Net gemist ... gelukkig

Soms kan een mens al eens met het verkeerde been uit bed stappen, vanmorgen had ik meer geluk. De eerste tien minuten ben ik vooral bezig met wakkerworden en net in die periode had het kunnen mislopen. Een hoornaar had zich voor zijn laatste slaapje naast het bed gelegd, zo ongeveer midden op de wakkerword-route.
Zelfs op een bolletje gerold blijft het een indrukwekkend beest, maar al lang niet meer zo indrukwekkend als die eerste keer (maar zo gaat dat wel vaker met eerste keren).
Toen waren de omstandigheden ook anders. Het beest was springlevend imposant (zowat de helft groter) en ik zat een beetje genant met de broek op de enkels in het (te) kleine kamertje, ongeveer half klaar maar dus eveneens nog altijd druk bezig met drukken. Dat beperkt je vrijheidsgraden op een moment dat je niet op vrijheidsgraden wil beperken. Op een moment dat je nog niet weet dat dit een poeslieve insecteneter is. Op een moment dat je alleen nog denkt 'killerbee' en 'ik ga dood (moet dat nu echt hier ?)!'. De relativiteit van 'het gemak'.
Het schijnt trouwens maar een fabeltje te zijn dat één hoornaar een paard geveld krijgt. Als ze al steekt niet veel meer dan een gewone wespensteek tenzij rechtstreeks in een bloedvat of bij allergie.

Maar nu was het beestje dus dood. Wederom geluk bij een ongeluk werd gisteren het setje close-up filters geleverd (lang leve ebay) want er is toch geen makkelijker onderwerp om op te oefenen dan een dood insect.

Er zijn verschillende manieren om de macro-wereld van de micro dingen te exploreren :


• macro lens, veruit de beste optie maar ook de duurste. Die van Sony gaan van 400 (50mm) tot 720 euro (100mm) om maar iets te zeggen. Andere merken (Tamron,...) of okkazie (in mijn geval Sony en Minolta) kunnen de prijs wel wat drukken maar goede lenzen blijven de grootste kost.


• extension tube, 100 à 200 euro, waarmee je lens wat verder van de sensor komt te staan.


• omgekeerde lens op de body, of omgekeerd op je lens aan de body. Ook goedkoop (ongeveer 10 euro voor de omkeerring) toch als je nog een lens hebt rondslingeren maar al wat gecompliceerder.


• close-up 'filters'. Filter-achtige vergrootglazen (diopters) die je voor je lens schroeft, geen lenzen wisselen (geen stof) en supergoedkoop (vanaf 20 euro). Meestal blijft de autofocus ook gewoon zijn ding doen en dat is voor de amateur-amateur ook meegenomen. Kwaliteit vanzelfsprekend wel wat minder (zeker aan de randen) en zeer beperte DOF (scherptediepte) maar dus wel een heel stuk goedkoper en dus wel ok om je eerste stapjes in de 'macro' te zetten. Er zijn twee-lenssystemen (achromatische) in deze groep voorschroeffilters die wat beter zijn dan de enkelvoudige maar ik ben gegaan voor goedkoper dan goedkoop (20 euro voor vier filters : 1, 2, 4, 10 ; inclusief verzending) dus de enkelvoudige.


• De telezoom brengt je dichter maar niet echt close-up omdat de minimale scherpstelafstand toeneemt. Je verwacht dus niet dat je al gauw een meter van je onderwerp moet gaan staan. Daar springen de close-up filters bij door die afstand weer te verkleinen met de factor die op de ring staat.

Het onderwerp scherp krijgen is misschien wel het moeilijkste met de filters doordat de scherptediepte kleiner is. Je krijgt dus al maar een beperkte ruimte scherp, en het merendeel van de ruimte onscherp. Om dat wat op te trekken kan je je diafragma verkleinen (grotere f nummer) maar daardoor komt er minder licht binnen dus ISO omhoog en snelheid omlaag maar dat brengt dan weer meer kans op bewegingsonscherpte en ruis, zeker zonder statief. Dus altijd met statief. Een goed statief dan wel, mijn statief wobbelt na het indrukken van de ontspanner nog ongeveer 9 seconden na zodat de 10 seconden zelfontspanner net wel of net niet lukt. Maar de afstandsbediening is onderweg en een goed statief staat op de wensenlijst.
Een goede tip is trouwens om eerst met manuele focus op de kleinste stand op zoek te gaan naar de minimale scherpstelafstand.

Voorlopig ben ik wel tevreden met het resultaat, voor de prijs moet je het zeker niet laten.