maar muizeke toch ...

Het zat eraan te komen dat een niet al te pientere muis mijn niet-gerestaureerde gele Vespa met gaten zou aanzien voor een lekker kazeke. Helemaal dom was het van dat muizeke om zich in het d(r)uivenkot te laten betrappen, het had er jaren gelukkig kunnen leven zonder dat we dat hoefden te weten (droog, privé waakhond, buffet met kwaliteitsgraan,...). Maar de angst voor nieuwe gaten in het zadel sloeg me om de oren dus de verstekeling moest weg (en die waakhond had ook wel eens kunnen tegenvallen want die is toevallig beste maatjes met poezen - hieronder met ons Mina zaliger).



De volgende dag zat het beestje al gevangen in wat heet een humane muizenval. Tevens ook de gemakkelijkste val : op te spannen zonder gevaar voor eigen vingers, aan twee kanten inzetbaar op een typische muizeloopbaan (vlak langs een muur) en iets meer flexibiliteit over wat er uiteindelijk met de gevangen muis moet gebeuren.
Voor de meeste kindjes was het meteen de eerste confrontatie met een echte muis (met volledig functionele nek en de lager gelegen zenuwbanen nog intact). Maar toen iedereen uitgekeken was was het hoe dan ook tijd voor 'de afrekening'. Geen zwemles-zonder-bandjes maar een naar-land-van-herkomst met een figuurlijke trap onder de kont, met als land van herkomst het bos ... aan de overkant van de straat. Waarschijnlijk zit muizeke dus ondertussen al terug in het d(r)uivenkot, hopelijk laat het zich nu niet meer betrappen want dan is het misschien wel schoonspringen-met-beton-aan-de-voorste-pootjes in olympisch bad (de metskuip), schavotjes-for-dummies of escortemuis-zkt-sm-poes. Groen zijn heeft zo zijn grenzen (met name ter linker zijde ter hoogte van de chocolade sigaretjes).



Ik heb dan toch mijn bevestiging gekregen om naar de (gratis) fotoworkshop te gaan bij Sony. Zo twee dagen op voorhand met de boodschap 'annuleer minstens twee dagen op voorhand' doet me vermoeden dat ik in de reservepoule zat met mijn camera uit het niet-reguliere circuit van de Konijnendinges. Maar maakt niet uit want ik mag per slot van rekening toch gaan en ik heb meestal toch een flexibele kalender (geen). Met uitzondering van het kraambezoek aan mijn kleine zus die pas is bevallen van haar eerste (Fleur), daar moet grote broer/nonkel toch zien te geraken.
Ik stond ook op het punt om mijn trouwe point-and-shooter (Canon powershot A80) die onlangs de (roze) geest had gegeven in de vuilbak te gooien tot ik toch nog maar eens google'de wat het probleem nu eigenlijk geweest zou kunnen zijn. Puur informatief want ik ging er vanuit dat wat het ook was wel als economisch onherstelbaar geklasseerd zou worden. Lang leve google want één zoekopdracht later stond het antwoord al op het scherm : bijkbaar is er een lading slechte (Sony) onderdelen in een batch Canons gesukkeld en de A80 zat daar bij. Straks krijg ik mijn senseo-dozeken van Canon en wordt hij volledig gratis hersteld.

De douane heeft een pakje uit Hong Kong onderschept, aan flarden gereten en weer netjes geplakt. Een pakje met mini-ministatief voor op reis, afstandsbediening voor nog scherpere foto's, reservebatterij en een 67mm polar filter waar ik - gekke Japannees - 62mm nodig en besteld heb. Daar gaat mijn blauwe lucht (tenzij mijn A80 snel gemaakt wordt want die had er al eentje).