31.12.11

vlag zonder naam ...

pasta 2011 fatta in casa

... maar vooral gewoon verder doen. De Bond zonder Dinges had het niet mooier kunnen zeggen.

* rent weer naar de keuken -gewoon verder doen- en denkt "hoe verzeilt zo'n handdoek van de Friessche Vlag eingelijk in m'n keuken ??" *

maak het wat gezellig vanavond ... tot zover, tot morgen.

28.12.11

zaadzwiepen ...

... aka seed swapping. De "nieuwe" tomaten en peperzaden beginnen weer binnen te rollen (de leukste pakjes onder de kerstboom, al heb ik dit jaar niet te klagen gehad), het moeilijkste van het (moes)tuinseizoen kan dus weer beginnen : het kiezen tussen al die beloftevolle rassen.

zaadzwiepen

Dat dat zo al zo moeilijk is, is meteen ook de reden waarom ik wel eens wat zwieps laat passeren, daar moet je verder niks achter zoeken (#dtv hebben ze daarop verzonnen in tweet-land, #durftevragen voor wie niet zo krap bij letters zit maar wel nog gaten heeft in z'n moestuinplan).

We zullen maar eens richting d(r)uivenkot trekken zeker, het nieuwe jaar wat op gang trekken ...

18.12.11

Sint Salami ...


... al die aandacht voor de goedheilig man pre-6 december, wat moet die grijsaard zich verwaarloosd en minderwaardig voelen de rest van het jaar (en dan ook nog aan zijn pensioen en z'n buskaartjes zitten morrelen). En dat is helemaal niet nodig want van hem, door hem en met hem draaien we gewoon keilekkere (overschot)worsten.
Van de Sint zelf zijn er zelden bruikbare restjes, maar van de chocolade, spekken en koeken soms des te meer, en nu is zowat het moment gekomen dat we het wel weer gehad hebben met dat snoepgoed.
Moeilijkheidsgraad : kind-kan-de-was-doen (maar echte kinderen even helpen bij het smelten van de chocolade). En zoals dat met "restjeskoken" hoort te zijn : het resultaat is beter dan de som van de delen.

chocoladeworst

150g (fondant)chocolade
50g roomboter, eventueel een beetje room (om de worst niet bikkelhard te laten opstijven me dunkt)
125g noten (hier 2/3 hazelnoten en 1/3 pistache)
50g rozijnen (optioneel laten trekken in wat likeur)
150g snoepgoed (koekjes, spekken, guimauvekes, pepernoten,..) en/of 1 pak Pim's chocolade koekjes
(optioneel wat peperkes, want dat food-paired altijd goed met chocolade)

poedersuiker voor het (eetbare) 'pellekevel'.

Stap 1 : Laat boter, room en chocolade zachtjes smelten en snij/klop/breek ondertussen het snoepgoed in stukjes die niet groter moeten zijn dan de hazelnoten.
Stap 2 : alles onder elkaar zetten (laat chocolade eerst wat afkoelen, of laat het om te beginnen niet te warm worden)
Stap 3 : in worstenporties verdelen over huishoud- of zilverpapier, oprollen (sushi matjes zijn handig als je ze liggen hebt), uiteinden "dichtschroeven" voor een mooie punt.
Stap 4 : laten opstijven in de koelkast en afhankelijk van de hoeveelheid "verzachters", even op voorhand uitzetten om te snijden. klaar dus.

Op voorhand niet verklappen welke aperitiefworst het is, is een deel van het plezier.
En lekker dat dat is, weer veel te lekker voor de onklopbare nieuwjaarsresolutie #1. Oproep aan de Sint (en de Paashaas) : meer chocolademennekes volgend jaar ...

15.12.11

ikja, ik hack ... pakjes ...

In mijn kine-verleden was ergonomie één van mijn stokpaardjes. In mijn IT-bestaan nog altijd maar op een andere manier.
En zo mogen sommige dingen al perfect-van-hun-eigen zijn (zoals ook jij), alles kan altijd nog een tikkeltje beter.
Neem nu de laptop-stand van de blauwgele Zweud. Zou inderdaad zo onder de laptop of tablet kunnen. Zou ook zo mijn collectie geïnclineerde leesplanken hebben kunnen aanvullen, of nu meteen zijn nut kunnen bewijzen in de keuken.

ikja before

Maar met een oude analoge camera in de buurt en een niet te lichte hamer in der Nähe ...

ikja_hack_schroef

... breid je de mogelijkheden van dit bescheiden plankje zelfs nog verder uit zonder aan zijn oorspronkelijke functie te raken : de iPepiter, de laptoploze partituur houder, mijn eerste ikea hack.

Want zeg nu zelf, je wil toch niet weer zo'n ding dat vooral heel goed is in één functie laten rondrijden in huis.
Zo eenvoudig dat ikea eigenlijk gewoon zijn productiemal zou moeten aanpassen. En dat alles voor amper 4 euro (of 2,5 dollar hoe flatpack je dat verschil Anna ?), wie moet er hier nog een pakje (en/of statief) voor onder de kerstboom ?
In de betere ijzerwinkel vind je tijdterwijl trouwens schroefdraadpluggen of je kan een gewone moer gebruiken met de juiste draad (meestal amerikaanse 1/4inch, 20 windels), en vraag het anders toch even na of het mag, voor je de camera van papa tussen de bankschroef hangt. Je kan uiteraard ook je snelkoppeling permanent tegen de plaat verlijmen maar dan wordt het al een dure hack.

ikja_hack_installed

"Sinds wanneer lees jij muziek ?", hoor ik sommigen denken. Sinds zij muziek lezen. Meteen ook één van de redenen waarom de planningen weer aardig overlopen, naast iets met een Franse jury die zich nu toch maar eens wat mag reppen al was het maar voor de verlossing, en iets op wielen maar dat is ondertussen van op de baan.

Als dat allemaal blijft doorgaan belooft 2012 een zeer spannend tuinjaar te worden, niet eens meer zo veraf want met dit weer zou ik al met de tomaten durven beginnen (dat gras blijft precies ook maar doorgroeien en mijn appelboomkes zijn eindelijk van hun blad vanaf). Maar we hebben ondertussen onze wijze lessen wel geleerd en zullen het eerdaags maar bij de uitjes (Kelsae) en de reukerwten (Lathyrus odoratus) houden.

