drogen zonder zon ...

De vriezer zit eigenlijk vol, wat op zich goed nieuws is want dan kunnen we weer een tijdje verder maar ook een beetje slecht nieuws want er blijven natuurlijk nog tomaten uit de serre komen (het tempo is er wel wat uit nu maar wanneer het eindigt zal meer van het weer dan van de planten afhangen) - ai, en nog peekes, en boontjes, en prei, en selder, en...
Dan moet een mens op zoek naar alternatieven en één van die alternatieven (waaronder ook uitdelen) is drogen. Naast een 'echte' passapomodoro die momenteel ad interim vervangen wordt door de passe-vite van "soeptante" Clem (erfstuk waar jaren bijna alle soep van de ganse familie is doorgezwengeld), staat een droogmachine al een paar jaar op de verlanglijst, en meestal krijgt dat verlangen weer een groeischeutje op het moment dat je denkt 'is het nog wel de moeite voor dit seizoen'.
Ik had er nochtans een mooie gezien op ebay (Stockli, RVS zeven) en collega blogger(s) Diana (en Ruud) heeft me verteld dat ze er tevreden over waren (ze hadden wel tien plastic zeven, vier zeven vond ze eigenlijk ideaal). Schuifmodellen zouden beter zijn dan stapelmodellen (de namen alleen al 'Excalibur',...) maar die zijn dan ook al gauw twee à drie keer duurder en ik weet niet of dat de sop wel waard is.

Dan maar de lowtech methode met de oven (de nog lowtecher hoedenplank had ik beter een paar weken geleden eens geprobeerd toen de zon nog in form was) :
Tomaten doorsnijden (in mijn eerste poging vooral kerstomaten), een beetje 'uitknijpen' zodat het meeste sap en zaden eruit is. Alles moet er niet uit want een deel van de smaak zit in de gel rond de zaden, maar teveel nat maakt het drogen alleen maar lastiger.
De "partjes" uitspreiden over een bakplaat, en bestrooien met zout, zout, zout, kruiden en olijfolie (zout schijnt belangrijk te zijn, waarschijnlijk voor haar vochtonttrekende kwaliteiten). Ik heb ervan geprofiteerd om nog wat peperkespoeder 'op te maken'. Aangezien je een wandelende tijdbom wordt - voor je eigen edele delen en die van je partner(s) - als je dat snuifjesgewijs over de tomaten strooit, moest het met een lepeltje en dat gaat uiteraard niet even subtiel. Deze serie ovengedroogde tomaten eten wordt dus een beetje russische roulette spelen met als inzet 'slechts' koud of warm zweet.
Na een uur of drie aan ongeveer 70°, heb ik de oven nog een uurtje laten doorwerken op een kier en dan heb ik alles maar uitgezet (een mens moet ooit gaan slapen) en laten afkoelen in de oven (nog steeds op een kier - moet het drogen misschien sowieso altijd op een kier ??).



Het resultaat in de ochtend was meer dan behoorlijk voor een eerste keer, dat werd 's avonds nog eens bewezen door de gaten die zich spontaan in de opstelling hadden gevormd (ik had het voorgevoel dat dit zou gebeuren waardoor ik 's morgens nog even snel een foto trok). Je krijgt er in elk geval goesting van om het niet bij die eerste keer te laten.
Niet kurkdroog zoals sommige van die dwergschoenlapjes die je in de winkel kan krijgen maar de ovengedroogde tomaten zijn toch niet voorzien om heel lang te bewaren (een week of twee), op(onder)gelegd in een bokaal met olie in de koelkast.
Is er dan nog wel een voordeel aan het drogen van tomaten met de oven ? Jazeker : 'volume'. De tomaten op de foto lagen bijna schouder aan schouder voor het drogen en zijn toch flink wat gekrompen, een halve zeef tomaten gaat zo in een halve bokaal. Maar ik veronderstel dat 'choose the right tool for the job' ook hier van toepassing is dus ik kijk toch een beetje uit naar een geschikt moment om mezelf zo'n droger cadeau te doen... 'Leuven Kermis' misschien ?