Mogelijkerwijs moet ik dan toch maar eens de bio-pyrethrinen overwegen want we lopen hier wellicht de kantjes van het bio-(on)verantwoord-zonder=gezonder-telen af; iets wat al eens als gevaarlijk nadeel wordt opgeworpen van de amateur-bio-revival-hype.
Maar ik word altijd zo mottig als ik dat de bijsluiter van zo'n pakje uit de plantencentrumapotheek lees. "Niet selectief, giftig voor oppervlaktewateren en kreeften (me, myself and I),...". Maar blijkbaar breken die bio-pyrethrinen toch vrij snel af (2 dagen) en verwacht ik op die afstand niet meteen kreeften te treffen. Beestjes die zich thans ophouden bij aardappelplanten zijn dom, dus in dat opzicht zou het middel nog voldoende selectief zijn. En toegestaan voor de bioteelt.
Geachte, u mag kiezen : back to Colorado or straight to insect hell. Met kleine mondjes voeden dacht ik eerder aan mijn eigen kinderen.
Maar zolang de aanvallen hanteerbaar zijn kunnen we ze natuurlijk ook met de hand bestrijden. Zoals deze rupsjes, ontieglijk klein en hyperkinetisch (mijn tomaten schijnen dus zeer voedzaam maar wel lastig voor de foto) die je pas in de mot hebt, als ze in de gaten springen. Gaten van de mot.
De belangrijkste vlinders die voorkomen in kasgewassen zouden de turkse mot (Chrysodeixis chalcites), de groente-uil (Lacanobia oleracea), de kooluil (Mamestra brassicae), de floridamot (Spodoptera exigua), de gamma-uil (Autographa gamma), de koolbladroller (Clepsis spectrana), de anjerbladroller (Cacoecimorpha pronubana) en Duponchelia fovealis zijn, maar ik vind mijn rupsen wat klein om te determineren tegen de rupsen van bovenstaande die ik op het internet vind.
Vorige week ergens zag ik een grote zitten in de serre (leek op die van de Gamma, die mot) en liet ik die met de fantastische mohawk van vorige jaar nog in gedachten maar begaan, maar dat was weer veel te diervriendelijk zo blijkt.
Blad plukken en verwijderen, een tomatenplant kan wel wat bladeren missen, ik ken telers (100 boeren, 101 methodes) die ze vrij vroeg volledig kaal zetten. Daarom geldt hier de Stelregel : blad niet-spic-n-span=weg. (En laat de spinnen maar zitten waar ze zijn).
Ah, en 'weg' dat doen zij natuurlijk vanzelf eens ze door hebben dat ze betrapt zijn...
12 comments:
Dat is hier nu nét hetzelfde hé, is er dit jaar een invasie van kleine groene rupsjes ???
Bij mij zitten ze vooral op m'n stekelbezen, maar nu ze door hebben dat ernaast nog een heel pak andere bessenstruiken staan moeten ze dat natuurlijk ook eens proberen hé!!
Tot zover dat er bijna geen bladeren meer staan op vnl m'n stekelbezen!
Wat helpt nu in feite tegen die kleine groene fritmonsters?
M'n gebuur zei 'bruine zeep'?
Ik ben ze nu handmatig aan het proberen 'verdelgen', maar dat is onbegonnen werk ...
Er moet hier toch een milieuvriendelijk middel tegen bestaan?
Zijn dat niet gewoon spanrupsjes? Nu ja, van mijn tomaten zouden ze ook moeten afblijven. Trouwens: te veel tomatenblad, nijp of knip je dat best af?
En in welke mate kan amateur-bioteelt onverantwoord zijn? Dat 'we' voedingshaarden creëren voor ongewenste beestjes ofzo?
rupsjes njet, colorado-kevers njet, om toch solidair te zijn luizen op de tuinbonen; boemeste vol ;-(
gedierte dat ne mens z'n tomatenoogst bedreigt is simpelweg te erg voor woorden. Dat ze sla leegzuigen, bonen oplebberen, broccoli's infesteren, tot daar. Dat hoort er bij, bij het hobbytuinieren. Maar als ze aan de tomaten raken, dan gaat de mens, geheel terecht, loos. Ik leef met u mee. Verdelgen die handel! Genadeloos! Jihaaaad!
verschoning voor de vertraging, wezen pinkeln mit Pinksteren
(kumkummers-sind-eigentlich-Gurken-roulette spelen onder een
witbier-regenboog en een stralend zonnetje).
de stekelbezen, nog zoiets om bij te schreien dit jaar, honderdduizend(en) hangen eraan maar niet groter en niet veel sappiger dan een krent. 't zal voor de gelei zijn en niks anders... bruine of groene zeep wordt al eens genoemd inderdaad, maar dan vraag ik me af of het zoveel milieuvriendelijker is om beestjes te doden (direkt, of door ze de hongerdood in te pesten ver weg van hun waardplant) met zeep, één van de andere populaire plantengieren, of een aftreksel van
afrikaanse bloemekes (pyrethrines)... 't is nog altijd gene chimiek.
heb eens een artikel gelezen van KHK waar uitsnijden betere resultaten gaf in de "hygiëne"maatregelen tegen de ziekte en sindsdien gebruik ik
een chirurgenmesje (overschotjes van de anatomielessen) voor alle
onderhoud op de tomatenplanten. Wegens common sense : gave weefselwonden genezen altijd mooier dan verhakelde. Werd nochtans na verloop van tijd wel vrij handig in het afsnappen van bladeren en
dieven, maar af en toe liep het nog eens (en dan direkt lelijk) mis, ge weet wel van die waar nog een halve meter "draad" van het stammeke op volgt... In de kuiltjes die de dieven achterlieten bleef als eens
condens staan en dat werd dan vaak de cosy corner van de ziekte.
