Het waren er aanvankelijk vier, maar één van de dames van Katzenjammer was ziek (jammer ...iedereen aan de Mexicaanse griep!) dus dat optreden (en de B&B) werd last minute afgeblazen.
Dan maar zelf aan de aphrodisia-slag met in het voorgerecht 'polenta' en in het hoofdgerecht 'tonijn'.
Zaterdag zijn we toch nog over en weer Gent geweest, want de fototentoonstelling (van Vanfleteren : mooi mooi man) loopt niet zo heel lang meer EN we hadden nog een reservatie in het restaurant dat onderdeappelboom ons tipte.
Zo tussen 'Zsa Zsa Rouge' en 'Petit Zsa Zsa' begon het wel als een verwarrende ervaring; de vraag is blijkbaar niet alleen wie is Zsa Zsa maar ook wat is Zsa Zsa (je herkent ergens wel een patroontje ... 'kitsch is not a crime' misschien ??)
Over het slow food restaurant weinig klagen trouwens, maar wie mij kent weet dat ik (helaas!) zelden een restaurant bezoek zonder opmerkingen ;-) dus here we go ... een carpaccio heb ik liever van echt rauwe malse ossehaas die bijna vezelig uit elkaar valt (deze was gedroogd denk ik) en de muziek was misschien wat 'ongelukkig', van het type Balkan-folk, niet echt mijn ding (volgende keer ligt er misschien een ander schijfje boven op de stapel cd's).
Al onze gerechten -inclusief de 'carpaccio'- waren wel zeer lekker en de zaal zat gauw overladen vol waardoor je al snel geen noot muziek meer hoorde, alleen nog gezelligheid en gelukkige mensen (toppie).
Ik zou dit restaurant dus ook blind en met mijn ogen toe durven aanbevelen (veel reclame heeft het blijkbaar niet meer nodig, reserveren is dus echt een must). Smakelijk bedankt appelboom.
Qua authentieke Italiaanse slowfood wordt het wel met ruime lengte geklopt door Rossi in Leuven (eerlijk is eerlijk, en Pino doet het daar knap op z'n eentje), maar daar zou ik niet losweg iedereen naar toe durven sturen (als pizza Hawaï het enige Italiaanse 'gerecht' is dat je kent en lust is er gelukkig nog altijd de Pizza Hut - ze doen daar zelfs 'à volenté'; italiaans voor 'maak dat je wegkomt').
Maar dus polenta ... Als je de Italiaan mag geloven is polenta het enige echt bewezen aphrodisiacum. Het is in elk geval lang de echte basisvoeding van de Italiaan geweest (nikste pasta), en dan vooral il povere (herken hierin poverty en poverello) - de armere Italiaan dus (hoewel het daar tegenwoordig vooral in het rijkere noorden op de kaart schijnt te staan).
Het heeft me wel weer wat shophoppen gekost eer we het maïsgriesmeel gevonden hadden (zwei kleine Italiener vergessen die Heimat nie ... maar er zullen er in mijn buurt toch nog te weinig van wonen).
De meeste bereidingswijzen zijn vrij 'eenvoudig' te noemen, mijn versie gegrild.
Alle recepten zijn het er over eens : deze slowfoodbereiding neemt wel wat tijd in beslag.
Dag één (donderdag) : 250g griesmeel (ongeveer 5 personen) met wat zout in een liter kokend water (het meel geleidelijk toevoegen om klonteren te voorkomen) en dan ongeveer drie kwartier roeren (net zoals risotto bij voorkeur altijd in dezelfde richting draaien).
Eerste (en enige) probleem : mijn pakje bio-griesmeel zei 3 minuten. Dat is natuurlijk wel een groot verschil met drie kwartier. Gelukkig zeiden de andere recepten ook : langer is beter, dus op een paar minuten zal het niet steken.
Zodra het papje loskomt van de pan mag het afkoelen in een vorm of op een plaat ongeveer een vinger dik.
De volgende dag (vrijdag) : plakjes snijden, grillen (pan, bbq,...), voorzien van een dressing van de chef (in ons geval tomatenconfituur, Rocquefort, gemalen kaas, parmesan ... maar er bestaat dus niet 'één' manier) en zo nog even onder de grill, klaar.
Je zegt dus niet 'even polenta maken' maar het is wel zeer zeer lekker.
13 comments:
Wat polenta als aphrodisiacum betreft, daar durf ik niet zo meteen iets over zeggen.
