30.8.09

het jaar van de rups ...

Wat neem je mee als een vriend trouwt en je uitnodigt op zijn feest? Dan neem je hem toch pralines mee van zijn lievelingsmerk, 1500 grammen portie gemengd (with love, from hell). De zaalverantwoordelijke wist niet direkt waar hij met die doos naar toe moest (zowel bij de bloemen als bij de broodroosters zou het misstaan). Dat ik zei dat het groenten waren leek hem niet echt te helpen, ze zijn uiteindelijk toch in de koelkast beland denk ik... (Als je met je muis over het doosje gaat, gaat ze open - magic)

[img: wedding present peppers]

Ik lees af en toe (te vaak) en scheel van de gezonde jaloezie (gezonde jaloezie, een belachelijk metafoor waarmee je een doordeweeks huwelijksfeestje zo kan opvrolijken) hoe collega bloggers allerhande freebies toegestuurd krijgen, om uit te testen of 'zo maar'. De verdwaalde camera die ik enkele weken geleden per abuis in mijn bus vond heeft uiteindelijk zijn nieuwe eigenaar gevonden : moi. Ik mag hem houden van de herstellingsdienst, de eigenlijke eigenaar heeft waarschijnlijk ondertussen een nieuw toestel of zijn geld teruggekregen. Mijn nieuwe speeltje (Canon Powershot SX110 point and shooter) krijgt binnekort de niet-officiële firmware van CHDK onder de kap. Als je ook een Canon Powershot hebt kan het leuk zijn om uit te vissen of je model ook ondersteund wordt (mijn A80 niet bijvoorbeeld) want er gaat een hele krachtige fotografische wereld voor je open : RAW trekken, scripten, time-lapsen (elke x seconden automatisch een fototje trekken), bracketing voor HDR, motion detection (snel genoeg om bliksem vast te leggen), macro/focus stacking (verschillende macro opnames met beperkte scherptediepte op verschillende focus afstanden combineren tot één macro met grote scherptediepte), custom grids (regel van de derden), histogram en zebraview (onder,overbelichte delen herkennen),... indrukwekkend en maar een beetje ongelooflijk hoe een klein stukje software al die dingen 'plots' mogelijk maakt. Je zou je beginnen afvragen waarom Canon (en de andere merken) dit niet gewoon altijd in hun toestellen proppen. Wordt zeker vervolgd.

Het gaat beter met de vlinders, de (abnormale) migratie van de noordafrikaanse distelvlinder nog buiten beschouwing gelaten. En de rupsen schijnen die trend te volgen. Eergisteren bij de zomersnoei bijna weer twee halve gevonden, gelukkig op tijd niet geknipt zodat ik deze ene (geheeld) nog eens aan de kinderen kon laten zien. Ze zag er een beetje gevaarlijker uit met haar stekels (dress to impress maar verder niets aan het handje?), blijkbaar van de dagpauwoog, toch ook geen lelijkaard... (Omdat het me stilaan begint te dagen dat ik ook zo'n papa-razzo begin te worden die zijn eigen kinderen stalkt voor kiekjes, eens eentje zonder één van de bengels)

[img: rups met stekels]

Dat doet me denken aan de rups op (folkfestival) Dranouter, de 'oude' kermisattractie die ik met Rosemarie deed (de wielen van de rups gaan op en neer, op en neer, op en neer ... ), gezellig samen onder de kap (met een kusje ahja).

Dat doet me denken aan het ongeval in Mol met de rups, wat me doet denken aan de tijd dat die 'oude' kermisattractie ook gewoon in mijn eigen dorp stond, en dat ik de 'kaartjesknipper' kende, en ook af en toe eens op en af mocht springen om de jetons te halen, ook weeral meer dan 20 jaar geleden... de tijd fladdert niet, hij vliegt.

25.8.09

ah, zo doet gij dat ...

Koning en Koningin Page (verre familie van koningkeizeradmiraal Popla) hingen zaterdag weer op een gezapig tempo rond de Buddlejas te fladderen. Zij (zonder staartjes?) ging wat vakker zitten, hij ging af en toe eens op een andere wei piepen als je het mij vraagt. Toch komiek hoe weinig ze kunnen fladderen zonder neer te vallen, zeker als je het vergelijkt met mijn colibrivlindertje.
"Ah zo brengt gij al die beesten mee binnen" hoorde ik even later, en ik kreeg een nochtans mooie rups te zien waarvan je eigenlijk meteen kon zeggen dat het wel van de pages moest zijn (wat google ook bevestigde). Zat op het loof van een portie wortelen (geheel volgens het boekje) die het dit jaar nog beter doen dan andere jaren (alles alle jaren beter).

