De workshop foodfotografie was veel te snel gedaan, meestal een teken dat het goed was. Wel een indrukwekkende basisopstelling (studiolichten, tilt-shift lens,...) en dito truukendoos waarmee werd gewerkt, het is dus normaal dat je gerechten er niet zo "lekker fris en crispy" uitzien als in de boekjes, en nog normaler dat je eigen foto's van je bord al helemaal niet meer overeenkomen met die van bij het recept.
Vroeger was het eten na een shoot gegarandeerd ongeschikt voor consumptie geworden (bijna levensgevaarlijk) door alle truuken uit de oude doos, nu gaat het (halfklaargemaakte) bord van de middagservice de koelkast weer in en wordt het verder klaargemaakt en gewoon opgediend tijdens de avondservice (yummie ... toch voor wie de foto heeft besteld, niet noodzakelijk voor diegene die het bord voorgezet krijgt).
De truuken uit de nieuwe doos moeten daar dus een beetje op voorzien zijn. Een aantal van die tricks-of-the-trade hebben we mee naar huis gekregen : "huisbereid ijs" voor de fotografie is gewoon boter met belachelijk veel bloemsuiker (dat drijft namelijk niet weg na een half uurke 'styleren'), en voedsel breng je al wat meer tot leven met de waterspuitbussen die je meestal in de rayon van de zonnecrèmes vindt (bv. het zuiverende water met de zeer fijne nevel). Die crème-de-glace-de-fleur-de-sucre gaat uiteraard wel netjes bij het groenafval en niet naar een nietsvermoedende klant (hoewel perfect eetbaar).
De workshop 'werken met licht' was ook fantastisch, behalve voor het zelfvertrouwen, dat kon moeiteloos langs de spleet onder de deur weer naar buiten, in de richting van de binnenspeeltuin die ze voor de aanwezigen hadden geïnstalleerd : oldtimers, modellen op de catwalk, rockgroepje, bodypaint, venetiaans gemaskerden,... in een al even venetiaans decor met zeer weinig licht (want het mag ook niet te gemakkelijk zijn om foto's te maken). Bijna alle aanwezigen hadden dan ook hun speelgoedjes bij, de meesten bijna al hun speelgoed (de stoefers), waaronder statieven en waarschijnlijk zowat elke lens die ze ooit hebben gekocht (met uiteraard hun grootste duurste toeter op de body die het hoogst op hun bierbuikje bungelde). Ik heb nochtans niemand zijn statief ook echt zien gebruiken terwijl de omstandigheden er toch naar waren, en er werd ook niet zenuwachtig gewisseld met lenzen ... dress to impress, not impressed.
Ik ging dus voor de foodfotografie en kwam alleszins met een leuke ervaring en een tof [bokeh] weer naar huis, waarmee ik niet doel op twee snekes bruin met fijne vleeswaren maar op de 'kwaliteit van de onscherpte', typisch in lampjes op de achtergrond. Mijn excuses voor de teleurgestelde nipplegaters, misschien later op mijn flickr (bodypainten gaat tenslotte niet over een slobbertrui en haar meest comfortabele jogging), waar je bijvoorbeeld al deze full body paint kan zien (Rosemarie + schminksetje op de kermis + "ik kan da zellef...")
No comments:
Post a Comment