Scharreleieren bevatten teveel dioxine, de pil geeft dan weer borstkanker (toen ik nog op de kandidatuursbanken zat complimenteerde de prof bij wijze van voorbeeld elke dertiende studente met haar borstkanker, nu is dat blijkbaar één op acht), vele babytjes hebben last van reflux, autorijden doe je meestal in de accordeonfile, ... je krijgt toch altijd iets meer tegenwoordig, ook al heb je er meestal niet om gevraagd.
Gisteren ben ik voor de eerste keer één van onze kippen gaan vangen buiten het hok. Gek hoe die beesten af en toe de benen nemen maar al gauw niets liever doen dan terug in de ren te geraken (wat dan meestal niet zo vlot gaat als 'the big escape'). Gelukkig is die drang zo groot, en hun verstand enorm veel kleiner dat ze zichzelf snel in het nauw drijven - tevergeefs door de omheining springen is overlevingsstrategie nummer één; dat bespaart je wel wat minuten kippendrijven en dat kwam goed uit want daar had ik absoluut geen zin in. Met de nek dik opgeblazen liet ze zich graag weer in het hok zetten. Misschien moet ik tik, tok en bella nog maar eens opnieuw kortwieken. Als straf wat minder dioxine in de eieren graag.
De kippen hebben trouwens de twee (mooiste) wilgenstekken die ik (domme ik) onbeschermd in het kippehok had gepoot bijna rondomrond geschild dus daar kan niet veel goeds meer van komen. Ik kan nog wel proberen om ze uit te graven en een half metertje dieper te steken (opnieuw beginnen dus); dan weet ik meteen ook of de stekken al aan het wortelen waren (wat uiteraard alleen nog voor de overgebleven stekken nuttige informatie kan zijn). Voorlopig een streep door de rekening want je moet er minstens tien op een rij hebben wil je (ooit) aanspraak kunnen maken op de onderhoudssubsidies.
Ondertussen is het gazon overal droog (genoeg) geraakt en kon ik er snel even met het strooiwagentje over. Organische gazonmest, zowat de helft van de aanbevolen hoeveelheid op de zakken gebruikt, de rest moet het gazon maar (terug)krijgen via de mulcher.
Met wat geluk kan ik de eerstelingen nog op hun plaats krijgen voor de volgende reeks buien, en misschien nog de voorgezaaide peulen want daar begint de tijd nu wel te dringen.
Net nu ik stilaan gecharmeerd werd door het ranke voorkomen van de Amelanchier word ik geconfroneerd met zijn grootste nadeel : één tuin op twee heeft er minstens ééntje staan, je kan dus momenteel geen kant op kijken zonder een krenteboom te zien. Misschien kan hij me opnieuw bekoren met zijn volprezen herstkleuren. Maar daar zitten nog twee leuke seizoenen tussen. Dan maakte het frisse groen van de statige Cerciphyllum japonicum met zijn hartvormige blaadjes meer indruk. De groenblijvers worden meer en meer overtroffen door het jonge geweld. Het is ook de moment om die nieuwe nog onaangetaste, in showroomstaat bevindende lichting blaadjes eens van wat nader te bekijken, met wat lentezon erbij wordt een mens daar snel gelukkig van. In de kruidtuin staan de eerste tulpen open, en staan ook de muscari net als thuis getooid. de Malus floribunda staat wat te stoefen met zijn twee kleurige bloemen, lichtroze aan de binnenkant en donkerroze aan de buitenkant. Epimedium pinnatum ssp colchicum en E. warleyense bloeien, en Brunnera macrophylla staat nog steeds als een blauwe toorts te blinken in de schaduwhoek. Malus 'profusion' staat donkerrood. Pieris japonicum heeft ook zijn rode kuif op staan (subtieler dan de Photinia), dat doet hij ook thuis maar daar heeft ziet hij 'frisgeel' (naar Urbanus) - stress van de gevelwerker als je het mij vraagt. Tussen de Platanus Orientalis en de Ailanthus is er een oudje gerooid, het naambordje is niet symbolisch als zerk blijven staan (zo snel mogelijk alle bewijsmateriaal verwijderen?). Waldsteinia, Lamium, Anemone coronaria, Pachyphragma macrophylla, ... je moet niet echt hard meer zoeken om kleur te vinden in de tuin.
No comments:
Post a Comment