Update:
"Leuke ikea-hack, maar of ik ook nog eens kon zeggen hoe het zat met die instrumentenhouders op de achtergrond...". Wel, ook niet moeilijk. Gewoon de vorm van de instrumenten in kwestie traceren op een krant, en aan weerszijde van de vorm een marge van ongeveer 5 cm uitzetten. Die 5 cm komt ongeveer overeen met de borstelsteel+pijpisolatie die gebruikt werd om de vormen aan elkaar te zetten op een drietal plaatsen in de buitenste marge. Geluidsisolerende mousse beschermt de instrumenten tegen beschadigen, en waar de gitarenbak redelijk auto-stabiel was kon de ronde cello basis wel wat voetsteunen gebruiken (de f-gaten-poten houden de bak in elke gewenste positie). Nog wat materiaalhaken om de violen aan op te hangen en klaar is kees : oefensessies waren nog nooit zo vlot toegankelijk ;-) (in- en uitpakken in zakken en kisten zonder te onstemmen is bijna niet te doen)

cellobak

14.11.11

gouden appeltjes voor de dorst ...

... crisis of gene crisis, dendeze heeft zijn zaadjes al op het droge en hoeft dus niet op droog zaad te zitten. Want de sterren-etenuitschepper waagt volgens dendelicious weleens lucullisch tomatenkaviaar te serveren in zijn veel te dure taverne, van tomatenzaden wordt effectief al eens beweerd dat ze per kilo (terecht) vaak duurder zijn dan goud.

Ze stonden allemaal op het d(r)uivenkot dit jaar, en dat gaf zeker minder vliegjes en andere ongemakken in de keuken maar bracht ook mee dat ik ze met de aanhoudende drukte weer grondig uit het oog verloren was. En als je de zaden oogst volgens de meest klassieke methode (vergisting vs zilverzand vs oxyclean-ish vs ...) dan kan "ietske te lang" betekenen dat de zaden gekiemd ende verzopen verloren liggen te liggen in hun eigen nat.

tomaten zaden hoog en droog
"hoe lang dan ongeveer precies, dat gisten en dat schimmelen ?", vroeg de eigenwijze op die bbq waar niet over tuinen werd gesproken. Bovenstaande is in elk geval veel te lang; maar deze keer heb ik dus weer geluk gehad, wat zeg ik : deze keer smaakt naar meer want dat flinterdunne pelleke liet zich eigenlijk verbluffend verpulverend gemakkelijker verwijderen dan de prut met het zeefke-en-het-lopende-water.

"Laat maar komen die crisis" (en die horrorwinter des doods), we zijn er klaar voor (u toch ook ?)

30.10.11

guerilla street-art ... busted ...

... guerilla artist in action

street-art-snail

het moet toch altijd geen knitti-grafitti zijn, of toch ?? (I see cliff, do you see cliff ... hang on)

25.10.11

pepersaus ...


... waarmee je zelfs de bio-bifi-van-de-4-letterketen-die-wel-bio-mocht-maar-niet-per-se-zo-groen-hoefde had kunnen redden. De worst waarover ik normaal niet ging verder vertellen (al zeker niet onder de vorm van plaatjes), omdat hij godverdorie te goor was voor een familieblog maar kom : zelfs van dat soort consumentenbedrog (want het was gewoon net dezelfde troep als de andere uit het pakje maar dan zonder het rode-kleur-en-smaakpapje) had je nog een lekkernij kunnen maken met home-made peperkessaus.

pepersaus

Begin met de makkelijke versie, een pimped-up-chromed-out ketchup : een basis van tomaten en peperkes, zuren 'voor de bewaring' en de smaak (citroen, limoen, azijn, granny smith...) en verder wat je liggen hebt en lekker vindt (appel, paprika, kruiden, ui, knoflook, olijfolie, suiker/honing/wortelen als het te zuur is of zoet mag zijn,... niet al het bovenstaande tegelijk natuurlijk maar toch, ik doe niet mee met de twee smaken per bord "cultus").

pepersaus in pieces

"Hoeveel pepers ?" Watje denkje zelfje ? "Moeten de zaadjes eraf want wordt het anders niet te pikant ?" Dat het strafste in de pitten zitten schijnt een misconceptie te zijn. Pitten lijken wel straf maar dat zou eerder aan de zaadlijst liggen die er nog aan hangt dan aan de pitten zelf. Voor de dunne sauzen (type tabasco) zou ik wel de moeite doen om ze eruit te halen, voor de dikkere stoort het zo niet dat ze mee werden gemixed/gepasse-vitte'd, al zeker niet als de saus daarna even door de zeef lepelt (de perfecte routine dus voor deze luie boer). Oppassen geblazen boven de ketel, pepersaus heeft het in gas en vloeibare vorm op de ogen gemunt.

pepersaus gefilterd

enneuh #durfteproeven, ze mag dan wel moeten pikken aan de tong, ze moet ook lekker zijn natuurlijk ...

18.10.11

papzakken ...

... is er niet echt bij tegenwoordig. Lopen waar de grond gelijk is, en anders rennen ...

paprika-2011

... paprika in zakken wel. 4500 grammen netto gekuist, "amper" een nachtje werk maar kom we kunnen weer een jaartje verder (en met onder andere de ronduit fantastische doch bespottelijk gemakkelijke pompoenpaprika soep - laterz - schijnt dit maar overschot).

paprika-zakken-2011

... paprika mag dan misschien niet meer in de nieuwe top 3 van de dirty dozen zitten, ze horen anno 2011 wel nog steeds bij de twaalf viezeriken. De twaalf die je dus zeker in je (moes)tuin moet hebben als je je lijf, leden en eventuele nageslachten ook op termijn een plezier wil doen (en vergeet uiteraard de natuur niet).
De lijst met propere legumen is anders ook wel interessant. Want aubergines waren bijvoorbeeld niet zo'n succes dit jaar, en voor het aantal dat we jaarlijks verbruiken ga ik waarschijnlijk de moeite niet meer doen. Paprika's moet je over het algemeen minder pamperen, en ik zou bijna durven zeggen dat de exemplaren in de emmers het zelfs beter deden dan die in de vollegrond (beiden in de serre, maar zelfs dat is in een normale zomer niet echt noodzakelijk).
Volgend jaar misschien nog wat meer in de lichtere kleurtjes investeren want dit seizoen kleurde (ondanks een ras of veertien) tamelijk rood.

Next stop : hot peppers!

3.10.11

Het einde in zicht ...

... dus in de serre begint stilaan de definitieve uittrede van de tomatenplanten op gang te komen, eerdaags zullen we maar eens met de (riante) peper en paprika oogst beginnen.


... dus de helft van de moestuin werd al winterklaar gemaakt, is ne keer wat anders bij 26° maar kom volgend weekend-en-wie-weet-voor-hoe-lang wordt het nog amper 13° overdag, en nat, en dat werkt een stuk minder prettig voor een weekendtuinier-van-te-moettes. Knoflook planten zal toch ook nog moeten, weer of geen weer.

