29.5.09

maar muizeke toch ...

Het zat eraan te komen dat een niet al te pientere muis mijn niet-gerestaureerde gele Vespa met gaten zou aanzien voor een lekker kazeke. Helemaal dom was het van dat muizeke om zich in het d(r)uivenkot te laten betrappen, het had er jaren gelukkig kunnen leven zonder dat we dat hoefden te weten (droog, privé waakhond, buffet met kwaliteitsgraan,...). Maar de angst voor nieuwe gaten in het zadel sloeg me om de oren dus de verstekeling moest weg (en die waakhond had ook wel eens kunnen tegenvallen want die is toevallig beste maatjes met poezen - hieronder met ons Mina zaliger).

come kitty kitty

De volgende dag zat het beestje al gevangen in wat heet een humane muizenval. Tevens ook de gemakkelijkste val : op te spannen zonder gevaar voor eigen vingers, aan twee kanten inzetbaar op een typische muizeloopbaan (vlak langs een muur) en iets meer flexibiliteit over wat er uiteindelijk met de gevangen muis moet gebeuren.
Voor de meeste kindjes was het meteen de eerste confrontatie met een echte muis (met volledig functionele nek en de lager gelegen zenuwbanen nog intact). Maar toen iedereen uitgekeken was was het hoe dan ook tijd voor 'de afrekening'. Geen zwemles-zonder-bandjes maar een naar-land-van-herkomst met een figuurlijke trap onder de kont, met als land van herkomst het bos ... aan de overkant van de straat. Waarschijnlijk zit muizeke dus ondertussen al terug in het d(r)uivenkot, hopelijk laat het zich nu niet meer betrappen want dan is het misschien wel schoonspringen-met-beton-aan-de-voorste-pootjes in olympisch bad (de metskuip), schavotjes-for-dummies of escortemuis-zkt-sm-poes. Groen zijn heeft zo zijn grenzen (met name ter linker zijde ter hoogte van de chocolade sigaretjes).

maar muizeke toch

Ik heb dan toch mijn bevestiging gekregen om naar de (gratis) fotoworkshop te gaan bij Sony. Zo twee dagen op voorhand met de boodschap 'annuleer minstens twee dagen op voorhand' doet me vermoeden dat ik in de reservepoule zat met mijn camera uit het niet-reguliere circuit van de Konijnendinges. Maar maakt niet uit want ik mag per slot van rekening toch gaan en ik heb meestal toch een flexibele kalender (geen). Met uitzondering van het kraambezoek aan mijn kleine zus die pas is bevallen van haar eerste (Fleur), daar moet grote broer/nonkel toch zien te geraken.
Ik stond ook op het punt om mijn trouwe point-and-shooter (Canon powershot A80) die onlangs de (roze) geest had gegeven in de vuilbak te gooien tot ik toch nog maar eens google'de wat het probleem nu eigenlijk geweest zou kunnen zijn. Puur informatief want ik ging er vanuit dat wat het ook was wel als economisch onherstelbaar geklasseerd zou worden. Lang leve google want één zoekopdracht later stond het antwoord al op het scherm : bijkbaar is er een lading slechte (Sony) onderdelen in een batch Canons gesukkeld en de A80 zat daar bij. Straks krijg ik mijn senseo-dozeken van Canon en wordt hij volledig gratis hersteld.

De douane heeft een pakje uit Hong Kong onderschept, aan flarden gereten en weer netjes geplakt. Een pakje met mini-ministatief voor op reis, afstandsbediening voor nog scherpere foto's, reservebatterij en een 67mm polar filter waar ik - gekke Japannees - 62mm nodig en besteld heb. Daar gaat mijn blauwe lucht (tenzij mijn A80 snel gemaakt wordt want die had er al eentje).

zoek de 7 verschillen ...

Frank Obama, Barack Vandenbroucke

Iedereen wil Obama zijn. Waarom is niet iedereen zichzelf, zoals Rik Daems ?

