29.10.09

peperjam ...

Laat de klep van de printer maar toe, er is geen vastgelopen papier gemoeid bij deze jam.

Van een tweede deel van de dikwandige pepers (en nog wat paprika's) werd voor de eerste keer confituur gemaakt. Dikwandige pepers bewaren niet te best en invriezen is dan misschien de eerste reflex.
Waar je vorig jaar de deur niet uitkon zonder een ecoridder met een groene pluim in zijn gat tegen te komen, lijkt de eco-storm te zijn gaan liggen. De eco-doemscenarios zijn uitverkocht, uitgeknepen, uitgemolken, uitgezongen. Buiten twee handen vol zonnepaneelopportunisten en de klinisch dode auto-industrie hoor je amper nog wat over 'initiatieven voor de toekomst' (los van het feit of het nu goede of slechte initiatieven zijn).
Naast de ecologische voetafdruk van een vriezer ("jomma die moet toch altijd opstaan, dan kan em beter volzitten ?", jamaar, altijd maar meer en groter) zijn er ook nog praktische bezwaren tegen het alleenrecht op conserveren door invriezen, van pepers. Om er maar eentje te noemen heb je meestal zo weinig van de pepers nodig bij een bereiding. Tenzij je ze dus verpakt in vingerhoedjes, is de kans groot dat je je pakje pepers een twintig tal keren uit de vriezer hebt genomen om er een theelepel snippers uit te halen, ook niet echt ideaal.

Confituren zijn waarschijnlijk de gemakkelijkste manier om iets langer te bewaren.

peperconfituur, jam van papers

- pepers
- porto
- ui
- (confituur)suiker
- rode wijnazijn
- mandarijntje

Om niet teveel scherpte aan de paprika's te verliezen werden er nog wat van de hetere soorten toegevoegd.
Een eerste bijzonderheid bij dit "geregje" is dat het proeven en bijsturen wel wat ballen aan je lijf vraagt.
Een tweede kleinigheidje is dat het roeren boven zo'n duivelse pruttelende pot pikante sapjes toch aardig de emoties losmaakt, van "had ik nu niet beter mijne grotere bril opgezet" tot "aaaaahahaaa!" als er weer een druppel op de rug van je hand is geland, het kleine brandwondje lijkt wel door je hand te zakken.

De pepers werden klein gesneden om ze wat sneller te laten mals worden, geholpen door een flinke geut porto; pepers en paprika's zijn niet poederdroog te noemen maar het is ook niet zo dat ze meteen liggen te zweten in eigen nat. Een paar recepten gebruikten ook rode wijnazijn, misschien om de zoetigheid van de vruchten en de suiker wat tegen te gaan, de azijn heb ik naar het einde toe een beetje toegevoegd maar misschien was het niet echt nodig. Het mandarijntje stond in geen enkel recept, dat lag gewoon in de weg. Op het einde nog even de mixer erdoor. Klaar.

peperconfituur, jam van papers

Het resultaat is ver boven alle verwachtingen echt (echt!) een geweldige confituur, die zonder probleem zou kunnen doorgaan voor een perfect geslaagde aardbeiconfituur (pas achter op de tong valt ze -redelijk gezwind- door de mand, als aardbeiconfituur dan toch). Zelfs te eten met het lepeltje dus, maar ook perfect als basis voor een marinade, de wok, het sausje bij de lenterolletjes of op de paté,... (maar ook voor het bakken, van een op maat geknipte poets, cfr. 'zou kunnen doorgaan voor een perfect geslaagde aardbeidconfituur').
Ik dacht dat ik het nooit zou zeggen maar : volgend jaar zet ik nog meer pepers.

28.10.09

nieuw ijzer

Ongezien. De keuringsdienst van waarde last, ad hoc, een vervolgverhaal in op het vreemde ijzer in onze voeding (met name de ontbijtgranen). Ik denk dat het de eerste keer is dat ze gestuurd door de actualiteit hun programmatie aanpassen, het is zeker de eerste keer dat ze een vervolg breien aan een 'oud' onderwerp.
Ze kregen geen antwoord van de producent en Kellog's enige reactie scheen een advertentie te zijn dat het wel allemaal goed zat zo. Dat maakt de gezond paranoïde journalisten nog nieuwsgieriger en ze gaan opnieuw op onderzoek ('de Keuringsdienst weet : als de fabrikant begint te klagen, moet je doorgaan met vragen, en ze smeden het ijzer nu het nog heet is.

U kijkt toch ook (morgen, donderdag, Ned 3, 20u25) ?.

25.10.09

Da kannekik ni pikke, ni pikke, nie pikkeleuh dedju ...

Vlezige pepers, die met pak aan, bewaren niet zo denderend goed. De dunwandige pepers (meestal de wat hetere soorten) laten zich spontaan (ver)drogen. De meest voor de hand liggende manier om ze te bewaren is versnipperen en invriezen maar het kan ook anders. Eén van die alternatieven is pickelen. Dus Clement, Aar joe reddie voor te pickeleuh ?? Jalapeno Pickles.

jalapeno pickles ingrediënten

- Jalapeno pepers
- wortelen
- look
- zilveruitjes (Ja Bea, I lie and I cheat, maar toch niet te dikwijls)
- rode en witte chalot (compensatie voor de zilveruitjes ? misschien)
- witte wijnazijn (met dragon)
- peper en korianderbollekes
- laurier