... zaden oogsten, niet alleen van de tomaten en de pepers maar ook van de lange borders die fantastisch blijven doorgaan. Gaten hier en daar vallen niet erg op als je dat vanuit de lengte bekijkt.

... compostbakken doorgeschoven, zodat de rijpe compost mee onder de lasagna kan, en waardoor de bakken al de herfstopruim weer kunnen ontvangen.

... dus werd nog snel wat last-minute zomersnoei gedaan (onder het motto zachte snoei : "wat je nu wegneemt zal wegblijven" - ttz, er zullen wel ogen uitlopen maar veel minder dan bij de wintersnoei). Snel maar vooral maar heel even want ik werd bij boom drie gestoken door een wesp, en direkt daarna nog één en tegen dat ik onder het agressief gezoem van nog meer wespen 50m verder bij de keuken stond waren het er gelukkig 'maar' 4 (twee op de binnenkant van mijn dij waarvoor dank, één op mijn enkel en één op mijn pols). Wel weer een persoonlijke besttijd gelopen, mezelf onderwijl uitkledend om mijn weinig propulsieve armbewegingen met het weinige textiel toch wat meer slagkracht te geven (daarbij, een verdwaalde wesp in uw t-shirt, daar word je ook niet vrolijk van). Een aanrader. Was weer geleden van-als-klein ukkie (de klassieker : een dode wesp onder de blotevoetzool in de zandbak). (misschien toch wat minder fruit laten vallen, en nog minder laten liggen, daar onder die bomen).
Snoeischaar hangt nog in de boom, heb ik niet gemist bij het molenwieken onderweg.

... en de kweepeer staat in bloei. Ik heb dus blijkbaar een oktober-bloeier. Wist ik niet, maar lijkt me ook niet echt handig. Verklaart misschien waarom ik nog nooit fruit heb gehad (en nog altijd kweepeerconfituur moet lenen), want in het voorjaar is hij bijlange zo actief niet.
De laat-bloeiende notarisappel is helaas evenmin een goede kruisbestuiver.

... ook voor één van onze kippen. Kop eraf. Ik heb haar er meermaals mee bedreigd, als ze weer eens zat te schijnnesten, of als ze wat potshanerig aanviel. Maar ik zou hem er haar niet afgebeten hebben. Nu alle kippen bij de buren op-geplukt zijn, zijn de onze blijkbaar aan de beurt. Dit verhaal krijgt nog een staartje (en dan liefst één aan een sleutelhanger). Voorlopig gaat het deurtje van het slaaphok elke avond weer dicht ... vanaf morgen, want vandaag ben ik het weer vergeten. drukke drukke boem boem.

18.9.11

binnengluren bij oranje (slijmbal)buren ...

... na de hevige onweerstormen toch maar eens Heverlee bos gaan inspecteren. Voor het zelfde geld lagen al mijn favoriete shrooms-plekken onder het hout bedolven (hmm materiaal voor nog meer shrooms, de één zijn dood is de ander zijn eekhorentjesbrood).
Maar het viel allemaal nog redelijk mee precies, zo'n bos vangt waarschijnlijk minder wind dan een paar solitaire hoge bomen. En het mocht dan wel al een tijdje herfst lijken, de natuur foppen we er niet mee : je viel nog niet overdreven veel over de paddestoelen.

Maar ik viel wel bijna over een slang. Daar leek het toch op, maar het bleek een zeerheellange naaktslak te zijn (15cm minstens en dat vind ik voor een slak behoorlijk lang). En knaloranje, zo had ik ze ook nog niet vaak gezien. Kiekte een foto van haar rechterkant, maar daar zat een vlek op (leek wel gebeten door een vogel of zo ocharme) dus ik nam galant nog snel één "van haar goede kant".



Even later zag ik er weer één (ze moeten maar niet oranje knallen in een donker bos willen ze niet opvallen), met nethetzelfde vlekje. Nu kan ik mijn snelheden te voet redelijk inschatten tegenover die van een slak : dat was niet dezelfde slak, dus dat kon niet hetzelfde (letsel)vlekje zijn, een vlekje dat ze trouwens vernuftig kunnen openen en sluiten.
Het was maar bij de derde slak (waar ik de "face-recognition" van de camera had afgezet en wat meer inspraak had over het scherpstellen) dat mijn Canon SX110 inzicht gaf in de asymmetrische anatomie : een ademgat (pneumostoma, hoe voorspelbaar dat latijn), met zeer snel daarachter de long.
Kan het ook anders ineenzitten als je heel de dag met je bek over de grond (en onze legumen en blommen) ligt te schrapen ?



Het kan verrassen de macro op een point-and-shooterke. Ineenkrimpen kan ze ook ... de gewone wegslak (Arion rufus), ook wel rode of grote wegslak.



Bij tomaten moet het gat blijkbaar wel aan de onderkant liggen. Ze schijnen langer te bewaren met de neus in de lucht, en de meesten onder ons (including me) leggen ze toch met het steeltje omhoog. Zo ondersteboven liggen ze ook op de stevigere 'schouders' dus er is wel iets voor te zeggen (als het steeltje niet in de weg zit tenminste). Deze tip zal dit seizoen niet veel potten meer breken (daarnet één van de laatste kisten geplukt, hoewel black cherry en oranje van goeijenbier voorlopig niet van plan zijn uit eigen beweging te stoppen; waarmee black cherry jaar op jaar zijn vaste plaats weer bevestigt) maar kom tips blijven leven en wie kijkt er nog niet uit naar het volgende seizoen ??

Gisteren met de harde kern van het tuinklasje nog op audiëntie geweest bij prairietuin-guru Jan 'vasteplant' Spruyt, om het prairietuinieren wat op te frissen en zijn nieuwe concept de macho-planten te ontdekken. Jan zou zeggen dat dieje van groenland zijn plantjes (zijn, en die van hem) toch wat vaster in de grond mag zetten... en alle planten op 30cm is toch wat kort door de bocht me dunkt, voor iets wat 170cm hoog wordt al zeker. En moeten bollen nu al water krijgen als je ze in pot (buiten? binnen?) zet ??

31.8.11

weettegijwelwatdatdadis ...

