hoevetoerismus ... geflitst

Ze schieten als paddestoelen uit de douche, de plaatsen waar je aan hoevetoerisme kan doen. Het zal u niet verbazen dat ik het hart op de juiste plaats draag voor de sector maar soms begint het toch (nogal wat) naar plat opportunisme te ruiken. Er zit duidelijk Kaf tussen het Koren. De éénmalige (halve) investeringen in hedde gij meubelen en hedde gij howesgerief, een aftandse go-cart, wat krakkemikkege speeltuigen en een remorque speelzand,... en een groene plank met een witte plank erop lijkt al heel snel op een pingpongtafel als je er ook nog een paar noppenpalletjes van de kringloop bij legt. Of de "we-zullen-van-elk-diertje-maar-twee-stuks-nemen-voor-die-mini-kinderboerderij-voor-stadskindertjes" (dat staat zo beeldig op de site en oZoo mooi in de brochure), vooral als die dieren verder niet zo goed verzorgd worden. Deze keer was één van de geiten al in tijden en twintig centimeter niet meer gekapt, en liep het daardoor op de polsen (het kan ook de hoefpalm zijn, ik heb mij vooral bekwaamd in de menselijke anatomie). Dan zeg ik : slechte boeren!

Niks aan de hand als je de mensen niet kan ontvangen zoals dat al eens gedaan wordt in de toeristische sector (druk druk druk op die andere bijverdienste, de boerderij), liever geen ontvangst dan a-fake-one maar ik vind het als toerist voor die prijs wel een minimum dat het gras gemaaid wordt rond het gastenverblijf (dat staat zo netjes, vooral als er verder geen noemenswaardige beplanting te vinden is rond het erf - en de kleinste stadskindertjes zien zo hun stadsvoetjes nog, de kinders hebben dat soms nog nodig als ze niet met het ene voetje willen struikelen over het andere), en dan (het maaien) bij voorkeur in uw vakantietijd en niet in die van mij.

Lappen ze ons daar (als we weer gezellig thuis zijn, ahja) nog een stuk van de waarborg aan ons been voor "schade aan de biljartkeu" (terwijl we die allemaal netjes in dezelfde staat achterlieten) - koop dan meteen ook een extra bal want er ontbrak er nog eentje. Misschien was de echte reden dat madam moest kuisen (terwijl we het huis ook netjes in dezelfde staat achterlieten en voor die opkuis trouwens OOK al betaald hadden). Ik weet niet welk van de drie speelhuizen er het meest in elkaar zakt maar van één van de drie had bRambo ineens iets bij wat op een deur leek (inclusief vervaarlijk uitstekende schroeven). En dacht ik daar mijn vakantiemarathon van augustus even af te ronden in Vlaanderen, bleek 'onze' kant van de grensstraat nog ... in Frankrijk te liggen.
Als we nog eens die kanten uit gaan moeten we het huizeke van de bakker maar eens proberen.



Maar wel mooie vergezichten (maar die had je van om het even waar in het dorp - één van de drie laatste plattelandsdorpen naar Europese normen) en mede daardoor boeiende zonsondergangen (waarbij we uiteraard de bijdrage van Moeder Natuur niet mogen vergeten). En terwijl we die daar stonden te fotograferen met z'n allen, gooiden we nog even de stadskindertjes uit het hoge gras in het aanliggende bietenveld voor wat dramatische off-camera-flash probeersels (geef eens een flitser aan één van de kinderen en laat ze maar op de andere mikken). De echte strobist moet hier wellicht eens goed mee lachen maar ik moet nog aan de theorie beginnen dus ik was al meer dan blij met mijn eerste poging (hier van nichtje J).



Zo zag het exact datzelfde moment er redelijk waarheidsgetrouw uit zonder 'gemoei' van de flitser, niet zo heel boeiend (flash is not always bad).



Voor de liefhebbers van meloenen nog een filmpje voor het weekend. Ik heb ooit zelf eens in volle colère tegen een watermeloen geshot (niet heel slim maar in mijn eerste seizoen vielen de watermeloenen zowat halverwege de rit van de plant als je er nog maar naar keek en frustatie is dan geen goede raadgever). Ik zou het nu dus zeker niet meer doen, maar dit, is toch een tikkeltje erger ...





Eigen schuld, eten dient niet om mee te spelen....