Wortelen en pepers in schijfjes, even aanstoven met wat knoflook en chalot. Azijn koken (eventueel met wat suiker als het zoetzuur mag zijn). Bokalen afvullen met de pepers, zilveruitjes, bollekes en laurier, en bokalen verder volgieten met de azijn.
Moeilijk was dat weer niet. Alleen zien dat je de azijn niet te lang laat inkoken want dan heb je misschien te weinig voor je bokalen (gelukkig had ik nog een fles rode wijnazijn en de azijn van de zilveruitjes achter de hand).
Best een week wachten om erin te vliegen heb ik ergens gelezen; en dan te bewaren tot... tot ze weer groen zien zeker (of ietske vroeger als je je werkverzuim zo laag mogelijk wil houden) ??

jalapeno pickles potten

Vrijdag eens een andere definitie van "Mosselen natuur" geprobeerd : "ik ga naar de moestuin en neem mee wat de natuur op dat moment te bieden heeft". Venkel (begint last te krijgen van de kou wel), knolselder, chinese kool, ui, wortelen, paprika en een geut Martini bij gebrek aan pastis, een variatie op wat bij Vital de mosselman in Leuven vroeger 'mosselen op grootvaders wijze' heette. Maar lekker, lekkerder dan gewone mosselen natuur. En eens geen frieten maar (bio)brood met een slaatje als toespijs, geraspte knolselder met het fijnere blad van de chinese kool, appelen, gember en mayonaise; verslaat de klassieke Waldorf met gemak. Nee, ik heb de frieten niet gemist. Was het al maar weer vrijdag.
Ah, nee vrijdag gaan we naar Katzenjammer in Dranouter, de Noorse kruising tussen Laïs en The Levellers, multi-instrumentalisten met ballen. Omdat we dan toch aan de andere kant van het land zitten en kaarten hebben voor de fototentoonstelling van Vanfleteren (Portretten) in Circus Mahy in Gent blijven we een beetje hangen... kent er iemand misschien nog een leuk eetadresje in Gent ??

23.10.09

fruitleer ...

Ik heb niet het geluk te mogen beschikken over fruitbomen op leeftijd, de fruitproduktie is met uitzondering van het kleinfruit dan ook nog bescheiden. Het kan (hopelijk) snel gaan van 'te doen' naar 'te veel' en dan moeten we weer op zoek naar manieren om de oogst te conserveren en het verbruik zo wat te spreiden in de tijd. Maar waarom uitstellen wat nu al kan ?

Eén van die alternatieven om fruit te bewaren is fruitleer, 'fruit leathter', fruit jerky, fruitmatten, ik kan er eigenlijk geen juiste Vlaamsche naam op plakken want tot deze week had ik het nog nooit gezien. Eigenlijk is het gewoon gedroogde vruchtenpuree, van gelijk welk fruit (het zou zelfs gaan van kant-en-klaar babyvoeding maar het zal je niet verbazen dat ik zo'n potje nog nooit van dichtbij heb gezien).
Deze week hadden we gelei gemaakt van onze druiven. Omdat de druivenpitten zich wel eens in de confituur lieten draaien en er toch altijd potten genoeg zijn om het jaar door te komen hebben we het deze keer enkel en alleen van de lek gemaakt. Wat overbleef was dus een beetje zonde om weg te gooien, maar perfect voor het eerste experiment met het fruitleer :

- druivenvlees
- appelen
- gember

Eén van de recepten zei dat geen enkele jerky kon mislukken als je er appelen bij deed, wie ben ik om dat tegen te spreken. Verwarm en pureer de hele handel, kook het een beetje verder in zodat je al wat vocht kwijt bent, smeer het uit op een bakplaat (halve centimeter, ik wist dat dat halve leven plattekaas smeren ooit van pas ging komen) en laat het drogen (wij in de oven, de gemiddelde Texaan gewoon buiten) : klaar. Geen toevoegingen van suiker of niks (honing mag voor de liefhebbers maar het is niet nodig tenzij je teveel zuren hebt, bij rabarbercitroenleer bv.).

Eerste probleem waren diezelfde pitten. Omdat ik geen betere manier vond om ze eenvoudig van het vlees te scheiden heb ik ze maar mee gestaafmixed en het papje door de kleinste passevite gedraaid. Uiteindelijk konden zo de meeste pitten toch redelijk ongeschonden van de puree gescheiden worden.
Tweede probleem was dat de meeste recepten plastiek aanbevelen op de bakplaat/vorm en ik had geen plastiek die in de oven mocht, dus maar zilverpapier gebruikt. Het verwijderen leek heel even op het gepulk aan de chocotoffwikkels (kon je daar ooit iets mee winnen?) maar kom, het ging.

fruitleer

Voor de verpakking heb ik het ingerold in vetpapier (maar omdat dat er eigenlijk ook niet was heb ik voor dit experiment even een broodzak gerecupereerd), en als knoopje heb ik het middenste stuk van mijn Dr. Martins veter gebruikt, dat helpt misschien om er eindelijk eens werk van te maken nieuwe veters te kopen (alhoewel, ik rij ook al een paar maanden rond zonder remmen op mijn fiets).

Gedroogd (4-8 uur in de oven aan 70°) zou het tot een maand goed blijven (trekkers zijn blijkbaar grote liefhebbers van gedroogd fruit in deze vorm) maar ik weet niet of het hier het einde van het weekend zal halen. De kinderen vinden dit snoepje geweldig, en ik vind het geweldig dat ze dit snoepje geweldig vinden (100% fruit, 0% toegevoegde suiker; al moeten we ze hier niet dwingen om druiven - of fruit in het algemeen - te eten).
Er zit wel een lichte crunch in door de zeer kleine deeltjes van de pitten hier en daar, niets in vergelijking tot het ijzervijlsel van de ontbijtgranen... en voor de rest kan ik alleen maar zeggen : zeer lekker, een blijvertje. Om het gewoon in de kast te bewaren had het wat droger mogen zijn; het groene geweten speelde weer op bij het drogen in de oven. De droogmachine mag bij deze weer wat hoger op de buy-a-licious lijst.

