zo vader zo zoon ...

Vetkoel ... effenaf. Zoals meestal zijn die kinderexemplaarkes wel weer een stuk mooier (pffrt, een ontwerper die zich conformeert aan de 'alleen-nog-veters-vanaf-de-plechtige-communie'-wet : you're fired !!, en waarom krijgen wij 'goedkoper' leer ?, en veters Allah (WachtMaar) ... maar moeten het daarom ook lelijke veters zijn ? En waar zijn de vette ribbels onder mijn zolen ? en, en, en, ...). Maar als trotse vader vind ik het toch wel stoer dat we op gelijke voet door het leven stappen. Hij zit in z'n peuter puberteit dus het is af en toe wel een beetje (en soms zelfs vergeefs) speuren naar dat trotse gevoel en met zijn eerste diploma (cum laude) "Master in Science Strategisch FLETSEN" is er ook weinig tegen te beginnen. Dat belooft.

Koelvet. Lorre (onze bullmastif) heeft de frietketel 'onbewaakt' gevonden (wisten niet dat we die moesten bewaken). Twee kilogram ossewit spoorloos, dat kan zelfs op een lijf van 55kg spier niet gezond zijn (hoe begin je eraan en hoe hou je het vol vraag ik me dan af ?). Ben benieuwd welk staartje dit krijgt (meer dan waarschijnlijk één dat niet geschikt is voor de composthoop). Dat worden in elk geval frieten van de frietenbakker vanavond.


Dat boek over biodynamisch tuinieren is voorlopig vooral goede gymnastiek voor de wenkbrauwen (voor de botoxers leest het dus als een trein). De enige "aha" was een "ahja" (het lof over compost niet meegerekend) : een voordeel van de biodynamische plantkalender is dat de tuinplanning enerzijds wat dwingender is, anderszijds zelfspreidend.

Dwingend : doordat welbepaalde momenten beter geschikt zouden zijn voor welbepaalde activiteiten is het wel handig dat je dat venster van soms maar een paar dagen "pakt", anders is het weer een paar weken wachten op het volgende gunstige venster. Dat kan het motivationele verschil maken tussen "het is vies weer ... da'k het morregen zal doen ..." en "ik zal mijn botten toch maar aan doen dan zeker ..." (een gigantisch groot verschil in goesting in elk geval). Deze ongedwongen dwang is meteen de belangrijkste reden waarom ik, de luie boer zonder agenda, al een paar jaar de maankalender probeer te volgen want uitstel is vaak afstel (en dat de invloed op de aarde wat verder gaat dan de regen uit het wolkje en het licht en de warmte van het zonnetje daar ben ik ook wel van overtuigd).

Spreidend : er zijn namelijk dagen dat je niet mag werken en er zijn dagen waarop bepaalde taken enkel voor bepaalde gewassen moeten gebeuren. Als je het systeem volledig volgt spreid je dus vanzelf de taken en de aandacht over de tuin.

Soms gaan de wenkbrauwen wel zorgwekkend hoog staan, zoals bij het uurtje roeren met de 500 en 501 preparaten, en de waarneembare veranderingen in het water (het lijkt daardoor vooral op een goedkoop hallucinogeen - misschien toch maar eens uitproberen; voor de wetenschap of wat had je gedacht ?). Of de negatieve invloed op onze tuin, van de gebeurtenissen op Golgotha 20 eeuwen geleden ... het was bijkanst een boek voor vurekestook (in de nief stoof met alle plezier).
De biodynamische composteermethode an sich zal het ook niet halen vrees ik, teveel gedoe : gangen prikken en die weer opvullen met gehaktballetjes zonder krieken maar met 504, 505, 506, 507... 't is iets voor gepensioneerde filosofen denk ik.

Volgens de biodynamische methode zou de winter (wat voor winter?) een belangrijke periode zijn voor de bodem. De zonnestralen die nu onder een zeer scherpe hoek de bodem binnendringen zouden de bodem revitaliseren. Moet ik mijn karton dan maar weer gaan wegdoen ??
Voorlopig dus een minder onbekend maar nog niet minder vreemd systeem dat biodynamisch tuinieren. Maar mijn b(r)oek zit nog niet in den helft, misschien moet de allesomvattende aha nog komen ... en zo lezen wij met een open geest verder.

Wel leuk was de bloemenklok van Linnaeus, die we vooral kennen van de huidige plantennomenclatuur, perkjes met bloemen die zo voorspelbaar op hun uur open gaan dat je er bijna je uurwerk kan op gelijkstellen. Eneke om eens wat verder uit te vlooien voor de categorie "knipogen" bij het ontwerpen ...

Nog 300 keer slapen ongeveer en dan mag ik naar de cursus natuurfotografie bij Rollin Verlinde, dezelfde cursus als van/bij Bart maar toen was het dubbele boeking en nu bij ons eigen Regionaal Landschap (Noord Hageland). "Dat er haast bij is" schijnt 't, als je er ook wil bij zijn, want de inschrijvingen stromen zonder reclame al even vlot binnen als het water in sommige kelders.