Gisteren mijn halfjaarlijkse kapbeurt ge-C02-neutraliseerd, wat in mijn geval betekent dat de kapster thuis komt kappen. Lijkt misschien een beetje valsspelen maar de kapster (de mama) heeft dit kunnen combineren met een verplaatsing die toch moest gebeuren (om de kindjes uit te halen). Winst voor iedereen dus; behalve misschien voor Sophie Dewaele, want mijn haar heeft net niet de juiste lengte kunnen halen voor haar haar-fonds.
Bram zit voor de verandering eens letterlijk met de handen in mijn haar.
Het is ondertussen een traditie geworden om de druivelaar op 1 januari te snoeien, ik kan geen plechtigere manier bedenken om het nieuwe seizoen te starten en dat moment is dus weer niet ver af (vorig jaar met een dramatische afloop voor één van de nieuw-gespaarde gesteltakken, ten gevolge van een nog licht dubbelziende kater). In de kersteditie van gardeners world adviseerde men echter om die noodzakelijke snoeibeurt misschien toch maar te vervroegen tot ... "voor kerstmis"; met de opwarming van de aarde zou de sapstroom wel eens wat vroeger op gang kunnen komen. Het valt nog wel mee met dat doodbloeden maar al wie zijn druivelaar al eens heeft zien bloeden weet dat het in elk geval geen prettig zicht is.
Misschien moeten we dan maar een alternatief vinden voor de start van het nieuwe jaar. Prei, reukerwten, sieruien of labbonen zaaien ... suggesties zijn welkom.
Gisteren ook nog eens in de aardbeidruivelaars gepitst en er bleek toch nog leven in te zitten dus het ziet er naar uit dat ze de tocht vanuit Italië hebben gehaald (dus meer van dat). Heel veel overtollig hout zit er nog niet aan (dat moet ik er nog aansnoeien), maar ik ga toch proberen zoveel mogelijk éénoogstekken uit het snoeihout te recupereren want ze zijn lekker die uve con gusto fragole.
2 comments:
Heb je knotwilgen? Dan zou 'een knotwilg knotten' misschien een aanvaardbaar alternatief kunnen zijn?
(Werkt alleen als je er minstens 3 tot 5 hebt, want je knot die bomen best niet elk jaar.)
die heb ik zeker, tien stuks, vorig jaar gestekt en dit jaar zeer mooi in de was gekomen (gekeurd en goed bevonden door de wilgenluis - cfr. post'officially grumpy old man', 19 nov) - al is wilgen in de was krijgen geen kunst natuurlijk ;-).
Ik speelde met het idee om hiervan mijn hout te winnen voor het kacheltje in mijn plantenkamer (de cuisinière als ik ze boven krijg, of iets 'Metalsport'-achtig), dus niet elk jaar te knotten idd - misschien wel hier en daar wat dunnere jongere loten ervantussenuit om te hobby'en (plantensteunen, wilgenschermpjes, ..). Maar allemaal toekomstmuziek want de dikste is nog geen twee duimen dik. Ze staan wel op het stuk dat in de winter vrij nat is naast een gracht die het water van ons en de boer verzamelt, dus ze gaan het daar zeker naar hun zin hebben. Maar ik twijfel dus nog een beetje of ik ze dit jaar al eens terugsnoei of niet...
Maar "eens geknot, altijd geknot" heb ik me laten influisteren, en dan is een jaarlijkse traditie om (een deel) te knotten, zeker een welgekomen discipline. Een sterke kanshebber dus...
Post a Comment