Pepers zaaien, pierewaaien ...

Het echte begin van het tuinseizoen is misschien wel 'het kopje thee'. Niet eens voor mezelf. Als ik dat kopje thee zet dan betekent het dat ik weer mag gaan zaaien, en de pepers en de paprika's trekken dan de kop.

"En hoe doet men dat, pepers zaaien ?". Ik weet niet hoe men het doet, maar ik wil je wel vertellen hoe ik het doe maar zeker niet met de bedoeling dat iedereen het voortaan zo maar moet doen ...

Mijn "toolbox" :

• 'verse' zaaigrond, eventueel droog gemengd met nog wat zand
• (verwarmde) kweekkast, eventueel met een laagje zand
• water
• containerkes
• thee
• krantepapier
• labels
• een eetstokje van bij de Chinees aka "the seed magnet"
• injectiespuit (zonder naald)
• bier

Waarschijnlijk gingen de wenkbrauwen halfweg de lijst steeds meer de hoogte in (en mogelijks zelfs wat naar het midden als zochten ze steun bij mekaar) maar geen nood, ik krijg ze wel weer omlaag lager.

Grond, kweekkast, water en 'containers' zijn waarschijnlijk wel herkenbaar. Verse zaaigrond is beter, ik heb ook al overschotten van het vorige seizoen gebruikt, met succes, maar je neemt een risico en dat kost je in het beste geval een paar weken 'tijd'. Ook geen gewone tuingrond of speciale potgrond (zeker niet met bemesting), zaden en zaailingen komen wel even toe met arme (steriele) zaaigrond. Een kweekkast is handig want die 'spant' de lucht, een verwarmde kweekkast is nog beter (onderwarmte) en eentje met thermostaat uiteraard het allermakkelijkste. Meestal is de grond vochtig genoeg zoals hij uit de zak komt, anders licht bevochtigen (niet nat!). Ik leg een laagje zand op de bodem van de kast, om de bodem en de verdeling van de warmte wat te egaliseren. Containerkes uiteraard om in te zaaien, maar vanaf nu gaat het waarschijnlijk anders.

Ik gebruik al een paar jaar krantenrolletjes ter vervanging van heel wat plantpotjes (vooral voor pepers, paprika's, tomaten,...). Voor het zaaien gebruik ik kleine rolletjes (strookjes krantenpapier een paar slagen om een buisje van 3cm; ooit de voet van een solar tuinlampje geweest), 8 zo'n rolletjes passen in een doosje en 15 doosjes passen in mijn kweekkast (drie à vier zaden per soort per rolletje) - perfect gepast.


Meer voordelen dan nadelen die rolletjes. Ze zijn om te beginnen gratis, laten zich perfect watergeven van onderuit zonder de klassieke gaten onderaan, zijn gevuld zeer sterk zolang je ze maar niet verplaatst als ze nat zijn. Maar het grootste voordeel in mijn opstelling vind ik dat ik een rolletje uit de kast kan nemen als er genoeg zaden in het rolletje 'klaar' zijn. Door de variatie tussen de soorten en de verschillen in temperatuur naargelang de plaats in de kast, hebben al die zaden een eigen tempo om op te komen. Als er genoeg zaden zijn opgekomen in een rolletje kan ik het dus uit de kast nemen zonder de andere zaden of pas gekiemde zaailingen te storen (want met die warmte en zonder licht worden ze toch maar opgejaagd tot zwakke spichten). Ik moet de zaailingen niet 'wippen' dus ik kan de zaden ook wat dichter zaaien. En ik kan de rolletjes in de containers naar believen herschikken, zodat ik niet een half-lege-volle kast blijf zitten maar de kast altijd maximaal kan bezetten. En door al dat schuifwerk hoeft geen enkel zaadje boven dat ene koude plekje te blijven staan.
Geen nadelen ? Alleen omdat je aandringt : je moet ze zelf maken en je krijgt er vieze vingers van, ze zijn niet geschikt om er rechtstreeks de naam op te schrijven en soms krijg je zeer leuke schimmelpatronen aan de buitenkant (maar zonder dat de zaailingen er last van hebben).

Het eetstokje is ook een blijvertje. Kindervingertjes zijn ook ok, maar met grotemensenvingers zijn het toch al kleine zaadjes (al zou ik soms geld geven voor 'die rilling' die je soms kan krijgen als je zo zit te frutselen). Ik gooi mijn zaadjes op een schaaltje (dit jaar in een grote bak met 18 sorteervakjes; dus 18 pakjes in één keer uitpakken) en vang ze één voor één met het stokje. Niet op z'n Chinees dus want dan heb je twee stokjes nodig, maar met een halve druppel water en de hulp van kom'es-hie (cohesie). Met nog wat controle over de tetra-golven en de oog-hand-coördinatie gaat dat zaadjes-leggen dan als een speer. Als het kan uitkomen in mijn planning dan kijk ik wat naar de maandagen, en vandaag (woensdag) was het dus zo'n maandag.

Afdekken met nog een dun laagje grond (ik doe er nog wat perlietkorrels onder omdat ik die ooit eens heb gekocht en er ook weer vanaf moet) en een beetje thee en klaar is kees. De Kamille-thee zou kunnen helpen tegen schimmels, omvallende zaailingen door schimmels is het voornaamste en meest frustrerende (beginners)probleem. Een goede waterhuishouding doet dat waarschijnlijk nog veel beter. Ik doe er nog 'gewone' thee bij omdat dat het kiemen zelf zou kunnen helpen. Ik vind het ook een leuk ritueel en daardoor is het één van de weinige dingen waarvoor de wetenschappelijke ondersteuning (of zelfs het ontbreken ervan) me gestolen kunnen worden.

Op de foto liggen de zaden nog onbedekt omdat ik nog even twee dingen wilde laten zien namelijk de precisie waarmee je de zaadjes kan neerleggen met het stokje ;-) en dat de zaadjes relatief dicht gezaaid kunnen worden.
Ohja bijna vergeten : het bier. Schol !