tijd om te stoppen...

"Na drie vierden van de serre ben ik ermee gestopt" verscheen er op mijn msn, "toen zag ik een grellig groot beest op de pepers ... ik heb er een foto van", alsof ze bewijsmateriaal nodig had om te mogen stoppen ;-).



Niet superscherp en had dichter gekund, maar dat vergeef ik haar met haar Canon en allicht caochouen benen. Weer een close encounter van de 3de soort dus, maar dit keer blijkbaar van een andere soort als je hem vergelijkt met de vorige bijvoorbeeld, veel meer roodbruin op lijf, kop en leden. Nog eentje (een koningin?) die denkt dat het lente is ??

Een andere close encounter deze week, onderdekastanjeboom. Geen zuchtje wind maar toch brak er plots een kloeke tak uit één van de paardekastanjes aan de Willem De Croylaan na een veel te kort waarschuwend gekraak(je) ... en streelde zachtjes maar resoluut mijn broek. Fietsen is gezond zeggen ze dan, maar als dove zou ik zeker eventjes doofstom geslagen zijn. De bomenlaan staat dit jaar al van voor het einde van de zomer in herfstkostuum (kastanjemineermot? zoals zoveel paardekastanjes), zou het kunnen dat de boom door deze 'ziekte' verzwakt is ? Dan wordt die laan potentieel wel vrij gevaarlijk want het is een drukke fietsader voor onze studenten.

Zaterdag stond ik rustig "de compostfabriek" een positie door te schuiven om plaats te maken voor het snoeiafval tot ik plots overdonderd werd door een groep staartmezen. Luid kwetterend ("filosofiestudente", maar dan enkel met IE klanken) en stoïcijns als een roodborstje kwamen ze kijken wat ik aan het doen was. Ik denk niet dat ik ooit al een staartmees had gezien, dat zou ik wel geweten hebben met zo'n indrukwekkende "aanwezigheid". Zwart met wit, maar vooral de langer-dan-het-lijfje-staart als een pitteleer (rokjas) is een weggever (benevens de groep van minstens 20 stuks).