Maar als slowfood, met de nadruk op slow...
Vorig jaar heeft zoonlief zich geamuseerd met het verpulveren van een paar kolven mais in een vijzel... Na een halve dag vijzelen hadden we toch genoeg maismeel om met z'n drieën een hapje polenta te proeven. (en om toch wat te eten te hebben heb ik er dan maar wat gekopolentameel aan toegevoegd.)
blame it on 'triptofaan' ... het aminozuurtje dat het serotoninegehalte doet dalen (maar tegen wie zeg ik dit ;-) ) en daardoor de sexuele rem wat lost. Maar hoe minder dressing hoe sterker het resultaat blijkbaar (misschien waren de armste gezinnen daarom zo groot). Voor een alle-remmen-los ervaring misschien polenta-met-truffel-e-basta ?
dat is zeer dapper (en wellicht ook het jeugdig zot) om het meel zelf te gaan vijzelen, dan wordt het wel extreem-slowfood ;-)
mmmm, dat zijn smakelijke foto's. Ziet er bijzonder lekker uit. Maar drie kwartier staan roeren? Dat spreekt me dan weer veel minder aan. En zo'n volautomatisch keukendingk heb ik nog niet tot mijner beschikking.
Het doet me wat denken aan de arepa's die we in Venezuela te bikken kregen. Loodzwaar en druipend van het vet. Ze waren maar een vuist groot maar ik heb er nooit ene helemaal op gekregen :-)
Aan de andere kant... who needs aphrodisiadinges anyway... ;-)
Blij dat het geen tegenvaller is geweest; ik had al spijt dat ik iets aangeraden had, want dan zijn de verwachtingen altijd veel te groot. En wat een schuldgevoel als het tegenvalt!!
Carpaccio is daar inderdaad niet goed, zegt ook meneer onderdeappelboom. Excuus, dat had ik vooraf moeten zeggen.
Polenta als aphrodisiacum, dat klinkt mij een beetje in de oren als griesmeelpudding als aphrodisiacum :-)
999 zegt altijd dat ik ver weg moet blijven van elke vorm van aphrodisiacum (nobody needs overdrive, oeps!)
@appel : zelfs als het was tegengevallen dan was je nog altijd bedankt want een typisch avondje restaurant kiezen op den vreemde draait bij ons altijd uit op 2,4 keer de hele stad zien om dan te langen duur één of ander goor ding binnen te sukkelen wegens ondertussen veel te grote honger en loszittende voetzolen. We hebben nog even getwijfeld met 'de vier tafels' waar we een jaar of tien geleden eens lekker hebben gegeten maar ik was moreel verplicht om de goede raad van een trouwe lezer op te volgen ;-) (maar het was meer dan ok, wees gerust)
tastyworld aan de Vooruit waar we onze middag hebben genomen was ook dik in orde, voor de semi-snelle gezonde hap.
De vier tafels is best ok, maar in de buurt heb je ook de 3 biggetjes. Als ik mag kiezen, dan ga ik daar :-)
daar komt em nu mee af ... ;-)
immer tot uw dienst :-)
Naar de 4 tafels ga ik nooit meer; maar de 3 biggetjes, daar zijn we nog niet geweest. Overigens is die Indiër in datzelfde Patershol ook leuk en lekker tafelen; en echt Indisch, niet zo van dat Europees -Indisch... Allé, voor als je nog eens naar Gent gaat hé!
we zijn al een reden aan 't verzinnen om er zo snel mogelijk weer eens te landen ;-)
Ik ben onder de indruk. Heb even gezellig door je site gewandeld en ben nog niet klaar, maar ik moet nog een afwasje doen...niet leuk nee! Ik ga dadelijk weer gezellig verder lezen op je site...echt hele mooie foto's! Ik vind je ingemaakte potjes ook zo mooi gefotografeerd!
Bij ons (Nijmegen) kun je polentameel kopen bij turkse/marokkaanse winkels. Gisteren nog een heerlijke koek ermee gebakken met amandelen en citroen, hmmmm.
als je toch rondstruint langs de vier tafels, de drie biggen of de Indiër kan je nog beter 'le baan thaï' proberen (in de straat tussen de indier en de vier tafels). mucho verfijnder. zeker te reserveren
(bij de vier tafels moet je overigens geluk hebben met de kok, misschien vandaar de opgelopen aversie van de appelboom?)
Post a Comment