Daems, dames, dames, Daems

En ik ging nooit iets over politiek doen op mijn blog. Maar ik moet 'zondag' gaan tellen dus ik zal nog wel moeten ... tenzij ik hen misschien kan overtuigen dat ik een zeer onbetrouwbaar sujet ben ...

PS : ik ben op nul en generlei manieren aan generhande partij verbonden ...

20.5.09

Net gemist ... gelukkig

Soms kan een mens al eens met het verkeerde been uit bed stappen, vanmorgen had ik meer geluk. De eerste tien minuten ben ik vooral bezig met wakkerworden en net in die periode had het kunnen mislopen. Een hoornaar had zich voor zijn laatste slaapje naast het bed gelegd, zo ongeveer midden op de wakkerword-route.
Zelfs op een bolletje gerold blijft het een indrukwekkend beest, maar al lang niet meer zo indrukwekkend als die eerste keer (maar zo gaat dat wel vaker met eerste keren).
Toen waren de omstandigheden ook anders. Het beest was springlevend imposant (zowat de helft groter) en ik zat een beetje genant met de broek op de enkels in het (te) kleine kamertje, ongeveer half klaar maar dus eveneens nog altijd druk bezig met drukken. Dat beperkt je vrijheidsgraden op een moment dat je niet op vrijheidsgraden wil beperken. Op een moment dat je nog niet weet dat dit een poeslieve insecteneter is. Op een moment dat je alleen nog denkt 'killerbee' en 'ik ga dood (moet dat nu echt hier ?)!'. De relativiteit van 'het gemak'.
Het schijnt trouwens maar een fabeltje te zijn dat één hoornaar een paard geveld krijgt. Als ze al steekt niet veel meer dan een gewone wespensteek tenzij rechtstreeks in een bloedvat of bij allergie.

Maar nu was het beestje dus dood. Wederom geluk bij een ongeluk werd gisteren het setje close-up filters geleverd (lang leve ebay) want er is toch geen makkelijker onderwerp om op te oefenen dan een dood insect.


slaap zacht hoornaar, Vespa crabro


    Er zijn verschillende manieren om de macro-wereld van de micro dingen te exploreren :

  • macro lens, veruit de beste optie maar ook de duurste. Die van Sony gaan van 400 (50mm) tot 720 euro (100mm) om maar iets te zeggen. Andere merken (Tamron,...) of okkazie (in mijn geval Sony en Minolta) kunnen de prijs wel wat drukken maar goede lenzen blijven de grootste kost.

  • extension tube, 100 à 200 euro, waarmee je lens wat verder van de sensor komt te staan.

  • omgekeerde lens op de body, of omgekeerd op je lens aan de body. Ook goedkoop (ongeveer 10 euro voor de omkeerring) toch als je nog een lens hebt rondslingeren maar al wat gecompliceerder.

  • close-up 'filters'. Filter-achtige vergrootglazen (diopters) die je voor je lens schroeft, geen lenzen wisselen (geen stof) en supergoedkoop (vanaf 20 euro). Meestal blijft de autofocus ook gewoon zijn ding doen en dat is voor de amateur-amateur ook meegenomen. Kwaliteit vanzelfsprekend wel wat minder (zeker aan de randen) en zeer beperte DOF (scherptediepte) maar dus wel een heel stuk goedkoper en dus wel ok om je eerste stapjes in de 'macro' te zetten. Er zijn twee-lenssystemen (achromatische) in deze groep voorschroeffilters die wat beter zijn dan de enkelvoudige maar ik ben gegaan voor goedkoper dan goedkoop (20 euro voor vier filters : 1, 2, 4, 10 ; inclusief verzending) dus de enkelvoudige.

  • De telezoom brengt je dichter maar niet echt close-up omdat de minimale scherpstelafstand toeneemt. Je verwacht dus niet dat je al gauw een meter van je onderwerp moet gaan staan. Daar springen de close-up filters bij door die afstand weer te verkleinen met de factor die op de ring staat.