... "zwarte plekken op mijn tomaten ?" ... vroeg men terloops in die-serre-waar-niet-over-tomaten-werd-gesproken. Jahaah, ik weet (zonder ze te zien zelfs) watdatdatis ;-) Met stip op nummer één en daarom krijgt die het mooiste plaatje uit de oude doos (als Bart dan toch prompt promiscuïteit promoot) : waarschijnlijk neusrot.

neusrot

Donker tot zwarte verzonken plekken aan het neuzeke (vandaar aka neusrot), aan de onderkant dus (vandaar aka blossom end rot). Calciumdeficiëntie dat zich kenmerkt door het onttrekken van water bij zichzelf maar dat zich voornamelijk zou manifesteren bij onregelmatige watergift (als ineens teveel uit de hemel bv.). Huishouding van zowel water als calcium in de war, ook al zit er waarschijnlijk genoeg calcium in de (pot)grond. Niet te gek doen met watergeven dus.

Op twee : de (patatten)ziekte. Bruin tot zwart bovenaan de tomaat, aan het steleke dus. Die planten worden trouwens meestal eerst zelf ziek. Tomaten(planten) droog houden, bleek voor velen ook lastig dit seizoen, mezelf incluis (dankzij de almaar gaatjes prikkende obese duiven, misschien toch maar eens prijs vragen voor een nieuwe folie of volgend jaar eerst eens een verbeterde versie van de zelfwaterende serre DHZ'en).

Op drie, niet met stip maar wel met stippen : sproeten over heel de (meestal overrijpe) vrucht, Anthracnose (klinkt gevaarlijk). Rapper plukken dus, liever te rap dan te laat (moeten wel al kleur hebben als het geen groene rassen zijn).

Nog iet anders ? Dat kan, maar dan heb je het wel heel smerig gemaakt in de serre ;-)

22.8.11

papa, geef mijn pop eens terug ...

...tuttut rosemarie, ik heb die nodig, en gij bram, ga maar even "wandelen" (het kan niet gezond zijn om uw vader met poppen te zien spelen).

Ze mogen hier zelf hun taarten kiezen -zolang het maar niet te ingewikkeld is- en ze koos "een prinses" (çavakes nog) ...
5 jaar is ze al geworden, mijn prinses.

Wel niet gemakkelijk, marsepeinepasta kleedjes dresseren bij 32°C, moesten alle bovenstukjes met hetzelfde gemak van het lichaam door mijn vingers glijden, het zou nogal iet geven. Een mooie voorkant is het wel geworden, maar moet een portret niet wat meer op de ogen scherpgesteld worden, papa ?

prinses-collete


En kijk eens wat een schoon rugske, juist tot waar de merknaam overgaat in de pippa-poep (die we niet alleen onder de hoepel, maar ook onder het centuurke hebben moeten verstoppen omdat haar allange benen tijdens het opmeten van de lagen blijkbaar nog langer waren geworden - ze stak dus met haar pippa-bottom boven de gâteau en dat vond mama geen zicht, met een sluikse blik alsof ik dat express zo had geëxposeerd; maar wie vond die 5de laag weer overbodig ??).
Gouden tip is misschien wel de Pippa-billen-wrap met van die statische folie, zo blijft de binnenkant van de pop redelijk proper als je haar benen door de rok laat glijden.

pippapoep


En zo zag de prinses er onder de rok uit, twee witte en een roze laag aardbezieën met slagroom (reminding memo to self : meer doordragers voor volgend jaar), maar dat hadden dus ook vier laagjes kunnen zijn.

prinses-open


Maar eigenlijk eet de prinses zelf nog het liefst smurfenvlaai, juist gelijk hare papa...

smurfenvlaai

19.8.11

ik ga naar het werk en neem mee ...

... mijn klein kodakske, Canon SX110 met chdk software, want ze hebben een grellig onweer voorspeld en met wat geluk kunnen we dan weer wat (beter) bliksem in een potje vangen zoals op 29 juni.

bliksem-juni-2011
Dat het een memorabel onweer zou worden wist mijn twitter-timeline nog niet, dat het een buitengewone was wel.

17u29 : met "zit ik net mijn toestel op te stellen, valt er (een joekel van) een boom om" kondigt het onweer zich aan. Gelukkig was de parking waar de boom viel (al) leeg. Maar de lucht is helaas veel te bewolkt om afgelijnde schichten te kieken, met elke flits wordt de lucht gewoon één grote lichtbox.

17u32 : "was dat een koe ? op twee (fysiek drie) hoog kan dat niet ... nee, dat kan niet". Het zal geen koe geweest zijn, maar wat er daarboven allemaal door de lucht vloog ... en toen werd het middernacht.

17u32 : "ze gooien knikkers tegen het raam". Hagel hoort naar beneden te vallen, maar blijkbaar duwden de hevige valwinden de hagel ook horizontaal...

Stilte na de storm.

buienradar
Buienradar
, de bookmark van iedereen die met de fiets naar het werk komt en/of tuiniert en/of zijn gras moet stofzuigen, gaf aan dat het onweer even pauze hield. Voldoende lang om droog naar de auto te rennen. Ach, daar stond toch een wagen onder de boom (van de meneer met assortishirt), maar het "valt" nog mee.
Moet dit onweer nog naar Pukkelpop ? Instinct en mijn SAS Survival Handbook zeggen dat een open vlakte met hoge bomen zowat de slechtste plaats is om in rond te hangen ... tijdens een normaal onweer. Mijn blindekaartkennis van België is niet meer zo sterk als in het vierde studiejaar maar met wat geluk lijkt het onweer Kiewit te gaan schampschieten.

dag-boom

18u00 :
(mijn excuses aan de fietser (en collega aan de fiets te zien) op het einde van het filmpje, maar dat plasje kon ik toch niet laten liggen)
Het Nieuws : De beurscrisis en oh ja, het regent.

Enkele uren later tijdens een terrasje op de oude markt onder een paraplu (en een vers onweer) ... "tenten ingezakt op Pukkelpop". Vrienden ok op het festival. Rustig tafelen en een afzakkertje later in de pub 'sky news' : 3 doden en zovele gewonden. Nog wat later de extra nieuws'en : Pukkelpop afgelast wegens minstens 5 doden. Apocalyptica werd Apocalyps (het zou mijn 7de festivalbandje van het jaar worden op zaterdag, en Apocalyptica, cello-candy, stond al heel lang op mijn lijstje). Het schampschieten werd "een afbuigerke" met een zeer actieve kern waarvan tornado-hunters beginnen te wiebelen op hun autostoelen zo schijnt 't ...

En we gingen nog zo ons best doen om deze rotzomer zo snel mogelijk te vergeten. Het zal verdorie moeilijk worden.

14.8.11

Het is allemaal waar wat ze zeggen ...

