een klaar en duidelijke reactie uit een wel heel onverwachte hoek. Net zoals elke avond (nacht) begeleidde ik Lorre, onze hond, naar de keuken. Ik had de deur maar net weer achter me gesloten of het klonk alsof er in de keuken een koe stond te zeiken. Lorre! wtf ?! Nee Lorre had er niks mee te maken, hij stond er hoogstens een beetje dwaas naar te kijken gelijk alleen koeien het kunnen, maar verder waste hij zijn poten in de onschuld.
Op de keukentafel stond een grote vaas, met het glas wel een centimeter dik, en die was gesprongen. Letterlijk gesprongen, het bovenstuk stond 20cm verder op de bodem en een liter of 5 water kreeg zo de vrije loop. Mozes toch, met je watertruukjes ... Ik denk trouwens dat Je de tekst niet goed hebt gelezen als Je me wilde straffen maar kom het is al vergeten en vergeven. Amen.

camera flower pot

Ik heb er helaas geen foto van kunnen nemen want ik heb een stofje in mijn fototoestel zoals je kan zien.
"Ja sjieek ha..." zouden ze in de Limburg zeggen en heel ver van de waarheid zijn ze dan niet. Een Yashica dus. Hiermee trap ik misschien op de gevoeligste onder de tenen van de fotografieliefhebber want Yashica schijnt een niet onaardig icoon (geweest) te zijn in cameraland. Het mag voor hen misschien een geruststelling zijn dat dit toestel quasi total loss was en waarschijnlijk zelfs weinig goede wisselstukken had kunnen leveren. Ik had het graag helemaal open gekregen om er zoveel mogelijk plaats in te maken maar na een paar dozijn kleine schroefjes zat ik doodlopend vast. Veel meer dan een cactus of wat vetplanten kon hij dus niet herbergen, en het is dan een cactus geworden omdat hij dan toch een beetje stereotiep op een retro-camera-met-teletoeter blijft gelijken.
Kids, don't try this at home before you ask daddy ...

Een eerste "katterugje" komt boven de zaaigrond piepen (Kelsae-ui), de kippen leggen weer en ik zie ook steeds meer pimpampoenen verschijnen,... sommige gebeurtenissen voelen ondertussen bemoedigend vertrouwd aan... de cirkel is rond, en weer vertrokken...

En dan ga ik nu mijn pieteleer uit de kast halen ... ukulele orchestra of great britain here we come !! Kies zelf maar welk liedje de rest van de dag in je hoofd blijft zitten...

18.1.10

de 10 geboden mambo number 5 ...



thou shalt (nor shall you) not kill. Niet iedereen schijnt tegenwoordigdetijd blijkbaar even courant over deze informatie te kunnen beschikken. Vandaar: even recapituleren.

Evenmin over de bijzonder eenvoudig over het hoofd geziene kleine lettertjes onderaan stenen tablet één : and thou shalt not throw the murderweapon UNBELIEVABLY far away. Toegegeven, zeer moeilijk hard te maken op die manier en wordt om die reden aan hemelpoorten en in biechtstoelen dan ook zonder meer door de vingers gezien.
Twee stenen tabletten waren voor Mozes uiteraard ver boven de toen geldende ARBO, ISO en EURO normen om al dangereus te downhillen op die eenvoudige sandalen (no stripes, no stars, no swooshes, what can you expect...), het is dan ook volkomen begrijpelijk dat de regels op tablet drie en volgende volledig onbekend zijn gebleven met toch zaligmakende adviezen zoals : thou shalt grow your own but be careful with algae (safer to grow what everybody else is having) en thou shalt grow you own without biocides (do not even try to pull my leg on this one ... [mandatory : God demands you to use "Achmed the dead terrorist"-voice here] ... I kill you ... [feel free to use your own timbre again]). Gelukkig is de biodiversiteit onder de vrijetijdswieren nog zo groot dat elk huisje zijn unieke p(l)assepoort heeft; iets om mee uit te pakken bij je volgende open tuinen dag.

En dan ga ik nu aan mijn rijstpap knutselen... waar heb ik die gouden lepeltjes weer gelegd ?

15.1.10

alleen het beste is goed genoeg ...



Deze kan zo tegen de mooiste muur van het brainstormhok...

Een tuinkalender die beter is dan die van Velt moet ik nog tegenkomen.
Zaaien, snoeien, pootgoed inkopen, ... noem het op en het staat beschreven wat, waar, wanneer en wanneer opnieuw. Goe poeier... elk jaar opnieuw. Gratis. Waarvoor dank.