Nadeel: naast de afgesneden stompjes komen vlotter nieuwe dieven te staan, dus je blijft soms wel even bezig.
En dat van die voedingshaarden heet dan een correcte hypothese.
Ik geloof zelf ook in "het evenwicht" van de natuur (geef de beestjes ook iets en de eigen oogst zal nog wel meevallen - uitgezonderd dit stressvol jaar) maar ik denk toch met een redelijke zekerheid te kunnen zeggen dat iedereen zijn eerste tomatenavontuur vrij voorspelbaar afloopt : alles ziek ;-) dus een nieuwe haard die er niet hoefde te zijn (met al dan niet bio hulp is dan handiger, ook voor het succes van de story en dus de goesting om het volgend jaar 'beter' te doen).
Neem daarbij dan nog 'nonchalant' opruimen aan de perceelsgrens met de buren en hupakee...
Als ik alle kevers dit jaar maar laat begaan dan wordt het volgend seizoen weer druk plukken voor mezelf en de buren (zeker voor beestjes zonder echte natuurlijke belagers).
Mahow, eerste betrachting is uiteraard 'zonder', dat spreekt vanzelf en door de inhoud van deze blog (hoop ik).
tuinbonen ... heb ik ooit eens gehad (lekker!), maar dit jaar zal het import worden ;-)
voorlopig blijft het bij dat ene blad (wel al een volgende probleem'
gespot bij een peper) maar 'de reflex' is (gdvrrdmm) enorm. Zag daarnet een toch wel mooie Sint-Jacobsvlinder in de serre en mijn eerste gedacht was : gij moet hier weg (doe het zelf of kdoenkiket). Weet niet of hij iets zou doen met de tomaten (ws niet, zat toch niet in het bovenstaande lijstje) en heb hem dan weer maar gelaten...
Een chirurgenmesje dan nog! Maar ik zal de grote takken (heel af en toe mispak ik me nog aan een dief, die dan een joekel van een tak is tegen de tijd dat ik het door heb)niet meer vol vernielzucht afscheuren zoals ik nu onbedoeld wel deed...
Ik weet trouwens niet hoe het komt dat wij hier bijna nooit last van beestjes hebben. Misschien inderdaad de buren die zoveel spuiten dat ze geen kans maken... En waardoor ik er dus maar in slaag om ecologisch te tuinieren omdat de buren dat NIET doen...
ah omdat ge om te beginnen al uw tuinbonen weggeeft tiens, dan kan er daar al geen luis op zitten (zo kan ik het ook ;-) maar een supersteriele omgeving kan misschien ook inderdaad (aan meer vogelkes onder appelbomen kan het niet alleen liggen, de patattenkever lust geen snavel of het zou hier een huppelend buffet zijn)
Ach ja, er zijn altijd van die zotten die je nog blij kunt maken met zaad van tuinbonen... ;-)
Hallo, iedereen kweekt blijkbaar tomaten in serres, maar heb je nog nooit 'openluchttomaten' gekweekt die speciaal aangepast zijn aan ons klimaat? Wij hebben geen last van rupsjes en co. En de mezen en de winterkoninkjes vreten eventuele belagers op voor ze de planten kunnen bereiekn ;-)
Nee, eigenlijk niet, 't is te zeggen, ik ben zoals de meeste uiteraard wel begonnen zonder serre en heb toen al gemerkt dat sommige rassen misschien wel aangepast zijn aan ons klimaat maar dat ze in de buitenlucht (zonder spuiten) te snel en te vaak ten onder gaan aan de ziekte; vooral jammer als je er al een paar maanden voor hebt gezorgd vanaf het zaadje. (en dan bedoel ik uiteraard voor de aardappelziekte, andere plaagjes als de rupsjes zijn verwaarloosbaar qua voorkomen en schade). Toen ik vernam dat ook "de gurus" onder de liefhebbers de buitentomaten een papje geven was ik er toch redelijk gerust in dat het in elk geval zeer moeilijk is (and nothing to be ashamed). Ik heb dan zoals zovelen het klassieke traject doorlopen : huilen, zeuren en frustraties, creatieve overkappingen (poly-ethyleenzakken toen ik die nog in alle formaten kon krijgen, timmeren, afgedankte partytenten,...),... om uiteindelijk bij een (tunnel)serre uit te komen. Een (semi) professionele, eentje die ik (basisvoorwaarde) elk jaar mee kan laten roteren maar die dan ook weer niet te gemakkelijk te verplaatsen is (dus niet zo'n frommelding met "versterkte" folie). Het aantal smaakvolle rassen dat je zonder spuiten kan telen is in elk geval (oneindig) veel groter in de serre (al wordt de landingsbaan van de duiven met haar gaatjes stilaan een uitdaging). Probeer maar eens Black Cherry of Rose Quartz (die laatste wel tamelijk gevoelig), ... en nog zo velen, dan is de investering in een serre zo vergeten. Tomaten buiten telen kan in elk geval, en heb nooit een oordeel geveld over spuiten (voor de eerste keer zou ik zeggen "doe maar met") maar ik vind het zelf een extra uitdaging om 42 planten "te beheren" zonder de blauwe papjes ...
Het is ondertussen weer behoorlijk koud in de serre dus ik denk dat alle tomaten nu toch graag zouden binnen staan ;-)
Succesvolle rassen buiten die lekker smaken zijn uiteraard altijd welkom, er is ruimte en goesting ;-)
Post a Comment