Mag het ietske meer zijn ...

Praten over de slagerij is 'hot' tegenwoordig, en de meest cliché uitspraak 'mag het ietske meer zijn' zou wel eens (tijdelijk) van zijn eerste plaats gestoten kunnen worden door de '100g salami'. Nochtans is dat ietske meer, af en toe geanticipeerd door 'nee, doe maar ietske minder', echt wel een klassieker.
In herinner me nog bijzonder goed de eerste keer dat ik alleen naar de buurtslager mocht (moest) gaan : direkt prijs. "Mag het ietske meer zijn jongen ?". Oh oh, mocht ik dat wel alleen beslissen, daar hadden ze thuis in elk geval niks van gezegd (400g gepelde bufsteek, meer stond er niet op mijn briefke). Ik schat het niet onmogelijk dat we het die dag met een lapje minder hebben moeten doen.
Blijkbaar moeten heel wat mensen het tegenwoordig met een lapje minder doen. De belg is 'tijdelijk' 20% verarmd, dat is heel wat. Zelf je eigen groenten kweken kan natuurlijk helpen (tot wel bijna 1000 euro volgens sommige 'bronnen'), maar zo gemakkelijk gaat het natuurlijk niet. De eerste jaren zullen voor sommige beginnende tuiniers frustrerend moeizaam verlopen en de kans is groter dat het je geld kost dan dat je er aan gaat verdienen (de bloemkolen die ze verkopen aan een halve euro zal je niet kunnen evenaren op je pas omgespitte stukje weiland met het jonge koolplantje dat je gekocht hebt aan 30 cent). Wie volhardt, en ogen en oren open houdt, kan na een tijdje de vruchten plukken maar dan speelt geld al lang geen rol meer, dan doe je het vooral voor het plezier (en de smaak).

Nieuwe trends ontstaan nu ook het rijke Westen het wat moeilijker krijgt. Ik ben eens benieuwd hoe lang het duurt vooralleer we hier de 'overtijdse' mindermarkten gaan zien verschijnen. In Engeland bestaan ze in elk geval al : kringloopwinkels voor 'net vervallen voedingsmiddelen', 4 liter frisdrank van een A-merk voor 1 pond (ofte 1 euro ofte 1 dollar, makkelijk tegenwoordig, de recessie is dan toch nog goed voor iets)




Speciaal voor Natasja mag het ook ietske meer zijn. Het rolletjesmisterie, tot op de bodem.

Wat heb je nodig om de perfecte zaairolletjes te maken :




• rode wijn


• krantepapier


• schaar


• cylindrisch voorwerp, hier de RVS voet van een oude solar lamp


• een vaste ondergrond, hier mijn trouwe Dikke

In tegenstelling tot het in gebruik nemen van de rolletjes begint het maken van de rolletjes met een slok (goede) rode wijn. Het belooft dus een ontspannende avond te worden. Verder neme men een gewone krant (niet de blinkende reklamefolders, misschien moet ik toch maar eens een geen-reklame-sticker maken voor op de bus) en knipt daarvan stroken op de gewenste maat. 3 keer 2 keer PI keer straal dat moet volstaan, met andere woorden, 3 keer rond is meer dan genoeg. Meer is echt niet nodig, en geeft alleen maar problemen bij het maken van het bodempje. (Tijd voor weer een slokje rode wijn). Het papier gaat iets over de rand, dus de breedte van de strook hangt dus een beetje af van de hoogte van het potje dat je wil maken (voor erwten mag dat bijvoorbeeld wat hoger zijn). De oversteek zelf is een beetje gokken : te weinig laat een gat, teveel geeft een 'teut' (en dan valt het potje wat makkelijker om.
Als je bij het wikkelen ook een beetje tegendraads draait met je houdertje dan spant het kokertje wat strakker en dat komt de stevigheid alleen maar ten goede; teveel spanning en je zit een kwartiertje te prullen om het kokertje weer los te krijgen (of je scheurt van ellende weer open - bij zeer veel ellende : slokje rode wijn), maar een slagje terug met het houdertje is vaak al genoeg om het kokertje weer te lossen. De vaste ondergrond kan helpen om het rolletje te rollen, en net voor het verwijderen kan je er nog eens een tik op geven. Als je wil kan je het bodempje van binnenuit nog wat vlak timmeren met de achterkant van je stift en als het te hoog is of te scheef dan kan je dat met de schaar fatsoeneren. Proberen.