Het onderwerp scherp krijgen is misschien wel het moeilijkste met de filters doordat de scherptediepte kleiner is. Je krijgt dus al maar een beperkte ruimte scherp, en het merendeel van de ruimte onscherp. Om dat wat op te trekken kan je je diafragma verkleinen (grotere f nummer) maar daardoor komt er minder licht binnen dus ISO omhoog en snelheid omlaag maar dat brengt dan weer meer kans op bewegingsonscherpte en ruis, zeker zonder statief. Dus altijd met statief. Een goed statief dan wel, mijn statief wobbelt na het indrukken van de ontspanner nog ongeveer 9 seconden na zodat de 10 seconden zelfontspanner net wel of net niet lukt. Maar de afstandsbediening is onderweg en een goed statief staat op de wensenlijst.
Een goede tip is trouwens om eerst met manuele focus op de kleinste stand op zoek te gaan naar de minimale scherpstelafstand.

Voorlopig ben ik wel tevreden met het resultaat, voor de prijs moet je het zeker niet laten.

17.5.09

Wordt er hier nog gewerkt ?

wordt er hier nog gewerkt ? niet teveel zwammen !

"Wordt er hier nog gewerkt ?", zei inspecteur van Zwam. Alleszins niet in de moostuin. Nee, dit is geen typo (typos bestaan niet, zelfs de meeste van mijn dt-fouten zijn bewust en weloverwogen, en die paar andere, well frankly my dear, I don't give a damn). Voor wie, zoals ik, niet elk patois machtig is : moos is in sommige dialecten modder en andere vettige vadsigheden die zich ter hoogte van de bodem afspelen. De zwam is dus een stille getuige van het feit dat de prei al meer dan een maand de grond in wil en de natuur er bij elke poging (en dat zijn er niet zo heel veel op een is-het-nog-ver-voor-het-pensioen-grote-Smurf-week) een stokje voor steekt, helaas geen preipoterstokje. Het is nog niet zo erg als bij the naked garden maar ik heb er toch al een beetje spijt van dat ik de regen nog geen halve week geleden misschien een beetje heb gejend.
Een geluk dus dat ik nog wat bloemenzaad achtergehouden heb want het andere zaad zal wel op de bodem van die gelegenheidsvijvers liggen.
De molspijpen hebben hun bijdrage gedaan aan de drainage, de meeste zijn daaraan bezweken en ingestort of hebben daarmee gewacht tot je erboven stond. Kortom, in het achterste deel van de tuin moesten we niet zijn.

Gelukkig bij het ongeluk werd er net een pakketje geleverd voor Rosemarie en bRambo (de bijnaam die bram bij de onthaalmoeders heeft gekregen) : het speelhuisje. Kasteel of boomhut-zonder-boom is waarschijnlijk al wat dichter bij de feiten maar kom, we (papa en de opa's), hadden het meeste van het weekend toch weer onze bezigheid.

huisje voor onze prins en prinses

Het pesticidending is ook af en de kippenspecial bijna, maar die hou ik nog even achter de hand (maar nu echt niet heel lang meer)... ik hoop wel dat ik één van de volgende weken nog eens wat mag tuinieren want met het dieven van de druiven blijf ik mij niet amuseren.

13.5.09

Regen in mei, dan is april voorbij...

Voor een keertje ga ik niet zeuren over de regen, sterker nog : laat maar komen die nattigheid. De sprossen, zoals de sedumstekken ook al eens genoemd worden, voelen zich beter op het groendak dan de gedroogde sprotten bij de visboer waar ze begonnen op te lijken ("ge moet ze geen water geven want daar worden ze lui van"). En eerder deze week heb ik in een droge periode tussen twee buien het budgetvriendelijke elektrische graskammertje van een vierletterketen (niks dan lof over dit machientje) nog eens een paar keer over het-stuk-dat-ooit-wei-was gejaagd zodat ik het-stuk-dat-ooit-bloemenwei-wordt kon inzaaien. Ik heb nog iets minder dan een kilo zaad overgehouden om achteraf nog wat te retoucheren maar ik hoop uiteraard dat ik het niet nodig zal hebben; dan kan ik nog wat guerilla-bommetjes gooien - de berm aan de overkant is een ideale kandidaat (voor wie per se vijandje wil spelen heb ik nog wat pissebloemenbommen over).
Dat zaad kan het niet beter hebben dan met die regelmatige vernevelingskes. Ik was wel net een halfuurtje te laat met dat zaaien waardoor ik weer onder de beten zit (ja, ik ben mijn vitamine D? K? ...? kuur weer vergeten) maar het zal de laatste keer zijn (niet dat vergeten van die kuur, maar de pesticiden-special weet je nog ... komt eraan)

