Bij de bollen beginnen nu ook de narcissen kleur te bekennen, zij het wel nog wat met het hoofd gebogen. Narcissus kennen we uit de Griekse mythologie. Het was een jongeman die vele harten sneller deed slaan, man en vrouw. Maar dat boeide hem niet, hij leefde enkel voor de jacht. Zijn moeder had in een visioen gezien hoe hij zou blijven leven als hij 'zichzelf' maar niet kende. Op een dag kwam hij aan een verlaten vijver en zag in de weerspiegeling van het water een man, zichzelf. Hij werd verliefd op zichzelf en ging uiteindelijk ten onder aan die liefde die onbeantwoord bleef. Vandaar dat narcist, iemand die zichzelf te graag zien, toch een wat negatieve bijklank heeft.
De Jasminum nudiflorum houdt vast aan de laatste bloempjes, voor ze volledig in haar blootje komt te staan, de Forsythia neemt de gele fakkel stilaan over; liefhebbers van het hevige geel kunnen misschien beide planten in elkaar laten groeien ???
De viburnum bodnantense ruilt ook zijn bloem voor blad.
De Stachyurus praecox opent zijn gele druifjes en in de rotstuin staat de Daphne mezereum in zijn volle witte glorie te pronken. Naast het pad dat van de rotstuin wegloopt staan een groep bloemen waar geen naam bij staat - cyclamen vermoed ik - en die staan daar beter dan waar we ze gewend zijn als (rode) potplantjes.
Ik heb weer een bordje niet gevonden bij een plant (naast de Rhodedendron 'Elisabeth Red Foliage') - misschien moet ik volgende keer maar eens advies vragen, als ik nog eens een kruidtuiner op zijn schup zie hangen rusten. De anonieme plant bij de vijver had dan toch een label, al stond het bezwaarlijk 'op zijn plaats'; de Edgeworthia Chrysantha, die ook verantwoordelijk is voor de sterke geur die daar nu hangt denk ik (al heb ik dat niet kunnen 'testen' want de plant staat nogal buiten bereik).
"Ik kom morgen!", belde de gevelman. Of we de muren konden vrijmaken zodat hij vlot kon beginnen. Goed op voorhand verwittigd, zo kon ik in het donker nog snel een 50-tal gerecupereerde hekjes, een stapel bakstenen en een half pallet dakpannen verhuizen. En nog wat planten verhuizen, want als er iets is wat aannemers met verve kunnen, dan is het planten decimeren. De laatste fase van de renovatie is ingezet, zo moet er al niet geslepen worden als de pasgeborene (binnenheelkort) aan zijn/haar groeislaapjes bezig is.
Straks nog wat pepers zaaien, en pepertjes verpotten. Elk potje met naam vanaf nu, want 'door omstandigheden' zijn een aantal in groep gelabelde zaailingen naamloze wezen geworden, en dat is lastig als je niet met tien dezelfde planten wil opgezadeld zitten.
No comments:
Post a Comment