25.2.11

goed begonnen is half gewonnen ... nondenonde

Het is waarschijnlijk mijn meest vervormde pano ooit (wellicht doordat de draai-as niet door de intredepupil ging zoals Rollin ons vorige week in een privé-audiëntie kwam verklappen - de macroschuif blijkt ook voor panos een handig ding waardoor die weer een trappeke hoger op de buy-a-licious komt te staan) maar de fotoreeks was genomen toen de lente nog in het land was en zoveel zonnige herkansingen zitten er niet meer in de volgende dagen (as if ...).
Waarom ik bij de winterbloeierzeëen die ik maar niet in mijn vensterke gepropt kreeg, niet aan panorama-opnamen gedacht heb begrijp ik nog altijd niet.

pano druivenkot

Soit. In 180° mijn bijna ideale opstelling. Bijna ideaal want het tocht er nog wat, is de condensator van het nieuwste lichtarmatuur uit de kringloop ondertussen al twee keer ontploft (foei kringloop) en heeft ook de thermostaat van de kweekkast z'n kuren waardoor ik de zaden gisteren wie-weet-al-hoelang bij 6° vond (heb ik me eens kunnen bedwingen om niet elke 5 minuten te gaan zien of de potgrond al beweegt - u kent wellicht het gevoel - en dan heb ik dat weer). Als dat voortekenen zijn voor de rest van het moestuin seizoen dan neem ik beter een ciabatta jaar (braakligging in de moestuin wordt toch onderschat in het rotatieschema).

Het begint er in elk geval wel op een echte plantenkamer te lijken. Stoelen, barkast met borrels, stereo, ... Nieuwe draperieën, niet onbelangrijk om de kamer sneller warm te stoken maar ook om de paarse gloed van het bijlicht wat te verstoppen, je wil toch niet dat de mensen gaan denken dat er daarboven een weedplantage zit (ik wil niet elke week een hele combi op de borrel).

En plantjes uiteraard. In wording toch al. Op de (tijdelijke) werktafel 'de bak' met zaadjes, bakjes met krantenrolletjes en eentje met de duurzame plantlabels van kringloopluxaflexstukjes (niemand koopt die vergeelde luxaflexen nog om ze op te hangen maar ze geven voor die paar euro wel een paar honderd labels, knipknip). Twee zeer handige opkweektools die op het tomatenforum enthousiast worden onthaald : de IKJA bakken (ga bij die zweuden toch eens een percentje moeten lospingelen). Eentje om rondvliegende potgrond te bedwingen (meestal vochtig genoeg zoals hij uit de zak komt maar soms moet je die toch nog een beetje kunnen "verbeteren" met water, zand, vermiculiet,... ) en eentje met een bodempje water, net groot genoeg om een groentenmand vol (kranten)potjes in te laten zakken. In luttele seconden 100 plantjes tegelijk water geven, het kan (heb het ooit nog één voor één gedaan met de injectiespuit omdat je er met een gietertje niet bij kan zonder de planten nat te maken en dat willen we niet laten gebeuren). Van onderuit water geven is meestal beter (helpt ook tegen "de vallende ziekte" bij tomaten, stengelrot). En niet teveel water geven is dan maar een kwestie van op tijd eruit of het bodempje water bij vertrek niet te hoog. Nee die bakken, ik zou het niet anders meer willen (heb er meer dan twee maar twee is al handig). Die injectiespuit gebruik ik ook nog altijd trouwens, om de pas neerge-chopstick-te zaden niet te verdrinken in de kamillethee (thee zoals u weet bevordert het kiemen, en kamille is goed tegen de schimmel). Allemaal facultatief ;-) ieder zijn rituelen.

De schalen voorkiemende patatjes liggen vooraan in de balkonkas weer op een bedje van huiscompost. Ik had vorig jaar de indruk dat de poters op compost mooiere kiemen gaven. De proefopstelling was verre van wetenschappelijk verantwoord (kon ook gewoon liggen aan het feit dat ze hoger in de plantschaal zaten dan de niet-compost'ers en daardoor meer licht kregen ... wat ook de voornaamste reden was waarom ik de compost in de schaal deed, alhoewel ... denk wel dat ik de hoogte redelijk onder controle had tussen de groepen). Je verliest er gelukkig weer niets mee en komkom niet te bescheiden : huiscompost is beter voor alles.

