inpakken en wegwezen ...

Ik heb het kunstige eco-filmpje van Nic Baltazar niet op de blog gezet omdat ik het weer niet meer vond dan een leuk filmpje met een dramatische boodschap. "We hebben nog 4 à 10 jaar en dan is het te laat". Als we nog 4 à 10 jaar van dat soort filmpjes krijgen is het inderdaad te laat. Dan liever wat meer filmpjes over wat we WEL kunnen doen. Meer kameleon op TV dus ;-)

bv mottainai furoshiki. Voor wie al lang niet meer kan toegeven aan de koopgekte rond de feestdagen zitten alle kadootjes misschien al in een anoniem papieren 'enveloppe', voor alle anderen is er nog een kans om het goed te doen. Leuk al die gekleurde papiertjes, maar buiten de hond heeft niemand er iets aan als ze eenmaal uitgepakt zijn. Akkoord, de gemiddelde moemoe die de oorlog nog heeft meegemaakt heeft een speciale kast met netjes opgevouwen inpakpapier 'voor ooit', maar de gemiddelde belg frommelt het tot een bolletje en gooit het weg. Weg pakje, weg boompje, weg beestje, weg...
Het Japanse ministerie van milieu promoot al een aantal jaren furoshiki, origami met doekjes, om kadootjes in te pakken, te transporteren, ... dus koop je vriendinnetje een nieuwe ring EN een zakdoek, je vriend een motor EN een nieuw laken voor het bed, je grootmoeder een taartvorm En een handdoek; met wat geluk hebben ze dan nog een troostprijs als het pakje tegenvalt. Een doe-het-zelf pdf.

Het lijkt wel of alles tegenwoordig nog om de pakjes draait. Het is vromer dan mezelf maar ik denk dat Rosemarie het minstens zo leuk zal vinden om kinneke Jezus in zijn kribbe te leggen dan het zoveelste pakje te mogen open doen. Onze bescheiden woning kan die explosie van pakjes aan dit tempo niet aan maar het is blijkbaar allemaal van te moetes. De wafelijzerpolitiek zit blijkbaar in de Belgische genen gebakken, alleen bakken de wafelijzers van nu zes wafels tegelijk (want een moderne meter is niet meer grootmoeder tegelijk, en niet-metekindjes mogen toch niet in de kou blijven staan). Uw kinneke Jezus ligt toch nog niet in zijn kribbe ? (betrapt!, u bent waarschijnlijk het slaafje van de koophysterie geworden).

Ook ons vlees gaat in pakjes. Het wordt onzichtbaar geplakt, 'vormgegeven'. Ik viel gisteren dus weer een paar keer uit mijn zetel van verbazing. Er is niks mis mee om kleine stukjes vleesafval te recupereren want een klompje haasbiefstuk van 50g is natuurlijk geen afval. Maar om die stukjes haas aan elkaar te plakken en te verkopen als haas, dat lijkt me bedrog. Vezelplaat is prima materiaal maar geen massief hout.
Leg ze dan op de fondueplankjes, of maak er gemalen biefstuk van of stoofvlees. En het gebeurd dus echt (en veel), met een natuurlijke twee-componentenlijm, fibrinogeen en thrombine, gewonnen uit varkensbloed. Transglutaminase noemt het beestje, eiwitverbindingen van het ene stukje vlees worden aan de eiwitten van het andere stukje vlees geknoopt, alsof het gewonde dier zichzelf nog in extremis wil genezen. Vlees (en vis!) krijgen deze marinade, verdwijnen in een vormpje en enige tijd later heb je een massieve worst die je weer in plakjes kan snijden. En zo wordt vlees 'gemaakt', en de argeloze consument koopt want het ziet er goed uit en hij weet toch niet meer wat zijn vlees geweest is. We kopen haas van haas (normaal ongeveer de dikte van een vinger) gelijmd en versneden als 'tournedos' ter grootte van je handpalm met een mooi wit randje (varkensvet) want het ziet er goed uit ... tijd om weer eens wat verpakkingen te lezen.