[img : Koninginnepage]

De serre ruikt tegenwoordig nog meer naar meloenen dan naar tomaten wat wil zeggen dat er het een en ander aan het afrijpen of rijp is. De eerste rijpe meloen van het jaar was "het vakantiesouvenir uit Verona" (en zo loopt zelfs de reis van vorig jaar nog een beetje door). Toevallige bezoekers hadden geluk (of konden goed verbergen dat hij niet te vreten was).

[img : meloen Verona]

"Gewoon" zaden van de verfrissende meloen met gladde pel die we (bijna) onder het balkon van Julia kochten. Er wordt daar nogal eens moeilijk over gedaan, over zaden waarvan je de bloedlijn niet kent. Een (F1) kruising met welbepaalde eigenschappen kan (zeker na nog eens een spontane kruisbestuiving met een andere plant uit een vrij ruime buurt) verrassend onzekere nageslachten voortbrengen. Maar we waren als je het mij vraagt allemaal al lang dood geweest als er uit die spontane kruisingen alleen maar slechtsmakende oneetbare gedrochten voortkwamen, we mogen die onevenaarbare selectiekwaliteiten van de mens ook weer niet overschatten. Uitproberen en uittesten dus : "niet warm, niet koud, niet lekker, de kar [kaar] af" zei mijn grootvader wel eens, maar bij lekker riep hij soms wel iets anders. Die spontane kruisingen zijn dit jaar meer dan waarschijnlijk, de hommels waren bijzonder actief tussen de meloenen.

[img : meloen Oka Bizard Strain]

Bij meloenen is het meer dan bij tomaten zonde om ze te vroeg te plukken, maar te laat is anders ook niet handig. De twee belangrijkste manieren om de rijpheid in te schatten zijn de geur en het steeltje. Dat is dus op handen en knieën door de serre om aan het achterwerk van een meloen te snuffelen of ze al naar meloen ruikt, en aan het steeltje te zien of ze al begint te lossen.

[img : meloen rijp]

Dat werkt maar ik heb er ondertussen ook al twee andere die overrijp waren. Normaal zou ik dat jammer gevonden hebben maar nu gaan ze evengoed de vriezer in, goed voor weer een paar porties meloenijs (want eigen fruit en groenten blijven toch de beste investering in zonne-energie die er bestaat). Toch ga ik volgend jaar misschien maar eens aan het knutselen naar de voorbeelden die ik in de botanische tuin van Dublin zag, zodat ik de rijpende vruchten een beetje gemakkelijker in het oog kan houden (ik heb een dertigtal meloenen 'gespot' en vrij gelegd, maar onder elk blad kan er bij wijze van spreken nog eentje liggen).

[img : trellis botanical garden dublin]

Om de paar dagen wordt er nog eens een bakje tomaten geplukt en voor het grootste deel ingemaakt. De saus laten we uitlekken (=tomatenessence + tomatenpuree), het ene bewaard gemakkelijk in bokalen en het andere gemakkelijk (en in kleinere omvang) in de vriezer, of we maken er soep van. Maar dat wordt eerdaags potten (en vriezers) sprokkelen. Maar laat het seizoen toch nog maar wat duren...

[img : tomaten]

21.8.09

Gaan met die banaan ...

Nog even en 't scholeke gaat weer beginnen.
Ook voor papa. Niet meer bij Comedy Cup Syntra Haasrode (de afvallers editie :'wat u gelukkig niet moest zien op TV'), hun groene opleiding was platter dan magere plattekaas aangelengd met slootwater, daar heb ik definitief (en met plezier) de pries uitgetrokken, wel twee jaar van mijn leven verkwist maar kom er zijn ergere dingen. Nee doe mij maar CVO Heusden-Zolder dit jaar, met uitnodigende borders rond de parking en een serre/plantenkamer met verschillende tomatenrassen voor de deur, daar klopt het groene blijkbaar zonder ondersteunende pasmaker. (Jette blijft een optie)