Ook handig om zelf notities te maken, een soort van offline tuindagboek met de eigen planning (met inbegrip van "de maanvensters", de tuin- of familiereisjes,...), de aantallen en de bevindingen van het lopende seizoen. En dat dat handig kan zijn wil ik graag illustreren met de volgende samengevatte parabel (naar 'De druivelaar', zowat het enige zinvolle wat een verzekeraar te betekenen heeft, van 13 januari) : Succes <- Goede Beslissingen <- Evaring <- Verkeerde Beslissingen.
Documenteer vooral uw mislukkingen (en als het effe kan ook die van de anderen; want zoals Eleanor Roosevelt zei : learn from the mistakes of others, you can't live long enough to make them all yourself) en je hebt dus iets om uit te leren. Het aantal radijzen dat je kan verteren voor de rookmelder afgaat bijvoorbeeld (al is dat meestal een harde les die zo wel de rest van de moestuincarrière blijft hangen), of het tijdstip (op tijd, niet te vroeg, niet te laat) om te beginnen met het zaaien van tomaten.

Met de (gratis) PDF extensie voor OpenOffice (gratis) kan je (verniet dus) de meest courante aanpassingen doen aan de PDF en zo archiveren voor later (in Draw, de 'Powerpoint' versie van OpenOffice). Printen kan uiteraard ook (zelfs twee bladzijden op een vel en recto verso, bijgevolg op amper 6 A4'tjes) maar hoeft dus niet.

11.1.10

overwinteren ...

Terwijl de zenuwachtigheid onder de (moes)tuinliefhebbers stilaan begint toe te nemen (terecht), overbruggen wij die periode die anderen-soms-wel-maar-wij-nog-niet komkommertijd mogen noemen met winterprojectjes.

pippi, tommy, anika

Eén van die projectjes was het versieren van de kinderkamer. Het was ooit de bedoeling om Mama Mirabel op de muur te schilderen maar zij wordt ondertussen in populariteit ruim geklopt door Pippi, Tommy en Anika. Ik vond Pippi vroeger ook leuk, maar het gemak waarmee zij de Pippi-marathons uitlopen is enorm (Heeft er eigenlijk iemand de rechten van Secret Valley gekocht ?? [Waltzing mathilda :] down in the valley, down in the valley, ...).
Als voorbeeld heb ik de illustraties van Susalabim gebruikt (mooi mooi) en een dagje airbrushen later stonden ze grotendeels op de muur, gespot en goedgekeurd (zelfs zonder ogen, neus en mond, meneer Nilsson, en de vogeltjes). De tweekoppige 'PAPA ... PIPPI !!' was al fantastisch, en ze gaan nu nog liever slapen (moest dat al een probleem geweest zijn) want Pippi en de bende zijn er ook. Een aanrader, nu verder afwerken papa (en bijwerken, keihandig zo plakaatverf, goewash).

Het sorteren van de tomaten en de pepers was nog zo'n winterprojectje, een eerste voorzichtige selectie want straks moet het allemaal weer vooruit gaan. Van de tomaten gaan er ongeveer een zestigtal naar de volgende ronde, voor de pepers en paprika's is het dit jaar eenvoudiger. Een restauranthouder ging een beetje uit zijn dak bij het proeven van de peperconfituur (wat je al snel geen proeven meer kon noemen) en wil hem maar al te graag op zijn toonbank zien staan volgend jaar. De venkelconfituur kreeg over het algemeen nog meer 'stemmen' maar dat komt misschien een beetje in het vaarwater van zijn eigen foenicello(venkel-limoncello). Ik weet nog niet wat ik ga doen maar om alle opties open te laten zal het dus niet minder maar meer pepers zijn dit seizoen.
Mayonaisse-emmers mogen zich aanbieden (adres bekend bij de redactie).