pinky ... stuck in the middle with you

Gisteren weigerde de Scenic weer dienst, dit maal MET sleutel wat het allemaal een tikkeltje erger maakt. "Handrem defect" schreeuwde het dashboard. Dan maar even Renault bellen : "hoe kom ik hier weg". "Midden tussen de voorzetels zit een schakelaar in de vloer, daarmee kan je de handrem mechanisch uitschakelen". Midden-tussen-de-voorzetels gesloopt maar geen schakelaar te zien. "Tegenwoordig zit dat voor het reservewiel in de koffer meneer", maar ondertussen (gsm-loos is het wel wat over-en-weer lopen) was al de klank en het beeld van de auto foutu dus dat van die handrem zal wel vals alarm geweest zijn. De Scenic begon de laatste tijd wel meer mankementen te vertonen en ik stond met een groot onderhoud en een reis voor de deur eigenlijk klaar om hem te wisselen voor een andere. Vandaag waren de meeste mankementen spontaan genezen door een nieuwe batterij te plaatsen. De potentiële vervanger (grand scenic bij renault dealer) viel aardig tegen trouwens dus van vervangen is er voorlopig geen sprake meer (wie met parkeerhulp de achterkant van zijn wagen kan slopen kan aan mij geen wagen verkopen, met of zonder gouden garantie).

Van de hoopjes pompoenzaad (vers tot ongekend oud) was 4 van de 9 soorten wakker geworden. Magere opkomst, dus maar twee nieuwe zakjes gaan kopen. Daarnet nog een 5de zien opstaan dus misschien was ik weer te ongeduldig. Door diezelfde ongeduldigheid heb ik dit seizoen al een paar keer een graadje teveel ingesteld in de kweekkast, waardoor je 's morgens vertrekt met zaailingen die net boven komen en 's avonds weer thuiskomt met zaailingen die tegen het dak hangen. Ik moet daar echt maar eens mee ophouden.
De kiwi's aan het d(r)uivenkot hebben voor de eerste keer (na een jaar of vier) knoppen en aangezien het tweeslachtige zijn is er dit jaar kans op de eerste vruchten(tjes). De moerbei (M. nigra) die we voor de winter aangeplant hadden begint eindelijk uit te lopen maar dat schijnt wel een late te zijn.
Je ziet, de oppen en neren volgen elkaar weer aan een redelijk tempo op...

10.5.09

vier snaren en juu ...

yan yalego, the human trumpeteerukulelefestival achter de rug maar met een staartje, gelukkig niet al te lang en met een kleine krul. (foto met de IXUS trouwens)

