Aanaarden van de aardappelen ...

De eeuwige discussie van het al dan niet (en in welke mate dan wel) aanaarden van de aardappelen. Als je om de drie rijen iemand begraaft onder iets wat maar enigszins op een aardappelrug of aspergebed lijkt, dan stelt niemand zich vragen bij het grondverzet maar o wee als je geen grond boven je aardappelen hebt liggen, dan staat de moestuin op z'n kop ("allez jong, da weette 'kik zelfs dat daar zo van die bulten over moeten").
(wie onze discussie al onder de appelboom heeft gevolgd mag direkt naar paragraaf 4 springen maar u gaat niet via Start en ontvangt dus geen 4000 frank, en herlees toch nog maar even het laatste stukje van paragraag 3).

Redenen om aan te aarden zijn onder andere : onkruidvrij houden van de bedden, beschermen tegen de vries, beschermen tegen de schimmels, beschermen tegen het groen worden van knollen die (eventueel) boven komen te liggen, opwarmen van de knollen (een lichte ‘rug’ zou de poters opwarmen 'waardoor ze goed groeien'), drainage, … beschermen tegen vanalles en nog wat dus.
In de categorie ‘lui tuinieren’ (soms ook wel tuinieren voor luie mensen genoemd maar toch niet helemaal hetzelfde) kan je bij de meeste redenen wel een toepasselijke ‘bwa’ plaatsen. De ene keer aard ik zelf al wat fanatieker aan dan de andere (hoofdregel van lui tuinieren is dat je alleen doet waar je zin in hebt en dan alleen nog als je er tijd voor hebt).
Ik heb daardoor nooit bijzonder veel ‘verlies’ gehad aan groenbuikige patatten (zelfs zonder aanaarden), ook niet aan de vries (niet te vroeg beginnen), niet meer of minder aan de schimmel (denk ik) en tegen onkruid (en groene buik/rug) kan je mulchen. Van levensbelang lijkt me dat dus niet dat aanaarden. Integendeel, ik heb het groeiende loof ooit zo diep begraven dat ik een hele rij nooit meer heb teruggezien. En ik heb iemand ooit horen vertellen dat hij zijn aardappelen gewoon onder karton OP de grond legt. Dus.
Toch maar niet te snel te diep en wat mij betreft niet overdrijven met dat aanaarden (je moet ze achteraf immers ook weer ‘uitgraven’, dan geef ik toch de voorkeur aan “de lichte-wip-techniek”). Als je het alleen zou doen tegen het groen worden, breek er dan je rug zeker niet over en leg er gewoon wat mulch over…
Heel diep poten EN aanaarden lijkt in elk geval van het goede teveel… of beter van het goede te weinig.
Verzint eer ge begint (bezinnen is voor de paters en volgens van Dale zeggen we precies hetzelfde).

Dat aanaarden gebeurt door de grond van tussen de rijen - met (Ethiopen)hak/schop/mini-tiller/'aanaardhulpstuk' (zo’n ploeg/sneeuwruimer met twee neusvleugels maar je kan uiteraard voor elke type scheet een ander type kurkestop kopen)/... te verdelen over de twee aanliggende aardappelrijen. Meestal, maar dan afhankelijk van het gekozen hulpstuk, door geschraagd over de aardappelrij te stappen en van weerszijde grond tegen de denkbeeldige middellijn te brengen. Sommige doen dat onmiddelijk bij aanplanten, andere (zoals ikzelf ‘meestal’) volgen gewoon het opkomende loof, dan zie je toch wat beter waar de grond verwacht wordt, het zou niet de eerste keer zijn dat de bult toch half naast de rij aardappelen ligt.
Daarom ben ik dit jaar ook fan geworden van de 70/30 en 70/35 plantafstanden (zou er al een facebook fanclubje bestaan?), want met 60 en minder tussen de rij wordt dat ‘kappen’ tussen de rijen toch wat lastiger (een aardappel in wording of zijn navelstreng zijn snel geraakt). Het grondverzet vereist dus in elk geval geen kruiwagen noch gronddonorveld. Het lijkt vanzelfsprekend maar je zou er van verschieten welke 'technieken' er soms de ronde doen (er zijn immers heel wat textbook-gardeners zonder tuinierende vava). Je herkent soms wel 'evolutiepatronen' zoals velen met tomaten beginnen, merken dat ze wat slapjes hangen en er dan maar een stokje aanzetten (been there, done that). Je kan ze uiteraard ook voldoende licht geven, en in verhoudig maar zoveel warmte als dat er licht is, een beetje dieper verplanten en het kietelen niet vergeten (wind/nevel/aanraking/..), thigmomorphogenese-tje spelen dus en je krijgt plots heel andere planten die geen krukken nodig hebben want ze blijven kort en gedrongen. Mensen met kinderen kunnen de kroost inschakelen want die gaan maar al te graag eens tegen de plantjes blazen (puberende tieners uitgezonderd, zeker als ze net op vrijersvoeten zijn).

