Blijkbaar ben ik toch niet altijd even handig; maar ik ben ook nog altijd niet geleerd om me te voorzien tegen de gevolgen van dit onhandig zijn - klunzen is wat sterk uitgedrukt.
De elektrische starter van het grasmachien was stuk - en ik wil het uiteraard mijn zwangere vrouwtje niet onmogelijk maken om ons gazon af te rijden dus het moest zo snel mogelijk worden gemaakt. De maaier moest daarvoor half uitgekleed worden en na een uurtje zuchten en dremelen (sommige 6 benige stervormige vijzen weigerden dienst en moesten dan maar in het 'ordinaire' platte-turnavies-achtige type worden omgezet) stond daar een naakte machine. Op de één of andere manier was binnenin een kabel doorgesneden. Lusterklem ertussen, merkwaardig genoeg geen verschil. De batterij had ik nochtans opgeladen - dacht ik, maar hoe kan ik dat zeker weten. Lusterklem nog maar eens losgedaan en toen : gekester en de geur van verbrand vlees. Het sop van mijn pink zag er ineens anders uit; alsof een dronken chirurg er een paar keer met zijn elektrische bistouri was op uitgegleden. Er stond dus zeker stroom op de batterij.
Eerst water, de rest komt later. Met wat flammazine onder een doekje de lusterklem opnieuw aangesloten et voila : het werkte, dus zo onhandig ben ik niet; blijkbaar heeft mijn vlees de geoxideerde kabel proper gemaakt en had ik zo een beter contact.
Tijd om nog maar eens wat planten te scheuren (iris, hosta, aronskelk,...) of stekken te nemen (klimop); het geeft je altijd meer planten dan je zelf kan (her)gebruiken maar misschien moet ik maar eens wat guerilla tuinieren : beter dan ze weg te smijten (of uiteraard te composteren) plant je ze gewoon uit op een braak stukje terrein langs één van je routes - zo wordt die route weer wat aangenamer.
Er zijn er die het was grootser aanpakken en hele terreinen omtoveren in lusttuinen, nachtelijke expedities zoals het maken van graancirkels maar dan zonder de vernielingen.
Ondertussen ook de naam te weten gekomen van die bijzonder mooie blauwe bloemer waarvan ik een aantal zaadjes heb 'opgevangen terwijl ze vielen' : salvia patiens. Hopelijk krijg ik die volgend seizoen aan de praat want het is echt een leuke.
Net heerlijke 'etten en pekes' uit de tuin achter de kiezen, en als nagerechtje ga ik een durondeau uitproberen om te zien of die al rijp zijn. Wij belgen zijn perenmensen.
En dan zo dadelijk maar eens een fietstochtje naar de heimolenfeesten in Langdorp. Wat ambachtelijke standjes rond een graanmolen die in ere wordt gehouden. In mijn heimat (Meerhout aka Meret) staat er ook nog zo eentje, en achter in mijn tuin mogen ze er één komen zetten.
No comments:
Post a Comment