wat een hondeweer...

Alleszins geen storm in een glas water maar weer zo'n nacht om 's morgens eens rond je huis te lopen en de pannen te tellen. Voorlopig geen schade maar dat zou je gisteren niet gezegd hebben toen ik moest ontwijken voor een loslopende tuintafel in de stad, een  omgevallen stelling, en al die binnenstebuitenondersteboven klappende parapluutjes. Dergelijke fenomenen schijnen bij de verandering van het klimaat te horen dus misschien tijd om te investeren in een paratempêteke...
Wel goed dat het gieten druppelsgewijs is begonnen, zo kreeg de kalk die ik na de tweede kambeurt op het gazon heb gestrooid de kans  om wat op te lossen en niet meteen weg te spoelen op onze lichte helling. Ondanks de nieuwe inzichten van Ivo Pauwels in zijn nieuwste  uitgave van 'Bloemen en Planten' (not impressed) blijf ik toch vasthouden aan het gescheiden toedienen van kalk en (enkele weken later) de bemesting. De  kalk heeft toch wat tijd nodig om in de bodem te dringen en de bemesting heeft meer kansen op een bekalkte bodem.

In de postnatale dagen zijn er een aantal jonge plantjes gesneuveld, gelukkig zijn er nog genoeg over (altijd een paar extra voorzien voor gebeurlijke ongevallen) in elk geval meer dan ik zelf zal kunnen gebruiken dus geïnteresseerden hou u klaar en maak u bekend ;-)

zaterdag was het de tweede les hoogstamfruitbomensnoei, de wintersnoei, en die viel eerlijk gezegd wat tegen in vergelijking met de  zomersnoei van vorig jaar. De boomgaard van een mooie gerestaureerde hoeve in Lubbeek bleek niet de ideale lokatie om de wintersnoei te demonstreren (te weinig jonge bomen of te weinig ladders om met z'n allen in de volwassen bomen te klauteren), we hebben dan maar  wat zieke bomen die het niet zo goed deden de palliatieve zorgen toegediend. (achter onze rug hebben ze die waarschijnlijk met de kettingzaag net boven de grond afgedaan). De tweede les was eigenlijk ook de eerste, dus eerst hebben we nog een boompje aangeplant. Het wil blijkbaar niet altijd even goed lukken met de didactische invulling, alleen gek dat men  altijd met de ogen open in de zelf gegraven put met stront wil stappen (ik kan me niet inbeelden dat al die inrichtende instanties de problemen nooit zelf hebben kunnen voorzien). Ze doen maar, we komen er wel uit. Vanavond is het crisisvergadering in "'t scholeke", ik hoop dat ze zich goed voorbereid hebben.

Ondertussen zijn er ook al wat peulen gezaaid (labbonen, erwten, 'sluimerwten') - binnen voorzaaien geeft je niet alleen wat voorsprong of verplicht je niet om je nog natte moestuin vast te lopen, maar het zorgt er ook voor dat de nieuwe generatie slakken niet meteen aan het buffet met jonge zaailingen kan aanschuiven en het geeft je meteen een idee van de levensvatbaarheid van je zaad  zodat je indien nodig nog bijtijds nieuw zaad kan gaan halen; ronde zaden kunnen wel wat ouderdom verdragen maar niets zo frusterend  als het zorgvuldig klaarmaken van de grond, zaaien en amper iets zien uitkomen. Maar hou er dus altijd rekening mee dat het niet alleen aan de voorbereiding of het zaad hoeft te liggen als je niets ziet uitkomen.

De hevige regenbui heeft ook al de ergste sporen gewist die de gevelreiniger had achtergelaten. De gevel mag dan misschien wel rein  zijn maar de rest was dat allesbehalve. Ik heb uit vier m² kiezel twee volle kruiwagens puin gehaald, nog 50 m² te gaan...

In de Kruidtuin is het voorjaarsgeel niet langer de overheersende kleur. De rozige bloempjes van de sierkersen en pruimen uit de  prunusfamilie zal je in de volkstuintjes zeker al zijn opgevallen, maar in de kruidtuin is het vooral de witte bom (en ik mis bewust  een letter) van de Prunus x yedoensis (P speciosa x P. subhurtilla) die opvalt. Een massa witte bloemen. De Metasequoia begint zijn  blaadjes te duwen, door omhoog te kijken vielen met nog net de projes op die ook in deze boom hangen. Malus floribunda laat zijn rode  bloempjes al zien. Myrica gale, gagel in de volksmond, is ook getooid met witte bloempjes. Die bloempjes en het geurende blad werden vroeger gebruikt in het gruut/gruit (denk aan de dorpjes gruitrode,...) bij de bereiding van bieren (toen gebruikt als smaak- en bewaarstof);  de liefhebbers kan ik de Gageleer aanbevelen, een Kempens volmoutbier dat in Lochristi ten voordele van natuurpunt wordt gebrouwen. Skimmia, Vinca minor, Chaenomelessen, Brunnera macrophylla, Rhododendrons, Scilla bifolia, Magnolia stellata en M. kobus,... laten zien wat ze waard zijn. Photinia zet zichzelf ook vlammend rood in de kijker, al is dat niet met bloemen.
In de koude kassen was ook te zien waar Abraham zijn mosterd haalt : de kwekerij 'plantentuin Hulsdonk'.