Het oogt inderdaad wel professioneel die bulten... maar een sproei-installatie om over de rijen te rijden uiteraard nog vele professioneler! Geïnteresseerden voor een samenaankoop ?? (noot van 'de redactie' : sommige lezers herkennen blijkbaar niet altijd de subtiele ironie in sommige van mijn door de band zeer ernstige sermoenen, ik moet in deze dus hoogst uitzonderlijk het zekere voor het onzekere nemen : neen, ik hoef geen sproei-installatie!).

Wat hebben we onlangs wel geleerd uit het aardappel-experiment van dit seizoen (voorkiemen, ene helft op een bedje van compost en andere helft 'gewoon') : de aardappelen die op het compost hadden gelegen hadden al zeer mooie gezonde witte worteltjes gevormd op de ogen die op dat compost lagen. Als de voornaamste reden van dat voorkiemen een snellere start is, dan lijken die worteltjes zeker zoveel bij te dragen aan die vlottere start als de uitgelopen (loof)kiemen. Wordt dus waarschijnlijk een blijvertje onder de technieken. Ik heb het hier uiteraard over echte (home-made-zwart-goud) compost en dus niet dat naar huisbrand ruikende zwarte goedje dat je kan aankopen (aardig voor grondverbetering maar niet voor de betere kwaliteiten die aan "compost" worden toegeschreven - bodemleven, goede schimmels, compost-thee,... om er maar enkele te noemen).

Het dagboek lijkt ondertussen te suggereren dat er ten huize niks gebeurd maar niets is uiteraard minder waar. De cederbekleding van het groendak gaat de laatste rechte lijn in (dus eerdaags produktjes bestellen voor de begroe(n/i)ing zelf, en het glas eindelijk in de lean-on kast), er werden nieuwe (budgetvriendelijke) poortjes gekocht die dus nog moeten aangepast, gelazuurd en gehangen. Zondag kon je me vooral in de moestuin vinden, op het legumenvak om geospatiaal precies te zijn. De voorgezaaide reukerwten en labbonen mochten eindelijk de grond in, vergezeld door nog wat nieuwe rijtjes. Sluimerwten (mange-touts), doperwten, naaldbonen, boterbonen, snijbonen, kapucijners,... compleet met deftige klimstructuren waar nodig. Een aantal van hen kwamen uit wat oudere pakjes en zakjes dus dat valt nog te bezien hoe goed de opkomst is (voor de zekerheid wat dikker gezaaid maar nog tijd genoeg tijd om te herzaaien moest het tegenvallen). De grond was hier en daar toch nog aan de natte kant, dus in het najaar toch maar weer wat winterbedden voorzien - niet echt een luie techniek maar wel een efficiënter voorjaar.

De lijst met todos wordt zo mogelijk nog langer (kan ik een schrikkeldag recupereren?) : de zaailingen van het gefourageerde bloemenzaad staan te springen om verspeend te worden, meloenen en pompoenen zouden gezaaid mogen worden, een 16-tal soorten koolachtigen werden al gezaaid maar ik denk dat ik nog een paar zaaibedjes ga klaarmaken in de serre (kolen, sla, prei, selder,...). Er staat hier nog een kist planten die de grond in mag, de druivelaars beginnen aardig uit te lopen en kunnen misschien al eens een eerste inspectie krijgen (kwestie de vele overtollige knoppen zo snel mogelijk in de kiem te smoren). Nog genoeg werk in de moestuin en ahja (cliffhangertjes) nog iets met kippen, en ahja ook nog iets met pesticiden of zo !! tot later ( met foto's) ;-)