21.10.09

de perfecte middagpauze

Wat doet een werkende mens zoal tijdens zijn middagpauze ? Dineren en lameren staan zeker in de top 5, gevolgd door over-de-middag-commiskes of een terraske, en een enkeling gaat al eens wat zweten door te sporten of middels een snelle wip (maar dan neemt die enkeling beter minstens nog één iemand mee want op uwen allene dan zijt ge maar een vies manneke, toch op uw werk...).
Eén Belg op vier neemt niet elke dag een pauze, en één Belg op tien neemt zelfs nooit een pauze.

Zelf kan je me wel eens in een winkel treffen (kijken want het meeste koop ik online), of ergens op mijn ronde door de Kruidtuin maar vandaag heb ik een perfect alternatief gevonden. Met de camera naar het bos, één van de bossen die op wandelafstand van de werkplek liggen. Onderweg de zakken volladend met kastanjes waarvan er een groot deel weer "verdwijnen" tussen de fourageerplaatsen.

stuifzwam (Lycoperdon pyriforme)
(stuifzwam - Lycoperdon pyriforme)

Eerder deze week had ik een aantal interessante plekken gevonden (hors piste) met mooie paddestoelen en daar heb ik er vandaag al een aantal van getrokken (als je niet zo heel veel tijd hebt is zo'n voorbereiding wel meegenomen). Nu kan ik in het weekend gaan wandelen met het gezinnetje zonder camera of toch zonder "w817, ik ga nog eens ene zo proberen".
Als je wil weten welke paddestoel je tegenkomt zonder dat je daarvoor heel veel prentjes moet gaan vergelijken kan je deze eenvoudige determinatietabel voor paddestoelen eens uitproberen.

vliegenzwam (Amanita muscaria)
(vliegenzwam - Amanita muscaria)

De foto's zijn getrokken met de +1+4 en de +2 voorzetvergrootglazen (25 euro voor een setje), wel ok voor de eerste stappen richting macro (en macro lens).
Het was ook de bedoeling dat ik mijn budget gps tracking speelgoedje ging meenemen (travelhoney) zodat ik deze lokaties kon vastleggen (voor andere liefhebbers) maar die was ik weer vergeten (later dus).
Ik had wel nog een statiefje mee of toch iets wat daar moet voor doorgaan, maar dat was op z'n laagste stand onbruikbaar wegens nog te hoog (dit statief is eigenlijk altijd onbruikbaar maar af en toe beter dan niets). Een deftig statief "staat" stellig bovenaan mijn buy-a-licious lijst, één van de lijsten in het leven die nooit af zal zijn.

vliegenzwam (Amanita muscaria)
(vliegenzwam - Amanita muscaria)

Doe ook eens iets anders tijdens de middag en ... gun je scherm daarbij ook eens een pauze.

vliegenzwam (Amanita muscaria)
(vliegenzwam - Amanita muscaria)

19.10.09

oud ijzer ...

Daarnet nog een kleine marathon 'Keuringsdienst' op de digicorder afgewerkt, en ik ben nog een beetje aan het naschudden (wel weer op de manier waarop de Bulgaren 'JA' zeggen - want die schudden nee als ze ja bedoelen, [en annesom ok]).
Bij de laatste aflevering (op de digicorder, dus van vorige donderdag - van het nieuwe seizoen trouwens) dacht ik heel even aan zappen toen ze begonnen over voedsel en ijzer en spinazie. Ik zat plots weer in de aula, tijdens die ene les biochemie waar de legendarische zeepbel van het 'hoge' ijzergehalte in spinazie werd doorprikt. Ze zouden het dus wel weer gaan hebben over die rekenfout en het niet zo hoge gehalte ijzer in spinazie (Placebo Popeye).
Maar daar bleek het helemaal niet over te gaan. En vanaf toen was het weer WTF?! - happyhour.

Ze nemen het daar wel ernstig bij de ontbijtgranen wanneer ze 'dieet-ijzer' toevoegen (voor wie toch zo graag in het slanke jurkje glijdt : K Special K kreeg het er goed van langs). Maar het blijkt om 'echt' ijzer te gaan helaas (gemalen, verpulverd en 'ontdaan van onreinheden') en niet het minerale ijzer waar we van uitgaan dat het wel vanzelf in de spinazie geraakt en in de andere produkten die wij voedsel noemen. Met de hulp van een trekstaal (magneet) kwam er een hele voedselbeweging op gang, waar voedsel doorgaans vrij inert hoort te zijn (er zijn grenzen aan saignant, toch ?).
In een gemalen ontbijtpapje bleef er ook grut aan de magneet plakken, en dat puin liet zich op een papiertje gedwee verplaatsen door nog steeds diezelfde magneet. In Denemarken mag Kellogs blijkbaar niet verkocht worden want teveel ijzer is al niet goed voor de mens, laat staan als het van gemalen fietsen of ander gevarieerd ontbijtschroot komt. En wij onze tanden maar poetsen tegen 'de suiker' terwijl we met z'n allen dagelijks op ijzervijlsel zitten te knabbelen. We worden weer genaaid door de industrie. Terwijl ijzer zich in die vorm niet goed laat opnemen (understatement), en in combinatie met melk al helemaal niet meer. Je moet zelf maar eens kijken om het te geloven want het blijft ongelofelijk ongelooflijk.
Ik weet in elk geval dat we voortaan kunnen besparen op de ontbijtgranen. En ik word steeds blijer bij de gedachte dat er al maar vaker een vol bord uit de eigen tuin komt.

