Het moest er eens van komen ...

Na 199 komt ontegensprekelijk de 200ste en die is bij deze een feit (blog bericht). Dat vraagt denkbaar om iets speciaals : een bloemetje voor mezelf (trouw aan de rek-de-vakantie-zo-lang-mogelijk-strategie uiteraard een drietal Oostenrijkse geraniums, witte met een hint van roze omdat die toch veel mooier zijn dan de ferrari-rode) en een kippenspecial misschien voor al wie kippen wil houden, er al heeft maar zelfs (en misschien vooral) voor wie er al heeft en moeite heeft om ze te houden.
Vandaag viel er ook een pakje in de bus (toevallig op die 200ste verjaardag, zo attentvol, maar van wie?). Op zich niet zo vreemd want de pakjesdiensten zijn hier bijna kind aan huis ("dag vreemde man, man van mijn pakjes ...", vrij naar Ann Christie). Maar ik verwachtte helemaal geen pakje meer nadat ik eerder deze week al mijn geitevelleke (voor de mandolinebanjo) en mijn geo-logger (beschadigd helaas, bedankt pakjesdienst) ontving. Mannen en hun speelgoedjes, zolang ze die blijven produceren blijft toch al een deel van de economie overeind. Later meer hierover, dit pakje is voorlopig spannender.
Het komt van de hersteldienst die net de Canon A80 had hersteld, een Canon Powershot SX 110 IS, hersteld onder garantievoorwaarden. Vermoedelijk een missing dus, of misschien toch een relatiegeschenkje ? De eerlijke vinder heeft een hulplijn ingeroepen en probeert zich voorlopig niet te zeer te hechten aan dit knappe toestel.

Allemaal voor later, eerst de kippen. Alle goede dingen beginnen bij het begin, maar omdat het voor de meeste onder ons niet zo handig is om met een ei en een broedlamp te gaan experimenteren begint het allicht bij het kiezen van een goede kip. Je vindt ze al eens in hokjes op vlooimarkten tussen de namaak hello kitties en spotgoedkope geïmporteerde steroïdenbloemkolen, maar je bent meestal niet veel meer centen kwijt als je eens op zoek gaat naar een neerhofdierenfokker uit je buurt. Soms doen die het zelfs met lokale rassen, een Mechels of een Aarschots hoen om er maar enkele te noemen. Het aantal rassen is bijna niet te overzien, uiterlijk en "voorwaddist" (show, ei of vlees, of ei-en-vlees,...) zullen je moeten leiden. De regel "als het kippetje er niet goed uitziet, kies dan een ander kippetje" is even veelzijdig als eenvoudig, gebruik hem dus waar je maar enigszins kan.

Bij de rommelmarkt-kip is meestal netjes de bek en een vleugel geknipt, lelijk maar effectief, zeggen ze. De rasfokker doet dit doorgaans niet, maar dat kan net zo goed om een inside-joke gaan dan dat er goedheid mee gemoeid is ("Germaine, die stadsmenschen zijn straks weer achter de hinnen aan 't crossen zie, haha" (kletst daarbij op de bil maar er ook twee keer naast)). Ik geloof dat die bek maar van belang is als je meer dan 9 kippen op een vierkante meter wil houden (lang het gemiddelde maar tegenwoordig zowat de maximale bezetting van een legbatterij), dus don't try that at home.
De vleugels kan je wel zelf knippen en waarschijnlijk zal je dat in het begin ook willen doen (maar de bedoeling is uiteraard dat je straks kippen hebt die niet meer wegwillen). De knip die bij het kuiken wordt gegeven is definitief, het knippen van de slagpennen is maar doeltreffend tot de volgende rui en de kip dus weer een nieuw set pluimen gekregen heeft.
Knip maar aan één vleugel zodat de kip uit balans vliegt, en ten bate van de administratieve vereenvoudiging doe je best alle kippen aan eenzelfde kant want voor je het weet heb je kippen met twee korte en andere met ongeschonden vleugels en dat zorgt alleen voor stress in het hok, als de ene hoger in de boom geraakt dan de andere.
Daar schijnen ze trouwens zeer gevoelig aan te zijn, dus voorzie in het hok ook liever alle stokken op dezelfde hoogte, of minstens genoeg plaats op de stokken zodat ze allemaal op de hoogste kunnen gaan zitten (reken op zo'n 25cm stok per kip). Sluit nieuwe kippen een nachtje op in hun hok, het duurt soms wel even voor ze 's morgens uit het hok durven maar zo weten ze de volgende avond toch weeral waar naartoe. Nieuwe kippen in een bestaande kliek introduceren schijnt op die manier ook het vlotste te verlopen : gewoon bij de rest als die al op stok zijn en deurke toe.

