dat was dan jammer ...

FAN-TAS-TISCH jammer. Katzenjammer. In uitgesteld relais enorm genoten van het optreden van Katzenjammer, 4 fijnbesnaarde Noorse jongedames die psychedelische-country-folk-pop-rock-de-cirque brengen. Wie kan daar tegen zijn ? Wij alvast niet, maar de gastheer van de B&B vond het maar kattengejank. Ongelijk en gelijk hebben tegelijkertijd, je moet het maar kunnen (het zijn in elk geval niet die twee pianisten die hebben samengelegd voor één piano, noch de langstlopende strip die nog eens werd genamedropped in Inglorious Bastards). Maar oor-deel vooral zelf ...



of deze thee met kaneel, of op 24 april op Dranouter aan Zee, in kronkelende lijve, samen met Jasper Erkens, Arid, Daan, Raymond van het Groenewoud, Buscemi, Arno, The Proclaimers,... .
Jammer maar helaas was vrijdag ook de vrije dag op de lokale zorgboederij, en nog voor het derde lied had ik weer (ik weer) een aangeschotenuitschotlul die in mijn bier hing te hangen, en ik mocht daar weer niks van zeggen maar één ding is zeker : ik drink mijn Guinness graag straight, daar mag iets bij maar hoeft niks in. Misschien iets om mee rekening te houden als je naar het toch wel amusante muziekcentrumdranouter trekt.

De meeste pepers zijn ondertussen individueel verspeend in grotere krantenrolletjes (van 4 'knus' in een rolletje van 2,5 cm naar 1 'ruim' in een rolletje van 4,5 cm). Er zijn al genoeg start-to-sow lijstjes, misschien is het handiger om de meest voorkomende valkuilen nog eens op een rijtje te zetten, dat spaart je misschien weer de lastige klim uit die kuil, zo zonder grootvader om te helpen. De enthousiaste moestuinder doet namelijk meestal te hard zijn best om zijn planten te vertroelen.

NIET OVERDREVEN VEEL WATER GEVEN. Misschien wel de meest voorkomende fout is de overmatige watergift. Symptoom nummer één is de frisgele kleur van de bladeren, zoals Urbanus het zou zeggen.
Beetje bodemkunde om het nooit nog te vergeten : Ongeveer de helft van de grond is vast materiaal, de andere helft 'hol'. In die holte zit ongeveer evenveel lucht als water. Als je teveel water geeft loopt de vrije ruimte verder vol met water, verdrijft de lucht en de plantjes gaan stikken. Teveel water is dus misschien nog erger dan te weinig. Soms is het beter om het plantje dan even te verplanten in nieuwe grond die correct vochtig is (vochtig genoeg zodat je handen vuil worden als je met de potgrond bezig bent, niet zo nat dat er ook maar een druppel water uitkomt als je het in een bolletje knijpt).
Watergeven doe je best van onderen uit, gewoon het plantpotje 'even' in een bodempje water zetten en zo water laten opnemen door de drainage gaten (of het krantenpapier) (mijn potjes staan in korven, zo moet ik niet potje voor potje verzetten) Zo hou je de toplaag relatief droog : je voorkomt schimmelziektes bovenaan en je forceert de wortels om beneden hun water te gaan zoeken. Het water loopt ook niet gewoon langs de uitgedroogde kluit weer uit de pot zoals bij normaal watergeven al eens gebeurd. Eigenlijk alleen maar voordelen.
Grote-Moeder-Aarde regelt die huishouding (met de hulp van de maan, die grote krachten uitoefent op het water van onze planeet ... hebd'em ??) al wat meer vanzelf dan in zo'n potje.

NIET OVERDREVEN DIEP (VER)PLANTEN. Eén van de adviezen die je wel eens hoort vliegen is "diep verplanten". Voor pepers (en nog meer voor tomaten, maar minder voor meloenen en pompoenen) is dat zeker een goed idee maar probeer daar ook weer niet in te overdrijven. De planten maken wel wortels op die stammetjes, maar ik heb daar nog geen spectaculaire wortelkluiten uit zien ontstaan over de volledige stam bij de jonge zaailingen (zeker niet als je regelmatig verspeent). Op de onderstaande foto zie je al de knobbeltjes waaruit, heb ik me laten wijsmaken, zo'n wortels kunnen ontstaan. Het heeft volgens mij weinig zin om te verspenen tot net onder de bladeren, maar zet ze dus gerust een beetje dieper bij elke verplantbeurt. (als je niet weer waar je iets zou moeten zien op de foto, even met de cursor erover gaan...)