Het werd een drukke ukulelemarathon, met een hele rits artiesten, misschien net eentje te veel (en als je het mij vraagt was het die ene in het midden). Een twaalf-uren-zitten-festival op de zeteltjes van de schouwburg van Sint-Niklaas liet zich toch wat voelen, zelfs comfortabele zetels worden na verloop van tijd een pain in the ass (speaking of which, ik schrok me een primaat toen ik daarnet het nieuwe programma ASStv op de nieuwe zender GUNKtv voorbij gezapt zag komen, vooral voor de liefhebbers van pruimen en appelsienen leek me zo op het eerste 'gezicht'). Soit, na twaalf uur, elke vierkante centimeter van een aantal zetels (vrije plaatsen) te hebben bezocht (rollend van het lachen, schuifelend naar de punt van verbazing, ritmisch meestrummend, zakkend van verveling bij die middelste,...) was het tijd om naar huis te gaan. Maar in de ondergrondse weigerde de Scenic die nochtans normaal vrij gewillig opent als je maar in zijn buurt komt. "Kom dan wat korter bij", fluisterde Caro zacht (en moe). Dat mocht weinig baten. Hmm, zou het, het zal toch niet, miljaar 't is ... kom, lopen ! De sleuteloze wagen is mooi in theorie (en meer dan handig in de praktijk) maar kent blijkbaar zijn grenzen, zonder sleutel marche pas. Ondertussen was de schouwburg al afgesloten maar een medewerker (die ik plots herkende als iemand van 'Meret' waar ik in een ver verleden ooit nog volleybal mee gespeeld heb) kon me wel even langs de artiesteningang binnenlaten. "Op welke van de 450 zetels zat je ?" Goede vraag, maar minder donker en zonder volk was het lastig oriënteren op zoek naar de sleutel onder een paar potentiële lokaties (zucht, en seffens de foyer nog). "Vergeet de zetels niet open te klappen" ... ook dat nog, opnieuw dan maar. "Ik ga eens even bellen naar een collega of ze niets hebben binnengebracht". Waarom heb ik daar niet zelf (eerst, eerder) aan gedacht ? Terecht.

De toppers : Veronica en Max (first), Yan Yalego (second), Jan De Smet, Gertrude en Gérard (free-podium, volgende keer 'voor echt' ?). Het 'youtube' fenomeen, Gus & Fin, was ook goed maar het was vooral vreemd om die te zien zonder hun venstertje op tinternet.
Op naar de volgende, en voor mij moeten ze daar geen twee jaar mee wachten.

ZOOM is plazant ...

zoom in op fazant in hof

Fazant gespot achter in den hof, even de zoomlens uitproberen, van 18 naar 250, los uit de hand ...

8.5.09

uit-tip voor het weekend

Het is weer ukulelefestival dit weekend (Sint-Niklaas) en na de succesvolle eerste editie (twee jaar geleden) telde ik als een kind dat op de Sint wacht de nachten af (nog eentje!).

2.5.09

april, grasmaand ..

In april krijgt de grasmat gewoonlijk wel wat extra aandacht (ik mulch dus ik verticuteer) met dit jaar als apocalyptische hoogtepunt het "wegpulken" van de wei. Met de gehuurde verticuteermachine werd de wei kaalgereden; althans dat was het plan toen we er aan begonnen. Maar onvoorzien veel regen en 5 jaar liberalisme ten aanzien van de onderverhurende mollenfamilies pleegden daar een stokje voor te steken : de machine liep voor geen meter. Dan mezelf maar voorgespannen in een geïmproviseerd gareel en deze iterim-ezel deed wat de 5,5 paarden niet konden : het ging vooruit (het ging verbazend goed vooruit, beminde gelovigen). Een paar uur later was het weer achter de zeurende rug "maar dat hadden we vanzelves op een hele dag kunnen doen", zei vader tegen moeder...
Dat het terrein nu genivelleerd is is leuk meegenomen maar het hoofddoel was om er nog eens een bloemenweide van te maken. Nog eens, al bleef de vorige poging beperkt tot het hier en daar wegkrabben van een plukje kweekgras om er eens boven te schudden met de bloemenweidemengelingbus van de doe-het-zelf-zaak.
De bloemenweidespeciaalzaak had een betere mengeling, maar voor een slordige 5 are ging het toch al snel om heel wat meer centen dan ik had verwacht, en het succes van de installatie bleek ook niet gegarandeerd (bestaande grasmat, rijkelijk mestende (boeren)buren,...) en als het niet goed 'pakt' dan wordt de investering nog duurder. "Gelukkig" was er onlangs een promotie van een vierletterketen : bloemenzaden voor een derde van de kiloprijs. Ik vermoed dat er hier wel weer wat truuken van de foor gemoeid waren want in de ongeopende dozen zaten bijzonder weinig pakjes van het verwilderingsmengsel (zomerbloemen zeer goedkoop, verwildering wat duurder, gemiddelde nog vrij goedkoop ... iets in die aard ??). Hoe het ook zij, ik had nog alle keus, die na mij kwamen al een stuk minder. Of het zaad op kan tegen dat van de speciaalzaak valt nog maar af te wachten, maar in het slechtste geval gebeurt er toch al iets.