Stenen bloempotten vergroten zeer effectief de effectief verwarmende massa van de kachel (niet dat dat nodig is in die kleine kamer) maar het staat ook beeldig decoratief; tinnen kruisbeelden stonden ook - gezond kitscherig - Beeldig maar daar bleek de kachel net iets te heet voor - mooie blauwe plasjes metaal was wat er van de Heren de volgende ochtend nog restte... (chocostem) nog bloempotten !
En een klein grilplaatje voor een mini-bbq-op-z'n-eentje tussendoor boven op de panoramische Nestor Martin.... tssss tsssss klaar.

Kijk, meer moet dat toch niet zijn ...
Maar nu moet ik er even vandoor (don't you dare say brake a leg, of ge krijgt geen tomaten dit jaar ;-)

20.2.11

Hoe Peter Peter werd ...

Nee, niet als Petra, zet dat idee maar uit je hoofd. Toen kleine zus haar been Basic Instinct-gewijs van knie verwisselde (ge-weet-wel), grapte ik nog "ge hebt opening" maar dat kon natuurlijk niet zo 7 weken op voorhand. Het grapje kreeg de volgende dag toch een andere lading toen haar water brak. Hmm, ewa aan de vroege kant precies. Vanuit het moederhuis van Mol met de ziekenwagen dan maar naar het universitaire ziekenhuis van Leuven waar het praktisch niet zo goed lukte maar door regeltjes ook niet meer buiten de universitaire ziekenhuisketen mocht. Dan maar weer met zo'n ziekenwagen naar Antwerpen waar ze een paar dagen later beviel van Lisa (mijn petekind dus). Zus mocht al snel naar huis maar boeleke uiteraard niet en dan leek het waarschijnlijk toch handiger om haar over te brengen naar ... Mol, maar niet voor de ziekenwagen onderweg een klapband kreeg en bijna verongelukte, en de vroedvrouwen (2) bij aankomst de prematuur met couveuse en al op de grond lieten vallen. Mijn petekind heeft naast twee bruine nu ook één blauw oog, voor de rest lijkt ze het goed en al volledig zelfstandig te stellen. Wegens de onvoorziene gang van zaken was ook het papierwerk nog niet in orde en moest mama vlak na de bevalling nog even met de rolwagen naar 't Stad en zo werd Lisa J. alsnog Lisa S. Ook de drukker van dienst herstelt van een kleine inzinking want er hebben nog enkele ziekenhuizen in het Limburgse in de communicatielijn gezeten.
Er zijn er hier nog die moeten bevallen zeker ? Het kan gelukkig ook anders en zelfs thuis heb ik horen zeggen.

Toen collega-jonge-meter hilda ons een tijdje geleden inleidde in de wondere wereld van de galanthoporno was ik nog een leek, maar dit lijkt me dan, zelfs als niet-kenner van het genre, een geschikte lokatie voor een galantho gangbang deluxe :

sneeuwklok-2011

Misschien het adres toch maar niet prijs geven want er schijnen steeds meer galanthokleptomanen actief te zijn, al gaat het daar meestal over zeldzamere exemplaren bij (andere) verzamelaars of in 't wild in het Oosten. Soit, in de achtertuin van het kasteel van mijn werkgever in Leuven (tussen het kasteel en die Rarenberg) ... je kan er niet naast kijken. Er zijn er al aan het knoltrekken geweest heb ik gezien, sommige gerooide knolletjes eindigen jammer genoeg zelfs droog op de kant (betrapt of gewoon respectloos ... je moest eens weten hoeveel hangjongeren daar 9 maand per jaar liggen te zonnen of te frisbeëen, studeren noemen ze dat).

sneeuwklok 2011 brug

Voor een gelijkwaardig schouwspel met krokussen moet je niet zo heel veel verder zijn, in de Kruidtuin :

krokus 2011

Geen enkele gele !! Hoe doen ze dat ?? De Iris unguicularis'en die tot vorige week nog mooi in bloei stonden hebben we niet meer kunnen kieken, blijkbaar is winter-na-een-week-lente niet zo evident voor deze winterbloeiers ?