NIET OVERDREVEN SNEL VERPLANTEN. Ik ken mensen die nooit verspenen en die halen daar ook hun resultaten mee, maar zelf verspeen ik nogal graag. Het is een manier om overzicht te houden over je plantgoed (selectie van de goede en de slechte presteerders) en je geeft de plantjes telkens 'correct' vochtige grond in een potje van aangepaste grootte. Potje te groot is lastig om water te geven en neemt teveel plaats in, te klein kan de groei beperken (minder bij krantenrolletjes want daarin groeien ze gewoon door naar het volgende rolletje).
Meestal zegt het advies om de planten te "transporteren" via de kiemblaadjes (de eerste blaadjes die ontstaan) omdat het stammetje te broos is. Daar is iets van, maar bij de pepers vallen die er nogal snel af, en een val van anderhalve meter stellen ze nog minder op prijs dan zachte intimiteiten op het blote vel. Misschien is het beter om even te wachten tot het stammetje wat dikker is voor je een eerste keer gaat verplanten. Zo heb je meteen ook een mooier kluitje, een plantje met wat meer wortels slaat waarschijnlijk makkelijker weer aan dan met één miezerige wortel die je misschien nog afbreekt onderweg. Anderzijds moet je ook niet te flauw doen over die wortels, een beetje 'snoei' mag...
Maar wacht gerust tot je de eerste echte blaadjes ziet voor je ze gaat verplanten, haast en spoed is zelden goed.

NIET OVERDREVEN AANDRUKKEN. Eentje waarop ik mezelf ook nog af en toe betrap (en dan zie ik weer die overschotjes, die zonder veel aandacht in wat potgrond sukkelen omdat ik ze niet meteen in het groenafvalemmertje wil gooien, en die nog even een klein spurtje trekken). Als je de grond te hard aandrukt, druk je ook weer de lucht eruit en moet die jonge zaailing meer moeite doen om z'n wortels er door te krijgen; die moeite kan het wel voor andere dingen gebruiken.

NIET OVERDREVEN BIJMESTEN. Eigelijk nog niet bijmesten. De meeste potgrond heeft toch al een basisbemesting en eigenlijk heeft zo'n zaailing niet veel nodig (fotosynthese weet je nog : licht, lucht, water en bladgroen = suiker en zuurstof, sterven van de honger zal hij alvast niet doen). Laat je niet intimideren door de afmetingen van de geforceerde planten die je soms nu al in het tuincentrum kan aantreffen...allemaal voor niks nodig.

NIET TE DONKER, NIET TE WARM, EN KIETELEN. Alles zodat de plantjes rustig gaan groeien. Plantjes krijgen goesting om te groeien als het comfortabel warm is. Meestal verwachten ze bij die warmte ook aangepast zonlicht die deze groei toelaat. Maar zo rond deze tijd kan dat nog aardig tegenvallen dat zonlicht. Dus zoveel mogelijk licht en niet teveel warmte.
Kietelen is elke vorm van 'mechanische stimulatie' (thigmomorphogenese, voor wie er wil over lezen). Van schudden met de bak, tot strelen met de hand of een pluim, tot blazen, ... als ze maar niet een paar maanden stil staan op te groeien op de vensterbank.
Licht kan vanalles zijn maar liefst 'vanrechtvanboven', van een prettige dakkoepel, of TL tot speciale groeilampen. De LED groeilampen zijn de laatste jaren vrij populair maar zijn wel wat duurder in aanschaf en schijnen nogal een smalle lichtbundel te geven (planten dus zeker aan de wiggel houden). Als je investeert in een lampje, hang je lampen dan vrij kort bij de planten (uiteraard wel een beetje uitkijken met de warmte die je lamp zou afgeven).

Voor de liefhebbers : You say tomato, I say potato. Op onderstaande foto zie je bij de jonge zaailingen al het verschil tussen tomaten met gewoon blad (Regular Lead, RL) en tomaten met aardappelblad (Potato Leaf, PL, zoals Prudence Purple, Brandy Boy, Brandywine,...). Zeg nu nog eens dat ze geen familie zijn... (als je de verschillen niet ziet, gewoon even over de foto gaan met je cursor)