Het wordt stilaan tijd om weer aan de afwerking van het d(r)uivenkot te denken als ik tegen het voorjaar verwarmd, verlicht, gemeubeld en redelijk tochtarm in mijn nieuwe kweekkamer (nursingroom, mooier toch) aan de slag wil. En iedereen wil dat dat lukt, nog meer dan ikzelf, dus dat gaat lukken. Ondertussen begin ik wel een verzamelaar van oude stovekes te worden. De oude cuisinière werd definitief van de lijst gegooid omdat we het toch nooit (veilig en zonder een fortuin aan liften) boven zouden krijgen. En moest het daar toch geraken dan moet ik misschien een halve dag stoken voor ik er weer wat warmte uitkrijg. De strakke Nestor Martin A80 die ik gekregen heb is met zijn panoramisch zicht wel een knap ding, maar ook niet echt licht te noemen (en wel nog wat werk aan om het in zijn oude glorie te herstellen). In de weinige documentatie die ik erover vind lees ik vooral dingen over mazout en olie, dus het is precies nog niet zeker dat ik daar zomaar hout in kan gebruiken. De andere twee zijn type duvelke. Ik zal alle kandidaten sowieso nog eens moeten testen voor we er eentje naar boven tillen, en misschien moet ik dan toch nog een nieuwe kopen. Gelukkig kan ik de afvallers nog altijd "vermalen, verpulveren en ontdoen van onreinheden" voor ons gevarieerd dieet. Ik zal al maar kruidenpotjes beginnen te sprokkelen.

oud ijzer
(oud ijzer oude kermisattractie voor de Zoo van Antwerpen, u denkt een paardemolen te herkennen maar misschien is het wel de EETkraam, letterlijk)

15.10.09

het herfst ...

"Breng je fototoestel mee, we gaan naar Bokrijk". We gingen boompjes kijken in het Arboretum van Bokrijk, en zo rond de klok van zes op een schitterende zomerstuip in oktober betekent dat vuurwerk. Dat van dat fototoestel meebrengen was uiteraard geen probleem, maar het was blijkbaar minder vrijblijvend dan we dachten want het werd een heuse opdracht : "zoek een drietal bomen en/of struiken die NU boeien, en gebruik ze straks in het volgende ontwerp". Tof. Al een beetje rondkijken. De rietpluimen stonden als kaarsjes te branden, de kruinen stonden ginds in lichterlaaie, soit ... het gouden uur in volle glorie. "We gaan nog even wachten op..." ... oei, waarop ? ... de kaarsjes begonnen te smeulen, steeds minder ... en ineens waren ze uit, gedaan, fini, opper dan op=op. Het was nog licht, maar niet HET licht, het was nog herst maar niet DE herfst.

[img: het herfst]

De "mooiste" foto was dan ook die ene (eerste) die ik trok toen we nog aan het verzamelen waren op de parking, even voor zessen (maar een eik van dit formaat gaat niet in een doorsnee tuin). De kandidaten voor het ontwerp zijn nog geworden : Hamamelis, Gleditsia triacanthos, Ginkgo biloba, Euonymus (Euonymus europeus, alatus of planipes), Rosa carolina, Potentilla (nee toch maar niet, te geel), Clematis met daaronder een tapijt van Cyclamen, Lonicera japonica, Abelia grandiflora, Heptacodium jasminoides (bery bery nice), Nyssa sylvatica, Hydrangea, Magnolia, Moerascypres (Taxodium distichum, maar dan mag het wel een zeer natte tuin zijn). Deze, en nog een heel schoon anoniempje met een mooi roos blad staan op Flickr, wie me een tip kan geven voor het anoniempje (nummer 10), graag.
Nu, om te beginnen, herleiden naar drie.

En toen begon de lens ineens te piepen. (Oei, was het al te koud dan, nee toch, toch zo koud niet ?) Letterlijk en figuurlijk : licht uit (lichtjes overdreven maar toch uit voorzorg). De volgende dag benieuwd naar de foto's (want op achterkant lijkt natuurlijk altijd alles scherp) en de toestand van de camera. Hmm, nog altijd een skwiekje hier en daar bij het scherpstellen.
Konijnenberg : breng maar binnen maar reken erop dat je hem een maandje kwijt bent. Sony chat support (geweldig fantastig) "could you try a factory reset please" huh ? is dit niet gewoon hardware die naar de haaien is ? "We'll try it from there". huh? ça marche blijkbaar "que?". It works ... "have a nice day" laaikwaais.
Vreemd, nu maar hopen dat het daar bij blijft.

Na het snijden van de pepers en het drogen van de zaden komt misschien wel het gevaarlijkste : het verpakken van de zaden (nog snel voor een seed swap in Canada), en dan vooral het losmaken van de laatste achtergebleven zaden op de zaadlijsten. Zonder handschoenen staat er altijd wel het één en ander in de fik (zelfs met, dus waarom de moeite doen?), het aangezicht voorop (alsof ik het de hele tijd zou zitten te betasten of het er nog zit, en de binnenkant van de neus, is die al ooit weggeweest ?). Na een tijdje ook de vulpen waarmee de labels worden geschreven en dus ook de bek die de vulpen vasthoudt tussen de verschillende schrijfsels. Die banaan en dat brood zou ik voor het ontbijt willen houden dus ben ik weer verplicht om in de drank te vliegen; maar met mate want anders moeten we weer vaker gaan plassen... dat plassen heb ik na 35 jaar wel aardig onder de knie durf ik zeggen maar niet noodzakelijk zonder handen.