... het is een cliche dat staat als een huis op palen boven water : na (950km) regen komt zonneschijn. En die zonneschijn is daar ruimschoots heel ons verblijf verbleven, zodat het moestuinbruin van april zich ook over de rest van het lichaam kon verderzetten. Volgens het familiealbum zal de zomer van 2011 er dus niet zo gek veel anders uitzien dan alle vorige (en dat is maar normaal ook, blijft de weerman volhouden). Nee, echt, alleen het bootje ontbrak nog ...

Riva, The boat

... en het vaarbewijs, en een paar honderdduizend euro voor een redelijke okkazie (het eerste al wat gemakkelijker af te vinken dan het tweede). Dat bootje werd dan maar vervangen door een pedalo met schuif-af, een volwaardig-genoeg alternatief op zo'n stromingloos zonovergoten meer.
En tomaten, die ontbraken ook. Normaal gezien gaat er een kistje tomaten mee op vakantie maar dit jaar was er amper eentje rijp toen we moesten/mochten vertrekken. Met een banger hart dan anders trok ik na vakantie naar de serre, in de verwachting daar minstens alle onderste trossen rotter en kwel terug te vinden. Niet nodig, slechts een viertal kerstomaten waren voorbij hun piekmoment gebarsten, de rest gewoon blij me te zien. Het seizoen is dus ook tijdens onze vakantie blijven stilstaan.

tomaten4hoog

Maar zo zijn er ondertussen dus weer tomaten in overvloed. En kunnen we niet alleen weer in de caprese (die bij 27° toch beter smaakt dan bij 17°, zelfs met eigen "zongerijpte" tomaten), maar het huis ook weer laten geuren naar tomatensoepen en -sauzen. Of knoflook. Want het is misschien de moment om die ook eens te controleren, kwestie van bij de inmaak te beginnen met de bollen die van hun eigen niet zo lang zullen bewaren. Kruidenboter (aka lookboter) bijvoorbeeld, of gewoon versnipperen en invriezen.


kruidenboter

Eén teentje per 125gr boter zeggen de recepten. Are you kidding me ?? Da's dan speciaal-boter voor vampieren of speed-daters of zo ? Van tweehonderd teentjes pellen (die dus niet allemaal in dat ene klompke boter zijn gegaan) pikken mijn vingertoppen wel SERIEUS harder (en langer) dan van peperkes snijden, een gewaarschuwd man/vrouw ...

18.7.11

vier op een rij ...

als er geen overschot groentekes komt uit de moestuin, dan maar een overschot vlezekes op de barbecue. En als het eigenlijk geen barbecue weer is, dan maar de spitfunctie van de barbecue, met achterbrander gelijk de kiekenkraam, uitproberen.
Eén spit vol en amper twee uur (niksen-met-Ricard-da'k-me-niet-ga-laten-kennen-flutzomer) later : kip op vier wijzen.



(ik vond mijn keukentouw niet - ligt waarschijnlijk in DenDriehoek met de cameralader, de raamclipsen, assortiment verweesde kousen, non-matching oorbellen, en whatnot (ik haat dat woord) - maar gewoon garen was toch ook goed voor bijna een uurke braden, net op tijd om het spek eraf te halen en als fingerfood op tafel te zetten).

Recepten heb je daar eigenlijk niet voor nodig, gewoon inwrijven (wrub) en/of laten marineren in olie of (kokos)melk met kruiden naar goesting (onder het vel mag ook) en klaar.
Alleen, kip mag een kerntemperatuur gehad hebben van 85°, van die roze kip die je moet losrukken van het bot lust niemand en is waarschijnlijk zelfs niet gezond.

Schaaltje eronder om het vet op te vangen, blijft de bbq ook netjes. Sop er de kip af en toe nog eens mee in of gebruik het voor de saus of om er de (nief) patattekes in te bakken.
Lekkerder dat dat is, kip van de bbq. Misschien toch maar een nestje Poule De Bresse opzetten, of met die van Mechelen ...

En de tuin ? Tja, die maakt zich klaar voor de winter zeker ... hoe zou je zelf zijn ?

28.6.11

kleur bekennen ...

... het zag er in de droge periode echt niet naar uit maar de (tijdelijke) border is dan toch op z'n pootjes terecht gekomen. En hoe.


80 lopende meter kleurgeweld, Monet.Giverny@home. Prijs/kwaliteit niet te kloppen die buisjes met één- en meerjarigen van de vierletterketen; dat wist ik al van de bloemenweide onder de fruitbomen (waar alweer de jaarlijkse tweestrijd : gaan we die nu nog maaien of toch maar de één-maai-routine), maar zo zonder concurrerende grassen en recht-onder-uwe-neus dus nog beter. Honingwerkers Oorverdovend gonzend aanwezig, vreest dus niet waarde dorpsgenoten : geen colony collapse disorder in uw buurt, alle bijen zitten gewoon in onze tuin.
'Te groot' om te pakken op een fotoke maar dat ligt voorzeker ook aan mijn ontbrekende landschapsfotografie-skills, onder "een blakke zon" (en waar blijft die groothoek? ahja eerst nog maar eens verjaren).

Nog even genieten voor het hier platgekogeld wordt door de zoveelste bijbelse plaag die blijkbaar over de tuin moet dit jaar : hail Hail ...

22.6.11

tomaten, wijn en ergonomie ...

... 't is alle jaren iet met de tomatenlabels. Dat ze ondanks onuitwisbare inkt soms toch van de luxaflex stukjes afgaan (maakt die dan wel echt herbruikbaar) maar vooral dat je meestal op je knieën onder de carrosserie moet kruipen om de naam uiteindelijk te kunnen lezen. Wat we dus zelden of nooit deden. En daarom telden we al eens touwen bij het oogsten en gaven we de tomaten dan "een nummer" naargelang hun standplaats om ze met uiteenlopende vertraging hun echte naam te geven. Maar zo leer je de tomaten niet bijzonder goed kennen en echt feilloos is dat naamsysteem ook weer niet, zeker niet als er zich sinds jaren een eigenaardig telsysteempje in de serre gevestigd heeft.