In de kruidtuin van Meise weinig van dat alles, alleen als liefhebber van cyclamen kom je daar voorlopig buiten aan je trekken maar dat wordt toch snel wat kitscherig in grote groepen (zelfs/zeker onder bijna uitgebloeide hamamelis'en). Maar daar heb je uiteraard nog de kassen als je genoeg hebt van al dat wintergroen en -bruin en een kleurkuur kan gebruiken. Van mij moet de lente zich niet generen, dan geraak ik misschien nog van die onnozele griep vanaf... maar het was hier zowaar aan het sneeuwen daarnet dus het zal niet voor direkt zijn.

cyclamen feb 2011

meise feb 2011

Weet er iemand wat er daar eigenlijk langs het water staat ? Lijkt op verweerde stammetjes maar heb de indruk dat het meer is dan dat. Steken mooi af tegen het bijna fluwelen water van de vijver (hoe je goedkoop 13 seconden, wat zeg ik : traploos van nul tot oneindig, de sluiter kan laten openstaan in het het midden van de dag vertel ik je later wel eens want het heeft hier al lang genoeg geduurd en er is er hier eentje jarig, hiep hiep)

14.2.11

lang, minder lang, nog minder lang ... en dan in de moestuin

De (peper)zaailingen staan bij sommigen alweer te pronken als ik de vinger aan de pols houd in de moestuinfora, maar meestal alleen omdat ze nog minder geduld hebben dan de meeste onder ons ;-)
(hieronder in de serre van Villandry maar die foto is vorig jaar eind mei genomen)
De geselecteerde zaadjes liggen al wel gereed in 'de bak', deze week beginnen we er aan.

pepers kweekkast moestuin kasteel Villandry 2010

Vooraan in de jaarlijkse zaairoutine komen pepers, paprika's en aubergines, want die kunnen wel een langer seizoen gebruiken. Later volgen de tomaten - nooit (meer) voor half maart -, en in een derde golf (ergens in april) de meloenen, pompoenen en komkommers want die groeien toch als kool. Tja, kool, (knol)selder, labbonen, ui... die liepen hier en daar al eens tussendoor, maar of ik die weer allemaal ga voorzaaien dat zal nog van de beschikbare tijd afhangen...
Wie (tomaten)planten komt recupereren zal dus weer wat langer moeten wachten maar zoveel verschil zit er eigenlijk toch niet op de uiteindelijke oogst.
De afgelopen jaren hadden we wel regelmatig fantastische voorjaren (aan de skipistes te zien is het misschien weer van dat), maar vorig jaar was dan weer een ramp. Voor mij geen paarse tomatenplanten meer ... gedaan. Te vroeg beginnen zaaien zonder bijlichten geeft trouwens zwakke plantjes, die sneller ziek worden en minder opbrengen, waar zit dan nog je winst ?? En zeg nu zelf, zo'n tomaat in het volle van de zomer is toch tien keer lekkerder dan die allereerste, so why rush...


De spelers :

Aubergines :
melanzana prosperosa, rosa bianca, slim jim, bianca a uovo, fengyuan purple, florida high bush

Paprika/zoete pepers :
hungarian sweet white, hungarian sweet apple, orange sun, yolo wonder, d'asti giallo, long red marconi, topep giallo, purple beauty, giant 3, california wonder 300, chocolate beauty, californian wonder golden, aji dulce, aconcagua, baby yellow, marconi golden

Pepers :
naga jolokia, joe long cayenne, thai yellow, numex sandia, aji habanero, peppadew, chile de arbol, white habanero, peach habanero, chili maya hot pepper, cayenne blend, Szegedi 80, jalapeno early
mme jeanette, biker billy jalapeno, yellow mushroom, red rocoto, aji panca, paper lantern, thai bird pepper, red fratali, orange habanero, numex chimayo, turkish cayenne, yellow fratali, lipstick, 7 pot.
Volgend jaar weer wat nieuwe jalapenos indoen heb ik gezien.

Zoals altijd weer veel meer dan we zelf kunnen gebruiken, maar zoveel werk heb je niet aan deze planten, en het is lang niet zeker dat alle zaden en zaailingen het even goed zullen doen. De luxe van het ruime overschot is aan de kost van het zaad (0 euro) en het werk (0 euro) gelukkig niet zo'n heel groot probleem. De lichten en het verwarmde kweekkastje draaien toch...

Alleen nog wat verse zaaigrond gaan shoppen (het brengt niet op te besparen op zaaigrond) en we kunnen er een lap op geven in het vernieuwde d(r)uivenkot. En als we daar dan toch in de winkel staan misschien al wat pootaardappelen meenemen (lady christle bv. voor die weer op is) om voor te kiemen, voor de eerstelingen toch belangrijker dan de rest.

Jaja, het moestuinseizoen is begonnen, zullen we dat zo afspreken ?? (60% van de kiwis doen het, u toch ook??)

