een dag in het park

En weeral een andere feestdag heeft het levenslicht gezien : PARK(ing) dag (21 september).
Het is eigenlijk geweldadig om te zien hoe vrij uitgebreide lappen grond worden gebetonneerd, asfalteerd of een andere manier verhard om onze heilige koeien te stallen. Afgezien van het feit dat ze bijna altijd lelijk zijn, zijn ze ook nog eens slecht voor de waterhuishouding en het milieu want ze nodigen uit om met de auto te gaan zodat de fiets als optie zelfs geen kans krijgt.

Nee, dan valt het in Italië toch op dat ze het daar anders proberen te doen - de meest gebruikte soort verharding is daar de grasdal en dat ideetje heb ik dan maar geleend en voldoende aangepast om de Leuvense plagiaatman bij zijn veel te klein geschapen pietje te hebben. De klassieke betonnen grasdal maar dan met dolomiet in plaats van grond en gras - zo blijft in elk geval het waterdoorlatend karakter behouden. Ze lagen nog maar een halve dag en de eerste wandelaars belden al aan om te vragen waar ze moesten zijn om dit bij hen thuis ook te hebben; het is op zich een mooi compliment.
De italianen blinken trouwens uit in innovatie en creativiteit (ze maken de mooiste auto's en vrouwen maar ze kunnen er helaas niet mee rijden), zo is er nog een ander type grasdal dat zeker nog een plaats krijgt in mijn eigen tuin. Er moet nog een pad naar de achtertuin komen, en de plaats aan het achterpoortje en de kippenlegbak moeten wegens intensief gedremmel ook wat worden verhard; die dal lijken grote keien waartussen het gras kan blijven groeien - de zoektocht kan beginnen.