Vorig jaar leerden we tomaten al "omkatten" met wijnfleswikkels maar kwam het er door omstandigheden niet van om alle tomatennaampjes te ponsen maar dit jaar hebben we wegens andere omstandigheden iets meer tijd voor dit soort tuinwerkjes.
En ik zou ondertussen mijn goed leesbare en duurzame labels op ooghoogte al niet meer kunnen missen. Zo weet ik nu al dat Purple Beefteak wel wat bloemekes mag bijsteken (tandenborstelgewijs 99,9% bestuiving in de kas, daar nie van) en dat Oranje van Goeijenbier echt goe bezig is. Jaune Flammee blijft niet alleen koploos maar z'n vruchten lijken iets te langwerpig voor de soort (foute import ? Coeur de Boeuf alsnog uit quarantaine halen ter vervanging ?). Ook Voyager, van de teel-de-zwaarste-wedstrijd-zaadjes, lijkt niet echt trouw aan z'n soort (al maar goed dat ik niet van m'n eigen zaadjes ben vertrokken of ik was daar weer schoon door de mand gevallen).
Het is duidelijk dat het op deze manier niet lang zal duren voor ik ze allemaal zonder spieken bij naam (ben tamelijk slecht in namen maar vergeet nooit nog je mooie snoet snoet), van buiten en van binnen ken.


En zo kan de aandachtige profiler aan de hand van bovenstaande "anonieme" foto weer perfect afleiden hoe groot ik ben, wanneer het subject ongeveer ontoerekeningsvatbaar werd en met welke dexterioriteit ... goed zo.

19.6.11

ik ga er maar eens mee ophouden ...

... dacht Jaune Flammee, nochtans een zeer betrouwbare klimmer en flinkpresteerder onder de tomaten. Vaste waarde in de serre zelfs ware het niet dat ik ze was vergeten te zaaien; gelukkig bezorgde een collega amateur me op de valreep nog een plantje.



Sommige tomaten vergeten dus al eens een kop te ontwikkelen. Maar zelfs gebeurlijke ongevallen als foutief uitpitsen van "de allerlaatste dief" of het afbreken van de hoofdtak bij het omhoogleiden zijn meestal geen grote rampen : laat de plant een tijdje z'n gang gaan en promoveer een lagere dief tot nieuwe leider/hoofdstam. Die groeikrachtige dieven groeien meestal in geen tijd de rest voorbij. Jaune Flammee vergat dus al bij aanvang verder te groeien, en - zo geschreven zo gedaan - le nouveau dinges est arrivé.


Maar de Nieuwe Dief vergat het ook. En de nieuwe dief uit die nieuwe dief (die vind ik er meestal dik over, dieven van dieven) ... ook die vergat verder te groeien. Gatver. Vermoeiend zo, tomaten telen.



Koppijn krijg je van zo'n tomaat zonder kop : alle trossen gaan zowat op dezelfde hoogte blijven hangen, elke avond schietgebedje voor een niet-aflatende aanvoer nieuwe dieven (de wereld op z'n kop), ...

De rozenfeesten van Mechelen waren waarschijnlijk niet blij met een supervroeg seizoen (2/3 van de rozen eigenlijk al uitgebloeid), en waar zaten die mannen met hunne proef-te-rijden Vectrix eigenlijk ?? niet bij de eco-rijwielen alleszins ... maar, als ge morgen eentje voor de file komt afzetten voor een proefperiode van pakweg een grote bouwwerf vakantie dan spreken we er niet meer over.

10.6.11

ik heb je ... in de gaten ...

... de mot. Het lijkt wel "iedereen tegen de (hobby)tuinder" dit jaar. De aardappelen zitten ondanks plukken en verzuipen met-de-duizenden, en eitjes pletten, nog steeds vergeven van de kevers en larven. De tuinbonen die meestal wel wat luizenbezoek kunnen verdragen met behoud van voldoende porties voor de baas zijn voor een keertje volledig kaal. "Een plantje extra voor de beestjes", lijkt dit jaar dus onvoldoende zalvend voor de nooit-spuiten-wonde.
Mogelijkerwijs moet ik dan toch maar eens de bio-pyrethrinen overwegen want we lopen hier wellicht de kantjes van het bio-(on)verantwoord-zonder=gezonder-telen af; iets wat al eens als gevaarlijk nadeel wordt opgeworpen van de amateur-bio-revival-hype.

Maar ik word altijd zo mottig als ik dat de bijsluiter van zo'n pakje uit de plantencentrumapotheek lees. "Niet selectief, giftig voor oppervlaktewateren en kreeften (me, myself and I),...". Maar blijkbaar breken die bio-pyrethrinen toch vrij snel af (2 dagen) en verwacht ik op die afstand niet meteen kreeften te treffen. Beestjes die zich thans ophouden bij aardappelplanten zijn dom, dus in dat opzicht zou het middel nog voldoende selectief zijn. En toegestaan voor de bioteelt.
Geachte, u mag kiezen : back to Colorado or straight to insect hell. Met kleine mondjes voeden dacht ik eerder aan mijn eigen kinderen.



Maar zolang de aanvallen hanteerbaar zijn kunnen we ze natuurlijk ook met de hand bestrijden. Zoals deze rupsjes, ontieglijk klein en hyperkinetisch (mijn tomaten schijnen dus zeer voedzaam maar wel lastig voor de foto) die je pas in de mot hebt, als ze in de gaten springen. Gaten van de mot.



De belangrijkste vlinders die voorkomen in kasgewassen zouden de turkse mot (Chrysodeixis chalcites), de groente-uil (Lacanobia oleracea), de kooluil (Mamestra brassicae), de floridamot (Spodoptera exigua), de gamma-uil (Autographa gamma), de koolbladroller (Clepsis spectrana), de anjerbladroller (Cacoecimorpha pronubana) en Duponchelia fovealis zijn, maar ik vind mijn rupsen wat klein om te determineren tegen de rupsen van bovenstaande die ik op het internet vind.
Vorige week ergens zag ik een grote zitten in de serre (leek op die van de Gamma, die mot) en liet ik die met de fantastische mohawk van vorige jaar nog in gedachten maar begaan, maar dat was weer veel te diervriendelijk zo blijkt.
Blad plukken en verwijderen, een tomatenplant kan wel wat bladeren missen, ik ken telers (100 boeren, 101 methodes) die ze vrij vroeg volledig kaal zetten. Daarom geldt hier de Stelregel : blad niet-spic-n-span=weg. (En laat de spinnen maar zitten waar ze zijn).



Ah, en 'weg' dat doen zij natuurlijk vanzelf eens ze door hebben dat ze betrapt zijn...

6.6.11

morregen, da'k het morregen zal doen ...

Vandaag eindelijk nog eens een buitje van betekenis boven onze tuin. Meteen na het werk de serretonnen gevuld en daarbij terwijl nog wat overschotjes courgetten en pompoenen (aka superveg) uitgeplant in het al overvolle pompoenveld. Meteen gemerkt dat ondanks dat de hellesluizen een half dagje open stonden de penetratie weer amper twee centimeter diep zat. Maar er schijnt nog te gaan vallen, onder een voor een tijdje overtrokken wolkendek, en dat zijn redenen genoeg om morgen de rest van de blommekes eindelijk buiten te zwieren; veel langer kan ik die trouwens toch niet meer trekken in de niet zo heel diepe multitrays (ik beken, geen krantenrolletjes voor de bloempjes). Gaatjes vullen in de borders waarin niet zo heel veel gaatjes gevallen zijn.