10.2.11

you say tomato, he says mutato ... perfect imperfect

Straks gaan we weer voor niets minder dan de perfectie in de moestuin, om dan te moeten vaststellen dat de natuur ons af en toe een fameus hakje zet met vreemde mutaties. Wie heeft er nog nooit een wortel "met benen" als ware het 'het groot lot' met enige trots de keuken binnengedragen, en als er dan met wat goede wil nog suggestief erotische vormpjes in te ontdekken waren, dan was het helemaal Feest. Uli Westphal verzamelde al die gebeurlijke ongelukjes en maakte er een kunstige collectie van (in een regenboogpatroontje, weer zeer hip in de designwereld tegenwoordig).



De hele verzameling in detail is ook graaf, vooral als je de thumbnails snel laat scrollen, dan worden het bijna time-lapsende morphende mutaties. Bij het scrollen viel me wel een tomaat op die onder verzamelaars niet echt een mutatie wordt genoemd, de Reisetomate, want voorspelbaar knobbelig samengesmolten klompjes tomaten is toch net iets anders dan een (spontane) mutatie.
Uli wist dit wel, maar schatte dat dit voor de niet-verzamelaars (en dat zijn als je ze éénmaal opgeteld hebt toch een heleboel mensen) makkelijk zou kunnen doorgaan voor een dat-heb-ik-nu-nog-nooit-van-mijn-leven-gezien-en-ik-heb-nu-toch-al-veel-gezien- - -dacht-ik- - -anomalie. Zeer juist ingeschat Uli, ik zie de moe nog altijd met haar hoofd schudden en wat met haar ogen plimpen toen ze voor de plant stond.

Want Uli kent zijn tomaten wel, kijk maar naar zijn andere collectie. Maar waarom doe ik dit eigenlijk, het is toch gewoon auto-SM voor de tomatenliefhebber, uzelf pesten met mooie reeksen gouden appeltjes, nog een dikke maand voor de start van de start : het zaaien. Dekketoch ;-)



Daarnaast heeft Uli nog een dakmoestuinproject, the mutato Farm. Zeer herkenbaar, die grote aantallen zaailingen (in huis) en volwassen planten. En het experimenteren, zoals zijn zelfwaterende SIPs (sub irrigation planters).
Het kriebelen gaat over in jeuk. Het mag gaan beginnen.

Maar eerst nog een kersenboompje gepland, (wel met D want) 't is te zeggen, het optreden van KT Tunstall (vandaar dedee) hier te zien in een Memorabele Jools, kijken we uit naar het optreden van Luka Bloom in de 2 meter sessies van Jan Douwe Kroekse deze maand (2 meter sessies, altijd unplugged van de bovenste plank), en hoorray hurray nu we toch bezig zijn, Christy Moore komt in het najaar naar Amsterdam (ik moest hier iemand een duwtje geven zeker als hij nog eens over het Kanaal kwam, gelieve niet alle kaarten op te kopen voor ik die van mij op de kast heb liggen, waarvoor dank ;-), we moeten er wel voor naar Amsterdam maar dat is geen straf.

6.2.11

't kriebelt 't ...

't is nochtans zo zacht als dons zo'n tomatenzaadje ... (model van dienst de purple calabash tomaat, I like me pink and purples ... tomatoes that is). Blijft fantastisch hoe één zo'n zaadje een hele plant met rijke oogst kan geven (vol vruchten en dus nog meer van die zaadjes). En amper 42 van die zaadjes een volle serre (en overvolle inmaakkasten). Als z'n haar zo proper ligt als den deze dan weet je dat alle gel eruit is. Schoon he ...

tomatenzaad

Het kriebelt dus toch, maar we zijn ondertussen oud en wijs genoeg om (nog heel even) aan die kriebel te weerstaan; wegens die ene druk bezette week in de planning twijfelen we gewoon nog tussen 'heel even' en 'heel heel even' ('t zal rond de 19de zijn, peperkestijd).
Ondertussen brengen we de plantenkamer aka het d(r)uivenkot(+1) in gereedheid (elentriek, licht en wat muziek ontbraken nog) en maken we naar jaarlijkse gewoonte eerdaags weer een eerste selectie uit de honderden rassen in de schoendoos.
Het is de bedoeling dat dit jaar alles van zaadje tot uitplanten in die kamer gebeurt, maar het is, zoals elke eerste keer, nog een beetje spannend of het in die onverwarmde buitenruimte wel kan lukken. De laatste periode van de opkweek was er vorig jaar een succes, maar die eerste periode kan voor de jonge zaailingen buiten de propagator misschien nog wat te koud zijn. Maar dan halen we de planten wel weer binnen (en vliegen de katten buiten ;-) het kan dus maar beter lukken daarboven), het vuilere werk gebeurt dan toch al in 't schop.

