Gelukkig lusten we daar, zou het moeten, bij wijze van spreken elke dag tomaat mozarella van (een caprese allez) maar soms mag het toch al eens iets anders zijn. Vooral als er 'goe volk' op bezoek komt. Een variant op de klassieke tomaat mozarella (maar daarom niet minder italiaans) zou dan misschien de basilicum panna cotta kunnen zijn. Uit het boek 'koken met Philippe', gesigneerd en al uit de kringloopwinkel, een boek vol met 'anders' (wie doet zo iets van de hand ? waarvoor dank trouwens).
Het is de lichte versie van panna cotta (half half melk room), niets belet de liefhebbers om volledig voor de "zware" versie te gaan (zoals ikzelf waarschijnlijk de volgende keer).
- Basilicum panna cotta :
- 250ml melk
- 250ml room
- 150gr basilicum
- peso (zout en peper)
- 6g gelatine
Eerst en vooral moet ik zeggen dat 150g basilicum wel heel veel basilicum is Flupke. Na 35g had ik al een redelijk deel van een fatsoenlijke plant gestript. 150g zou me ongeveer nog twee planten extra gekost hebben. Wie ben ik om iemand die (onder andere) bij El Bulli heeft gewerkt tegen te spreken, maar ik denk toch niet dat dat echt-echt nodig is (ik kom eens proeven als je me van het tegendeel wil overtuigen). Soit, ik had geen 150g en ik had de rest ook nog 'zo' nodig.
Zoals met de klassieke panna cotta week je de gelatine even in ijskoud water terwijl je de melk/room opkookt. Geen suiker en vanille in deze versie, basilicum is al wat zoeter en als je dan toch een plant of twee decimeerd dan moet daar geen andere smaak tegen concurreren.
De gespoelde basilicum blaadjes en de gelatine toevoegen aan de niet meer kokende melk en een paar minuten staafmixen (ik heb er nog een beetje limoen ondergeknepen om het recept niet blind te kopiëren). Afschuimen en verder afwerken met wat peper en zout. Om het verlies aan basilicum-power wat te compenseren heb ik de kleine stukjes er niet uitgefilterd zoals Philippe, de mensen mogen ten slotte ook zien wat de herkomst is van dit 'kazeke'.
Oefen eerst even droog (nat, een gelijk volume water bijvoorbeeld), tenzij je heel vlot bent in geometrie, welke schotel je een mooi schijfje zou kunnen leveren van ongeveer 1 à 2 cm dik, en laat alles nog een paar uur (2 à 3) afkoelen in de koelkast voor je mooie vormpjes uitsteekt.
Perfect om eens een vreemd schijfje in de caprese te verstoppen, maar net zo goed bij een stukje vis of gewoon als dessert.
Voorlopig is het ietwat gekunsteld rustig in de moestuin, lees "als de prei niet wil groeien moet hij ook niet verwachten dat hij verder veel voorkeursbehandeling krijgt". De serre krijgt wel nog (de gewone) aandacht, voor de rest is het hier over het algemeen gedoseerd verwaarlozen en wachten (zijn de bonen eigenlijk nog iet van plan of vinden ze één portie genoeg en van die dingen; wel nog eens even over wat overblijft van de aardappelen gaan heb ik gezien want daar zitten 'snoepers' op, misschien moet ik al het loof gewoon maar wegnemen).
Minder tuinieren betekent meer tijd voor iets anders, bv Bruksellive. Een aardige affiche en vooral ook weer gratis : School is cool (eigenlijk wel), de energieke Bent en zijn Das Pop ("allez jong waarom zijn die zo tam", fluistert Bent zijn gitarist toe, "oh nu zie ik het, het regent ... oh ocharme" - ne brave meneer), Isbells, Marble Sound, ..., en niet te vergeten de dj battles waaronder Majik, l-Fêtes en la Fille d'O, die snelle van Gent waarnaar ik één van mijn ukuleles heb genoemd (Muriëlleke, Ma Fille d'U) - en ja die kan, naast vanalles met textiel en schoenen, ook plaatjes draaien. Iemand van de organisatie was zelfs zo vriendelijk om me met mijn derde oog bij haar op het veel te kleine podium te sturen maar ik kreeg weer last van m'n flanellen knieën - ik had waarschijnlijk haar, enofwel haar platen, enofwel de stroom omvergelopen, verder dan de trap ben ik dus weer niet gedurfd (en er was daarboven toch geen licht, ook daar troost ik mijzelf al twee dagen mee).
Maar de absolute knaller van de avond was SoldOut, klinkt-als een redelijk pretentieuze naam misschien voor een aanstormend bandje zou je denken maar deze Waalse vrienden verdienen hem heleg(l)anst. Een kruisbestuiving tussen Vive la Fête, Dresden Dolls, New Wave en vette minimalistische elektro maar eigenlijk een gewoon niet in hokjes of andere termen te beschrijven symbiose tussen haar mooie stem en hun opzwepende ritmes. Helemaal het-dak-eraf, daarom gewoon eens gaan zien, op Laundry day bijvoorbeeld (4 september, Antwerpen). Wel een pain in the ass om foto's van te nemen, zoveel licht uit de videowall dat ze de lichten van het Atomium twee weken gaan mogen uitlaten en de kodak ervan begon te hallucineren ende zweten ... of was ik dat ?
More fascinating concertpics ;-) the666bbq @ FLICKR, and all @ Flickr
No comments:
Post a Comment