Enerzijds anderzijds ook goed dat er weer wat hemelwater naar de regenton gaat want het is geen goed idee om zo'n (kunststof) ton lang leeg in de grond te laten zitten (grondwater stuwt en duwt de boel omhoog en kan de ton dan zelfs beschadigen).
Ik zou zeggen : doe maar vol.

29.5.11

het werkt ...

... de serre water geven vanuit de hangmat.

wateren zonder handen

De meeste irrigatiesystemen hebben, zoals voor sommigen onder ons (check), een beetje druk nodig om te presteren (waterleiding, hydrofoor,...). Ook deze normaal gezien (en dat werd me althans door bovenvernoemde bevestigd) maar ik had eens horen waaien dat het toch "passief" zou kunnen en vond het een aanvaardbaar nietteduur risico met mogelijk een zeer hoge return on investment. In het slechtste geval moest het dan maar met de hydrofoor of in het allerslechtste geval met de waterleiding.
En ze hebben dat dus in baby-blauw, wie had dat gedacht...

De klassieke beproefde omgekeerde flessen gingen sowieso al de grond in, maar ze gaan waarschijnlijk werkloos blijven zitten want de 300L water uit de tonnen werden op een zeer gezapig tempo zeer lokaal en dus ook zeer diep toegediend. Geen druppel werd gemorst op een lapje grond zonder gewas en (bij tomaten nog belangrijker) geen druppel werd gemorst op het gewas, probeer dan als tomaat maar eens ziek te worden.
Was daar elke zaterdag toch zo'n twee uur mee bezig : water oppompen met de handpomp (waarvan de ene tiet al wat pectoraler werd dan de andere), water kruien en zorgvuldig mikken zonder spatten, ... niet gemakkelijk in een steeds bomvollere jungle. Nu nog een minuutje of vijf, of als het toch met de kruiwagen moet een kwartiertje ofzo. En nu hoef ik mijn serresitter niet meer te schofferen als ik weer op vakantie ga, want die hoeft in principe zelfs de serre niet meer in (gewoon een keertje de tonnen komen vullen aub, what the heck, dat kan ik desnoods nog met een timertje op de waterleiding geregeld krijgen). En je kan je favoriete bijvoer via de tonnen voorzien (tomatspecial, melasse, netelgier, smeerwortel, compostthee...), hoe moet dat met zo'n hogedruk systeem ? OK, kost een beetje centen (ongeveer één euro/m=4 spinnen kant-en-klaar nieuw, iets goedkoper met losse onderdelen, en als je een beetje uitkijkt voor ongeveer de helft op de tweedehandsmarkt - maar dan misschien ook half verstopt) maar wat kosten 20 uren vrijgekomen vrije tijd tegenwoordig, geïndexeerd alle volgende moestuinseizoenen opnieuw ?

Praktisch. De kranen heb ik niet helemaal onderaan de tonnen gezet. Daarmee verlies ik misschien 10L per vat maar hoop ik de grotere brokken en vlokken (die blijkbaar al eens in de regenput sukkelen) de kans te geven te bezinken, eerder dan de darm te verstoppen (misschien toch nog maar eens een echte filter voorzien). Kostte eigenlijk nog het meest aan de koppelstukken, had goedkoper gekund met wat spanringtjes maar dan weer niet zo flexibel als nu ("kies de bron"). (4) Aparte circuits voorzien voor de tomaat+paprika en komkommer+meloen (links en rechts), zo kunnen die allemaal een eigen regime krijgen (tomaten 1x per week, meloenen 2x per week bv.) en eventueel zelfs hun eigen tonnetje.

Nu nog water vinden (want al mijn bronnen staan droog) ... en dan houden we wie weet toch een kwart-are tuin in leven dit seizoen (terwijl we op de dag van het park lekker in de schaduw op het tweejaarlijkse ukulelefestival zaten bijvoorbeeld).
En dan hebben we die van Beervelde nog, maar daar ga ik donderdag misschien eens voor op mijn gouden pelouzeke liggen (als hij niet te hard prikt).

Oh, en er zit een beest in mijn tuin dat graag halve-meter ruggetjes perfect weer met de grond gelijk maakt (staat er al niks en deed ik eens de moeite om de aardappelen aan te aarden, dan kan kom je zo iets tegen) ... iemand een idee ??

23.5.11

dat moet je (gaan) zien ...

... was dus in Amsterdam voor het werk. En omdat ik allergisch ben aan een retourtje treinen-hoofdpijnigen-treinen brei ik er graag een stukje plezier aan vast. Keukenhof was ondertussen alweer dicht, dus moest/mocht ik op zoek naar (groene) alternatieven.

Het Amstelpark bijvoorbeeld. Een gratis(!) park in Amsterdam Zuid, beetje verder dan de RAI, ooit (1972) de lokatie van de 10-jaarlijkse floriade (2012 in Venlo, niet zo heel ver weg in tijd+afstand, in de gaten houden dus). Grote delen van de installaties werden behouden, en zijn eigenlijk nog altijd de moeite. Voor de rozentuin was het nog een beetje te vroeg blijkbaar, maar Rhododendron-liefhebbers komen er zeker aan hun trekken (daar snap ik niks van maar allez kom, het is toegestaan) in de gelijknamige vallei. Japanse/alpiene tuin, coniferentuin,... Het leukste vond ik nog te dwalen in de heemtuin waar inheemse planten hun (vrije?) gang mogen gaan. Inheemse planten die zich weinig aantrekken van de droogte (maar eerlijkheidshalve ook enigszins beschermd staan in het inheemse bos).
Daarnaast is het ook nog een gewone speeltuin, wandel- en pic(k)nic(k)park, met een democratisch retro-treintje en al.
Af en toe worden er ook workshops georganiseerd (plantenkennis, fotografie,...) dus misschien moet ik me maar eens een internationaal treinabonnement aanschaffen ;-)










ceci c'est pas un rietveld mais un Rietveld (imitatie), met daarvoor enkele borders waaruit we vooral onthouden dat (te) grote groepen in een border niet echt boeiend zijn (ziedewel meester).

