13.10.09

Op het scherp van de snee ...

"Geen bijvoeglijk naamwoord, dus geen overtreffende trap", zegt taal.VRT.be. Mag niet, kan niet. 'Op het scherpst van de sne(d)e' is dus een veelgemaakte foudt blijkbaar. 'Het scherp' is het allerscherpste punt van een wapen of werktuig. Kom dan maar eens aan het scherp van mijn mes likken nadat ik twee uur pepers heb versneden, dan is zij het scherpst. "Mag niet, kan niet" is relatief.

[img: familieporttret pepers]

(Wie nog wat naampjes moet noemen moet maar op de foto gaan staan, dan verschijnen ze vanzelf - hover over the image to see the names).De oogst van het jaar is weer binnen. Er hangt nog wel een beetje maar ik heb er nu al veel meer dan genoeg. Dat wordt dus weer uitdelen (een aantal pakjes zijn al onderweg) maar het voelt wel goed om SinterKlaasNie (ZonderZwartePietWel) te spelen.

Van de meeste soorten werd (van de mooiste exemplaren) het zaad al geoogst met uitzondering van Bhut en Hot Pixie (need more time) en enkele Jalapenos (want F1 hybriden), en daarbij werd van elke soort uiteraard ook steeds een stukje geproefd. Ook al weet je ongeveer wat je mag verwachten is het toch altijd een beetje russische roulette spelen, met een geut alcohol als lapje tegen het bloeden. Ik kan ergere dingen bedenken.
Peter Peper ziet er stoer uit maar is bijzonder zacht ("hej, net echt"), de habaneros en Mme Jeanette geuren heerlijk naar fruit en inviteren je (vriendelijk maar gedecideerd) met een Ferme tik op je muil. Fatalli en Lemon Drop spelen het valser ("was het dat maar, neem dan nog maar een stukje"), om dan met enige vertraging letterlijk de draak te steken met je vlammende bakhuis.
Het is goed om op voorhand te weten dat de zwellingen altijd weer weg gaan en dat je gewone smaak ook altijd weer terugkomt, of je zou er mee stoppen met die dwaze spelletjes.
Altijd, tot nu toe toch. Maar er ligt nog een Bhut te wachten, en ik ben er nog altijd niet uit of het wel zo slim is om daar een stukje van te proeven.
Na twee uurtjes snipperen doordrongen net als de paprika's ook de pepers de keuken met hun typische geur, die wel veel minder wegheeft van snoepjes.

Wat we ermee gaan doen ? Versnipperen, verdrogen en verpoederen is het in gebruik het handigst. Zo kan je last minute nog wat "goe poeier" toevoegen aan een gerecht zonder dat je twee potjes hoeft te koken (al zijn bram en rosemarie al wel wat gewend van bij oma en opa). Curryketchup krijgt hier zo ook vaak een upgrade (zelfs pudding en chocomousse ;-) ). Een deel gaat de vriezer in. Maar ik heb ze nog nooit verwerkt tot een curry (niet het gele poeder maar de pasta). Of tot peperconfituur, dan is de marinade voor het vlees eigenlijk ook al half klaar. Misschien moet ik dat toch maar eens proberen.

Update: De habanero's zijn 'maar' even sterk als de Scotch Bonnet die Jeroen Meus deze week in "plat préféré" proefde (125.000-300.000 Scoville), Fatalli daar nog ergens boven en Bhut, wel ja die zit rond de 1 miljoen (ter referentie Tabasco® Habanero Sauce 7000 — 8000 Scoville, Jalapeno 2500 — 5000 Scoville, Tabasco® Ori­ginal Sauce 2500 — 5000 Scoville).

4 comments:

marleen said...

Zo'n berg had ik voor twee jaar ook, omdat ik ook wel eens wat peperzaden wilde zaaien- wat een oogst geven die planten! Sterkte met je blaren...proost!

Anonymous said...

Ik dacht al: eten die kleintjes dat ook, maar je maakt dus een apart potje. Al is het natuurlijk allemaal een kwestie van gewoonte; in het oosten eten de kleine boeletjes allemaal kleefrijst met gele curry ipv wortelpuree.
In datzelfde Oosten zijn rijpe bananen en brood trouwens beproefde methoden om een brandende mond te lijf te gaan; mocht de test toch eens tegenvallen...

the666bbq said...

oh ja hoor, rosemarie had 'pikant' al vrij vroeg in haar woordenschat zitten (eerst lichaamstaal, en dan "da's pikant"), bram vreet alles... en vindt het voorlopig goed genoeg dat we hem verstaan met zijn éénklankenwoordenboek. Ik denk dat hij aanleg heeft voor chinees want hij heeft wel een dozijn klankvariaties (en betekenissen) van "Ti".

Twee potjes worden pedagogisch gezien zo lang mogelijk vermeden, maar soms is het niet echt handig om op het laatste nog wat vuur te mengen (bv. bij mosselen) en dan kan je niet anders dan twee potjes te koken - de mama eet dan meestal mee uit het potje van de kinderen, dat zegt misschien ook al iets ;-)
Dat lukt ook aardig met de dranken : papa's drinken bier of wijn (soms koffie) en verder drinkt iedereen zonder morren altijd hetzelfde (water van de kraan).

Banaan dat had ik nog niet gehoord, maar voorlopig ga ik het bij het beproefde sterkere spul houden (whisky, aquavit, ...) van zodra ik ook maar denk dat het pikant kan worden (en uiteraard ook nadat ik kwam te weten dat het pikant was). En enkel omdat het zo goed werkt, niet omdat ik het lekker zou vinden of zo... neuneuh ;-)

AnneTanne said...

Volgend jaar ga ik toch ook weer meer dan één soort pepertjes zaaien.
Vorig jaar had zoonlief 'iets' gezaaid, met een overvloedig oogst die nog altijd niet op is. Dit jaar zaaide ik 'Hungarian Wax', en als gele peper waren die nog een klein beetje scherp, maar als rode peper kan je ze zonder verpinken zo uit het vuistje eten, en gaan ze eerder naar paprika smaken.
En inderdaad, kinderen zijn dat pikante snel gewend: toen we vorige zomer in Frankrijk in een Indiaas restaurant gingen eten, was zoonlief heel erg teleurgesteld omdat de koks zich daar een beetje te goed aan de cuisine Française hadden aangepast: lekker gekruid, dat wel, maar geen greintje pikant.