Update: Ik denk dat Euonymus (sieboldianus?) wel eens het anonieme anoniempje zou kunnen zijn...

13.10.09

Op het scherp van de snee ...

"Geen bijvoeglijk naamwoord, dus geen overtreffende trap", zegt taal.VRT.be. Mag niet, kan niet. 'Op het scherpst van de sne(d)e' is dus een veelgemaakte foudt blijkbaar. 'Het scherp' is het allerscherpste punt van een wapen of werktuig. Kom dan maar eens aan het scherp van mijn mes likken nadat ik twee uur pepers heb versneden, dan is zij het scherpst. "Mag niet, kan niet" is relatief.

[img: familieporttret pepers]

(Wie nog wat naampjes moet noemen moet maar op de foto gaan staan, dan verschijnen ze vanzelf - hover over the image to see the names).De oogst van het jaar is weer binnen. Er hangt nog wel een beetje maar ik heb er nu al veel meer dan genoeg. Dat wordt dus weer uitdelen (een aantal pakjes zijn al onderweg) maar het voelt wel goed om SinterKlaasNie (ZonderZwartePietWel) te spelen.

Van de meeste soorten werd (van de mooiste exemplaren) het zaad al geoogst met uitzondering van Bhut en Hot Pixie (need more time) en enkele Jalapenos (want F1 hybriden), en daarbij werd van elke soort uiteraard ook steeds een stukje geproefd. Ook al weet je ongeveer wat je mag verwachten is het toch altijd een beetje russische roulette spelen, met een geut alcohol als lapje tegen het bloeden. Ik kan ergere dingen bedenken.
Peter Peper ziet er stoer uit maar is bijzonder zacht ("hej, net echt"), de habaneros en Mme Jeanette geuren heerlijk naar fruit en inviteren je (vriendelijk maar gedecideerd) met een Ferme tik op je muil. Fatalli en Lemon Drop spelen het valser ("was het dat maar, neem dan nog maar een stukje"), om dan met enige vertraging letterlijk de draak te steken met je vlammende bakhuis.
Het is goed om op voorhand te weten dat de zwellingen altijd weer weg gaan en dat je gewone smaak ook altijd weer terugkomt, of je zou er mee stoppen met die dwaze spelletjes.
Altijd, tot nu toe toch. Maar er ligt nog een Bhut te wachten, en ik ben er nog altijd niet uit of het wel zo slim is om daar een stukje van te proeven.
Na twee uurtjes snipperen doordrongen net als de paprika's ook de pepers de keuken met hun typische geur, die wel veel minder wegheeft van snoepjes.

Wat we ermee gaan doen ? Versnipperen, verdrogen en verpoederen is het in gebruik het handigst. Zo kan je last minute nog wat "goe poeier" toevoegen aan een gerecht zonder dat je twee potjes hoeft te koken (al zijn bram en rosemarie al wel wat gewend van bij oma en opa). Curryketchup krijgt hier zo ook vaak een upgrade (zelfs pudding en chocomousse ;-) ). Een deel gaat de vriezer in. Maar ik heb ze nog nooit verwerkt tot een curry (niet het gele poeder maar de pasta). Of tot peperconfituur, dan is de marinade voor het vlees eigenlijk ook al half klaar. Misschien moet ik dat toch maar eens proberen.

Update: De habanero's zijn 'maar' even sterk als de Scotch Bonnet die Jeroen Meus deze week in "plat préféré" proefde (125.000-300.000 Scoville), Fatalli daar nog ergens boven en Bhut, wel ja die zit rond de 1 miljoen (ter referentie Tabasco® Habanero Sauce 7000 — 8000 Scoville, Jalapeno 2500 — 5000 Scoville, Tabasco® Ori­ginal Sauce 2500 — 5000 Scoville).

8.10.09

café-au-lait, olé olé ...

Al een half jaar zit ik te wachten op een onweer om mijn nieuwe speelgoedje te testen (de gratis-en-voor-niets gekregen Canon Powershot SX110 met de gehackte firmware CHDK, project : 'laat de camera maar zelf bliksems trekken van zodra hij ze ziet'). En er kwam maar geen. En toen kwam er één. En wat voor één. Eéntje om u tegen te zeggen. En waar zat ik : op een New Yorks dakterras. Niet in New York helaas, maar in Heusden, tijdens de les "kleuren en planopwerken" boven mijn ontwerpschetsen. In een lokaal met veel te grote ramen ... vier+één uur verwijderd van mijn speelgoedje.

Om te huilen was het.

Thuisgekomen kon ik na een half uurtje bokken nog een flauw staartje meepikken van een onwedertje dat zich stond uit te leven voor het venster van een fulgurofiel ... tien dorpen verder. De spectaculaire schichten waren niet meer, hoogstens nog wat doddelende weerlichten.
Maar, driewerf hoera : ik heb eindelijk het juiste script gevonden (quasi elke flits stond 'erop'), ik heb er toch nog een paar kunnen schieten en onderzoekers van KULeuven hebben 'ontdekt' dat we meer van dat vuurwerk gaan krijgen, dankzij de opwarming van de aarde. Kunnen de heren wetenschappers eens niet ontdekken hoe ze die bliksem zo snel mogelijk in een grote pil (batterij) krijgen, in plaats van te ontdekken wat Jan-met-de-pet al jaren vaststelt (is maar een suggestie) ?