Ik kan geen botanische tuin voorbijgaan zonder er even binnen te springen. Wel een beetje jammer dat die van Amsterdam niet gratis is (7,5euro). Zeker omdat hij niet zo heel erg groot is en de collectie niet echt lijkt te veranderen. Nog meer omdat de oranjerie dicht is. Maar aangezien de periode van mijn bezoek toch een paar weken vroeger is dan vorig jaar en het seizoen een beetje voor loopt (en maar een beetje de kluts kwijt) konden we toch weer op zoek naar de mooiste van het moment onder de bijzondere en gewone planten.
Wat zeker m'n aandacht heeft getrokken was de valse indigo (kent u deze nog?, Baptisia australis, een beetje superman-lupine : groter, mooier, gezonder, eleganter ... dan de Lupinus. Gillenia trifoliata sprong ook in het oog met zijn ranke stervormige bloemetjes. Roscoea cautleoides zal de Iris-liefhebber wel charmeren (check). Heuchera sanguinea, en ga zo nog maar even door ... Met 8 beaufort had het amper zin om foto's te maken, maar kom, een mens kan niet alles meehebben.
(btw, vergeet souvenirjagen : ze hebben er leuke watervogelfluitjes voor 75ct en die vinden de kinderen geweldig).

valse indigo

Wat wel een meevaller was, was de grote reclame op een kleine gevel. Katinka Polderman in de Kleine comedie. "Of ze nog een kaartje hadden". Net nog één laatste op de achtste rij. Haar pijpenlied mag dan misschien wel legendarisch zijn (geheelonthouders en de pruimtabak-lobby kunnen zich misschien beter onthouden) en is haar homolied een leukere meezinger dan I will survive, maar dat is natuurlijk slechts een topje van die brilliante taal-ijsberg. Nee, heb me geen seconde verveeld in haar sprookjestuin...

katinka polderman

Mocht eigenlijk helemaal geen foto nemen (maar ik moest hem ook niet wissen) en afgezien van het feit dat er maar een ieniemienie spoilertje in gevangen zit mag het vooral een promo zijn voor haar nieuwe show : ga hem zien als je de kans krijgt!! (dat hangoorkonijn is trouwens leuker als zij het brengt)

We hebben de dag des oordeels blijkbaar overleefd maar daar denkt de tuin voorlopig anders over. Die blijft thuis rustig verder sterven, zelfs de vetplanten die misschien al 50 jaar in de voortuin staan houden er stilaan mee op (het groendak is bijna leeg en dat was nooit de bedoeling). Ik weet niet waar de border-zaailingen nog kracht vinden om water uit de grond te zuigen.
Al dat zonlicht heeft in combinatie met de droogte ook al geen goede invloed op de jonge serreplanten : zonne(en -wind?)brand op het frêle jonge blad van tomaten, pepers, paprika's, aubergines,.. (witbeige vlekken, niet zo heel erg maar wel verschietachtig). In een normaal seizoen verdragen de planten slordig afharden, dit seizoen dus niet.
Kleinfruit houdt ook aardig vol, maar kleinfruit is natuurlijk maar nuttig als het ook deftig fruit opbrengt (dat doet de rabarber bijvoorbeeld amper).
En de patattenkevers (die larven zijn geen pimpampoenen) zijn ook al daar, de dorstige piepers die nog maar net bekomen zijn van die late vorst hebben blijkbaar nog niet genoeg tegenslag gekend. Opsporen en manueel wegplukken dus, en verzuipen want de kippen lusten ze toch niet (waarschijnlijk van de aardappelgiften?) en ze spetsen enorm (mondjetoe) als je ze doodknijpt. De onderkanten van de bladeren hangen ook vol met gele eitjes dus er komen er nog (kapotwrijven!).

watergeven, daar gaan we ook nog iets mee doen...

ahoh ... en het is heel de week Chelsea flower show op BBC, maar dat wisten jullie waarschijnlijk al.

16.5.11

ze liggen erin ...

... tomaten, paprika's, pepers, komkommers, aubergines hebben plaats gemaakt op het d(r)uivenkot door in de serre te gaan staan. Niet van hun eigen helaas maar het zwaarste werk van het serreseizoen (incl. opkweek vanaf zaad) is nu eigenlijk wel weer achter de rug.
Much about the same zou je kunnen zeggen. Zelfde 42 tomatenplaatsen (iets meer dan de helft nieuwelingen, geen CDB). Weer veel te veel meloenen (maar die moeten dan ook maar zo lekker niet zijn). Maar dan weer minder pepers dan andere jaren (daar heb je er toch altijd teveel van - één of twee jalapenos zou ik nog durven importeren, want die ben ik rats vergeten), iets meer paprika's, en voor de eerste keer aubergines (weet dus nog niet of die liever in vollegrond/pot/binnen/buiten/... staan).
Nu nog even overzichtelijk maar straks weer een jungle.
De waterflessen zitten in de grond, en de emmers (SIP-voor-beginners, drainage aan de zijkant boven de bodem ipv in de bodem) op de grond, maar het zou goed kunnen dat het watergeven zelf nog gaat veranderen.
Mulchen met kamgras en stinkers na m'n werkreisje naar Amsterdam (iemand nog leuke tuintips voor aanstaande zondag op fietsafstand van A'dam???).



Stuk voor stuk als zaadje vertrokken, en allemaal wel een paar keer door mijn handen gegaan. Allemaal vertrokken in hetzelfde verwarmde kweekkastje van 60x40 (mijn belangrijkste reden om met kleine krantenrolletjes te beginnen, kweekkastmanagement). Dit seizoen bijgestaan door een onverwarmd "kweekkastje" voor alles wat niet echt extra warmte nodig heeft (bloemenzaden, pompoenen, ...), toch niet als je niet perse in de winter wil beginnen met pompoenen ;-)
De kader waarin ooit onze Eerste-Winkelrekening-Bij-Samenwonen heeft gehangen (melo, ikweethet) en die ik dus al jaren had, past perfect op een grote isomobak die ik al jaren had (past perfect zou je niet zeggen op de foto, maar zo'n kastje moet ook luchten, al zeker als de zaailingen tegen het dak zitten ;-). Weer een paar euro uit de kringloop voor een handig instrument. En niet lelijk om naar te kijken ("of ze al gegroeid zijn"). Wel het glas nog eens onder handen nemen, of het lijkt alsof we de ISO weer op 3200 hebben laten staan.
Die pompoenen hebben we vandaag ook nog maar even allemaal buiten gegooid, in het kippenhok beginnen de eerste spontane planten de kop al op te steken (nature knows best you know). Zoals gewoonlijk ook weer veel te veel exemplaren, we (de natuur en ik) zullen nog wel dunnen.