Maar zelfs dan ontvangen we nieuwe recepten met open armen en ik was dus maar al te blij dat ik met een half oog de aflevering van Jamie Oliver kon volgen op de nieuwe grote flatscreen bij vrienden ("schoon beeld eigenlijk he, amai, pas gekocht aha, jahjah..."), die waarin hij 'flavored salt' maakte met pepertjes ("... ah zo doet'em da, ochot").
Makkelijk en dus weer eentje in de categorie : "waarom leggen we daar toch altijd met-de-glimlach zoveel centen voor op een toonbank (10 euro per honderd gram is geen aardigheid) als dat niet meer is dan dit" :
- grof zout
- aromaten. (punt)
Aromaten van dienst vandaag dus de pepertjes. Maar er lagen ook nog een stuk technisch werkloze gember en eenzame citroen in de koelkast, nog even in de fleur van hun leven dus beter nu dan nooit als ze nog veel carrière willen maken in de horeca. Proper maken, versnipperen (pepers zonder lijsten, gember zonder schil en zeste zonder citroen) of vijzelen/staafmixen/... en mengen met het zout, meer is daar niet aan. En dat weten de merchandising-gurus-Piet-Huismetruiten van deze wereld maar al te goed (brilliant zijn die gasten!).
Het zout trekt het vocht verder uit de aromaten, dat verdampt weer en je blijft achter met smaakvol zout. Mijn molentje gedroogde pepervlokken (zonder zout) was eerder geen succes want je weet hoe dat gaat : twee keer draaien boven een dampende pot en die vers gedroogde spullen zuigen weer vocht op en lopen vast (of zijn in elk geval te slap om nog gemalen te worden), nee dan heeft deze zoutmengeling meer kans op slagen. Wat kijk ik al uit om dit mengsel boven de focaccia te houden ... goed ruiken dat dat doet, precies een snoepjeswinkel (of exotisch fruit, geconfijt misschien, wie durft dat nog lusten tegenwoordig). Hmmm, popcorn...
Twee tricks-of-the-trade. Ten eerste kunnen sommige aromaten nogal aan de natte kant zijn (zoals gember en ook een beetje de pepertjes) en die kunnen dus wat voor-droging gebruiken (zet ze even in de oven als die staat af te koelen van een kooknummer ... en anders duurt het gewoon wat langer voor het zout weer droog is zeker ??). En ten tweede (vooral als je verse vochtige aromaten gebruikt) kan dat zout tot één grote klomp opdrogen, als je dat dus laat gebeuren in je mooiste bokaal dan ben je gejost - eerst laten drogen op een schaal dus, daarna (weer verbrijzelen en) in een potje stoppen.
100 euro/kg in de pocket (gebleven) en veel meer dan wat snijden moet je er niet voor doen (laat supersonisch wiggelen met het koksmes nu net één van mijn lievelingsactiviteiten zijn - vorig weekend voor de eerste keer, in een winkel, met een ceramisch blad, ook een belevenis : ik wist dat ik dun kon snijden maar zo dun !).
In welke verhoudingen ? Ik vond Jamie eerlijk gezegd nogal aan de you-pussy-kant met zijn pepers, zout is nu niet het ingrediënt waar je heel kwistig mee moet omspringen dus liever wat meer pepers en minder slagen van de molen denk ik dan. (Geproefd uit het vuistje en het was nog goed te doen ;-) maar daar is voorlopig nog geen consensus over). En het kan bijna met om het even wat (begin met wat je lekker vindt); leuk kerstgeschenk misschien.
Bram (weer eens) gevallen, keukenkruk gemist en in de val dezelfde kruk net niet gemist : zijn eerste kap in zijne kop (onvoorstelbaar eigenlijk dat het pas de eerste is, en dat de rest er ook nog allemaal aan hangt). Dokter van wacht vroeg iets in de 70 euro om 5 cm hoogtechnologische plakband in drie stukjes over het sneetje te leggen. Ook snel verdiend maar kom ik begrijp dat wel, daar heb je lang voor gestudeerd en ze moest er voor naar de voorplaats schuifelen (na haar uren dan nog, en de chauffage stond al af) en ja zeg misschien moest ze wel heel hard reflecteren om hem niet eventueel naar de spoed door te sturen voor echte heelkunde (want moet dat niet hard spartelen voor z'n leven zo'n gewond kind, en die snee is toch al krap over een hele centimeter); nee daar we niet moeilijk over, alles voor de goede zorgen van je kind. Maar 22 euro voor een halve minuut kom-na-een-week-nog-eens-terug-consultatie, is dat nu echt nodig ? Wel behoorlijk knap om dat plakkertje te verwijderen zonder hem pijn te doen TERWIJL ze de groene brief al aan het schrijven was. Dat vind ik dan toch een beetje de mensen (en ons zorgstelsel) bij hun pietje pakken. Misschien moet ik haar maar eens bij haar pietje pakken met mijn in capsaïcine doorweekte pollekes, ik zou er waarschijnlijk met de knipoog van af komen in 't vervolg ... want, ik zal het u zeggen, da pikt daar ... "gaat da maar op een ander doen", gebaren ze hier zelfs met die dagen ;-) (ja, dan wel)
No comments:
Post a Comment