Soit, het kon dus spectaculairder, maar het was toch behoorlijk licht daarbuiten om 23u58 te zijn. Volgende keer beter.



Dan maar, geïnspireerd door Marleen die bijzonder mooie foto's kan maken, het speelgoedje aan een ander experiment onderworpen (druppels, in de versie 'koffie met melk').
Helaas spelen de meeste van mijn experimenten zich zowat midden in de nacht af, niet ideaal voor foto-experimenten met een bescheiden compactcamera en zonder deftig artificieel hulplicht. Dus eigenlijk was dit experiment bij aanvang al een beetje gedoemd om te mislukken. Nu moest ik meestal op ISO 1600 trekken om nog ietwat snelheid te halen met dus heel wat korrel (want de flitser staat bij voorkeur uit voor snelle bewegingsdetectie), maar met CHDK kan de compact tot 1/60.000s (!!) en daarmee leg je nog wel details in de rand vast die anders volledig voor onze ogen verborgen blijven. Volgende keer beter.
Als je een Powershot camera van Canon hebt moet je zeker eens kijken of hij compatibel is, IS LEUK : DOEN!!



Update:



Café russe, nu het scherpstellen nog ;-)



Cafe shakerato, in tegenlicht, ma joeng toch...

7.10.09

zo is het wel "genoeg"...



Een gemiddelde Nederlander verbruikt 2,7kg paprika per jaar, een Spanjaard 4,3kg dus met onze 3kg gekuiste paprika (zonder klokhuis en steeltje) komen we toch aardig in de buurt. Meer vitamine C dan een citroen (de rode ongeveer 4 keer zoveel, daar gaat het imago van de citroen nog maar eens onderuit), maar ook rijk aan A en een paar van de B's, kalium, magnesium en fosfor, en arm aan caloriekes voor wie daar zeer nauw op zou letten. Een gezonde groente dus en niet zo heel moeilijk om te telen.
Dat ze wel eens 'sweet pepper' worden genoemd is niet zo gek, na 3kg snipperen hing er een snoepgeur in de keuken (en waren de snijtechnieken weer op punt maar dit geheel ter zijde).

De paprika's staan hier in volle grond, maar dit jaar zonder een eigen fles in de grond waardoor het gieten wat lastiger was, wat zich wel al eens liet zien aan de plant en zijn vruchten. Recent onderzoek zou (nog eens) aangetoond hebben dat de ééntaksteelt hogere opbrengsten geeft (maar op 2 stengels zou rendabeler zijn). Dus voor volgend jaar niet meer dan 2 stengels EN elke plant zijn eigen gietfles.

5.10.09

het moet maar eens gedaan zijn ...

Tomatenconfituur. Het is zo een beetje als het officieuze einde van het (alleszins mijn) moestuinseizoen. Er is nog wel redelijk wat te oogsten maar qua werkzaamheden beperkt het zich tot het virtuele sigaretje (sprietje) aan de rand van den hof, om te overpeinzen wanneer ik de bedden winterklaar ga maken en welke techniek(en) ik daarvoor ga gebruiken (het karton ligt al klaar), en oh ja of ik mezelf dit jaar eens kan motiveren om de dahliaknollen weer op te graven en weg te leggen (want laten zitten lijkt niet te pakken waar ik woon, dat heeft geen verdere experimenten meer nodig).
De tomaten die er nu nog hangen zal ik moeten teleurstellen, het lijkt gedaan met nazomeren. Een aantal rassen doen het nochtans nog zeer goed (en prune noire is er daar één van). Maar die nu nog groen zijn daar komt niks meer van en gewoon weggooien is uiteraard zonde. Toch als je er zeer lekkere confituur van kan maken.

tomatenconfituur is confituur van tomaten

Nodig (maar zoals altijd voor interpretatie vatbaar) :
- 2500g groene of licht rijpe tomaten (ze moeten nog hard zijn, allez ja, moet dat wel echt ?)
- 2000g (gewone) suiker
- 1 citroen
- 2 appels (granny smith,...)
- gember
- 3-4 eetlepels rum (en om de één of andere reden begin ik dan spontaan naar munt te zoeken)
- potten en pannen

Het klaarmaken gebeurt over twee dagen. De eerste (avond) snij je de tomaten, citroen en appels zo dun als je kan (niet dikker dan een halve centimeter) in schijfjes, en leg je ze lasagna-gewijs in laagjes met suiker. Bij een bio-citroen mag de schil van de citroen er mee in, maar we vonden geen bio-citroen en omdat we geen meubelwas aka 'insectenstront met bloed' (keuringsdienst van waarde) in onze confituur wilden hebben we de schil maar achterwege gelaten. Citroen en granny smith zorgen voor wat extra zuren, tomaten zijn al aan de zoete kant, en suiker werkt die zoetigheid niet echt tegen. Citroen en appels schijnen ook aardig wat pectine te bevatten dus enkel voor de smaak is het niet.

tomatenconfituur is confituur van tomaten

De volgende dag stook je dit alles goed warm (+- 30 minuten) met de gember en de rum, daarna laat je het nog een 10 minuten goed doorkoken. Alles even door de passe-vite en even opnieuw opkoken voor je de confituur in de bokalen giet.
In principe krijg je de confituur 'vanzelf' stijf zonder gelatine of van die confituursuikers. Maar deze keer werd hij iets slapper, hij zal niet door de boterham zakken maar misschien moet ik hem toch nog even wat verder inkoken als ik hem bij de paté wil gebruiken.
Het zou kunnen dat mijn hoeveelheid (4kg vlees) in mijn smalle kookpot wat langer nodig had dan het recept, helaas had ik te weinig tijd om nog langer te blijven roeren (en keek ik dus naar mijn taloorke en wist ik toen al hoe laat het was).

