kapitein ukulokio ...

Folk Dranouter is geen folkfestival meer. De organisatie had het beloofd en ze hebben woord gehouden. Ik heb wel nog een leuk parcours kunnen uitstippelen en de allerplezantste optredens zaten zeker in het folkho(e)kje (letterlijk zelfs) maar het festival heeft zijn ziel (definitief) verkocht. Het probleem is niet zozeer de niet-folkprogrammatie, hoewel de Anouk'en niet echt konden overtuigen. Het probleem is zelfs niet de te grote mensenmassa waarvan de meeste gewoon interesseloos op het terrein lijken te liggen. Leuk misschien zo'n "familiefestival", maar op die manier een dure en vooral saaie vakantie als je het mij vraagt. Aan de moeders-met-oorstopjes (meervoud) met platte baby's-zonder in de veel te luide tent : ge moest u schamen ....

Mijn beste lezers uit de Westhoek, ik bied u nu al mijn excuses aan. Ga alvast even zitten. Staat u mij toe te veralgemenen, wat "gemakkelijk" en onder de gordel misschien, en op basis van slechts een paar duizend schoffies totaal ongehoord, not done, dat begrijp ik - daarom vraag ik nogmaals en oprecht verschoning. Maar. Een dronken West-Vlaming is echt geen plezier om in uw achtertuin te hebben, laat staan uw voortuin.
Drie minuten nadat ik mijn festivalbandje aanhad (dag 1), had ik alweer ambras - ik weer. Een groepje autochtonen stond doodleuk patatten uit te trekken en ik kon natuurlijk mijnen toot weer niet houden (die patatten stonden daar in de buurt overigens bijzonder schoon, heelder moestuinen eigenlijk). "als ge dat met mijn patatten doet dan hedde mot vast", iets in die aard. En met mot bedoel ik dan niet het Meerhouts Observatie Team, de privé-militie uit het geboortedorp (had ik dertig jaar geleden geweten welke doorstroomkansen er waren naar werk in eigen streek dan was ik misschien wat langer bij de jujitsu gebleven). In elk geval, hij zou ze teruggestoken hebben als hij geweten had hoe. En ze zagen er plots de grap niet meer van in en zijn ermee gestopt. Toch al dat.
Maar eigenlijk waren er teveel van dat soort incidenten op en rond het terrein : dwaze vernielingen, diefstallen aan de lopende band bij de kraampjes (vooral de brillen waren populair), staan pissen onder de buffettafels voor de Irish Pub, bier over en in een toevallig passerende wagen kieperen, ... mijn geweten heeft nogal getrokken aan mijne callee.

Zij zijn de echte doodsteek van het festival, het is een pensenkermis geworden zonder beuling. Meneer Wannabe-Schuurmans heeft zijn schaalvergroting, zijn vier megacampings met hangjongeren - strontzat maar zeker niet van uw bier - ik heb het geprobeerd (if you can't beat them, join them) maar het was bijna niet mogelijk.
Dat het creatief programmeren van (pure) folk een onbegonnen zaak is, is niet alleen een belediging voor het genre maar ook niet echt een toonbeeld van uw competenties als programmator - probably the worst carreer move in the world. Net zoals Willem Vermandere & friends in die kleine tent te proppen terwijl de main stage nog een halve dag leeg staat. Pure provocatie. Wacht maar.

Bart gaat zeggen : told you so. Inderdaad niks nieuws onder de zon maar ik hou van die muziek. Ook niet teveel zorgen of paniek. Ik heb waarschijnlijk voldoende alternatieven (bij voorkeur in het weekend voor of na Oxygen, dan kan ik Werchter ook laten vallen, dus eigenlijk heeft u, meneerke Megalo-Duurmans, mij een plezier gedaan). U heeft als organisator helaas heel wat minder alternatieven, laat staan de kans om de klok nog terug te draaien.

"Ja maar, da's dan ook weer te gemakkelijk, gewoon het probleem beschrijven, stel dan zelf eens een oplossing voor". Wel beste West-Vlaamse ouders met onhandelbare kinders, de oplossing is vrij eenvoudig : stuur uw kinderen gewoon een paar keer naar een fuif in de Kempen : ge gaat ze een paar dagen moeten soigneren in een kamer met niet teveel licht en ze zijn misschien nog moeilijker te verstaan maar u krijgt een ander kind terug, gratis.



Het betere werk (binnenkort op het nog betere festival in uw buurt - in willekeurige volgorde, of misschien ook niet) : Emily Portman, Carolina Chocolate Drops (helaas Cornbread niet gespeeld, maar deze kent u misschien ook wel (zeker gaan zien op bv. Leffelingeleuren = feest), Isbells (zeer aandoenlijk met mini performance van zijn dochtertje) - binnenkort eventueel weer op de (gratis) Feeërieën, Absynth Minded, Peggy Sue, ... ... ...
Het optreden van The Pogues, top of the bill en verzoenend optreden voor voor- en tegenstanders van de vernieuwing, was eigenlijk exemplarisch voor het festival. Shane te zat om nog te zingen, bijna te zat om zijn plateau bier te vinden (die hij toch nog redelijk leeg heeft gezopen). Buiten de bindtekst 'the text is right' (na al het boe-geroep) kon je er geen letter van verstaan. Ik geef al zijn platen weg (het zijn wel die van Caroline maar kom), wie ze hebben wil mag ze komen halen.

Na vier dagen begon ik m'n ukuleles wel een beetje te missen want elke groep gebruikt er tegenwoordig wel eentje. Er was zelfs een gratis ukulele workshop, en daar had ik een ukulele zien staan die nog op mijn buy-a-licious lijst staat. Of ik even mocht tokkelen. Flarden van het daaropvolgende gesprek : "in welke groep speel je", "mag 'em buiten", "project met kinderen", "nog geen solist", "opnamestudio in Wezemaal",... misschien eerst toch maar eens wat notenleren voor ik in een studio of op een podium kruip (misschien wel Dranouter), als ik nog eens 5 minuten tijd heb.
Wel een leuke ukulele. En ook wel een leuk project.

Last but not least nog een kleine camping tip :



24u daglicht in de tent heeft zo z'n voordelen (die ene lamp kon de hele camping verlichten tot de zon het overnam om 7u 's morgens). Niet aan geluidsprotocols onderhevige generatoren een stuk minder. Met proppen in de oren en een lichte alcoholroes was het ok maar toch... als ge kunt kiezen.
Nu even nog eens zo'n lading tomaten verwerken. En dan ... iets anders.