Het materiaal van het groendak werd geleverd, ligt op het dak en blijft daar hopelijk nog een tijdje liggen. Misschien moet ik voor alle zekerheid de Vespa toch maar weer een tijdje in de keuken zetten. Voor de aandachtige kijker : de afvoer is inderdaad nog los, de eerste aftrekjes gaan beter niet de regenton in.
Ook hier : wat je zelf doet doe je meestal beter (toch als je de tijd neemt om het op je dooie gemak te doen, en iets te herdoen als het niet meteen goed zat). De opbouw van het groendak is niet zo moeilijk als je begint met een waterdichting in EPDM (of vijverrubber). Drainagemat erop, eventueel een rotswolachtige bufferlaag, en uiteraard het lavasubstraat. Ik heb gewerkt met stekjes, maar je kan ook zaaien, potplantjes planten of een kant-en-klaar sedummat gebruiken. Ik ben wel tevreden met het resultaat, als de stekjes aanslaan wordt het alleen maar mooier.

groendak

De rabarbervodka staat weer te trekken, een vaste waarde op het verjaardagsfeestje van Rosemarie (voor de kinderen uiteraard het kiddy-spul). Dit jaar ben ik gegaan voor rozer dan roze, want het lukte me niet altijd om het zo roze te krijgen als in het boekje ('hoe word ik een goddelijke huisvrouw'). Na wat extra advies uit de Nigella-hoek en van foodbloggers ben ik gegaan voor de combinatie van alle tips : enkel de rode stukken van de rabarber, met schil, suiker goed schudden en laten trekken op de rabarber voor de vodka erbij mag, minder lucht in de bokaal,... en warempel op dag twee zag het er al Knots-roze uit. Het lijkt dus gelukt maar door het amalgaam is niet duidelijk waarom nu wel (terwijl ik dit typ lees ik terloops dat je de rabarber er beter na een maand of twee weer uithaalt of het drankje wordt vanzelf weer grijzer, misschien is het daar steeds misgelopen).
Wie dit recept nog niet heeft geprobeerd moet het zeker eens doen : 300g suiker op 600g rabarber in stukken, schudden, 1 liter vodka op de rabarber , schudden, bokaal afsluiten en donker wegzetten (en af en toe schudden). Te genieten vanaf 6 weken, bij voorkeur voor 6 maanden. Voor dit recept alleen al verdient de rabarber een plek in de tuin, en voor het recept alleen al zou ik het boek weer kopen (het blijft natuurlijk ook een sterke titel).

La nouvelle camera est arrivée, 't is te zeggen ik heb hem gehaald en het zal vriend(in) noch vijand(in) verbazen dat het de Sony alpha 300 is geworden (met het alomgeprezen Sony 18-250 glas). Eerst nog wat oefenen voor de eerste foto's hier verschijnen, ik wil de tegenstanders van het toestel niet teveel de pap in de mond geven door mijn onkunde (het groendak is er al eentje van maar dat soort foto's kan je met een kartonnetje trekken).
Met wat geluk mag ik een workshop gaan volgen met gelijkgezinden (a300/a350) want Sony had blijkbaar een promotie lopen. Helemaal zeker is dat nog niet want 'de-heuvel-van-knaagdieren-met-lange-oren-maar-niet-zo-lang-als-die-van-een-haas' staat dan wel borg voor scherpe prijzen en een goede begeleiding maar blijkbaar zitten ze toch niet helemaal in het "reguliere" circuit. We zien wel (en als het er goed uit ziet trekken we er een kiekje van).