De kolen waren de soep niet waard.

Driekolen op melksaus met een varkenshaasje daarentegen - de voltreffer van het afgelopen weekend.
De eerste witte kool van het seizoen werd samen met wat handgeplukte delen van twee andere niet zo bekende variëteiten ('thousand head' en de andere ben ik even kwijt) zachtgekookt en opgewerkt met melksaus - misschien wel mijn favoriete sauske bij de groenten. Thousand head is eigenlijk veevoer, maar ik zou niet weten op waar het zijn gratie heeft verloren.

Wanneer je de kolen oogst kan je die best wat hoger afsnijden dan je gewend bent. Wanneer je de vlakke stomp dan kruislings insnijdt, dan is de theorie dat er hier nieuwe kooltjes ontstaan. We zullen zien wat de praktijk geeft.
Straks nog wat kool oogsten en eens proberen om zelf zuurkool te maken - een proces dat blijkbaar drie weken moet duren, van slowfood gesproken.

De veelkleurige warmoes heeft de geest gegeven; misschien heb ik te lang willen genieten van het decoratieve kleurenpallet en was de plant gewoon aan het einde van zijn latijn - ofwel is hem iets overkomen maar dan heb ik geen idee wat dat geweest kan zijn. Hier moet ik toch het fijne van weten.

Vanavond gaan ook alle pompoenen van het veld - de planten zijn zo toch onderhand gestopt met de vruchten te voeden en met de aankomende nattigheid is de kans op rotten te groot.