Het leven met een hersenschudding is niet zo prettig; (beeld)schermen staan bovenaan de not-to-do list dus heel snel twee korte berichtjes als teken van leven ...
Vandaag een pizzasteen gehaald en ingekort. Vuurvaste (chamotte) steen bij een haardwinkel in het Leuvense en dus niet de online variant die ik op het oog had; twee redenen : ten eerste onze oven is maar 36 breed (en de kleine versie was 40 cm breed dus al extra kosten voor de 'verwerking') en ten tweede geen geduld (zondag feest en als het effe meezit met zelfgebakken vloerpistolets). De man van het magazijn zag het niet goed zitten dat ik de steen ging inkorten - dat zou me nooit lukken ("daar gade gij veel schijfkes op verslijten zulle kameraad") en ik mocht altijd terugkomen om het daar te laten doen. Maar de diamantschijven 'van den aldi' deden hun best en een paar minuten later paste de steen in de oven.
Hij is wel wat ruwer denk ik dan de steen die her en der als pizzasteen wordt verkocht maar dat zal het verschil wel niet maken, en deze kost maar 23 euro (40x40x4) dus toch wel een aanzienlijk verschil (bijna 40 euro in de pocket).
Het zijn ook deze vuurvaste stenen die in de broodoven buiten moeten (ooit) dus van het op maat snijden moeten we alvast gene bang hebben.
Nog een groene tip voor ik mijn oogjes weer wat te rusten leg : koop altijd de grootst mogelijke hoeveelheid. Je spaart er niet alleen veel centen mee uit maar ook tijd, verpakkingsmateriaal, ...
En dat mag je vrij ruim interpreteren van wc-rollen (beter één teveel dan één te weinig) tot in mijn ervaringsdeskundig geval de droge gist. Ik deed mijn voorraad in voor al die broden die we bakken en de vriendelijke kassajuffrouw wees me erop dat ik dezelfde hoeveelheid vacuüm in bulk 1.5 euro ipv bijna 8 euro betaalde - op 250g gist toch een aanzienlijk verschil. Meestal is het dubbele pret want heel wat kortingsbonnen gaan juist op de grote hoeveelheden. Dus denk niet meer na als je nog eens voor de 10+2 pizza's staat, of de 36+4 keukenrollen : dit krijg ik nooit op.
3 comments:
en wordt de pudding zo stilaan terug van diene goeie dikke rijstpap???
Gelet op de schrijfstijl moeten zijn hersens behoorlijk puddink zijn, want er is nagenoeg geen touw aan vast te knopen.
Ooit op school geleerd "begin, midden en eind" aan te brengen en niet a la james Joyce je gedachten er uit te gooien. werkt niet altijd namelijk..
Ik zou willen beginnen door mijn dank te uiten voor je oprecht klinkende bezorgdheid anoniempje, mijn hersenen waren inderdaad behoorlijk pulpeus in die periode maar als ik het stukje nog eens nalees vind ik het nog redelijk meevallen ;-) Mijn blog is een verzameling chronologische spuigaten rond uiteenlopende thema's waar de inhoud soms al eens wat sneller door het spuigat spuit; van spuwen tot spouwen zeg maar.
Ik heb, hoe kon u het raden, geen bijzondere scholing in schrijfvaardigheden gekregen dus ik zou niet weten hoe het zou moeten ... als er al iets zou moeten hebben mijn leerkrachten der Nederlandse taal duidelijk gefaald.
Maar als ik dan ergens in het midden even jouw virtuele rode Bic mag lenen toch een paar punten aftrek. à mag met een apostrof en James mag met een hoofdletter. Op zich geen al te grote fouten maar in mijn schoolherinneringen met Wittebolsen en Thierry's toch al een flinke onvoldoende.
Ik ken het oeuvre van James Joyce onvoldoende om in te schatten hoe zwaar je me beledigd hebt ;-) ik steun liever plaatselijke parels als Saskia de Coster.
Ik ben gelukkig zeer ontvankelijk voor alle vormen van kritiek (een eigenschap die ik te weinig tegenkom 'in het veld'), en ik zal dan ook proberen om bij helderheid van geest ook voldoende aandacht te schenken aan de semantiek van mijn verhaal; om de filologen niet al te zeer te brusqueren. Grapje. Bruuskeren.
Mag ik afsluiten met de boutade dat touwen vlotter knopen met een beetje puddink aan beide kanten. Einde.
Post a Comment