Dus de grote vakantie loopt op haar laatste benen. Volgens recent onderzoek zit het vakantiegevoel er voor de meeste mensen amper twee dagen na hun vakantie alweer op. Jammer maar helaas niet hier, (nee oh nee oh niet met mij, nee oh nee nee neeeej) want wij hebben de verleng-je-vakantie technieken stilaan onder de knie. Akkoord, ik had ook een volle mailbox (bwa) en mijn werk blijft tijdens mijn afwezigheid ook geduldig liggen wachten tot ik terug ben maar daar zijn ook technieken voor.
De hectoliters Chianti zijn ondertussen geleidelijk ontwend met gelijke hoeveelheden Franse wijn, huisbereide ijsjes knipogen naar de betere gelaterias (of zijn het toch die pepers), en de multicolore capreses della casa zijn eigenlijk beter dan in Italië, eerlijk is eerlijk.

Toen ik vanmorgen uit het raam keek moest ik plots terugdenken aan die avond dat ik tot aan mijn oksels in een Toscaans zonnebloemveld stond ...

san vincenzo tuscany

De olijfbomen zijn wel vervangen door de Vlaamse variant (Salix alba) en het kasteel staat op de voorgrond maar ik zat toch weer even 1500km naast mijn boterham met banaan (en bruine -kinnekes- suiker, ahja).

san gelrode vlaanderen

Speaking of which ... Ik stond op het punt die banaan open te breken en toen schoot me ineens de truuk met de banaan te binnen. Ik had eens een filmpje gezien hoe een aap een banaan opent (learn from the experts), en dat moest ik toch maar eens even uitproberen ... wat een behoorlijk emotioneel moment werd. Op iets van één seconde figuurlijk maar ook een beetje letterlijk (belachelijk) aan den lijve ondervinden dat je iets al 35 jaar (belachelijk) verkeerd doet (belachelijk!). Dat komt aan.
In de categorie "must try this at home" : hoe open ik (poepsimpel) een banaan. Neem de banaan vast zoals een balpen en druk met je duim op het 'topje' (laat die steel dus maar voor wat hij is, steel is de onderkant, altijd al geweest, ook aan de plant alleen wij mensapen hebben daar een ander gedacht over) : klaar. Troost u, een gemiddelde aap opent een balpen waarschijnlijk ook door hem te breken...

Als het niet echt duidelijk was ('t is ook behoorlijk complex zo met twee uiteinden en al) : een filmpje. Bij de eerste banaan die je tegenkomt uitproberen (maar hou er dus rekening mee dat je je even ongemakkelijk gaat voelen), en ook wel meteen uitproberen want voor je het weet zijn we weer een paar generaties verder op de oude manier.
Er is een variant (voor de tusseninaap waarschijnlijk) : open het topje als een zakje chips
Nog een variant zoals een collega-aap op het werk het schijnt te doen (verder dan de filmaap van Dirty Harry zal zijn stamboom niet geraken ;-)).
En er kwam ook meteen reactie van de gorillagemeenschap, "dat dat niet klopte van die apen", maar dat zijn ook een beetje zoals wij, eigenaardige apen.

En als we dan toch aan het goochelen zijn met bananen : zo maak je de enige "echte" bananasplit .

Een voordeel van het knopje is ook dat 'de draadjes' zo beter aan de pel blijven hangen en niet aan de banaan, de steel is verder een handig handvat om de banaan vast te houden (want is nu de 'onderkant') en het laatste stukje banaan komt er gemakkelijker uit ... meester Darwin, hoe is dit kunnen gebeuren ??? Ik weet het antwoord wel, we zijn popjes in de poppenkast van Aliens, en dit is gewoon Alien-humor, net zoals zelfknopende touwen/kabels/tuinslangen (waarom moet iemand zijn veters leren knoppen, ik heb geen enkele verlengkabel waar niet "vanzelf" knopen in komen), of vanzelf-vastlopende touwen/kabels/tuinslangen (net achter dat ene steentje een zandkorrel eigenlijk, of een takje, of achter een emmer die eigenlijk nooit in de weg stond) ... komaan je hebt toch ook nooit geloofd dat dat gewoon de wetten van de fysica zijn ?

19.8.09

Dat moesten ze verbieden ...