Dus wat hebben wij geleerd Griet ? Ten eerste : zorg dat je tijd hebt om te koken, ten tweede : niet teveel in ene keer, ten derde : kook ook de pitten van de appels mee die bezitten blijkbaar ook nog wat natuurlijke pectine. Klontjessuiker schijnt ook beter te zijn (maar wat 'lijmt' die klontjes ??). De vruchten te lang in suiker laten trekken schijnt ook nadelig te zijn voor het stijven. En misschien moet ik voor mijn Sinterklaas maar eens een speciale confituurpan vragen (ik ben toch weer zo braaf geweest dit jaar), daar verdampt het vocht wat sneller mee. En last but not least : kijk even of je genoeg bokalen hebt voor je begint of het is allemaal voor niets geweest ;-)

Het is in elk geval een lekkere confituur, een leuk alternatief voor de klassieke uienconfituur.

tomatenconfituur is confituur van tomaten

3.10.09

Bloemenweide - eerste jaar

Als ik AnneTanne haar lijstje zie opmaken van de soorten die ze dit seizoen in haar bloemenweide aantreft(/trof), en daarbij ook de evolutie van de soorten in kaart brengt, dan kan ik alleen maar jaloers, vol hoop en in blijde verwachting van een gevestigde bloemenweide een beetje amateuristisch spieken op mijn zaadmengsels (de meeste ken ik wel, de lessen plantenkennis waren WEL ok bij Syntra, maar dat wil niet zeggen dat ik ze allemaal meteen zou kunnen benoemen). Bij mij is dus alles status : I, zonder meer.


Verwilderingsmengsel :

duizendblad - Achillea millefolium
agrimonie - Agrimonia eupatoria
bolderik - Agrostemma githago
witte dille - Ammi majus
engelwortel - Angelica
hondskamille - Chamaemelum nobile
leeuwenbek - Anthirrhinum majus
goudsbloem - Calendula officinalis
korenbloem - Centaurea var.
muurbloem - Erysimum cheiri
wilde chicorei - Cichorium intybus
fuchsia - Fuchsia ??
meisjesogen - Coreopsis verticillata
vogelogen - Coreopsis lanceolata
ridderspoor - Delphinium
anjer - Dianthus ?
vingerhoedplant - Digitalis purpurea
satijnbloem - Dimorphotheca sinuata
zonnehoed - Echinacea
slangenkruid - Echium vulgare
kokardenbloem - Gaillardia Aristata
weise walstro - Galium album
echte walstro - Galium verum
zomerazaleas - Godetia ?
gipskruid - Gypsophila muralis
nachtviool/damastbloem - Hesperis matronalis
scheefbloem - Iberis sempervirens
woekerbloem - Chrysanthemum ?
judaspenning - Lunaria annua
blauwe vlas - Linum usitatissimum
rode vlas - Linum grandiflorum
rode weiderik - ??
wilde malve - Malva sylvestris
echte kamille - Matricaria recutita
reukloze kamille - Matricaria maritima subsp. inodora (Tripleurospermum maritimum)
vergeet- mij-niet - Myosotis
liefdesbos - ??
juffertje- in-t-groen - Nigella damascena
(middelste) teunisbloem - Oenothera biennis
klaproos - Papaver rhoeas
kleine bevernel - Pimpinella saxifraga
salie - Salvia officinalis var.
zeepkruid - Saponaria officinalis
anjer silene - ??
dagkoekoeksbloem - Silene dioica
en andere...


Zomerbloemenmengsel, ongeveer een vijfde van het totale mengsel, "voor de snelle impact" :

korenbloem - Centaurea
bolderik - Agrostemma githago
kattestaart - Lythrum salicaria (cave culturele verwarring ?)
wilde dille - Ammi majus
chrysant/margriet - Chrysanthemum
leeuwenbek - Anthirrhinum majus
goudsbloem - Calendula officinalis
chinese aster - Callistephus chinensis
muurbloem - Erysimum cheiri
woekerbloem - Chrysanthemum ?
fuchsia - Fuchsia ?
koreander - Coriandrum sativum
meisjesogen - meisjesogen - Coreopsis verticillata
hazelaar - ????
hondstong - Cynoglossum
ridderspoor - Delphinium
satijnbloem - Dimorphotheca sinuata
slangenkruid - Echium vulgare
vogelogen - Coreopsis lanceolata
zomerazaleas - Godetia ?
gipskruid - Gypsophila muralis
zonnebloem - Helianthus annuus
strobloem - Helichrysum arenarium
scheefbloem - Iberis sempervirens
grote margriet - Chrysanthemum indicum
zilverkruid - Dryas octopetala ? Dryas suendermannii ?
blauwe vlas - Linum usitatissimum
rode vlas - Linum grandiflorum
koekoeksbloem - Lychnis flos-cuculi
reukloze kamille - Matricaria maritima subsp. inodora (Tripleurospermum maritimum)
wilde malve - Malva sylvestris
nigelle - Nigella arvensis
juffertje- in-t-groen - juffertje-in-t-groen - Nigella damascena
klaproos - klaproos - Papaver rhoeas
bijenweide - ??
praalwinde - Convolvulus
zonnehoed - Echinacea
anjer silene - ??
Komkommerkruid - Borago officinalis
Cosmos var.
en andere...

