Vorig jaar leerden we tomaten al "omkatten" met wijnfleswikkels maar kwam het er door omstandigheden niet van om alle tomatennaampjes te ponsen maar dit jaar hebben we wegens andere omstandigheden iets meer tijd voor dit soort tuinwerkjes.
En ik zou ondertussen mijn goed leesbare en duurzame labels op ooghoogte al niet meer kunnen missen. Zo weet ik nu al dat Purple Beefteak wel wat bloemekes mag bijsteken (tandenborstelgewijs 99,9% bestuiving in de kas, daar nie van) en dat Oranje van Goeijenbier echt goe bezig is. Jaune Flammee blijft niet alleen koploos maar z'n vruchten lijken iets te langwerpig voor de soort (foute import ? Coeur de Boeuf alsnog uit quarantaine halen ter vervanging ?). Ook Voyager, van de teel-de-zwaarste-wedstrijd-zaadjes, lijkt niet echt trouw aan z'n soort (al maar goed dat ik niet van m'n eigen zaadjes ben vertrokken of ik was daar weer schoon door de mand gevallen).
Het is duidelijk dat het op deze manier niet lang zal duren voor ik ze allemaal zonder spieken bij naam (ben tamelijk slecht in namen maar vergeet nooit nog je mooie snoet snoet), van buiten en van binnen ken.
En zo kan de aandachtige profiler aan de hand van bovenstaande "anonieme" foto weer perfect afleiden hoe groot ik ben, wanneer het subject ongeveer ontoerekeningsvatbaar werd en met welke dexterioriteit ... goed zo.
7 comments:
Dat heb ik dus ook al mogen merken: dat ik mij in oneindige bochten moet wringen om de naam van de tomaten, op labeltjes onderin de pot, nog te kunnen lezen. Of dat ik dan geheel enthousiast denk: 'hé, nog twee rijpende tomaten!', om vervolgens te ontdekken dat ik gewoon dezelfde tomaten als daarnet opnieuw aan het tellen ben, maar vanuit een ander perspectief...
Labels op ooghoogte is dus de goede tip! Is er trouwens een reden waarom al jouw touwen dubbel zijn?
(En 99,99 procent bevruchting; ja hoor, rub it in!)
proper !
hoe heb je die letters erin geklopt ? een oude typmachine verprutst ?
99,9% he, jij doet daar weer bijna een volle promille bij (probeer ik al eens bescheiden te blijven ;-)
ik gebruik het touw dubbel omdat dat de illusie geeft sterker te zijn (een volladen plant kan straks wel wat wegen zeker met zo'n hoge vruchtzetting) maar aangezien vele touwen maar over het raamwerk lussen is het dubbele touw effectief niet veel sterker als eentje (knip er maar eens eentje door ;-). Zo'n strobaaltouw van de dorser kan gelukkig wel wat hebben.
de belangrijkste reden waarom ik het dubbel gebruik is omdat de planten in een goed seizoen door het dak durven groeien en dan kan ik het touw laten vieren zodat ik de planten kan laten zakken (ik doe meestal niet aan kopsnijden, veel te curieus hoe groot planten kunnen worden), waarbij de plant nog in één touw kan blijven hangen (tomaat losmaken van een enkel touw en laten zakken gaat ook maar is iets lastiger) - maar dat dan weer op voorwaarde dat ze maar over het raamwerk lussen en niet geknoopt zijn ... (alleman nog mee ? ;-)
En dik touw (twee touwen is dikker dan 1) snoert ook niet zo diep in (zolang je spiraalsgewijs omhoogloopt loopt de sapstroom geen gevaar maar 't zal toch iets comfortabeler zijn voor m'n plantjes ;-)
mieldedjuu Willem daar zeg je zo iets ... nee, heb eens ergens van die goedkope ponsletters geklist op iebee voor geen 10 euro dacht ik maar ik vind ze niet zo meteen terug.
Kleine investering maar belachelijk efficiënt voor alles wat binnen en buiten duurzaam een naamkaartje moet krijgen - want ge moogt ze platkrabben met de nagel, ze blijven leesbaar). Dit gezegd zijnde, dat zou wel kunnen lukken met een oude typmachine, gewoon experimenteren met de zachte ruggesteun voor de rol (moet een beetje doordrukken maar niet te neig) en dat kan misschien zelfs nog wat sneller dan met de pons ... what the heck, ben te curieus om het niet zelf eens te proberen (memo to myself : zoek dactylodoos op zolder ;-)
voor de kunstige letterzetters : je kan ook (gratis) en zelfs met een lege stylo (hoofd)letteren in die zachtmetalen wikkels; ook weer met de juiste ondergrond bijna hetzelfde effect, maar de uniformiteit van de koetswerklettertjes (of afgebroken typmachinearmpjes) heeft wel iets.
Ik heb hier een brailletypemachine staan, dat lijkt me een oplossing voor de niet leesbare labels. Onslijtbaar, die letters. Echter: je moet dan braille kunnen lezen :-)
Groetjes, Cathérine
hela, ook een gedacht, dan kan ik nog na 22u doorwerken in de serre, maar dat leren lezen wordt niet gemakkelijk met dat tuinier- en snaarinstrumenteneelt op de vingertoppen ;-)
Post a Comment