... verbieden. Ik ben daar (meestal) niet zo voor, voor verbieden. Ik ga dus bij wijze van voorbeeld niet staan roepen dat ze quads maar moeten verbieden, maar ik mag het thuis precies wel iets duidelijker communiceren dat papa er ook niet echt liefhebber van is (iets minder enthousiast op de foor [foewer] hangen mag dus wel, er was nog keus uit een Jeep en zelfs een fiets - ach, blauw is haar lievelingskleur...).

ohnee een quad

Hoe normaler het terrein, des te abnormaler lijken de gekken wel die op die quads zitten, eigenlijk heb ik (net zoals u) nog geen enkele normale op die vierwielers gezien maar een fiets met vier wielen is dan ook per definitie voor spasten, toch? (Ik mag dit zeggen, in één van mijn vakgebieden heet dat zelfs gewoon jargon). Ik kan me er dus wel iets bij voorstellen dat Antwerpen ze wel wil verbieden. A'dam wil natuurlijk niet onderdoen voor A'pen en wil de bierfiets (bij ons bekend geworden door de familie Von Pfaff) ondertussen verbieden op zijn revier (verplicht dan tenminste een BoB en dan liefst die aan het stuur). Incidentenpolitiek, dat moesten ze verbieden (vrouwen op een vrijgezellefeestje reden blijkbaar 'tegen het dak van een tunnel',... - vrijgezellefeestjes, dat moesten ze verbieden).

Net zoals ze de mensen 'verbieden' om des zondags hun gras af te rijden. Ik wil gerust een sociale inspanning doen om me aan die regel te houden (maar moet daar echt een regel voor bestaan?), maar dan wil ik dat dat ook geldt voor die grasmachines die elke avond onder een tentzeil boven onze tuinen hangen te brommen tegenwoordig (zoals onder- maar ik hoop ook bovendeappelboom). En als we dan toch bezig zijn meteen ook voor die heteluchtballonnen die onze beesten gek maken, de honden voorop. Blijkbaar is het onwezenlijk stil daarboven, zo meewaaiend met de wind ... konden we vanhierbeneden maar hetzelfde zeggen.

Vorig weekend zagen we vanuit iets-wat-voor-tuin-moest-doorgaan-van-iets-wat-voor-hoevetoerisme-moest-doorgaan (adres bekend bij de redactie om u een duur weekend te besparen) 'iets' in de lucht hangen. Het moet zowat 25 jaar geleden zijn dat ik nog een UFO zag (in Langdorp, een echte, doe ermee wat je wil), maar we waren nog niet ver genoeg in de aperitief om te weten dat het dat alvast niet was. Een verdwaalde weerballon zal het ook wel niet geweest zijn, en voor een heteluchtballon hing hij te hoog, en was hij 'atypisch' zo zonder schor heteluchtkanon. Bleek een gasballon te zijn :"duur, gevuld met gas, voor lange vluchten, kan alleen zakken als je lucht laat ontsnappen en stijgen door een zandzakje te gooien, dus geen 'gebwaaahhgg', altijd fluisterstil". Aan alle voyeuristen met een Icarus-complex : sparen voor zo'n echte ballon zou ik zeggen. (Nee, ik zag deze zeldzame verschijning niet dubbel - dat dubbelzicht kwam pas veel later op de avond - noch waren het er twee, de ene is een uitvergroting van de andere, voor de quadrijders : de linkse).
Aan alle heteluchtballonvaarders : kom maar over met je leuke kleurtjes hoor, maar let wel even op voor onze kerktoren (er staat een bouwkraan achter die hoger is trouwens want welk dorp kan nog zonder flatgebouwen).

een ballon

Zo'n hoevetoerisme-met-beesten-zonder-hoeve-zonder-beesten (het ene stierenkalfje dat er 'stond' hing eigenlijk zowat omhooggebonden aan de muur; wie me dit kan uitleggen : graag, zal waarschijnlijk iets te maken hebben met het ritueel uitpitsen van een schijnuier of het mooiere geluid van zo'n castraatstier maar ik kan me daarin stierlijk vergissen) komt op zich al slecht gelegen als het zo warm is zoals de afgelopen dagen. Ondanks een strenge tomatenpluk voor vertrek hingen er enkele tomaten met de provençaalse saus gereed en op temperatuur in de pel. 't Is altijd iet met die boeren, maar het mag toch iets minder warm.

"Zijn dat frieten, da gelle aan 't plukken zijt ?", 'Nee (buurjongen) dat zijn boterbonen, frieten komen van patatten en die zitten niet in een netteke maar gewoon in de grond (daar ergens)'. Nog even en alle jeugd rijdt op quads rond ... dat moeten we verbieden voorkomen.

