Vrijdag tapas à la hollandaise (iedereen brengt wat tapas mee), om het kokeneten voor veel volk op het einde van een werkweek en net voor een een gratis dorpsfestivalletje toch nog een beetje hanteerbaar te houden; maar zelfs dan moet de gastheer ook iets hebben om aan te bieden dus snel nog een paar oefenritten.
Als focaccia spaans was geweest dan was het waarschijnlijk de perfecte tapa maar het komt uit de laars waar toch nog-al wat lekker eten vandaan komt (als 'ze' het recept niet verloren zijn onderweg).
Ook weer niet zo heel moeilijk om te maken, afhankelijk van de tijd die je hebt ongeveer 3 uur tot 3 dagen waarvan het grootste deel om te wachten. En voor de topping zo flexibel als maar kan zijn; voor elk bekje of (overschotje) seizoensgroente is er wel een focaccia. Aan de slag dus :
- 1 kop (250 ml) lauwwarm water
- 20g verse of 1 theelepel droge gist
- 1 theelepel zout
- 2 koppen (~275g) bloem
- extra virgine olie
1 kop bloem met gist en zout in het lauwwarme water en een paar minuten roeren (optioneel een tikkeltje suiker of honing). Tweede kop erbij en weer een paar minuten roeren (het is net als het brood zonder kneden deeg een nogal slap deeg). Klaar (eigenlijk wel). Als je geen tijd hebt dan laat je het even rijzen (afgedekt een uurke of twee in de gezellige warmte), "giet" je het in de (rijkelijk) met olie ingevette vorm (bakplaat met een randje), sla je het met de vingertoppen "voorzichtig" kapot, dressing erop (even pauze, trek alvast een fleske af) en afbakken in de oven op 230° (10-40 minuten, ieder naar eigen meug en hoogte, dus even trial and error - ah voor ik het vergeet, zoals bij alle brood : kijken mag maar aan de oven komen niet : je wil stoom vormen voor een lekkere korst en dat ga je niet verprutsen door elke tien minuten die klep open te doen ... neen gij zult niet!).
Heb je wel wat tijd dan stop je het weer even in de koelkast (trage rijs, 12 uur is al aardig). Neem het wel minstens twee uur op voorhand uit de koelkast zodat het weer even kan bijkomen. Heb je nog altijd wat tijd over dan kan je nog een rondje of twee deeg-in-drie spelen : duw de lucht eruit, vouw in drie en laat weer even liggen. Let wel, het deeg is nog altijd heel slap maar dat vocht heb je nodig dus maar net genoeg bloem aan handen en aanrecht om het niet te fel te laten plakken. Het laatste van de rit ken je al : giet het in de plaat, sla het nog even met de vingertoppen kapot,... die kuiltjes geven het brood zijn typische uitzicht en laten zich prima weer vullen met olijven, kerstomaten, ...
Vrije keuze voor legumen en kruiden uit de moestuin maar ajuin en rozemarijn behoren tot de klassiekers (blauwe ajuin is wel minder geschikt want dat ziet er nogal snel verbrand uit zonder verbrand te zijn, heb ik gemerkt). Slechts één echte must voor de topping : grof zeezout, focaccia niet echt geschikt dus voor mensen met een zoutarm dieet. En olijfolie is eigenlijk ook wel een belangrijk (zo-veel-als-je-durft-)ingrediënt. Zien doen is doen dus kijk bijvoorbeeld eens even naar dit hier (recept lichtjes anders, om te beginnen de taal).
En dan ga ik nu even het recept voor panna cotta overschrijven dan kan ik het bij 'de nieuwe' italiaan onder de deur gaan schuiven. Niks te flauw zo stiekem, hij gooide me bijna zijn messen achterna dus echt anoniem zal dat briefje niet zijn ;-) Maar ik ben liefhebber van panna cotta EN poddingk en het was een belediging voor allebei, zijn nonna moest het weten...tssss
4 comments:
Dat recept komt als geroepen. Ik ken gasten die zullen smullen ;)
Mmmm focaccia mmmm panna cotta...dat gaat geheel en al smaakvol daar in ons buurland:-)zoals altijd;-)
meebrengen op de volgende blogmeeting! :-)
call it a deal ;-) drie porties passen perfect in onze grote ovenplaat, dan gaat het vooruit dat bakken (en tomattekes als topping is geen straf)
gij dan die lekkere halve liters ?? want focaccia is lekker zout, krijg je veel dorst van ;-)
dus die zondag van SLE ?? (liefst namiddag)
Post a Comment