Het snoeien van de druivelaar had het eerste werkje van het nieuwe jaar moeten zijn (traditie op 1 januari) maar met al dat gevries was en is het nog steeds niet echt de moment om te snoeien (nooit bevroren takken snoeien!). Afwachten tot het weer wat warmer wordt en dan maar met enige vertraging maar in elk geval voor het sap weer gaat stromen (misschien blijft het wel winteren tot in april, of erger, is die nieuwe ijstijd al begonnen want "de zon is dood").
En we zijn dan toch al maar begonnen met het zaaien in de verwarmde kweekkast. Kelsae uien, ook met vertraging want onder liefhebbers is 'kerstmis' daar de kalenderprik. Het is me eigenlijk nog nooit gelukt om die deftig groot te brengen. En groot mag je daar vrij letterlijk nemen, het wereldrecord staat ergens op 7,726 kg. Ik verlies de jonge zaailingen meestal uit het oog als ik met de tomaten in de weer ben. Gelukkig krijgen we elk jaar de kans om het beter te doen.
Het voordeel van gezaaide uien is dat ze minder doorschietgevoelig dan de tweejarige plantuitjes, en doorschieten was toch het probleem in 2009 (en voor de bloemen moet je het ook niet doen). (Uien kunnen ook nog later - maart - ter plekke worden gezaaid maar om van die joekels te krijgen wordt er meestal binnen begonnen, prei kan ook al trouwens).
Maansgewijs staat de peperzaai op 31 januari (en/of 1 februari) gepland, de tomaten moeten wachten tot 28 februari (en/of 1 maart).

"Is het nog ver grote smurf ? ...".

3.1.10

ça passe vite sa passe-vite ...

We zijn er weer door, door die dagen.
Onze familie zit nog in de weerbots van een tragische gebeurtenis en alles is daardoor evenzo onomkeerbaar "anders". Ook feestjes. Maar toch. Misschien mochten feestjes met een grote F toch weer even twee schellekes meer zijn dan "gewoon gezellig samenzijn". Daarbij had ik een plan (en onder andere daardoor dus ook die volle volle kalender).
Ik vroeg mijn twee nichtjes of ze geen zin hadden om een verrassingsact te brengen, de ene met haar gitaar en de andere met haar stem, ik verstopt achter al die podiumervaring met mijn ukulele. Ze waren meteen akkoord, maar er was geen sprake van dat ik niet zou zingen (hmm, een barstje in mijn verder fantastische plan). De ster van de avond was uiteraard Eva, ras gevolgd door de passe-vite-lele (een toepasselijke vlieg-knip-plak-knutselcover van het ukulogisch museum). Of we hier psychologische winst of schade hebben opgelopen weet ik niet, maar het leek toch een uurtje 'oud' jaar.

passe-vite-lele

Er zit mitsgaders nog muziek in de keuken denk maar aan de mandoline, pasta a la guitarra/chitarra en couscous kreten (al is dat laatste hoogstens wat gekreun te noemen). Kent u er nog ??

En zo is mijn kalender weer leeg voor het nieuwe jaar, klaar om snel weer vol te lopen met (goede) voornemens en nieuwe initiatieven. Mijn lijstje met voornemens, niet om hiermee iemand te willen inspireren maar ik vernam dat resoluties een schijn van kans op slagen kunnen hebben als je ze zo concreet mogelijk 'formaliseert' en 'objectiveert'.

- meer sporten (weer lopen, vaker de fiets, misschien dat tripje naar de zee)
- minstens één veggie-dag in de week. Ik ben er nog niet uit of ik de meat-free-big-Mac(Cartney Paul)-Monday neem (I hate mondays) of de Ghentse-veggie-donderdag (I heart Gent, maar 't es nie echt lokaol weh).
Omdat processed foods altijd veel te duur zijn (welke zot koopt Mozerella snippers, te vinden naast de Mozerella ballen ?? Iemand want ze worden aangevuld), en die vegetarische spullen VEELS te duur (waarschijnlijk omdat het dan zo'n leuk maar flauw anagram is van VLEES) belooft dat weer een leuke ontdekkingstocht in moestuin en keuken te worden.
- meer bbq (put bbq back in the666bbq)
- vaker op de Vespa-barometer kijken dus meer "fa niente"-tijd, om te wandelen (hond incluis), te wespen, te lezen, te quality-time-niksen, ... maar dus ook minder van iets anders.
- minder TV bijvoorbeeld, vooral minder behang-TV.
- minder loze voornemens dus op tijd stoppen met lijstjes als deze; hierzo ongeveer.

Zoek je toch inspiratie, dan kan het het misschien hier.

Wat meteen opnieuw op de kalender mag zijn de winterdagen van Bokrijk, wandelen in winterwonderland een paar eeuwen geleden, bij nacht, met sfeerverlichting, een hapje, een borrel en (letterlijk en figuurlijk) randanimatie (nog nooit een paardemolen met echte bootjes op echt water gezien maar dat vonden ze geweldig).
Met statief was nog leuker geweest, nog nooit zoveel statieven zien meewandelen trouwens dus je moet alleen verlegen zijn om er een statiefje open te plooien als het eruit ziet als dat van mij nu.

bokrijk winterdagen