13.8.09

Ken uw klassiekers ...

... en durf ze al eens in vraag te stellen.

De meest klassieke manier om tomatenzaden te 'winnen' is waarschijnlijk ook de goorste : verwijder de zaden uit een tomaat, giet er indien nodig een beetje water bij en laat de natuur een paar dagen zijn gang gaan. De bedoeling is dat het goedje gaat vergisten (oplossen gel en de kieminhibitoren?, doden ziekmakers ?), dat er een mooi floeren tapijt over heen groeit en als je dat allemaal hebt zien gebeuren dan is het toegestaan (en aangewezen) om de zaden te wassen - meestal door middel van een straal water, een zeefje en wat gemasseer (dan is dat laatste toch nog ergens goed voor).
Nu zou je de eerste niet zijn die dat wassen af en toe moet onderbreken om een kokhalsreflex stiekem ergens in een danspasje te verstoppen maar al het bovenstaande was eigenlijk nog het minste van al. Het ergste vind ik (en Caroline) de fruitvliegjes, en meestal zijn ze met veel.
Nu zijn er een aantal dingen die je tegen die vliegjes kan doen. Je kan de bakjes ver van de bewoonde vertrekken plaatsen, maar de kans is dan groot dat je ze uit het oog verliest en na een week of twee merkt dat er tomatenkiemen door het fluwelen tapijt prikken. Je kan tassen fruitazijn bij de bakjes plaatsen, met een klein beetje afwasmiddel erin, de vliegjes zullen landen, los door de waterspiegel zakken (weg oppervlaktespanning) en verdrinken - zeer probaat maar nog niet doeltreffend genoeg.

Nu hoorde ik "mijn dorpsgenoten" al eens praten over alternatieve methoden om zaad te winnen met 'TSP' en 'Oxi Clean'. Het ene (trisodiumfosfaat) wordt blijkbaar gebruikt om muren af te bijten bij schilderwerken en het andere is een reinigingsmiddel in poedervorm waar onder andere waterstofperoxide een actief bestanddeel is. Beide klonken me niet bekend in de Europese oren, maar een 'actief' Oxy poedertje met waterstofperoxide/actieve zuurstof had ik wel al eens in de reklameblokken zien passeren (meestal in een roze doos, om textiel te reinigen).
Toen ik Caroline vertelde van de potentie van dit alternatief, sprong ze meteen de fiets op en reed ze in kaarsrechte lijn (deels vanwege haar zeer hoge snelheid) om een doos van het poeder te gaan halen : "uitproberen graag en wel nu !".

Het procédé is grotendeels hetzelfde : (schilderstape met nummer van de tomaat van de tomaat trekken en op het bakje plakken), tomaat in de helft, licht duwen en de zaden (met gel) in een bakje schrapen. Klein beetje water bijvoegen en klein beetje van het poeder. In plaats van drie dagen tot een week te wachten gewoon een half uurtje in de buurt blijven en af en toe eens roeren (opletten dat er geen zaden aan het lepeltje blijven hangen en van het ene bakje in het andere sukkelen). Op de gebruikelijke manier spoelen en klaar.
En op het eerste zicht lijkt het nog te werken ook, en nog wel voor de tomatensoep goed en wel haar kookpunt had bereikt (geen probleem meer om nog snel wat zaden te oogsten voor je op verlof vertrekt, geen uitgedroogde bakjes met waardeloze zaden meer, geen collega's lastig vallen om de zaden dan maar in jouw plaats te verwerken,... niets van dat alles). Het zag er zelfs (met uitzondering van het ontbrekende tapijtje) bijna hetzelfde uit en alles wat dreef na een paar spoelbeurten was zoals gebruikelijk onwaardig om bewaard te worden (wegens geen zaad of slecht zaad, of zaad met nog een beetje gel aan en toch genoeg zaden).
De zaden liggen nu te drogen op koffiefilters, ben benieuwd of ik nog zo enthousiast ben na het drogen, en ook de opkomst na het zaaien zal uiteraard een belangrijke test zijn maar voorlopig ben ik gevonden voor deze manier van werken.

