Onlangs de jaarlijkse afrekening gehad van het oh zo gevreesde diftar afval inzamelingsconcept dat de stad Aarschot al een aantal jaren (één van de pioniers) hanteert. Een bescheiden 21 euro, voor een al even bescheiden 105 kg afval. Maar dat kan uiteraard nog beter. Groenafval zit er al jaar en dag niet meer bij (al verdwijnt er al wel eens iets in het gewone huisvuil wat eigenlijk wel op de composthoop had gekunnen - er verdwijnen zelfs dingen op de hoop die er misschien beter niet hadden ingekunnen). 14 keer laten ophalen met een gemiddelde van 10 kg per maand en 7.5 kg per ophaling (en een 'uitschieter' van 16 kg).
In de eerste les tuinkunstgeschiedenis werd als toppunt van de renaissance tuinen de Boboli tuin in Firenze aangehaald. Een tuin van de Medici, een familie die wel het één en ander nagelaten heeft in Italië - ook de tuinen op de eilandjes in de grote meren bijvoorbeeld, die we al bezocht hebben en wel prettig waren om te zien. We kijken dan ook al uit om tijdens onze volgende vlucht uit de 'rat-race' naar Toscane in september een bezoekje te brengen aan de Boboli tuin.
Gisteren was het prettig werken in de tuin, met het roodborstje dat (mee)genietend van de zon komt toekijken of je het wel allemaal goed doet. Nog wat gesnoeid en een laatste keer het gras afgereden - het werd me toch nog wat te lang, en lang gras valt plat en creëert zo veel te mooie omstandigheden voor schimmels en ander onheil. Lang afrijden is zoals altijd, zeker bij de laatste maaibeurten, de boodschap; zo houd je de mossen uit het gazon en dat spaart 'de mensen' weer wat koper- en andere anti-mos middeltjes in het voorjaar. In diezelfde moeite zijn ook de gevallen bladeren geruimd - gek hoeveel bladeren er lagen te weten dat ik eigenlijk zelf amper bomen heb (buiten de boomgaard zelf), het bos strooit zijn goedheid gul en breed uit.
In het droge zonnetje nog maar wat poortjes ge(bio)carbolit, wat de duurzaamheid van mijn palettenhouten omheining weer wat zou moeten verlengen.
Goed brood uit de broodmachine trouwens, al heb ik weer geleerd hoe je de kleine lettertjes moet lezen van sommige meelzakjes. Een enkele keer maken ze daar kant-en-klaar deegmengelingen van (lees met zout en gist) - het duurde wel niet lang eer de euro viel maar was toch niet zo prettig om vast te stellen dat er precies wat veel zout zat in het brood. Dus indien met dan zonder en anders met.
Het ranzige kerstmannetje is er weer vroeg bij dit jaar. Hij kan zijn beurt weer niet afwachten. Dat ontneemt me dus elke goesting om nog in die winkels te kopen (awoerd Carrefour); "als we dat nu eens met z'n allen deden". Zondag mag Rosemarie voor de eerste keer bij de Sint op de knie. Ik probeer haar al een beetje voor te bereiden bij de promobeelden op Nederland (1-2-3) met name voor die 'zwetten'. Ik ben toch benieuwd hoe ze het zal hebben daar naast die witte baard.
Misschien nog iets om ergens op een cadeaulijstje te zetten (ook dat zit er weer aan te komen : de lijstjes) een A vormige plooifiets van strida die er precies toch wat beter uitziet dan de a-bike. Met name de wielen die groter zijn lijken comfortabeler fietsen. Als ik een nieuwe vuilnisemmer mag kiezen dan zou het dedeze zijn, waar ook meteen een fles/blik propper inzit maar het is weer zo'n item dat je voorlopig niet naar hier kan halen. Bijna bovenaan de lijst staan ondertussen Nellie's dryerballs (werkt wat beter in IE met name voor de demo filmpjes, onbegrijpelijk hoeveel sites er nog steeds browser specifiek zijn opgebouwd). Wat groot om als chinese ballen te dienen, maar ze 'zouden' het droogproces van de droogtrommel wat moeten versnellen (25%) en 'zouden' de was ook zachter maken. Een radicale anti-consumptie-groene-jongen zou zeggen dat tante Maria dat al jaren met tennisballen doet, maar tennisballen zijn niet zo leuk om onder de kerstboom te leggen natuurlijk.
No comments:
Post a Comment