Met overlap dus zo blijkt. Daarbij uiteraard nog een heleboel 'usual suspects' (netels, boterbloem, akkerwinde,...en hennig wat soorten grassen; kweekgras zal ik wellicht nooit zien vertrekken maar naar 't schijnt kan je daar gezonde cocktails mee maken).
Begrijp me niet verkeerd, ik ben zeer tevreden over het resultaat, al zal het misschien geen bloemenweide 'pur sang' zijn, de bloemenweide heeft boven elke verwachting gepresteerd, en mag dus blijven (als ze wil). Een aantal soorten (tweejarige,...) zullen zich in het eerste jaar nog niet in vol ornaat getoond hebben maar over het algemeen was ik echt tevreden over de impact (een uitbundige Monet zonder clownesk over te komen), en dat vonden ook de meeste bezoekers die de bloemenweide (in de breedste zin van het woord) eindelijk toegepast zagen. Want er werd al jaren over gezeurd en geschud, "geprombeerd" met busjes en zakjes uit de verkeerde winkels, met een verkeerde voorbereiding en dus verkeerde resultaten.

Ze heeft haar doel in geen geval voorbij geschoten : na het (bikkel)harde labeur om de weide af te schrapen is het achterste stuk geen enkele keer gemaaid dit jaar, en niemand (geburen incluis) had daar erg in (denk ik). Meer tijd voor andere dingen en niet onaardig om naar te kijken (hou er dus rekening mee dat je een deel van de verworven tijd gebruikt om naar te bloemenweide te gapen), perfect dus als je zo'n lap grond liggen hebt die daar wat ligt te liggen en waar je echt tegen op ziet om het te onderhouden (wacht daar te lang mee en het wordt een nog vervelender karwei) en waar je verder misschien zelfs niet naar omkijkt. Daar heeft niemand, zelfs de beestjes niet, iets aan.
Ik moet me wel nog eens deftig informeren wanneer ik ze maai en hoe hoog (zonder vaste planten en tweejarige misschien vroegtijdig "te nekken"), maar ik zou het jammer vinden als ik ze nu al moet maaien want ze ligt er nog 'leuk' bij. Hoe lang mag het maaisel blijven liggen voor het afgevoerd wordt; heel even of hebben ze al genoeg zaad geworpen en mag alles eigenlijk meteen afgevoerd worden (afvoeren en niet bijmesten is beter voor het behoud van de bloemen tegenover de grassen en andere woekerkruiden). Kortom, alle adviezen daaromtrent zijn welgekomen (terwijl ik er zelf wel een hele halve les over heb gehad ;-) dekke toch ).
Ik ben ook benieuwd welke bloemen er volgend jaar opnieuw of nieuw bijzijn, welke verdrongen worden en of de bloemenweide op termijn wat stand houdt. Op basis van mijn zeer korte experiment kan ik alleen maar zeggen : DOEN !!



En terwijl ik zo door mijn fotoalbums bladerde zag ik dat ik veel te weinig foto's van de bloemenweide getrokken heb terwijl ze wel een paar rollekes digitale film verdiende. Volgend jaar beter.

Update: Met dank aan natuurpunt : (zoals ik dacht) niet te kort maaien bij meerjarige mengsels (ongeveer 10cm) om de rozetten niet te storen, zo omstreeks half september, begin oktober. Moet ik maar eens gaan inplannen dan ... zonde van de bloemen wel, misschien moet ik er maar tussendoor slalommen bij het maaien.

1.10.09

fukking "fantastig toch" Eva...

Chocolademousse, Het vier-minuten recept (4!!) van Gordon-Fucking-Ramsay :

chocoloademousse

- 100g donkere chocolade (70% cacao)
- 300ml room
- 2 EL amaretto of likeur naar keuze (optioneel, niet flauw doen)
- 1 groot eiwit
- 50 g suiker
- amaretti koekjes voor op het bodempje (optioneel)
- nog wat chocoladeschilfers voor de versiering
- IJS(water) !!

1. Chocolade in stukjes doen zodat je het makkelijker kan smelten met de helft van de room (room tot kookpunt, van het vuur en chocolade erbij). Stukjes maken mag met een mes of je bent vooral aan je vingers het likken (tenzij dat je opwindt, niet doen).
2. doe het mengsel in een andere kom die op ijswater staat en voeg de amaretto en de rest van de room erbij. Nieuwe kom en het ijswater moeten ervoor zorgen dat het mengsel snel weer afkoelt. Klop het roommengsel tot je pieken ziet (opgepast, even te lang en het botert)
3. Klop "ondertussen" het eiwit op (doe er af en toe wat suiker bij) tot je een zachte meringue hebt.
4. meng de meringue onder het roommengsel
5. Voor de afwerking verkruimel je ev. wat koekjes op de bodem van het glas
6. klaar, bewaren/stijven in de koelkast, schilferen (chocolade, wit/melk/zwart/discobollekes/...) bij opdienen

De meeste 10 minuten van de 4 minuten ben je bezig met de room stijf te kloppen; hoe kouder je dit kan doen (gebruik een nieuwe kom en niet het pannetje dat net op het vuur heeft gestaan, en ijswater), hoe sneller het zal gaan. Maar kom, 10 minuten is nog geen ramp (geen nieuwe kom gebruikt :-x).

Ik ben geen liefhebber van chocomousse (wel van room), maar dit recept is echt fantastisch. Slechts een handvol ingrediënten zoals je kan zien en simpeler dan prins Filip : DOEN!

chocomousse

Update:Men vraagt mij : "waar haal je ijswater ?". Met wat steun van de vriezer gewoon uit de kraan. Maak ijsblokjes klaar en doe ze met wat koud water in een kom, zet in die kom met ijs(+)water de kom waar je de choco-room in opklopt.