De zaden zouden ook echt proper zijn, gezuiverd van ziekmakers (Uiteraard moet je geen zaden winnen van zieke planten en alleen van je mooiste vruchten (catfaces verhoogde kans op kruisbestuiving!) maar alle beetjes helpen om gezond zaad gezond te bewaren). Dat is meegenomen, maar ook niet zo verwonderlijk want je ruikt een flauw geurtje dat het midden houdt tussen gootsteenontstopper en waspoeder (wat me doet denken aan die reportage van de keuringsdienst van waarde waar ze mandarijnepartjes schoonmaken, hmmm), misschien is die waterstofperoxide maar het rook(bubbeltjes)gordijn voor de bijtende stofjes die er nog in zitten maar voorlopig haalt de pragmatiek het van dit besef...
Sommige tomatenliefhebbers gebruiken nog een geutje verdunde chloor als naspoeling maar het zal wel goed zijn zo. Als je het zoals ik (ineens) toevallig staan hebt, dan moet je het maar eens proberen. (sorry geen foto, misschien later maar druk druk druk in inmaakland)

Achter die TSP ga ik niet beginnen zoeken, maar er is nog wel een methode 'met gewoon zand' die ik ook nog wel eens wil uitproberen.


De egel schijnt genezen, en wordt eerdaags weer uitgezet. Ik blij, onze nachtelijke rit is dan toch niet voor niks geweest. Het zijn blijkbaar bijna alleen mannetjes die met deze (bijt)wonden binnengebracht worden "want ze kunnen nogal agressief zijn in de paringstijd" (dus toch, maar krijgen ze die kleine ukjes nog groot genoeg tegen de volgende winterslaap of is het maar om te oefenen nu ?). Het ga je goed egel, stuur eens een kaartje uit het verre Limburg.

5.8.09

vogeltje gij zijt gevangen ...

aan uw nekje zult gij hangen...

De urban legend van Ciske werd gisteren realiteit toen ik hem/haar zelf zag trippelen. Slecht nieuws voor Ciske want nu moest ik wel optreden. Elke gemeente voorziet gratis korrels (zelfs Aarschot) en ook de tuincentra liggen vol met rodentkillers maar ik heb het niet zo voor die korrels. Ten eerste is het gevaarlijk spul, en krijg je er meestal teveel van waardoor er dus 'ergens' overschotjes bewaard moeten worden. Het zou de eerste hond, kat of kleuter niet zijn die er per ongeluk aan kan (of liggen ze bij iedereen en overal achter slot en grendel ? in het tuincentrum alleszins niet, daar liggen ze tot op het onderste 'schap') om maar te zwijgen van de egel die nog kan smikkelen van wat de rat niet (tijdig) opkreeg.
Daarbij zegt de verpakking : "het beest gaat meestal na een dag of 5 sterven in zijn hol, uit het zicht van de mens". Alsof dat allemaal goed nieuws is. Ik wil niet dat het beest zich 4 dagen mottig voelt om nog één dag anoniem te creperen in een donkere pijp; en ik wil het lijk zien anders kan ik verdorie blijven bedelen naar of investeren in van die korrels.

Nee, dan maar weer een kooike gekocht, het beproefde model van muizeke maar een maatje groter. Een nacht later had het ding zijn werk al gedaan, zo moeilijk is dat dus niet knaagdieren vangen (met dank aan de lachende koe).

Misschien moet ik het dier maar houden om er zoals House mijn persoonlijke labrat van te maken (want het is toch zo braaf met zijn zwarte oogjes, tot ik op wandel ging met de kooi ahum). Paarsgewijze vergelijking van de verschillende tomatenrassen zou een eerste studie kunnen zijn. Of nagaan of de SCC (Scoville-Conjunctivitis Constante) bestaat en of we daar dan een getal kunnen op plakken.

Als iemand dit beest wil domesticeren dan geeft die maar een seintje. Maar je moet wel een beetje geduld hebben (en geluk) want ze is naar de zwemles... (verdienstelijk net onder de minuut op haar eerste lengte, maar het keren dat wordt niks dat heb ik al gezien. Jongens en wetenschap, als je dan toch iets gruwelijk moet doen kan je er maar beter iets van opsteken - memo to myself : de emaillen emmer was maar net hoog genoeg voor deze olympische discipline en enkel nadat hij tot de rand (bij)gevuld was; meteen tot de rand vullen of andere emmer zoeken)

