oplosfokkie...

De mensheid heeft vandaag weer getoond dat het grote problemen kan oplossen met de strop om de nek en het mes op de keel (van 'te  moetes' dus). Ik had gehoopt een sliert stilstaande wagens fluitend voorbij te steken maar ik heb amper wagens gezien. Ik weet niet  waar iedereen zat vanmorgen, de banen waren leeg, Leuven was spookachtig leeg,... Misschien was iedereen later dan mij vertrokken,  nadat ze eerst het vrouwtje nog eens hadden omgedraaid voor de ochtendfokkie. Misschien ligt het probleem van onze files wel bij de  treinen, met al die ambetantenaren die staan te vechten voor een parkeerplaats rond de stations. Vlaanderen nam massaal verlof, het  ambtenaarapparaat wellicht allemaal een dagje recup van al die overminuten elke dag, en de Walen ziekteverlof ?. Van mijn part mogen  ze de spoorlijnen allemaal dichtgooien met macadam; voor de fietsers, zoals ze met de oude spoorlijn 29 Heretals-Aarschot hebben  gedaan (leuke route maar zoals met de meeste populaire trajecten vaak ondoenbaar druk; en voor de vele 'overwegen' zouden ze ook nog  iets moeten voorzien).

Ongeorganiseerd als ik ben stond ik gisteren met de fiets op mijn werk en moest ik vaststellen dat ik een jas of iets dergelijks  vergeten was (de zon scheen toen ik vertrok met de fiets in de koffer) - ik zou dus weer naar huis moeten fietsen in niets meer dan  een hemd en daar was het ondertussen wel wat koud voor geworden. In de koffer vond ik gelukkig nog een oud regenjasje,  'relatiegeschenk' van een bank die ondertussen al niet meer bestaat en met nogal veel fluoroze in het design. Ik heb in elk geval veel  vrienden gemaakt onderweg, allemaal blije gezichten. Zien en gezien worden, daar draait het toch om als het gaat om je veiligheid maar ik was toch blij dat ik muziek door de oren joeg en wat men mij toeriep voor interpretatie vatbaar bleef. Ik was ook blij dat de niet ademende 'zak' na drie kwartier zweten uitmocht...

Snel nog wat zaden in bakjes gegooid (15 soorten sla waarvan eerder op het jaar niet bijzonder veel uitkwam, wat kruiden, wat bloemen, enkele meloenen in reserve,...). Een aantal van de éénjarigen die binnen gezaaid werden beginnen stilaan te verlangen naar een leven in volle grond; een nieuwe lading wordt in de volgende weken 'ter plekke' gezaaid al weet ik nog niet goed waar dat zal zijn (er zaten geen gebruiksaanwijzingen bij het her en der geoogste zaad, dus ik weet niet of we dit goed doen qua zaaimoment en standplaats, het is in elk geval plezant). De meeste clematissen zijn opnieuw uitgelopen; één steun van de druivenpergola bleef leeg en daar heb ik een geadopteerde kamperfoelie aan gezet (Lonicera japonica), een groenblijvende klimmer.