komkommertijd

De spreekwoordelijke komkommertijd voor de tuinier, als die al bestaat, is nu ongeveer; de wachttijd tussen de twee seizoenen die meestal gevuld wordt door planning, boeken lezen en zaden kiezen. Gelukkig is er nog de arm der wet om me ook in deze tijd van het jaar te ambeteren. De prothese-arm der wet vandaag, de parkeerwacht.
Op de letterlijk twee minuten dat ik mijn wagen voor de bankautomaat had gezet, hing er al eentje rond mijn nummerplaat geklemd - blijkbaar hebben die daar een apart zintuig voor ontwikkeld, iets wat je slechts op het einde van de zenuwslopende selectieprocedures aangeleerd krijgt. Gelukkig had ik me net op tijd omgedraaid en kon ik 'haar' overtuigen (kleine charmeur die ik ben) om los te laten, wat ze dan ook gewillig deed. Pas toen ze aan het volgende slachtoffer begon kon ik het toch niet laten haar nog even te complimenteren met haar leuke baan, waarna haar ros haar naadloos leek over te gaan in haar rode jas door een combinatie van schaamduiken en rood aanlopen van het toch wel gigantische hoofd. Ze hield op met 'whatever she calls work' en leek af te druipen richting 'hoofdkwartier' (zag ik daar een traan?). Wellicht is ze pas na wat peptalk van de über-klootzak weer aan het werk gekunnen maar stiekem hoop ik natuurlijk dat ze door mijn toedoen vandaag nog op zoek gaat naar een echte baan.

Ik moet even zelf mijn donker hol in - de dokter heeft vanmorgen een hersenschuddingske gediagnosticeerd en ik heb waarschijnlijk al langer gezondigd dan goed voor me is.