[img : Ciske, wijlen de rat]

ice ice baby... wel Vanilla-ice, not Vanilla ice


Na de vakantie hebben we meteen een ijsmachine gekocht (u raadt het al : de hoe-verleng-ik-mijn-vakantie strategie, maar ook een beetje 'wat ga ik doen met de laatste frambozen'). En ik moet zeggen dat dat goed meevalt. En leerrijk, ik wist bijvoorbeeld niet dat er een soort antivries in de commerciële crèmedozen zit (we zouden het ijs anders een half uur moeten uitzetten voor gebruik en dat past toch niet in onze moderne ratrace).
Ondertussen zijn er al heel wat alternatieve recepten de revue gepasseerd want je koopt zo'n toestel natuurlijk niet om er alleen vanille-ijs mee te draaien . Na 35 jaar mag het eens wat anders zijn, het wordt toch nooit meer zoals het horeke met twee witte bollen van "Liesbeth-van-de-crèmerie" die ik dit weekend na goed 20 jaar nog eens ontmoette in de Mareholt in Mareholt.
Nee, speculoos-ijs (beter dan de pasta), yoghurt-cocomarshmellows (ben&jerry eat your heart out), en hete-peper-ijs (tegelijk warm en koud in de bek, voor zover ik weet nog nergens te koop) om er maar een paar te noemen. Mojito-granite staat nog op de planning maar dan wil ik eerst 14 dagen zon zien.


hiese dase, tomatjes...


De aanvoer rijpe tomaten begint stilaan op volle toeren te draaien. Nu lukt het nog maar binnekort zullen we dus weer schilderstape en een pen moeten meenemen naar de serre om ze uit elkaar te houden. Er zijn blijvertjes die mogen blijven (Earl Faux, Black Sea Man, prune noire, rose quartz,...), en al een paar nieuwe blijvers (Jaune Flammée,..) en dit jaar nog geen echte wijkers (help!). De aandachtige lezer zal opmerken dat er een vreemde pomme in de mand ligt, dat is inderdaad een (Alkmene) appel. Ik pluk de tomaten soms al eens wat vroeger (blijkbaar gaat op een bepaald moment toch één van de twee kranen (xyleem en phloeem, en als ik me niet vergis de laatste) naar de tomaat toe, en kan er enkel nog water bij en niets meer uit. De kans op barsten neemt dus alleen maar toe, en voedings/smaakgewijs is 't vat eigenljk zo vol als je het kan krijgen. Een appel (gelijk welk 'merk', zelfs gewoon de andere rijpe tomaten) zal de rijping vernellen waar nodig.
Je kan het al een beetje zien aan dat knikje aan de tomaat wanneer de vrucht begint los te laten (de 'abscissie-lijn' tekent zich al wat af), maar als je ze gemakkelijk kan plukken (op dat knikje) dan is 't ok.

[img : tomaten]


ik heb er weer een meisje bij ...


(ik hoop voor zsazsa eerdaags van 't zelfde laken een rok)
Rosemarie was er flink mee weg ("papa gaat seffens Lisa halen"), Caroline schrok zich een ongeluk ('papa heeft een vriendinnetje mama') en toen we naar de post reden maakte ze uit eigen beweging de achterbank zorgvuldig leeg ('mag Lisa tussen jullie komen zitten ?'). 'Waar woont Lisa nu papa ?'. "We zijn er," en ik trok het postgebouw in om er even later met een doos weer uit te komen. 'Zit Lisa in een doos papa ?'. "Ja kijk maar", en de (genezen) oogjes gingen ver open toen Lisa eindelijk uit de doos mocht. Dit is ook een leuke manier om uit de doos te komen. (opgepast soms is het leuker NIET te weten hoe iets werkt).
Papa's nieuwste (dik 50 jaar oude, plastieken) ukulele. Alle ukuleles krijgen een meisjesnaam, en als de ukulele Lisa op haar hoofd heeft staan is het gek om er een andere naam voor te verzinnen (anders was het misschien Lieselot geweest). Lisa komt uit Amerika en papa mag met haar spelen. Thanks Ron. This is 'a quick spin' for you to see that she arrived well : (she's) On the road again, originally by the Memphis jug band but very nicely performed by Max & Veronica on the last ukulelefestival, (un)fortunately only recorded in the memories of the happy few that were there. There are many versions for the lyrics of this song with varying political correctnessnessness, therefore (and for some other reasons) I will not sing along, any of them ;-)