Voorzie een zitstok in het slaaphok die breed genoeg is. Blijkbaar denken wij mensen bij een zitstok spontaan aan een borstelsteel, maar wij moeten dan ook niet op zo'n zitstok slapen. Het slaapt zeer onrustig op zo'n ronde stok en van een smalle stok krijgen ze lelijke borsten (en daar is toch niemand echt liefhebber van). Breed is breder dan je denkt, minimum 8 cm; de showfokker, die alleen voor de fermste borsten gaat, gebruikt balken van 15cm (maar dan kunnen ze al even goed op de vloer zitten, denk ik dan?). Geen vierkante balken, dat zit ook niet prettig, te scherp aan de tenen.
De zitstok ook niet te kort bij een wand plaatsen, zodat de kip (of haan) zijn of haar ijdele staart niet weer uit de mis-en-plis plooit.

Voorzie voldoende buitenruimte per kip, zoveel als je kan missen eigenlijk. Als de ruimte te klein wordt, wordt de ruimte sneller kaalgevreten, en kale rennen hebben naar mijn reukzin sneller de neiging om te gaan stinken (meteen het belangrijkste tegenargument om maar geen kippen te houden). Minder kale ruimte betekent blijkbaar minder dioxine in het particuliere ei, en onze dagelijks aanbevolen behoefte uit de dioxine-schijf schijnt al voor het ontbijt te zijn ingelost.

De meeste kippen zijn niet zindelijk, de meeste hokken zijn niet ergonomisch, tel die twee bij mekaar op en het kuisen van het hok kan een lastig karwei worden. Aan de kip kan je op dat vlak weinig veranderen, bekijk dus goed als je een hok uitkiest (of maakt) hoe je de faecaliën zou moeten evacueren. Vertrekpunt is meestal onder de zitstok, maar soms hangt het tot in de nok. Het is één van de weinige plekken op aarde waar ik geen vlieg zou willen zijn.

Motorolie en antivries zijn bij de moderne kip echt niet meer nodig. Een supplement dat ze wel lusten is grit : steentjes, schelpgruis,... (geen bouwpuin) waarmee ze wat makkelijker malen in de maag. Uiteraard voldoende water, voor de luie boer loont het om te investeren in een watersilo om niet drie keer per dag een bodempje water in die antieke talloor te moeten gaan gieten. Gras kan (daar krijgen de eieren een mooie gele dooier van) maar van teveel gras zouden ze stoppen met leggen, zet ze dus niet op een dieet van wekelijks-15-aren-gazon-maaisel.
Een kip is eigenlijk het ideale tussenstation tussen het keukenafval en de composthoop. Afval uit de tuin is meestal veilig om (verkleind) direkt gecomposteerd te worden. In keukenafval zitten meestal dingen die idealiter niet rechtstreeks op de hoop mogen komen (gekookt voedsel,...). De kip eet zowat alles (zie motorolie en antivries) en de stronten zijn perfecte compostversnellers (dozen met dezelfde naam uit het tuincentrum zijn dus totaal overbodig).

Plaats de legbak als je kan buiten de ren (dus hok tegen de afspanning en de legbak door de afspanning). Kinderen lopen vaak al weer naar de legbak als ze het vorige ei nog maar pas naar de keuken hebben gebracht, als ze telkens in de ren moeten dan zij ze al snel een spelletje zeeslag-met-stronten aan het spelen tussen keuken en kippenhok.

"Maar ik doe dit allemaal al", hoor ik je denken, "en nog zijn die ondankbare kiekens malcontent". Dan kan je nog proberen om hun slaaphok wat op te vrolijken met deze covers van hun favoriete maandblad ...











Misschien wel even lamineren voor je ze ophangt want ze geraken dus overal met hun halfopgedroogde poep. (Je krijgt een grotere versie te zien door op de kleine afbeelding te klikken)



Alweer twee jaar geleden zoals je kan zien (serre op n°7, oude poortjes en dito duivenkot), bedpan optioneel (maar het grit dat erin zit verplicht)...