Maar tot dan hebben we dus nog wat komkommertijd om te spelen. Zoals fototjes maken van zaadjes met een oude Konica Minolta Wrokkor 35mm 2.8 (vier euro in de kringloopwinkel) omgekeerd op de macro lens, bijgestaan door een knutsel-ring-flits.v1 van een vergiet uit de kringloopwinkel (50ct, duur maar licht), afvalkarton van de toepasselijk blinkende Capri drankjes en wat overschotjes gesubsidieerde isolatiekleefband; de Belgische lezers hebben dit knutselprojectje dus grotendeels meegesponsord, waarvoor dank. Ah, en een stuk van de buis waarin ik mijn tuinontwerpen rondzeulde, ik doe tegenwoordig toch alles digitaal (zo van die recuperatie bruine posterbuizen, geen dure grootplantubes natuurlijk).

ringflits DIY ring flash

Of, of ik niet mee wilde naar de basketbal (eerste klasse Leuven Bears). Wat foto's nemen van snelle sporters, 't is ne keer wat anders dan ne zelfgebakken berekoek die stilligt voor het mooiste strijklicht uit het grote raam. Oefening baart Kunst, ook de berekoek kan er uiteindelijk maar goed mee zijn.
Maar bij voorbaat niet gemakkelijk, die indoorsporten. Eén van die (extreme) takken van de fotografie waar materiaal wel het verschil kan maken tussen bruikbaar en prullemand. Want snelle onvoorspelbare acties in een vaak niet al te best verlichte zaal ... of flitsen onder de ring is toegestaan wil je zelfs niet uitproberen tegenover beren van boven de twee meter.
Spek voor de bek van de oude 50mm 1.7 (als ik een euro kreeg voor elke fotograaf wiens wenkbrauwen de middellijn oversteken bij 1.7 dan had ik mij al lang een nieuwe 1.4 kunnen aanschaffen, en meer dan ééntje van 1.8 ... maar het is wat het is ... 1.7 op de nifty fifty van Minolta, 50 euro voor 50mm), de macro (105mm 2.8) mocht ook mee maar zou met z'n effectieve pakweg 150mm de actie al wel voorbijschieten (ook wel leuke portretlens maar voor ingesneden portretfoto's verkies ik andere modellen, ahja).

Goeie keuze zo bleek en van aan de zijlijn, onder de tampons van de cheerleaders (tja, zo heten die pompons of wat had je gedacht), zat ik er middenin. Tot ik in de derde 'time' plots vriendelijk verzocht werd te beschikken. De securityman met wie ik goede afspraken had, kreeg het van bovenaf door via zijn oortje.
Alle andere kodakken mochten blijven zitten. Dedjuu seg, mijn lens te kort!
Toegegeven, die 5 centimeter lange lens is bijna geen zicht als je omringd wordt door een stuk of twintig grijze buizen van een halve meter. Niet alleen langer maar ook stuk voor stuk 1900 euro duurder. En daar stopt de competitie want functioneel moest de lens niet onderdoen (want een stop extra en ruim genoeg). Iemand was blijkbaar niet op de hoogte dat dat onnozele pijpke "professioneel" genoeg was ;-) (Zou ik er met mijn nieuwe ringflitser binnenmogen ??)

Maar kom, elk nadeel heeft z'n voordeel, hadden ze me niet weggestuurd dan zat ik er misschien nog op mijn comfortabele plekje en dan had ik nooit die opnames van helemaal boven in de tribunes gemaakt. En dan had ik ook niet het foto-effect van 2010 kunnen toepassen, Vanthilt, beter en vooral correcter gekend als tilt-shift. Photoshopgewijs niet zo echt als met een echte tilt-shift lens maar die kost dan toch ook weeral 1500 euro, veelteveel voor wat deze amateur er mee zou kunnen doen
(hier met de al even budgetvriendelijk 35-70 f/4 'mini beercan' van 50 euro, om met de 35 mm toch al bijna heel de zaal te kunnen pakken).

tilt-shift

En nu mag het stoppen. Met dat waaien. We hebben wel wat anders te doen dan de lasagne in de moestuin elke dag weer op z'n plaats te gaan leggen, de haag van de buren wordt er ook niet mooier van met al dat karton.